VIIUnder these circumstances, the'

VII
Under these circumstances, the' meaning' of royal ritual was further
developed and extended. Assuredly, the political power and personal
appeal of the monarch, the attitude of the media, the condition of
London and the state of technology, all of which had changed
profoundly during the previous period, remained unaltered. As
before, the monarch was the father of his people, and the patriarch
of Empire, and the royal ceremonial was as splendid and successful
as in the days of Esher. Yet, paradoxically, it is such very real
elements of continuity which both disguise and explain changes in
'meaning'. For it was the very fact of continuity, at a time of internal
unrest and international revolution, which imparted to royal ritual
in England those attributes of uniqueness, tradition and permanence
which, in the previous period, they had so conspicuously lacked. It
was not so much despite, as because of, the continuity in style and
circumstance, that the 'meaning' of royal ritual altered once more.
Moreover, the impression of continuity and stability was further
enhanced by innovation, as new ceremonials were invented. One such
series of innovations was centred on Queens Consort. During the
period from the 1870s to the 1910s, no spouse of a monarch had died:
Albert predeceased Victoria, and Alexandra outlived Edward. In this
third phase, however, the role of the Queen Consort and Queen
Dowager became important, and this was reflected in royal ritual.
At her death in 1925, Queen Alexandra was accorded a state funeral
which owed more to the precedent of her late husband than to Prince
Alberf.l86 Again, there was a lying-in-state (this time in Westminster
Abbey), followed by the procession through the streets of London
and then the private interment at Windsor. And, in the case of Queen
Mary in 1953, the ceremonial resembled that of the monarchs
themselves even more closely, for she actually lay in state in
Westminster Hall. Equally new was the fact that, so as to give
maximum proof of family solidarity, Queen Mary attended the
coronation of her son as George VI, another novel precedent which
was followed by Queen Elizabeth the Queen Mother in 1953.186
The two public funerals of dowager queens were not the only new
royal occasions invented during this period. Because of the age of
Victoria and Edward, there were few weddings of the monarch's
children during the second period, the last being in 1885 when
Princess Beatrice married Prince Louis of Battenberg. But with two
relatively young kings on the throne between 1910 and 1953, the
potential for ceremonial derived more from the rites of passage of
the earlier stages of the family life cycle was enhanced. In 1922,
Princess Mary married Viscount Lascelles, and George V took the
occasion to transfer royal marriages back from the privacy of
Windsor or the Chapel Royal to the streets of London, by staging
the ceremony in the Abbey, with a full procession beforehand.l87 As
the duke of York explained, the result was a great public success:
'it is now no longer Mary's wedding, but (this from the papers) it
is the" Abbey Wedding" or the "Royal Wedding" or the "National
Wedding" or even the "People's Wedding"'.188 This was followed
in 1923 by the marriage of the duke of York, the first time a prince
of the royal house had been wed in the Abbey for five hundred years.
In 1934, the duke of Kent was also married there, and in 1947 so
was Princess Elizabeth. But, significantly, the wedding of the duke
of Gloucester, which took place in 1935, was staged in the relative
seclusion of the Chapel Royal at Buckingham Palace, for fear that,
in jubilee year, there might be too much royal ceremonial, and that
its scarcity value might be eroded.189
But the novelty of Abbey weddings for royal children and state
funerals for dowager queens was far surpassed by the Silver Jubilee
of George V, for which, again, there was no exact precedent, the
twenty-fifth anniversary of Victoria's accession having fallen at
exactly the time of Albert's death and her seclusion. Once more, the
innovation was a great success, arousing widespread feelings of
enthusiasm and support. In Lord Salisbury's opinion, the occasion
represented 'an astonishing testimony to the deeply founded stability
and solidarity of this country and empire under Your Majesty's
authority' .190 And Ramsay Macdonald, who described the service on
jubilee day as 'glowing with emotion', was even more moved by a
reception for the Dominion prime ministers: 'Here the Empire was
a great family, the gathering of a family reunion, the King a paternal
head. We all went away feeling that we had taken part in something
very much like a Holy Communion' .191 The idea of the monarchy
as secular religion could not be more explicitly articulated. But the
most extensive and, it seems, realistic appraisal of the popular feeling
which the jubilee evoked is summarized in Harold Nicolson's
biography:
There was pride in the first place, pride in the fact, that, whereas
the other thrones had fallen, our own monarchy, unimpaired in
dignity, had survived for more than a thousand years. Reverence
in the thought that in the Crown we possessed a symbol of
patriotism, a focus of unison, an emblem of continuity in a rapidly
dissolving world. Satisfaction in feeling that the sovereign stood
above all class animosities, all political ambitions, all sectional
interests. Comfort in the realisation that here was a strong,
benevolent patriarch, personifying the highest standards of the
race. Gratitude to a man who by his probity had earned the esteem
of the whole world. King George represented and enhanced those
domestic and public virtues which the British regarded as specifically
their own. In him, they saw, reflected and magnified, what
they cherished as their own individual ideals- faith, duty, honesty,
courage, common sense, tolerance, decency and truth.192
Whether such sentiments, expressed on this occasion, should be seen
as evidence of the success of mobilizing bias or as a genuine
efflorescence of collective opinion, or whether, indeed, they were
some combination of the two, will no doubt remain a matter for
debate. But that such feelings existed cannot be contested.
The remainder of the pageants of this period were of the type
already established in the preceding phase of development. George
V's funeral was an act of thanksgiving for the king who had survived
the war and weathered the peace. 193 George VI's coronation was an
extravagant, imperial re-affirmation of the stability of monarchy
after the interruption of the abdication. And, again, his funeral was
a further expression of national appreciation for a man who had not
wished to be king, but had triumphed over war and a stammer by
a strong sense of duty. The records of Mass Observation record
widespread grief, shock and sympathy, so much so, indeed, that it
seems likely that Richard Dimbleby's famous radio commentary
describing the lying-in-state at Westminster Hall did in fact embody
the feelings of the majority of his audience:
The oak of Sandringham, hidden beneath the rich, golden folds
of the Standard. The slow flicker of the candles touches gently the
gems of the Imperial Crown, even that ruby that Henry wore at
Agincourt. It touches the deep, velvet purple of the cushion, and
the cool, white flowers of the only wreath that lies upon the flag.
How moving can such simplicity be. How real the tears of those
who pass by and see it, and come out again, as they do at this
moment in unbroken stream, to the cold, dark night and a little
privacy for their thoughts ... Never safer, better guarded, lay a
sleeping king than this, with a golden candlelight to warm his
resting place, and the muffled footsteps of his devoted subjects to
keep him company ... How true tonight of George the Faithful is
that single sentence spoken by an unknown man of his beloved
father: 'The sunset of his death tinged the whole world's sky. '194
The contrast between this proud, loyal, reverential, popular broadcast,
and the savage Times editorial on the occasion of the death of George
IV, well illustrates the extent to which popular attitude towards royal
ceremony and royal occasions had altered.
The last great ceremony in this sequence, successfully conflating
monarchy and empire, stressing stability in an age of change, and
celebrating the continuity of Britain as a great power, was the
coronation of Elizabeth 11 in 1953. For it was still avowedly an
imperial occasion, with the queen's dress containing embroidered
emblems of the dominions, with regiments of Commonwealth and
colonial troops marching in procession, with the prime ministers of
the Dominions and India present in the Abbey, and an assortment
of heads of state from various exotic colonial protectorates.195 At the
time, it seemed as though the threats and challenges of the war and
austerity period had been surmounted: the empire was still largely
intact; the problem of Indian independence and republican status
within the Commonwealth had been triumphantly resolved; Churchill
was back at 10 Downing Street; Britain had once more asserted her
place as a great power; there was a new Elizabethan age around the
corner. All this was not only implicit, but was self-consciously
articulated at the time of the coronation. According to the Delhi
Express,
the second Elizabethan era begins on a note of spiritual buoyancy
which Britain has never experienced before. At no time in British
history has she enjoyed the moral prestige which the Commonwealth,
including Britain, now commands.
In this excessively euphoric context, it is not entirely surprising that
the archbishop of Canterbury should feel that Britain was close to
the Kingdom of Heaven on Coronation Day, or that Elizabeth
herself should make her ringing declaration of faith in the future. 196
The appeal of this sequence of ceremonies is well gauged by the
high level of commercial exploitation and commemoration. Once
more, at jubi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

VIIภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ' ความหมาย ' ของรอยัลพิธีกรรมถูกเพิ่มเติมพัฒนา และขยาย แน่นอน อำนาจทางการเมืองและบุคคลอุทธรณ์ของพระมหากษัตริย์ ทัศนคติของสื่อ เงื่อนไขของลอนดอนและสถานะของเทคโนโลยี ที่มีการเปลี่ยนแปลงซึ้งช่วงก่อนหน้า ยังคง unaltered เป็นก่อน พระมหากษัตริย์เป็นบิดาของคนของเขา และการพระของจักรวรรดิ ceremonial รอยัลมีความสวยงาม และประสบความสำเร็จเป็นวันของ Esher ยัง paradoxically เป็นจริงดังกล่าวมากองค์ประกอบของความต่อเนื่องที่ปลอมตัว และอธิบายการเปลี่ยนแปลงใน'ความหมาย' มันมีความจริงใจของความต่อเนื่อง เวลาภายในความไม่สงบและการปฏิวัติประเทศ ซึ่ง imparted การพระราชพิธีทางศาสนาในอังกฤษคุณลักษณะเหล่านั้น อย่างไม่ซ้ำกัน permanenceซึ่ง ในรอบ พวกเขามี conspicuously ให้ขาด มันไม่ได้ดังนั้นถึงแม้ว่า เนื่องจาก ความต่อเนื่องในลักษณะ และสถานการณ์ ซึ่ง 'ความหมาย' ของรอยัลพิธีกรรมเปลี่ยนแปลงอีกครั้งยิ่งไปกว่านั้น ความประทับใจของความต่อเนื่องและมั่นคงเพิ่มเติมเพิ่มขึ้น โดยนวัตกรรม ที่ ceremonials ใหม่ถูกคิดค้น หนึ่งดังกล่าวชุดของนวัตกรรมเป็นศูนย์กลางในควีนส์มเหสี ในระหว่างระยะเวลาจาก 1870s ถึง 1910s ไม่มีคู่สมรสของพระมหากษัตริย์เสียชีวิต:อัลเบิร์ต predeceased วิคตอเรีย และอเล็กซานดร้า outlived เอ็ดเวิร์ด ในที่นี้ระยะที่สาม แต่ บทบาทของสมเด็จพระราชินีและพระราชินีเสี้ยวเป็นสำคัญ และนี้ถูกสะท้อนออกมาในพระราชพิธีทางศาสนาที่เธอตายใน 1925 ควีนอเล็กซานดร้าได้ทรัพย์จันทร์รัฐที่ค้างมากกว่าถึงของสามีช้ากว่าเจ้าชายAlberf.l86 อีกครั้ง มี lying-ในสถานะ (เวลานี้ในเวสต์มินสเตอร์แอบ), ตาม ด้วยขบวนผ่านถนนของลอนดอนแล้ว interment ส่วนตัวที่วินเซอร์ และ ในกรณี ของควีนแมรีในปีค.ศ. 1953, ceremonial คล้ายกับที่พระมหากษัตริย์ตัวเองได้มากขึ้นอย่างใกล้ชิด สำหรับเธอจริง ๆ เลย์ในรัฐในเวสต์มินสเตอร์หอ เท่า ๆ กันใหม่เป็นข้อเท็จจริงนั้น เพื่อให้หลักฐานที่สูงสุดของครอบครัวสมานฉันท์ ควีนแมรีเข้าร่วมการพิธีบรมราชาภิเษกของลูกชายเป็นจอร์จวี นวนิยายเหตุอื่นซึ่งด้วยสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธแม่ควีนใน 1953.186ศพหรือสาธารณะสองของควีนส์เสี้ยวไม่ใหม่เท่านั้นรอยัลโอกาสที่คิดค้นในช่วงเวลานี้ เนื่องจากอายุของวิคตอเรียและเอ็ดเวิร์ด มีงานแต่งงานเพียงไม่กี่ของทุกข์เด็กช่วงที่สอง สุดท้ายใน 1885 เมื่อเจ้าหญิงเบียทริแต่งงานเจ้าชาย Louis นแบร์ก แต่ มีสองกษัตริย์หนุ่มค่อนข้างบนบัลลังก์ระหว่าง 1910 และ 1953 การศักยภาพ ceremonial ขึ้นมาจากพิธีกรรมของกาลมีเพิ่มระยะของวงจรชีวิตครอบครัว ในค.ศ. 1922เจ้าหญิงแมรีแต่งงาน Lascelles ไวส์ และ George V เอาการการแต่งงานรอยัลโอนย้ายจากส่วนวินเซอร์หรือโบสถ์หลวงของถนนของลอนดอน โดยจัดเตรียมพิธีในแอบ กับ beforehand.l87 เต็มขบวนเป็นดยุคแห่งยอร์คอธิบาย ผลประสบความสำเร็จสาธารณะ:"ก็ตอนนี้ไม่มารีย์ของแต่งงาน แต่ (นี้จากเอกสาร) ได้เป็นการ "แอบแต่งงาน" หรือ "สมรส" หรือ "ชาติงานแต่งงาน"หรือแม้แต่การ"ของคนแต่ง" ' . 188 นี้ได้ตามพี่ดองดยุกแห่งยอร์ก แรกเวลาเจ้าราชวงศ์ได้ถูกพุธในแอบห้าร้อยปีใน 1934 ดยุคแห่งเคนท์ยังแต่งงานแล้วมี และในดังนั้นเจ้าหญิงเอลิซาเบธได้ แต่ มาก งานแต่งงานของดยุของกลอสเตอร์ ซึ่งเกิดขึ้นในปี 1935 ถูกจัดในญาติความเงียบสงบของรอยัลโบสถ์ที่ราชวัง ตัวที่ fearภิเษกปี อาจมีเกิน ceremonial รอยัล และที่ค่าขาดแคลนอาจ eroded.189แต่นวัตกรรมของงานแต่งงานแอบเด็กราชและรัฐศพหรือในควีนส์เสี้ยวไม่ไกลแล้ว โดยภิเษกเงินของจอร์จ V ที่ อีกครั้ง มีเหตุไม่แน่นอน การมีการลดลงที่ภาคยานุวัติครบยี่สิบห้าของวิคตอเรียตรงเวลาตายของอัลเบิร์ตและสงบของเธอ อีกครั้ง การนวัตกรรมประสบความสำเร็จ ความความรู้สึกอย่างกว้างขวางความกระตือรือร้นและการสนับสนุน ในความคิดเจ้าซอลส์บรี โอกาสแสดง ' พยานหลักฐานทันสมัยเพื่อความมั่นคงก่อตั้งลึกและเอกภาพของประเทศนี้และจักรวรรดิภายใต้ธุลีพระอำนาจ ' .190 และเซย์แมคโดนัล ซึ่งอธิบายการบริการในภิเษกวัน 'เรืองด้วย' ยิ่งถูกย้ายโดยการสำหรับนายกรัฐมนตรีเอง: ' ที่นี่คืออาณาจักรครอบครัวดี รวบรวมรวมญาติ คิงเป็นปู่หัว เราก็เก็บความรู้สึกที่เราได้นำส่วนหนึ่งในสิ่งมากเช่นการเข้าร่วม ' .191 ความคิดของพระมหากษัตริย์เป็นศาสนาทางโลกอาจไม่มากอย่างชัดเจนพูดชัดแจ้ง แต่มากที่สุด และ เหมือน ประเมินจริงที่นิยมความรู้สึกซึ่งภิเษกใน evoked สรุปเป็นฮาโรลด์ Nicolsonประวัติ:มี pride แรก ไพรด์ในความจริง ที่ ในขณะที่ชิงบัลลังก์อื่น ๆ ได้ลดลง พระมหากษัตริย์ของเราเอง unimpaired ในศักดิ์ศรี มีชีวิตรอดมากกว่าพันปี ความเคารพในความคิดที่ว่า นาน เราต้องมีสัญลักษณ์ของหมี โฟกัสของหัวใจ สัญลักษณ์ของความต่อเนื่องเป็นอย่างรวดเร็วโลกที่ยุบ ความพึงพอใจในความรู้สึกที่พ่อยืนข้างต้นทั้งหมดคลาขื่น ทั้งหมดทางการเมืองความทะเยอทะยาน ตัดทั้งหมดสนใจ ในปัญหาที่ว่า นี่คือแรงพระกลาย personifying มาตรฐานสูงสุดของการการแข่งขัน ความกตัญญูมนุษย์ โดย probity ของเขาได้รับการเห็นคุณค่าของโลกทั้งหมด กษัตริย์จอร์จแทน และปรับปรุงเหล่านั้นคุณค่าภายในประเทศ และที่สาธารณะซึ่งอังกฤษถือเป็นเฉพาะตนเอง ในพระองค์ พวกเขาเห็น ผล และ ขยาย อะไรพวกเขาหวงแหนเป็นอุดมคติความเชื่อแต่ละตนเอง หน้าที่ ความ ซื่อสัตย์ความกล้าหาญ สามัญสำนึก ยอมรับ แม้ และ truth.192จะเห็นว่าแสดงรู้สึกดังกล่าว ในโอกาสนี้เป็นหลักฐานของความสำเร็จ ของฟเวอร์อคติ หรือ เป็นตัวแท้efflorescence รวมความเห็น หรือว่า แน่นอน พวกเขาบางชุด 2 มีข้อสงสัยอยู่ เรื่องสำหรับอภิปราย ไม่จีนแสแต่ว่าความรู้สึกดังกล่าวอยู่ส่วนเหลือของ pageants รอบระยะเวลานี้ถูกชนิดแล้วก่อตั้งขึ้นในขั้นตอนก่อนหน้านี้ในการพัฒนา จอร์จศพของ V ได้ของขอบคุณพระเจ้าสำหรับพระที่ผมรอดชีวิตสงคราม และสันติภาพ weathered ฉัตรมงคล 193 จอร์จ VI ของถูกอิมพีเรียล แบบการยืนยันของความมั่นคงของสถาบันพระมหากษัตริย์หลังจากการหยุดชะงักของการวิกฤตการณ์สละราชสมบัติ และ อีก ศพของเขานิพจน์ต่อไปชาติขอบคุณสำหรับคนที่ไม่มีต้องการเป็นพระราชา แต่มี triumphed สงครามและ stammer โดยความรู้สึกที่แข็งแกร่งของ ข้อมูลของบันทึกการสังเกตโดยรวมความเศร้าโศกอย่างแพร่หลาย ช็อก และเห็น ใจ มากดังนั้น จริง ๆ งั้นดูเหมือนมีแนวโน้มของริชาร์ด Dimbleby ที่มีชื่อเสียงวิทยุอรรถกถาอธิบาย lying-ในสถานะที่เวสต์มินสเตอร์ฮอลล์รวบรวมได้ในความเป็นจริงความรู้สึกของผู้ฟังส่วนใหญ่:โอ๊คของซาดริงแนม ซ่อนใต้พับรวย ทองมาตรฐาน กะพริบช้าของเทียนสัมผัสเบา ๆอัญมณีของมงกุฎอิมพีเรียล แม้ว่า ทับทิมที่เฮนรี่สวมที่อากินคอร์ท สัมผัสกำมะหยี่ลึก สีม่วงของหมอน และดอกไม้สีขาว เย็นของพวงหรีดเฉพาะที่อยู่ตามธงวิธีย้ายเรียบง่ายดังกล่าวได้ น้ำตาจริงว่าบรรดาที่ผ่าน และเห็นมัน และเหมือนอีกครั้ง พวกเขาทำเช่นนี้ขณะนี้ในกระแสข้อมูลไม่เสียหาย กลางคืนเย็น มืด และเล็กน้อยความเป็นส่วนตัวความคิดของพวกเขา... วางไม่ปลอดภัย ดี ประชุม การพระนอนนี้ มีแสงเทียนทองอุ่นของเขาวางตำแหน่ง และรอยเท้า muffled เรื่องเขาอุทิศให้เขาให้บริษัท... ซื่อสัตย์เป็นอย่างไรจริงคืนนี้ของจอร์จประโยคเดียวที่พูด โดยคนไม่รู้จักของรักของเขาบิดา: ' อาทิตย์ตายแต่งแต้มสีสันให้ท้องฟ้าของโลกทั้งโลก ' 194ความแตกต่างระหว่างนี้ภูมิใจ ซื่อตรง reverential ยอดนิยมออกอากาศและเวลาป่าเถื่อนบรรณาธิการโอกาสการตายของจอร์จIV ดีแสดงขอบเขตการที่ทัศนคตินิยมต่อรอยัลมีการเปลี่ยนแปลงโอกาสพิธีและรอยัลพิธีดีสุดท้ายในลำดับนี้ เรียบร้อย conflatingพระมหากษัตริย์และจักรวรรดิ ย้ำความมั่นคงในยุคการเปลี่ยนแปลง และฉลองความต่อเนื่องของราชอาณาจักรเป็นพลังงานที่ดี มีการพิธีบรมราชาภิเษกของเอลิซาเบธ 11 ในปีค.ศ. 1953 ขณะนั้น avowedly ยังมีโอกาสที่อิมพีเรียล กับราชินี ของเสื้อประกอบด้วยปักตราสัญลักษณ์ของสรรพ กับ regiments ของเครือจักรภพ และโคโลเนียลพลสวนสนามในขบวน กับนายกรัฐมนตรีของสรรพและอินเดียอยู่แอบบี และการจัดประเภทรัฐของหัวจากต่าง ๆ แปลกใหม่ protectorates.195 โคโลเนียลที่จะเวลา เหมือนประหนึ่งการคุกคามและความท้าทายของสงคราม และรอบระยะเวลาความเข้มงวดมีการ surmounted: อาณาจักรยังคงเป็นส่วนใหญ่เหมือนเดิม ปัญหาของเอกราชอินเดียและสถานะพลภายในเครือได้รับประสบความสำเร็จแก้ไข เคิร์ดโซว์หลัง 10 ถนนดาวนิ่ง สหราชอาณาจักรอีกครั้งหนึ่งมีคนของเธอทำเป็นอำนาจ มียุคเอลิซาเบธใหม่สถานมุม ทั้งหมดนี้ไม่เพียงนัย แต่ self-consciouslyพูดชัดแจ้งในพิธีบรมราชาภิเษก ตามเดลีเอ็กซ์เพรสเอลิซาเบธที่สองเริ่มต้นในบันทึกย่อของพยุงจิตวิญญาณซึ่งสหราชอาณาจักรได้เคยก่อน ไม่มีเวลาในอังกฤษประวัติมีเธอความสุขศักดิ์ศรีคุณธรรมที่เครือจักรภพรวมทั้งสหราชอาณาจักร คำสั่งเดี๋ยวนี้ในบริบทนี้มากเกินไปอย่างร่าเริง มันจะไม่ทั้งหมดน่าแปลกใจที่อาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอบิวรี่ควรรู้สึกว่า ราชอาณาจักรถูกปิดไปราชอาณาจักรสวรรค์ในวันฉัตรมงคล หรืออลิซาเบธที่ตัวเองควรทำให้เธอดังประกาศความเชื่อในอนาคต 196อุทธรณ์ของพิธีลำดับนี้มี gauged ดีโดยระดับสูงของการแสวงหาประโยชน์เชิงพาณิชย์และป ครั้งเพิ่มเติม ที่ jubi

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปกเกล้าเจ้าอยู่หัวภายใต้สถานการณ์เหล่านี้'ความหมายของพระราชพิธีทางศาสนาต่อไปได้รับการพัฒนาและขยาย แน่นอนที่อำนาจทางการเมืองและส่วนบุคคลอุทธรณ์ของพระมหากษัตริย์ทัศนคติของสื่อที่สภาพของกรุงลอนดอนและรัฐของเทคโนโลยีทั้งหมดที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้งในช่วงเวลาก่อนหน้านี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ขณะที่ก่อนหน้านี้พระมหากษัตริย์เป็นพ่อของคนของเขาและพระสังฆราชของจักรวรรดิและพระราชพิธีเป็นที่สวยงามและประสบความสำเร็จเช่นเดียวกับในสมัยของอีเซอร์ แต่ขัดแย้งมันเป็นจริงมากเช่นองค์ประกอบของความต่อเนื่องซึ่งทั้งสองปลอมตัวและอธิบายการเปลี่ยนแปลงใน'ความหมาย' มันเป็นความเป็นจริงมากของความต่อเนื่องในช่วงเวลาของภายในไม่สงบและการปฏิวัติระหว่างประเทศซึ่งแก่พระราชพิธีทางศาสนาในอังกฤษคุณลักษณะเหล่านั้นของเอกลักษณ์ประเพณีและความคงทนซึ่งในช่วงก่อนหน้าพวกเขาได้ขาดเพื่อให้ผงาด มันก็ไม่มากแม้จะเป็นเพราะความต่อเนื่องในรูปแบบและสถานการณ์ที่'ความหมายของพระราชพิธีทางศาสนาที่มีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง. นอกจากนี้ยังมีการแสดงผลของความต่อเนื่องและความมั่นคงได้รับการต่อไปเพิ่มขึ้นโดยนวัตกรรมเป็น ceremonials ใหม่ที่ถูกคิดค้น หนึ่งเช่นชุดของนวัตกรรมเป็นศูนย์กลางในควีนส์พระราชสวามี ในช่วงระยะเวลาตั้งแต่ยุค 1870 เพื่อ 1910s คู่สมรสของพระมหากษัตริย์ไม่ได้ตาย: อัลเบิร์ predeceased วิกตอเรียและอเล็กซานดเอ็ดเวิร์ดอายุยืน ในการนี้ขั้นตอนที่สามแต่บทบาทของสมเด็จพระราชินีมเหสีและพระราชินีเจ้าจอมมารดากลายเป็นเรื่องสำคัญและเรื่องนี้สะท้อนให้เห็นในพิธีกรรมราช. ที่เสียชีวิตในปี 1925 สมเด็จพระราชินีอเล็กซานดใจชื้นสภาพศพที่เป็นหนี้มากขึ้นในการเป็นแบบอย่างของสามีของเธอกว่าที่จะเจ้าชายAlberf.l86 อีกครั้งมีการโกหกในรัฐ (คราวนี้ใน Westminster Abbey) ตามด้วยขบวนผ่านถนนของกรุงลอนดอนแล้วฝังส่วนตัวที่วินด์เซอร์ และในกรณีของสมเด็จพระราชินีแมรี่ในปี 1953 พระราชพิธีคล้ายกับที่ของพระมหากษัตริย์ตัวเองอย่างใกล้ชิดมากยิ่งขึ้นสำหรับเธอจริงวางในรัฐมินสเตอร์ฮอลล์ อย่างเท่าเทียมกันใหม่คือข้อเท็จจริงที่ว่าเพื่อที่จะให้หลักฐานสูงสุดของความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในครอบครัวของสมเด็จพระราชินีแมรี่ได้เข้าร่วมพิธีบรมราชาภิเษกของลูกชายของเธอจอร์จที่หกอีกแบบอย่างนวนิยายซึ่งตามมาด้วยสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบแม่ราชินี1953.186 ทั้งสองศพของประชาชนราชินีเจ้าจอมมารดา เขาไม่ได้เพียงใหม่ในโอกาสพระราชคิดค้นในช่วงเวลานี้ เพราะอายุของวิคตอเรียและเอ็ดเวิร์ดมีงานแต่งงานไม่กี่ของพระมหากษัตริย์ของเด็กในช่วงระยะเวลาที่สองเป็นครั้งสุดท้ายในปี1885 เมื่อเจ้าหญิงเบียทริแต่งงานกับเจ้าชายหลุยส์แห่งBattenberg แต่มีสองกษัตริย์หนุ่มบนบัลลังก์ระหว่าง 1910 และ 1953 ที่มีศักยภาพในการพระราชพิธีที่ได้รับเพิ่มเติมจากพิธีกรรมทางของขั้นตอนก่อนหน้านี้ของวงจรชีวิตครอบครัวก็เพิ่มขึ้น ในปี 1922, เจ้าหญิงแมรี่แต่งงานกับนายอำเภอสแซลและจอร์จวีเอาโอกาสที่จะถ่ายโอนการแต่งงานพระราชกลับมาจากความเป็นส่วนตัวของวินด์เซอร์หรือโบสถ์รอยัลถนนของกรุงลอนดอนโดยการแสดงละครในพิธีวัดที่มีbeforehand.l87 ขบวนเต็มรูปแบบ ในฐานะที่เป็นดยุคแห่งยอร์อธิบายผลที่ได้ประสบความสำเร็จในที่สาธารณะที่ดี: 'ก็คือตอนนี้ไม่ได้งานแต่งงานของแมรี่ แต่ (จากเอกสาร) มันคือ"วัดจัดงานแต่งงาน" หรือ "จัดงานแต่งงาน" หรือ "แห่งชาติจัดงานแต่งงาน" หรือแม้กระทั่ง "งานแต่งงานของผู้คน". 188 นี้ตามมาในปี1923 โดยการแต่งงานของดยุคแห่งยอร์เป็นครั้งแรกที่เจ้าชายของราชวงศ์ได้รับการแต่งงานในวัดเป็นเวลาห้าร้อยปี. ในปี 1934 ดยุคแห่ง เคนท์แต่งงานยังมีและในปี 1947 เพื่อให้เป็นเจ้าหญิงเอลิซาเบ แต่อย่างมีนัยสำคัญการจัดงานแต่งงานของดยุคแห่งกลอสเตอร์ซึ่งเกิดขึ้นในปี 1935 เป็นฉากในญาติสันโดษของโบสถ์หลวงบักกิ้งแฮมพาเลซเพราะกลัวว่าในปีที่วโรกาสอาจจะมีพระราชพิธีพระราชมากเกินไปและว่าค่าความขาดแคลนที่อาจจะมีการ eroded.189 แต่ความแปลกใหม่ของงานแต่งงานที่วัดสำหรับเด็กและพระราชรัฐพิธีศพสำหรับพระราชินีเจ้าจอมมารดาถูกค้นพบโดยไกลรัชฎาภิเษกของจอร์จซึ่งอีกครั้งไม่มีแบบอย่างที่แน่นอนที่ครบรอบปีที่ยี่สิบห้าของเข้าของวิคตอเรียที่มีการลดลงที่ตรงเวลาของการเสียชีวิตของอัลเบิร์และความเงียบสงบของเธอ อีกครั้งที่นวัตกรรมเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ปลุกใจความรู้สึกอย่างแพร่หลายของความกระตือรือร้นและการสนับสนุน ในพระเจ้าความเห็นซูเปอร์มาร์เก็ตของโอกาสที่เป็นตัวแทนของ'พยานที่น่าอัศจรรย์กับความมั่นคงก่อตั้งขึ้นอย่างล้ำลึกและความเป็นปึกแผ่นของประเทศนี้และอาณาจักรภายใต้พระบาทของคุณอำนาจ' 0.190 และ Ramsay Macdonald ผู้บรรยายให้บริการในวันเฉลิมฉลองเป็น'เร่าร้อนด้วยอารมณ์' เป็น ย้ายมากยิ่งขึ้นโดยการรับสัญญาณสำหรับการปกครองนายกรัฐมนตรี: 'ที่นี่เอ็มไพร์เป็นครอบครัวที่ดี, การชุมนุมของการชุมนุมในครอบครัวที่พ่อคิงหัว เราทุกคนก็ออกไปเป็นความรู้สึกที่เราได้มีส่วนร่วมในบางสิ่งบางอย่างมากเช่นศีลมหาสนิท '0.191 ความคิดของสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นศาสนาโลกไม่สามารถเพิ่มเติมก้องอย่างชัดเจน แต่ที่ครอบคลุมมากที่สุดและดูเหมือนว่าการประเมินที่เป็นจริงของความรู้สึกที่ได้รับความนิยมที่เสียงแตรevoked สรุปในแฮโรลด์ Nicolson ของประวัติ: มีความภาคภูมิใจที่อยู่ในสถานที่แรกที่มีความภาคภูมิใจในความเป็นจริงที่ว่าในขณะที่บัลลังก์อื่น ๆ ได้ลดลงของเราเอง สถาบันพระมหากษัตริย์ไม่เสียหายในศักดิ์ศรียังมีชีวิตอยู่มานานกว่าพันปี การแสดงความเคารพในความคิดที่ว่าในพระมหากษัตริย์ที่เรามีสัญลักษณ์ของความรักชาติให้ความสำคัญกับความพร้อมเพรียงกันเป็นสัญลักษณ์ของความต่อเนื่องในอย่างรวดเร็วโลกละลาย ความพึงพอใจในความรู้สึกที่ว่าอธิปไตยยืนอยู่เหนือทุกระดับ animosities ทุกความทะเยอทะยานทางการเมืองทั้งหมดที่ขวางผลประโยชน์ สะดวกสบายในการตระหนักว่าที่นี่เป็นที่แข็งแกร่งพระสังฆราชเมตตา personifying มาตรฐานสูงสุดของการแข่งขัน ความกตัญญูให้กับคนที่ซื่อสัตย์ของเขาโดยได้รับความภาคภูมิใจที่ของโลกทั้งโลก กษัตริย์จอร์จที่เพิ่มขึ้นและเป็นตัวแทนของผู้ที่คุณธรรมและประชาชนในประเทศอังกฤษซึ่งถือได้ว่าเป็นเฉพาะของตัวเอง ในตัวเขาที่พวกเขาเห็นสะท้อนและขยายสิ่งที่พวกเขารักเป็นความเชื่อของตัวเอง ideals- แต่ละหน้าที่ซื่อสัตย์กล้าหาญสามัญสำนึกความอดทนความเหมาะสมและtruth.192 ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกดังกล่าวแสดงในครั้งนี้ควรจะเห็นเป็นหลักฐานของความสำเร็จของการระดมความลำเอียงหรือเป็นของแท้ออกดอกความเห็นร่วมกันหรือไม่ว่าแท้จริงพวกเขาเป็นส่วนผสมของทั้งสองบางจะไม่มีข้อสงสัยยังคงเป็นเรื่องการอภิปราย แต่ที่รู้สึกดังกล่าวมีอยู่ไม่สามารถเข้าร่วมแข่งขัน. ส่วนที่เหลือของ pageants ของช่วงเวลานี้เป็นประเภทที่จัดตั้งขึ้นแล้วในช่วงก่อนหน้าของการพัฒนา จอร์จในงานศพของวีคือการกระทำของวันขอบคุณพระเจ้าสำหรับพระมหากษัตริย์ที่รอดชีวิตจากสงครามและสันติภาพตากแดดตากฝน 193 จอร์จที่หกของพิธีบรมราชาภิเษกเป็นฟุ่มเฟือยจักรพรรดิยืนยันอีกครั้งของความมั่นคงของสถาบันพระมหากษัตริย์หลังจากการหยุดชะงักของการสละราชสมบัติของ และอีกครั้งในงานศพของเขาคือการแสดงออกต่อไปของการแข็งค่าของชาติสำหรับคนที่ไม่ได้อยากจะเป็นกษัตริย์แต่ชัยชนะเหนือสงครามและพูดตะกุกตะกักโดยความรู้สึกที่แข็งแกร่งของการปฏิบัติหน้าที่ บันทึกของการบันทึกมวลสังเกตความเศร้าโศกอย่างกว้างขวางช็อตและความเห็นอกเห็นใจมากดังนั้นแน่นอนว่ามันดูเหมือนว่าความเห็นของวิทยุที่มีชื่อเสียงริชาร์ดDimbleby ของอธิบายโกหกในรัฐที่Westminster ฮอลล์ไม่ในความเป็นจริงรวบรวมความรู้สึกของคนส่วนใหญ่ของเขาผู้ชม: โอ๊คของ Sandringham ที่ซ่อนอยู่ใต้ที่อุดมไปด้วยเท่าทองของมาตรฐาน สั่นช้าของเทียนสัมผัสเบา ๆอัญมณีมงกุฎอิมพีเรียลแม้ทับทิมที่สวมเฮนรี่ที่จิน มันสัมผัสลึกกำมะหยี่สีม่วงของเบาะและเย็นดอกไม้สีขาวของพวงหรีดที่อยู่เท่านั้นเมื่อธง. วิธีการย้ายดังกล่าวสามารถเป็นความเรียบง่าย วิธีจริงน้ำตาของผู้ที่ผ่านไปมาและเห็นมันและออกมาอีกครั้งที่พวกเขาทำนี้ในช่วงเวลาที่อยู่ในกระแสทิวจะเย็นคืนที่มืดและน้อยความเป็นส่วนตัวสำหรับความคิดของพวกเขา... ไม่เคยปลอดภัยรักษาที่ดีขึ้น วางกษัตริย์นอนกว่านี้กับแสงเทียนทองที่จะให้ความอบอุ่นของเขาสถานที่พักผ่อนและรอยเท้าในลำคอของอาสาสมัครที่อุทิศของเขาเพื่อให้เขาบริษัท ... วิธีคืนนี้ที่แท้จริงของจอร์จซื่อสัตย์เป็นที่ประโยคเดียวที่พูดโดยผู้ชายที่ไม่รู้จักของเขาอันเป็นที่รักของพ่อ: 'พระอาทิตย์ตกที่เขาจะตายแต่งแต้มท้องฟ้าของโลกทั้งโลก '194 ความแตกต่างระหว่างความภาคภูมิใจนี้, ซื่อสัตย์, นับถือออกอากาศนิยมและป่าเถื่อนไทม์สบรรณาธิการในโอกาสของการตายของจอร์จที่สี่ที่ดีแสดงให้เห็นถึงขอบเขตที่ทัศนคติที่ได้รับความนิยมที่มีต่อพระราชพิธีและโอกาสพระราชได้เปลี่ยนแปลง. มหาราชที่ผ่านมา พิธีในลำดับนี้ประสบความสำเร็จมหันต์สถาบันพระมหากษัตริย์และจักรวรรดิเน้นความมั่นคงในยุคของการเปลี่ยนแปลงและการเฉลิมฉลองต่อเนื่องของสหราชอาณาจักรเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ที่เป็นพิธีบรมราชาภิเษกของลิซาเบธ ที่ 11 ในปี 1953 มันก็ยังคงเปิดเผยโอกาสที่ยิ่งใหญ่ด้วยการแต่งกายของพระราชินีที่มีปักสัญลักษณ์ของอาณาจักรที่มีทหารของเครือจักรภพและกองกำลังอาณานิคมเดินในขบวนกับนายกรัฐมนตรีของอาณาจักรและอินเดียอยู่ในวัดและการแบ่งประเภทของประมุขของรัฐจากprotectorates.195 อาณานิคมต่างๆที่แปลกใหม่ที่เวลามันดูราวกับว่าภัยคุกคามและความท้าทายของสงครามและระยะเวลาที่เข้มงวดได้รับการกอปร: อาณาจักรส่วนใหญ่ก็ยังคงเหมือนเดิม; ปัญหาของความเป็นอิสระของอินเดียและสถานะของสาธารณรัฐในเครือจักรภพได้รับการแก้ไขชัย; เชอร์ชิลกลับมาอยู่ที่ 10 ถนนดาวนิง; ของสหราชอาณาจักรได้อีกครั้งเธอถูกกล่าวหาที่เป็นพลังอันยิ่งใหญ่; มีลิซาเบ ธ อายุใหม่รอบมุม ทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นเพียงนัย แต่ตัวเองมีสติก้องในช่วงเวลาของพิธีบรมราชาภิเษกที่ ตามที่นิวเดลีเอ็กซ์เพรส, ยุคลิซาเบ ธ ที่สองเริ่มต้นในบันทึกของการพยุงจิตวิญญาณที่สหราชอาณาจักรได้ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ในขณะที่ในอังกฤษไม่มีประวัติศาสตร์มีเธอมีความสุขศักดิ์ศรีศีลธรรมซึ่งเครือจักรภพอังกฤษรวมทั้งสหราชอาณาจักรในขณะนี้คำสั่ง. ในบริบทนี้มีความสุขมากเกินไปก็ไม่น่าแปลกใจว่าทั้งอาร์คบิชอปแห่งแคนเทอจะรู้สึกว่าอังกฤษได้ใกล้เคียงกับราชอาณาจักรบนสวรรค์วันฉัตรมงคลหรือว่าลิซาเบ ธที่ตัวเองควรทำให้เธอประกาศเรียกความเชื่อมั่นในอนาคต 196 อุทธรณ์ของลำดับของพิธีนี้จะประเมินอย่างดีจากระดับสูงของการใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์และที่ระลึก เมื่อเพิ่มเติมที่ Jubi

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

7
ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ , ' ความหมาย ' ของพิธีหลวงถูกเพิ่มเติม
พัฒนาและขยาย แน่นอนว่า อำนาจทางการเมืองและการอุทธรณ์ส่วนบุคคล
ของพระมหากษัตริย์ , ทัศนคติของสื่อภาพ
ลอนดอนและรัฐของเทคโนโลยี ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลง
ซึ้งในช่วงก่อนหน้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง . โดย
ก่อนที่พระมหากษัตริย์คือบิดาแห่งชนชาติของพระองค์ และประมุข
ของจักรวรรดิ และพระราชพิธีต่างๆ เช่น ที่สวยงามและประสบความสำเร็จ
ในวันของ Esher . ยัง ขัดแย้ง เป็นองค์ประกอบเช่นจริงมาก
ความต่อเนื่องซึ่งทั้งสองปลอมตัวและอธิบายการเปลี่ยนแปลง
'meaning ' สำหรับมันเป็นในความเป็นจริงมากของความต่อเนื่องในเวลาของความไม่สงบภายใน
และการปฏิวัติสากลซึ่งเพิ่ม
พิธีกรรมหลวงในอังกฤษนั้น ลักษณะของเอกลักษณ์ประเพณีและถาวร
ซึ่งในช่วงก่อนหน้านี้มีเด่นดังนั้นไม่มี มันไม่ได้มาก
แม้จะเป็นเพราะของความต่อเนื่องในลักษณะและ
สถานการณ์ที่ ' ความหมาย ' ของพระราชพิธีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งหนึ่ง
นอกจากนี้ ความประทับใจของความต่อเนื่องและเสถียรภาพต่อไป
เพิ่มนวัตกรรมใหม่ เป็นพิธีการถูกอุปโลกน์ เช่น
ชุดของนวัตกรรมคือศูนย์กลางอยู่ที่พระราชินีมเหสี ในช่วงระยะเวลาตั้งแต่ปี 1870
ถึง 1900 ไม่มีคู่สมรสของพระมหากษัตริย์ มีคนตาย
อัลเบิร์ตตายก่อน วิคตอเรีย และ อเล็กซานดรา ยาวกว่า เอ็ดเวิร์ด ในนี้
3 เฟส แต่บทบาทของพระราชินีและพระราชินี
พระพันปีเป็นสำคัญ และสะท้อนในพิธีหลวง
ที่เธอตายใน 1 , พระราชินีอเล็กซานดราเป็น accorded งานพระศพ
ซึ่งเป็นหนี้มากขึ้นในแบบอย่างของสามีเธอ กว่าเจ้าชาย
alberf.l86 อีกครั้ง มีการโกหกในรัฐ ( เวลาใน Westminster Abbey ,
) ตามด้วยขบวนผ่านถนนของลอนดอน
แล้วฝังส่วนที่ Windsor และในกรณีของราชินี
แมรี่ในปี 1953 พระราชพิธีคล้ายกับที่ของพระมหากษัตริย์
ตัวเองมากขึ้นอย่างใกล้ชิดเพื่อวางในรัฐ
เธอจริง ๆWestminster Hall ใหม่อย่างเท่าเทียมกันคือความจริงที่ว่าเพื่อให้
หลักฐานสูงสุดความเป็นปึกแผ่นของครอบครัว ควีนแมรี่เข้าร่วม
ราชาภิเษกของลูกชายของเธอเป็น George VI , นวนิยายอีกแบบอย่างซึ่ง
ตามด้วยสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ พระราชชนนีใน 1953.186
สองสุสานสาธารณะของอดีตราชินีไม่ได้เป็นเพียงใหม่
หลวงประดิษฐ์ในโอกาส ช่วงเวลานี้ เพราะอายุของ
วิกตอเรีย และ เอ็ดเวิร์ด มีกี่งานแต่งงานของ
พระมหากษัตริย์เด็กในช่วงที่สอง เป็นคนสุดท้ายใน 1885 เมื่อ
เจ้าหญิงเบียทริซ แต่งงานกับ เจ้าชายหลุยส์แห่งบัทเทนแบร์ก . แต่สอง
กษัตริย์ค่อนข้างหนุ่มบนบัลลังก์ระหว่าง 1910 และ พ.ศ. 2496
ที่มีศักยภาพสำหรับพิธีการที่ได้จากพิธีกรรมทางของ
ตอนของวงจรชีวิตครอบครัวมากขึ้น ในปี 1922
เจ้าหญิงแมรี่ แต่งงานไวเคานต์ลัสเซลส์ และ จอร์จ วี เอา
โอกาสโอนการแต่งงานหลวงกลับจากความเป็นส่วนตัวของ
วินด์เซอร์หรือโบสถ์หลวง ถนนของกรุงลอนดอน โดยการจัดเตรียม
พิธีในวัด กับ beforehand.l87 เต็มขบวนเป็น
ดยุคแห่งยอร์คอธิบาย ผลที่ได้คือความสำเร็จสาธารณะที่ดี :
มันคือตอนนี้ไม่มีของแมรี่แต่งงาน แต่นี้ ( จากหนังสือพิมพ์ )