Agricultural sector employs more th

Agricultural sector employs more than 50% of India's population and contributes to only 14% of the GDP. This indicates the drastic inequality in terms of earning when compared to urban population who are mostly employed in either manufacturing or service sectors. With such high votes falling in this domain, no government can ignore their demands or solutions to their sufferings. Various governments in Centre and State have changed over the last 65 years without solving the crux of the problem faced by these farmers.

The issues faced by the farming community are as follows:
1. Literacy - Lack of quality education and schools has resulted in this community to depend on traditional means of agriculture and less exposure to scientific methods of cultivation.
2. Banking - Failures in better regulation of banks and policies to ensure financial inclusion of this community has led them to depend on local moneylenders who charge exorbitant interest charges and risk of losing their lands to these wealth hungry class.
3. Insurance - Traditionally farmers pray to the almighty to mitigate the risk rather than opting for crop insurances. Lack of knowledge and banking has still kept them in the dark. Less than 2% of the farming community is covered under insurance.
4. Sustainable Agricultural Practices - Indiscriminate use of highly subsidized fertilizers has made the land infertile and reduced productivity. Also MSP - Minimum support prices for only selected crops has pushed the entire farming community to grow only these crops and thereby not allowing the market forces to decide the prices. MSPs have discouraged farmers from exploring integrated farming and other crops which is sustainable for their location.
5. Marketing - With different APMC acts in different states, lack of clarity on the prices set by these agencies, high lobbying capacity of the middlemen has resulted in exploitation of farmers and crops not fetching the right price.
6. Storage and Warehouses - Due to short shelf life of fruits and vegetables, there is a high requirement of cold storages and warehouses to have a stable price and quantity across the year. With very few and poorly managed warehouses, the government lacks the main tool for controlling inflation and also giving a fair price to the harvest. Such uncertainties discourage farming.
7. Alternate source of Income - Many of the tillers are landless and lack skills for employment at the time of draught or periods between sowing & harvest.
8. Irrigation - 65% of the agricultural lands depend on rains for irrigation even today. Risk of failure of crops is high due to both heavy as well as lower rainfall. Again with indiscriminate use of underground water has depleted the resource
9. Size of Land- with 95% of the farmers of the land owning less than a hectare, cost of farming is high with lesser productivity.

Given such a plethora of problems, a single solution wouldn't be feasible to solve all miseries faced by the community. The government needs to have smarter measures to encourage integrated farming, cooperative & contract farming, adoption for crop insurance with quicker claim settlements, application of new scientific means of cultivation, more efficient direct and indirect banks with lesser cost ( both process and economically ) of availing loans focused to farming community, water shed development, transparent and efficient agricultural markets, improved connectivity from farm to markets, modern storage and warehouses etc

Successive governments have well identified the problems along with solution but have failed in implementing the solutions in an efficient and fair manner.
Written Apr 29, 2015 • View Upvotes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาคการเกษตรมีพนักงานมากกว่า 50% ของประชากรของอินเดียและก่อให้เพียง 14% ของจีดีพี นี้บ่งชี้อสมการอย่างมากในแง่ของรายได้เมื่อเทียบกับประชากรในเมืองที่มีการจ้างงานส่วนใหญ่ทั้งในการผลิตหรือภาคบริการ ด้วยคะแนนเสียงที่สูงดังกล่าวตกอยู่ในโดเมนนี้รัฐบาลไม่สามารถละเลยความต้องการหรือแก้ปัญหาของความทุกข์ . รัฐบาลต่างๆใน Centre และรัฐมีการเปลี่ยนแปลงในช่วง 65 ปีโดยไม่ต้องแก้ปมของปัญหาที่ต้องเผชิญกับเกษตรกรเหล่านี้ปัญหาที่ต้องเผชิญกับชุมชนเกษตรกรรมมีดังนี้: 1 การรู้หนังสือ - ขาดการศึกษาที่มีคุณภาพและโรงเรียนที่เกิดขึ้นในชุมชนแห่งนี้ขึ้นอยู่กับวิธีการแบบดั้งเดิมของการเกษตรและความเสี่ยงน้อยที่จะวิธีการทางวิทยาศาสตร์ของการเพาะปลูก. 2 ธนาคาร - ความล้มเหลวในการควบคุมที่ดีขึ้นของธนาคารและเพื่อให้แน่ใจว่านโยบายทางการเงินรวมของชุมชนนี้ได้นำพวกเขาไปขึ้นอยู่กับเงินกู้ในท้องถิ่นที่เรียกเก็บเงินค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยที่สูงเกินไปและความเสี่ยงของการสูญเสียดินแดนของพวกเขาเพื่อความมั่งคั่งระดับหิวเหล่านี้. 3 ประกัน - เกษตรกรตามเนื้อผ้าภาวนาขอให้ยิ่งใหญ่เพื่อลดความเสี่ยงมากกว่าการเลือกสำหรับการประกันภัยพืชผล ขาดความรู้และการธนาคารยังคงเก็บไว้ในที่มืด น้อยกว่า 2% ของชุมชนเกษตรกรรมได้รับการคุ้มครองภายใต้การประกัน. 4 ปฏิบัติทางการเกษตรที่ยั่งยืน - ใช้ตามอำเภอใจของปุ๋ยเงินอุดหนุนสูงได้ทำให้แผ่นดินผลผลิตที่มีบุตรยากและลดลง นอกจากนี้ยัง MSP - สนับสนุนราคาขั้นต่ำสำหรับพืชที่เลือกเท่านั้นได้ผลักดันชุมชนการเกษตรทั้งการปลูกพืชเหล่านี้เท่านั้นและจึงไม่อนุญาตให้กลไกตลาดในการตัดสินใจราคา MSPs ได้กำลังใจจากการสำรวจเกษตรกรทำการเกษตรแบบบูรณาการและพืชอื่น ๆ ซึ่งเป็นที่ยั่งยืนสำหรับตำแหน่งของพวกเขา. 5 การตลาด - ด้วยการกระทำ APMC ที่แตกต่างกันในรัฐที่แตกต่างกันการขาดความชัดเจนเกี่ยวกับราคาที่กำหนดโดยหน่วยงานเหล่านี้กำลังการวิ่งเต้นสูงของพ่อค้าคนกลางมีผลในการแสวงหาผลประโยชน์ของเกษตรกรและพืชไม่ได้เรียกราคาที่เหมาะสม. 6 การจัดเก็บและคลังสินค้า - เนื่องจากอายุการเก็บรักษาสั้น ๆ ของผักและผลไม้มีความต้องการสูงของห้องเย็นและคลังสินค้าที่จะมีราคาคงที่และปริมาณข้ามปี กับคลังสินค้าน้อยมากและการจัดการไม่ดีรัฐบาลขาดเครื่องมือหลักในการควบคุมอัตราเงินเฟ้อและยังให้ราคาที่ยุติธรรมที่จะเก็บเกี่ยว ความไม่แน่นอนดังกล่าวกีดกันการเกษตร. 7 แหล่งอื่นของรายได้ -. หลายหน่อที่มีทักษะและการขาดไร้ที่ดินสำหรับการจ้างงานในเวลาของการร่างหรือรอบระยะเวลาระหว่างการหว่านและเก็บเกี่ยว8 ให้น้ำ - 65% ของพื้นที่ทางการเกษตรขึ้นอยู่กับฝนเพื่อการชลประทานแม้วันนี้ ความเสี่ยงของความล้มเหลวของพืชอยู่ในระดับสูงเนื่องจากทั้งหนักเช่นเดียวกับปริมาณน้ำฝนที่ลดลง อีกครั้งกับการใช้ตามอำเภอใจของน้ำบาดาลได้หมดทรัพยากร9 ขนาดของ Land- กับ 95% ของเกษตรกรของที่ดินที่เป็นเจ้าของน้อยกว่าเฮกตาร์ค่าใช้จ่ายของการทำเกษตรอยู่ในระดับสูงที่มีผลผลิตน้อย. ป.ร. ให้ไว้เช่นมากมายเหลือเฟือของปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นทางออกเดียวที่จะไม่เป็นไปได้ที่จะแก้ปัญหาความทุกข์ทรมานทั้งหมดต้องเผชิญกับ ชุมชน. รัฐบาลต้องมีมาตรการอย่างชาญฉลาดเพื่อส่งเสริมการทำการเกษตรแบบบูรณาการความร่วมมือและสัญญาการเกษตร, การยอมรับสำหรับการประกันภัยพืชผลที่มีการตั้งถิ่นฐานของการเรียกร้องเร็วการประยุกต์ใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ใหม่ของการเพาะปลูกมีประสิทธิภาพมากขึ้นธนาคารโดยตรงและโดยอ้อมกับค่าใช้จ่ายน้อย (กระบวนการทั้งสองและเศรษฐกิจ) ของ availing เงินให้กู้ยืมที่มุ่งเน้นไปยังชุมชนเกษตรกรรมการพัฒนาน้ำหลั่งโปร่งใสและมีประสิทธิภาพการตลาดเกษตร, การเชื่อมต่อที่ดีขึ้นจากฟาร์มไปยังตลาด, การจัดเก็บข้อมูลที่ทันสมัยและคลังสินค้า ฯลฯรัฐบาลต่อเนื่องได้ระบุอย่างดีปัญหาที่เกิดขึ้นพร้อมกับการแก้ปัญหา แต่ก็ล้มเหลวในการดำเนินการแก้ปัญหาอย่างมีประสิทธิภาพและ อย่างเป็นธรรม. เขียน 29 เมษายน 2015 •แสดง upvotes