At twelve o’clock the day was at it

At twelve o’clock the day was at its brightest. Yet the sun was too far south on its winter journey to clear the horizon. The bulge of the earth intervened between it and Henderson Creek, where the man walked under a clear sky at noon and cast no shadow. At half-past twelve, to the minute, he arrived at the forks of the creek. He was pleased at the speed he had made. If he kept it up, he would certainly be with the boys by six. He unbuttoned his jacket and shirt and drew forth his lunch. The action consumed no more than a quarter of a minute, yet in that brief moment the numbness laid hold of the exposed fingers. He did not put the mitten on, but, instead struck the fingers a dozen sharp smashes against his leg. Then he sat down on a snow-covered log to eat. The sting that followed upon the striking of his fingers against his leg ceased so quickly that he was startled. He had had no chance to take a bite of biscuit. He struck the fingers repeatedly and returned them to the mitten, baring the other hand for the purpose of eating. He tried to take a mouthful, but the ice-muzzle prevented. He had forgotten to build a fire and thaw out. He chuckled at his foolishness, and as he chuckled he noted the numbness creeping into the exposed fingers. Also, he noted that the stinging which had first come to his toes when he sat down was already passing away. He wandered whether the toes were warm or numb. He moved them inside the moccasins and decided that they were numb.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่สิบสองโมง วันนั้นที่ความสว่างมากที่สุด ยัง ดวงอาทิตย์ได้เกินทางภาคใต้ในการเดินทางของฤดูหนาวเพื่อล้างขอบฟ้า ตอกลิ่มของโลกเข้าแทรกแซงและครีก Henderson ที่ชายคนนั้นเดินเที่ยงภายใต้ท้องฟ้า และโยนไม่มีเงา ที่ครึ่งทเวลฟ์ นาที เขามาที่ส้อมนั้น เขามีความยินดีที่เขาได้ทำให้ความเร็ว ถ้าเขาเก็บมันขึ้น แน่นอนเขาจะอยู่กับชาย 6 เขา unbuttoned แจ็คเก็ตและเสื้อของเขา และดึงออกเขากลางวัน การดำเนินการที่ใช้ไม่เกินสี่นาที ได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ มึนงงที่วางถือของนิ้วมือสัมผัส เขาไม่ได้ใส่ mitten นี้บน แต่ แต่ หลงมือโหลคม smashes กับขาของเขา แล้ว เขานั่งลงบนบันทึกปกคลุมหิมะกิน ต่อยที่ตามตามโดดเด่นของนิ้วมือของเขากับขาของเขา หยุดลงอย่างรวดเร็วว่า เป็น startled เขาเคยมีโอกาสจะกัดขนม เขาหลงมือซ้ำ ๆ และกลับออกไป mitten รับน้ำหนักบรรทุกอีกเพื่อรับประทานอาหาร เขาพยายามใช้แบบถูกปาก ได้ครอบปากแข็งป้องกัน เขาก็ลืมที่จะสร้างไฟ และทรานออก เขาเบา ๆ ในความโง่ของเขา และเป็นเขาเบาๆ เขาสังเกตอาการเลื้อยเข้าไปในนิ้วมือสัมผัส ยัง เขากล่าวว่า ที่ stinging ที่ได้มาเพื่อเท้าของเขาเมื่อเขานั่งลง ได้แล้วตาย เขาได้เดินไปมาว่าเท้าถูกอุ่น หรือ numb เขาย้ายไปอยู่ในรองเท้า และตัดสินใจว่า พวก numb

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ 00:00 วันอยู่ที่สว่าง แต่ดวงอาทิตย์อยู่ไกลทางตอนใต้ในการเดินทางในช่วงฤดู​​หนาวที่จะล้างขอบฟ้า กระพุ้งของแผ่นดินแทรกแซงระหว่างมันและเฮนเดอครีกที่คนเดินภายใต้ท้องฟ้าที่ชัดเจนในตอนเที่ยงและเงาไม่มี ครึ่งที่ผ่านมาสิบนาทีที่เขามาถึงที่ส้อมของลำห้ว​​ย เขายินดีที่ความเร็วที่เขาเคยทำ ถ้าเขาเก็บมันขึ้นมาเขาแน่นอนจะเป็นกับชายโดยหก เขาปลดกระดุมเสื้อของเขาและยืดและดึงออกมารับประทานอาหารกลางวันของเขา การดำเนินการบริโภคไม่เกินหนึ่งในสี่ของนาที แต่ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่อาการชาที่วางไว้ของนิ้วมือสัมผัส เขาไม่ได้ใส่นวม แต่แทนที่จะหลงนิ้วโหลแตกคมชัดกับขาของเขา จากนั้นเขาก็นั่งลงบนบันทึกปกคลุมไปด้วยหิมะที่จะกิน ต่อยที่ตามมาเมื่อโดดเด่นของนิ้วมือข​​องเขากับขาของเขาหยุดอย่างรวดเร็วว่าเขาก็ต้องสะดุ้ง เขาได้มีโอกาสที่จะกัดของบิสกิตไม่มี เขาหลงนิ้วมือซ้ำ ๆ และกลับมาให้พวกเขานวม, แบริ่งมืออื่น ๆ เพื่อวัตถุประสงค์ในการรับประทานอาหาร เขาพยายามที่จะใช้คำ แต่น้ำแข็งปากกระบอกปืนป้องกัน เขาลืมที่จะสร้างไฟไหม้และละลายออกมา เขาหัวเราะในความโง่เขลาของเขาและในขณะที่เขาหัวเราะเขาสังเกตเห็นอาการชาที่คืบคลานเข้ามาสัมผัสนิ้วมือที่ นอกจากนี้เขายังตั้งข้อสังเกตว่าที่กัดซึ่งได้มาก่อนจะถึงเท้าของเขาเมื่อเขานั่งลงได้ผ่านไปแล้ว เขาเดินเท้าไม่ว่าจะเป็นอุ่นหรือชา เขาย้ายไปไว้ภายในรองเท้าหนังนิ่มและตัดสินใจว่าพวกเขาเป็นชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ 12 นาฬิกาเป็นช่วงที่สว่างที่สุดของวัน แต่ดวงอาทิตย์ก็ไกลออกไปทางใต้ในการเดินทางฤดูหนาวของมันชัดเจน ขอบฟ้า กระพุ้งของโลกเข้ามาแทรกระหว่างมันและเฮนเดอร์สัน ครีก ที่คนเดินอยู่ใต้ท้องฟ้าใสที่เที่ยงและไม่ทิ้งเงา ที่ครึ่งที่ผ่านมาสิบสองถึงนาทีเขาก็มาถึงทางแยกของครีก เขายินดีที่ความเร็วที่เขาทำ ถ้าเขาเก็บมันขึ้นมาแน่นอนเขาจะอยู่กับเด็กผู้ชาย โดย 6 เขาปลดกระดุมเสื้อและดึงเสื้อแจ็คเก็ตและอาหารเที่ยงออกมา การกระทำที่ใช้ไม่เกิน 15 นาที แต่ในช่วงเวลาที่สั้น ๆ ชาก็จับนิ้วมือ . เขาไม่ได้สวมถุงมือ แต่หลงนิ้วโหลคม smashes กับขาของเขา จากนั้นก็นั่งลงบนหิมะปกคลุมเข้าสู่ระบบเพื่อกินความเจ็บปวดที่ตามมาหลังจากฟาดมือกับขาหายไปเร็วมากจนเขาตกใจ เขาไม่มีโอกาสที่จะได้กินบิสกิต เขาหลงมือซ้ำแล้วซ้ำอีก และส่งกลับไปยังนวม , แบริ่งมืออื่น ๆเพื่อวัตถุประสงค์ในการรับประทาน เขาพยายามจะพูด แต่น้ำแข็งที่ปากกระบอกปืนที่ป้องกันได้ เขาได้ลืมก่อไฟละลายออกมาเขา หัวเราะในความโง่ของตัวเอง เขาหัวเราะ เขาสังเกตอาการชา คลานเข้าไปสัมผัสนิ้วมือ นอกจากนี้ เขากล่าวว่า แสบ ซึ่งก่อนมาเท้าของเขา เมื่อเขานั่งลงแล้วผ่านไป . เขาไม่แน่ใจว่านิ้วเท้าเป็นอุ่นหรือชา เขาย้ายไปอยู่ในรองเท้าหนังนิ่มและตัดสินใจว่าพวกเขาไม่มีความรู้สึก