กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมี ลูกหมูสามต

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมี ลูกหมูสามตัว เป็นพี่น้องกัน พวกมันออกเดินทางเพื่อจะหาที่สร้างบ้านคนละหลัง เมื่อเดินทางมาถึงชายป่าแห่งหนึ่ง พวกมันจึงตัดสินใจสร้างบ้านที่บริเวณนี้ โดยที่หมู่พี่ใหญ่ได้ซื้อฟางมาสร้างบ้าน จะได้ไม่เหนื่อยและไม่หนัก ส่วนพี่รองซื้อเศษไม้ไปสร้างบ้านตอกตะปูไม่กี่ทีก็เสร็จแล้ว แต่น้องเล็ก ได้เลือกซื้ออิฐมาสร้างบ้าน เมื่อพี่ใหญ่พี่รองเห็นจึงหัวเราะร่า และบอกว่าทำไมเจ้าโง่อย่างนี้ กว่าจะแบกไป กว่าจะสร้างบ้านเสร็จก็ใช้เวลานาน
จากนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายมาสร้างบ้านของใครของมัน ลูกหมูตัวที่หนึ่งและตัวที่สองสร้างบ้านด้วยฟาง และเศษไม้ ใช้เวลาไม่นานก็สร้างบ้านเสร็จ มันจึงออกไปวิ่งเล่นว่ายน้ำ ส่วนน้องเล็กนั้นต้องค่อยๆ ก่ออิฐทีละก้อนทีละอัน และตั้งหน้าตั้งตาสร้างบ้านจนเสร็จ เพราะอยากได้บ้านที่แข็งแรง พอตกดึกทั้งสามตัวก็เข้านอนบ้านใครบ้านมัน จนกระทั่งคืนหนึ่งมีเจ้าหมาป่ามาซุ่มดู หวังจะมาจับลูกหมูทั้ง 3 ตัวมาเป็นอาหาร
มันเริ่มไปบ้านลูกหมูที่สร้างบ้านด้วยฟางก่อน พอมันมาถึงประตู มันก็พูดขึ้นว่า “เจ้าลูกหมูน้อยออกมาให้ข้ากินดีกว่านะ ไม่เช่นนั้นข้าจะเป่าบ้านฟางของเจ้าให้พัง” เมื่อหมู่ตัวพี่ได้ยินดังนั้นก็ตกใจ และพูดว่า “แย่แล้ว บ้านฟางของฉันพังหมดแล้ว” ลูกหมูตัวพี่รีบวิ่งไปหาน้องกลางที่สร้างบ้านด้วยเศษไม้ และเจ้าหมาป่าก็มาเคาะที่ประตูแล้วบอกให้เปิด แต่ลูกหมูไม่มีทางเปิดประตู หมาป่าจึงพูดว่า “บ้านไม้ที่ไม่แข็งแรงแบบนี้ แค่ข้ากระโดดกระแทกประตูสองที มันก็พังแล้ว” แล้วเจ้าหมาป่าก็พังประตูเข้ามาได้ เจ้าหมูทั้งสองรีบวิ่งไปบ้านอิฐของน้องเล็ก เจ้าหมาป่าก็มาถึงบ้านน้องเล็ก และเคาะประตู แล้วพูดขึ้นว่า “ถ้าไม่เปิดประตูจะพังบ้านอีกหลังนะ” น้องเล็กตะโกนบอก “เจ้าไม่มีทางพังบ้านหลังนี้ได้หรอก” หมาป่าทั้งพยายามเป่าลมและกระแทกประตูแต่ด้วยความที่บ้านแข็งแรงมาก มันจึงเจ็บจนเป็นลมสลบไป และเจ้าหมูทั้งสามตัวต่างก็ปลอดภัยในบ้านอิฐของน้องเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีลูกหมูสามตัวเป็นพี่น้องกันพวกมันออกเดินทางเพื่อจะหาที่สร้างบ้านคนละหลังเมื่อเดินทางมาถึงชายป่าแห่งหนึ่งพวกมันจึงตัดสินใจสร้างบ้านที่บริเวณนี้โดยที่หมู่พี่ใหญ่ได้ซื้อฟางมาสร้างบ้านจะได้ไม่เหนื่อยและไม่หนักส่วนพี่รองซื้อเศษไม้ไปสร้างบ้านตอกตะปูไม่กี่ทีก็เสร็จแล้วแต่น้องเล็กได้เลือกซื้ออิฐมาสร้างบ้านเมื่อพี่ใหญ่พี่รองเห็นจึงหัวเราะร่าและบอกว่าทำไมเจ้าโง่อย่างนี้กว่าจะแบกไปกว่าจะสร้างบ้านเสร็จก็ใช้เวลานานจากนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายมาสร้างบ้านของใครของมันลูกหมูตัวที่หนึ่งและตัวที่สองสร้างบ้านด้วยฟางและเศษไม้ใช้เวลาไม่นานก็สร้างบ้านเสร็จมันจึงออกไปวิ่งเล่นว่ายน้ำส่วนน้องเล็กนั้นต้องค่อย ๆ ก่ออิฐทีละก้อนทีละอันและตั้งหน้าตั้งตาสร้างบ้านจนเสร็จเพราะอยากได้บ้านที่แข็งแรงพอตกดึกทั้งสามตัวก็เข้านอนบ้านใครบ้านมันจนกระทั่งคืนหนึ่งมีเจ้าหมาป่ามาซุ่มดูหวังจะมาจับลูกหมูทั้ง 3 ตัวมาเป็นอาหารแล้วเจ้าหมาป่าก็พังประตูเข้ามมันเริ่มไปบ้านลูกหมูที่สร้างบ้านด้วยฟางก่อนพอมันมาถึงประตูมันก็พูดขึ้นว่า "เจ้าลูกหมูน้อยออกมาให้ข้ากินดีกว่านะไม่เช่นนั้นข้าจะเป่าบ้านฟางของเจ้าให้พัง" เมื่อหมู่ตัวพี่ได้ยินดังนั้นก็ตกใจและพูดว่า "แย่แล้วบ้านฟางของฉันพังหมดแล้ว" ลูกหมูตัวพี่รีบวิ่งไปหาน้องกลางที่สร้างบ้านด้วยเศษไม้และเจ้าหมาป่าก็มาเคาะที่ประตูแล้วบอกให้เปิดแต่ลูกหมูไม่มีทางเปิดประตูหมาป่าจึงพูดว่า "บ้านไม้ที่ไม่แข็งแรงแบบนี้แค่ข้ากระโดดกระแทกประตูสองทีมันก็พังแล้ว"าได้เจ้าหมูทั้งสองรีบวิ่งไปบ้านอิฐของน้องเล็กเจ้าหมาป่าก็มาถึงบ้านน้องเล็กและเคาะประตูแล้วพูดขึ้นว่า "ถ้าไม่เปิดประตูจะพังบ้านอีกหลังนะ" น้องเล็กตะโกนบอก "เจ้าไม่มีทางพังบ้านหลังนี้ได้หรอก" หมาป่าทั้งพยายามเป่าลมและกระแทกประตูแต่ด้วยความที่บ้านแข็งแรงมากมันจึงเจ็บจนเป็นลมสลบไปและเจ้าหมูทั้งสามตัวต่างก็ปลอดภัยในบ้านอิฐของน้องเล็ก