The King’s honest words prompted Su

The King’s honest words prompted Suimei to lift his head once more. From his expression, it was clear that he felt it wasn’t a matter of who was to blame; either way, he felt the commotion caused by his actions had been inappropriate. This was apparent from the awkward look on his face.
With this, the preamble to their conversation had ended.
Suimei spoke next, “Might I ask what you called me here to speak about…?”
“Yes. There are things that I wish to ask you.”
“…I understand.”
Suimei’s acknowledgment revealed his confusion, and his slightly pale face was colored with puzzlement. Considering for a moment whether the look Suimei showed now were his true thoughts revealing themselves, the King followed up with a question.
“There are a few things I wish to ask you regarding Felmenia.”
“Felmenia-san…? If I remember correctly, she’s the one who’s been teaching Reiji and Mizuki magic? What about her?”
“That is the one. She mentioned to me that she’d seen you wander around the palace a few days ago.”
Faced with Suimei’s pretense at having only a superficial knowledge of who Felmenia was, the King brought up what he had heard from her.
Those words brought a weak, bitter smile to Suimei’s face, as if something unpleasant had been discovered about him.
“Ah… hahaha. Yeah, I’d heard that we were free to roam the palace, so I’d gone for a walk to settle myself. Was I somehow incorrect about that?”
“No, there was nothing inappropriate about that. Indeed, I’d given explicit orders to that effect. No, it’s not that incident that concerns me.”
“Then what, might I ask?”
“This.”
“?”
Confusion was written all over Suimei’s face. It must be noted, however, that that expression was not born of his true feelings. Having mentioned Felmenia, but having said nothing about her, it was clear that he had understood from the very beginning the purpose of this line of questioning, but fully intended nonetheless to play dumb. Indeed, from the very moment he’d been summoned for questioning, he’d begun this show of ignorance. To have been summoned at such a time would undoubtedly give rise to some misgivings. If the King were Suimei, he’d have made some preparations beforehand. Given his powers, he would likely have readied himself to make a forceful escape if necessary. Since the other party was a mage who had defeated Felmenia, it wasn’t like there was much the King could do; escape should be simple for Suimei.
With that in mind, the fact that he had not done so seemed to show that he thought he could wrap things up nicely by simply playing the fool.
Accordingly, though he knew that continuing would be dangerous, the King had no choice but to press forward.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กษัตริย์ซื่อสัตย์คำรับแจ้ง Suimei เพื่อยกศีรษะของเขาอีกครั้ง จากการแสดงออกของเขา มันเป็นที่ชัดเจนว่า เขารู้สึกว่า มันไม่ได้เป็นเรื่องของเป็นผู้ติเตียน ทั้งสองวิธี เขารู้สึกว่า ทันสมัยที่เกิดจากการกระทำของเขาได้รับไม่เหมาะสม นี้ได้ชัดเจนจากลักษณะใบหน้าอึดอัดใจด้วยวิธีนี้ เริ่มนำการสนทนาของพวกเขาสิ้นสุดลงSuimei พูดถัดไป "อาจถามอะไรที่คุณเรียกฉันนี่จะพูดเกี่ยวกับ...""ใช่ มีสิ่งที่ต้องการขอให้คุณ"“… ผมเข้าใจ"ยอมรับของ Suimei เปิดเผยความสับสนของเขา และใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อยคือ มี puzzlement สี พิจารณาครู่ว่าดู Suimei แสดงให้เห็นตอนนี้ ความคิดของเขาเป็นจริงเปิดเผยตัวเอง กษัตริย์ตามขึ้นกับคำถาม"มีบางสิ่งที่อยากจะถามคุณเกี่ยวกับ Felmenia""Felmenia-ซาน... ถ้าผมจำอย่างถูกต้อง เธอเป็นผู้ที่ได้รับการสอนมายากล Reiji และมิ สิ่งที่เกี่ยวกับเธอ""ที่เป็นหนึ่ง เธอกล่าวกับผมว่า เธอได้เห็นคุณเดินเที่ยววังมาหลายวันแล้ว"เผชิญกับข้ออ้างของ Suimei ที่มีเพียงความรู้เพียงผิวเผินของ Felmenia คือใคร พระขึ้นมาสิ่งที่เขาได้ยินจากเธอคำนำรอยยิ้มอ่อน ขมให้ใบหน้าของ Suimei ว่าสิ่งไม่พึงประสงค์ได้รับการค้นพบเกี่ยวกับเขา"อา... hahaha ใช่ ผมได้ยินว่า เรามีอิสระในการใช้พาเลซ ดังนั้นฉันได้ไปเดินเล่นจะชำระตัวเอง ฉันถูกอย่างใดถูกต้องเกี่ยวกับที่"“No, there was nothing inappropriate about that. Indeed, I’d given explicit orders to that effect. No, it’s not that incident that concerns me.”“Then what, might I ask?”“This.”“?”Confusion was written all over Suimei’s face. It must be noted, however, that that expression was not born of his true feelings. Having mentioned Felmenia, but having said nothing about her, it was clear that he had understood from the very beginning the purpose of this line of questioning, but fully intended nonetheless to play dumb. Indeed, from the very moment he’d been summoned for questioning, he’d begun this show of ignorance. To have been summoned at such a time would undoubtedly give rise to some misgivings. If the King were Suimei, he’d have made some preparations beforehand. Given his powers, he would likely have readied himself to make a forceful escape if necessary. Since the other party was a mage who had defeated Felmenia, it wasn’t like there was much the King could do; escape should be simple for Suimei.With that in mind, the fact that he had not done so seemed to show that he thought he could wrap things up nicely by simply playing the fool.Accordingly, though he knew that continuing would be dangerous, the King had no choice but to press forward.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวคำเที่ยงตรงรับแจ้ง Suimei จะยกหัวของเขาอีกครั้ง จากการแสดงออกของเขาก็เป็นที่ชัดเจนว่าเขารู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องของผู้ที่จะตำหนิ; ทางใดทางหนึ่งเขารู้สึกว่าความวุ่นวายที่เกิดจากการกระทำของเขาได้รับการที่ไม่เหมาะสม นี้ก็เห็นได้ชัดจากรูปลักษณ์ที่น่าอึดอัดใจบนใบหน้าของเขา.
ด้วยวิธีนี้เบื้องต้นในการสนทนาของพวกเขาได้สิ้นสุดลง.
Suimei พูดต่อไปว่า "ผมอาจจะถามว่าสิ่งที่คุณเรียกว่าผมมาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับ ... ?"
"ใช่ มีสิ่งที่ฉันต้องการที่จะขอให้คุณมี. "
" ... ฉันเข้าใจ. "
รับทราบ Suimei เปิดเผยความสับสนของเขาและใบหน้าขาวซีดเล็กน้อยของเขาถูกสีด้วยความงุนงง พิจารณาสำหรับช่วงเวลาที่ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ Suimei แสดงให้เห็นว่าตอนนี้มีความคิดที่แท้จริงของเขาเผยให้เห็นตัวเองกษัตริย์ตามมาด้วยคำถาม.
"มีบางสิ่งที่ผมอยากจะถามคุณเกี่ยวกับ Felmenia มี."
"Felmenia ซัง ... ? ถ้าผมจำไม่ผิดที่เธอเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับการเรียนการสอนและ Reiji Mizuki Magic? สิ่งที่เกี่ยวกับเธอ? "
" นั่นเป็นหนึ่ง เธอกล่าวถึงฉันว่าเธอไม่เคยเห็นคุณเดินไปรอบ ๆ พระราชวังไม่กี่วันที่ผ่านมา. "
ต้องเผชิญกับข้ออ้าง Suimei ที่มีเพียงความรู้ตื้น ๆ ของผู้ Felmenia เป็นกษัตริย์นำขึ้นสิ่งที่เขาเคยได้ยินจากเธอ.
คำพูดเหล่านั้นนำ อ่อนแอรอยยิ้มขมไปที่ใบหน้าของ Suimei เช่นถ้าบางสิ่งบางอย่างที่ไม่พึงประสงค์ได้ถูกค้นพบเกี่ยวกับเขา.
"อ่า ... ฮ่าฮ่าฮ่า ใช่ฉันเคยได้ยินว่าเรามีอิสระที่จะเดินเตร่พระราชวังดังนั้นฉันต้องการไปเดินเล่นที่จะชำระตัวเอง เป็นฉันอย่างใดไม่ถูกต้องเกี่ยวกับที่? "
" ไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสมเกี่ยวกับว่า อันที่จริงผมได้รับคำสั่งอย่างชัดเจนที่มีผล ไม่มีก็ไม่ได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เกี่ยวกับฉัน. "
" แล้วสิ่งที่ผมอาจจะถาม? "
" นี่. "
"? "
สับสนถูกเขียนให้ทั่วใบหน้า Suimei ของ จะต้องมีการตั้งข้อสังเกตอย่างไรว่าการแสดงออกที่ไม่ได้เกิดจากความรู้สึกที่แท้จริงของเขา มีการกล่าวถึง Felmenia แต่ต้องพูดอะไรเกี่ยวกับเธอมันเป็นที่ชัดเจนว่าเขาได้เข้าใจจากจุดเริ่มต้นมากวัตถุประสงค์ของบรรทัดของคำถามนี้ แต่ตั้งใจอย่างเต็มที่อย่างไรก็ตามการเล่นใบ้ อันที่จริงจากช่วงเวลาที่เขาต้องการได้รับการเรียกสอบปากคำเขาจะเริ่มแสดงความไม่รู้นี้ จะได้รับการเรียกที่ดังกล่าวในเวลาที่ต้องสงสัยจะก่อให้เกิดความวิตกบาง ถ้าพระมหากษัตริย์ทรงเป็น Suimei เขาต้องการได้ทำให้การเตรียมการบางอย่างก่อน รับอำนาจของเขาเขาจะมีโอกาสได้ตระเตรียมตัวเองที่จะทำให้การหลบหนีที่มีพลังในกรณีที่จำเป็น เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นผู้วิเศษที่เคยพ่ายแพ้ Felmenia มันก็ไม่ชอบที่มีมากกษัตริย์สามารถทำ; หลบหนีควรจะง่ายสำหรับ Suimei.
โดยที่ในใจ, ความจริงที่ว่าเขาไม่ได้ทำอย่างนั้นดูเหมือนจะแสดงให้เห็นว่าเขาคิดว่าเขาจะตัดสิ่งขึ้นอย่างโดยเพียงแค่เล่นคนโง่.
ดังนั้นแม้ว่าเขาจะรู้ว่าอย่างต่อเนื่องจะเป็นอันตรายที่ พระมหากษัตริย์ก็ไม่มีทางเลือกที่จะกดไปข้างหน้า