The fame of the Lever House in the

The fame of the Lever House in the 1950s was matched by the Seagram Building in the 1960s. This steel skeleton framed skyscraper, headquarters of the Seagram Liquor Company, established the basic form of the corporate tower for years to come. Like Lever House, the curtain wall tower is not built to the edge of the site. It occupies only 40 percent of the allowable zoning envelope, freeing up space for a granite-paved public plaza enhanced by two reflecting pools and marble benches that is widely regarded as one of the most successful in the city. The plaza is an expensive aesthetic and symbolic gesture, especially significant in the dense urban environment which surrounds it.
Designed by a famous European architect who immigrated to the United States at the beginning of World War II, this building epitomizes the importation of modernist ideals from Europe to the United States. In its monumental simplicity, expressed structural frame and rational use of repeated building elements, the building embodies Ludwig Mies van der Rohe's oft-repeated aphorisms that "structure is spiritual" and "less is more." He believed that the more a building was pared to its essential structural and functional elements, and the less superfluous imagery is used, the more a building expresses its structure and form.

Following these premises, the Seagram Building is meant to confirm Mies' assertion that when modern industrialized building technology is truthfully expressed, architecture becomes transcendent. Ironically, the luxurious materials used (marble for the plaza benches, travertine for the lobby walls and floor, tinted glass and bronze for the curtain wall) and the carefully controlled customized details that pervade the building remind the viewer that this building is far from being the simple result of rationalized industrial production and construction techniques. Additionally, Mies' selective exposure of the function or non-function of various architectural elements is based on illusionism. The building is, in a sense, a structural fiction rather then an honest expression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อเสียงของแงะบ้านในปี 1950 ถูกจับคู่โดยอาคารแกรมมาในปี 1960 โครงกระดูกเหล็กนี้กรอบตึกระฟ้าตั้งสำนักงานใหญ่ของแกรมมาสุรา บริษัท ก่อตั้งขึ้นรูปแบบพื้นฐานของหอของ บริษัท สำหรับปีมา เช่นเดียวกับแงะบ้านหอคอยกำแพงม่านไม่ได้สร้างขึ้นไปที่ขอบของเว็บไซต์ มันมีเพียงร้อยละ 40 ของซองแบ่งเขตอนุญาตพ้นพื้นที่สำหรับประชาชนพลาซ่าหินแกรนิตปูเพิ่มขึ้นโดยสะท้อนให้เห็นถึงสองสระและม้านั่งหินอ่อนที่ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในความสำเร็จมากที่สุดในเมือง พลาซ่าเป็นท่าทางความงามและสัญลักษณ์ที่มีราคาแพงโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสำคัญในสภาพแวดล้อมของเมืองที่หนาแน่นซึ่งล้อมรอบมัน.
ได้รับการออกแบบโดยสถาปนิกที่มีชื่อเสียงในยุโรปที่อพยพไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงต้นของสงครามโลกครั้งที่สองอาคารหลังนี้เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของการนำเข้าจากอุดมการณ์สมัยใหม่ ยุโรปไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา ในความเรียบง่ายของอนุสาวรีย์แสดงกรอบโครงสร้างและการใช้เหตุผลขององค์ประกอบอาคารซ้ำอาคารส่งเสริมลุดวิก Mies van der Rohe ของต้องเดาผู้ทรงซ้ำว่า "โครงสร้างทางจิตวิญญาณ" และ "น้อยมาก". เขาเชื่อว่ายิ่งอาคารเทียบกับองค์ประกอบโครงสร้างและการทำงานของมันจำเป็นและฟุ่มเฟือยน้อยภาพถูกนำมาใช้มากขึ้นอาคารเป็นการแสดงออกถึงโครงสร้างและรูปแบบของ. ต่อไปสถานที่เหล่านี้, อาคารแกรมมาจะหมายถึงการยืนยันการยืนยัน Mies ว่า เมื่อเทคโนโลยีอาคารอุตสาหกรรมที่ทันสมัยจะแสดงความจริงกลายเป็นสถาปัตยกรรมที่เหนือธรรมชาติ กระแทกแดกดันวัสดุชนิดเยี่ยม (หินอ่อนสำหรับม้านั่งพลาซ่า, travertine สำหรับผนังล็อบบี้และพื้นแก้วสีบรอนซ์และผนังม่าน) และรายละเอียดที่กำหนดเองควบคุมอย่างระมัดระวังที่แผ่ซ่านอาคารเตือนผู้ชมว่าอาคารนี้อยู่ไกลจากการเป็น ผลเรียบง่ายของลัทธิการผลิตภาคอุตสาหกรรมและเทคนิคการก่อสร้าง นอกจากนี้ Mies 'เปิดรับเลือกฟังก์ชั่นหรือไม่ฟังก์ชั่นขององค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมต่างๆจะขึ้นอยู่กับ illusionism อาคารคือในความรู้สึกนิยายโครงสร้างแล้วค่อนข้างแสดงออกซื่อสัตย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อเสียงของคานบ้านในปี 1950 ถูกจับคู่โดยซีแกรมสร้างในยุค นี้ เหล็กโครงกรอบตึกระฟ้า , สำนักงานใหญ่ของ บริษัท ซีแกรมเหล้าขึ้นพื้นฐานรูปแบบของอาคารของ บริษัท สำหรับปีมา ชอบงัดบ้าน , ผนังอาคารไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อขอบของเว็บไซต์ มันใช้แค่ 40 เปอร์เซ็นต์ ของซองการอนุญาต ,พ้นพื้นที่สำหรับหินแกรนิตปูสาธารณะพลาซ่าเพิ่มโดยสองสระ และม้านั่งหินอ่อนที่สะท้อนให้เห็นถึงการยอมรับอย่างกว้างขวางเป็นหนึ่งในความสำเร็จมากที่สุดในเมือง พลาซ่าแพงความงามและสัญลักษณ์สัญญาณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สำคัญในเมืองที่หนาแน่นสภาพแวดล้อมที่ล้อมรอบมัน
.ได้รับการออกแบบโดยสถาปนิกที่มีชื่อเสียงของยุโรปที่อพยพไปสหรัฐอเมริกาที่จุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง ที่ตึกนี้ เป็นตัวแทนนำเข้าอุดมการณ์สมัยใหม่จากยุโรปสหรัฐอเมริกา ในความเรียบง่ายของอนุสาวรีย์แสดงกรอบโครงสร้างและการใช้องค์ประกอบอาคารเล่าซ้ำอาคาร 4 เป็น Ludwig Mies van der โรห์บ่อยๆซ้ำพังเพยว่า " โครงสร้างทางจิตวิญญาณ " และ " น้อยมาก " เขาเชื่อว่า ยิ่งสร้างความสบายของโครงสร้างและหน้าที่ขององค์ประกอบ และการใช้ฟุ่มเฟือยน้อยลง ยิ่งอาคารแสดงโครงสร้างและรูปแบบ .

ตามสถาน เหล่านี้อาคารซีแกรม หมายถึง การยืนยันมีส ' ยืนยันว่าเมื่อเทคโนโลยีการก่อสร้างอุตสาหกรรมสมัยใหม่คือความจริงที่แสดงสถาปัตยกรรมกลายเป็นดีกว่า . กระแทกแดกดัน หรูหรา ใช้วัสดุหินอ่อน ( สำหรับพลาซ่าม้านั่ง , travertine เพื่อล็อบบี้ ผนังและพื้นกระจกสีบรอนซ์สำหรับผนังม่าน ) และควบคุมอย่างรอบคอบปรับแต่งรายละเอียดที่ตลบอาคารเตือนผู้ชมว่า ตึกนี้อยู่ไกลจากผลของเงินบาทง่ายเทคนิคการผลิตภาคอุตสาหกรรมและการก่อสร้าง นอกจากนี้ มีส ' พฤติกรรมการเปิดรับของฟังก์ชันหรือฟังก์ชันที่ไม่ใช่ขององค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมต่างๆ ขึ้นอยู่กับ illusionism .อาคาร ในความรู้สึก เป็นโครงสร้างนิยายมากกว่าการแสดงออกที่ซื่อสัตย์