- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Chapter 7: NameChapter Summary:What
Chapter 7: Name
Chapter Summary:
What happened to Kame?!
Naming the daughter Kazumi. Jin's entry on happiness and best wishes.
(sorry for the bad summary)
----
On the internet, there’s a particular media clip of a short interview.
“What is Jin to you?”
“A friend” Kamenashi would reply with a smile.
“A very good friend?” the reporter asked.
Knowing fully what the reporter was hinting at, Kamenashi didn’t bother explaining. He merely pointed at his watch, smiled, and left together with Papa, who was waiting for him quietly by the side.
Papa naturally reached over to carry Kamenashi’s giant canvas bag that was packed with things. They kept on walking without looking back, even though they knew that the camera was still shooting them.
Later, Kamenashi started to suffer mental irregularities. He forgot to turn off the gas stove, forgot to bring his house keys out and even forgot his lines during filming. It was then that Papa decided to move in with Kamenashi.
Right before winter that year, Kamenashi’s condition worsened. He often got locked out of home, because he forgot how to unlock the door. He was afraid to go out because he might forget his way home after that. Papa felt responsible for Kamenashi’s well-being, thus he was with him most of the time.
As a result, both their workload reduced significantly and they spent most of their time together. Papa didn’t even dare to let go of Kame’s hand on the streets because Kame might just get lost.
It was sweet and intimate, right? But everyone thought that was merely an act. After all, it was an unspoken rule of the showbiz, like how it was necessary to have rumours of co-star romance after any movie production.
The jimusho still had hopes on them. Thus even though they rarely appeared on live shows anymore, they were forced to maintain a minimal level of media exposure, irregardless of the methods used.
“Another promotional tactic” media commenters would say.
I thought so too. That was why I usually read through these tabloid reports with a pinch of salt and laughed them off.
But now… I knew that Papa and Pi named Kamenashi as “Kazumi”.
That’s my name. Mine.
I knew my name was common one. But Mama said that Papa insisted on this name.
“Papa seemed to like this name very much” she smiled.
“I’ve no preferred names, so I just went along with his decision.”
That was the first time I’m pissed at Mama for her gentle nature.
My dearest Mama, you were the one who carried me to full term. You should be the one to decide on my name. Any other name was fine. I… I just didn’t want to be known as “Kazumi”.
Chapter Summary:
What happened to Kame?!
Naming the daughter Kazumi. Jin's entry on happiness and best wishes.
(sorry for the bad summary)
----
On the internet, there’s a particular media clip of a short interview.
“What is Jin to you?”
“A friend” Kamenashi would reply with a smile.
“A very good friend?” the reporter asked.
Knowing fully what the reporter was hinting at, Kamenashi didn’t bother explaining. He merely pointed at his watch, smiled, and left together with Papa, who was waiting for him quietly by the side.
Papa naturally reached over to carry Kamenashi’s giant canvas bag that was packed with things. They kept on walking without looking back, even though they knew that the camera was still shooting them.
Later, Kamenashi started to suffer mental irregularities. He forgot to turn off the gas stove, forgot to bring his house keys out and even forgot his lines during filming. It was then that Papa decided to move in with Kamenashi.
Right before winter that year, Kamenashi’s condition worsened. He often got locked out of home, because he forgot how to unlock the door. He was afraid to go out because he might forget his way home after that. Papa felt responsible for Kamenashi’s well-being, thus he was with him most of the time.
As a result, both their workload reduced significantly and they spent most of their time together. Papa didn’t even dare to let go of Kame’s hand on the streets because Kame might just get lost.
It was sweet and intimate, right? But everyone thought that was merely an act. After all, it was an unspoken rule of the showbiz, like how it was necessary to have rumours of co-star romance after any movie production.
The jimusho still had hopes on them. Thus even though they rarely appeared on live shows anymore, they were forced to maintain a minimal level of media exposure, irregardless of the methods used.
“Another promotional tactic” media commenters would say.
I thought so too. That was why I usually read through these tabloid reports with a pinch of salt and laughed them off.
But now… I knew that Papa and Pi named Kamenashi as “Kazumi”.
That’s my name. Mine.
I knew my name was common one. But Mama said that Papa insisted on this name.
“Papa seemed to like this name very much” she smiled.
“I’ve no preferred names, so I just went along with his decision.”
That was the first time I’m pissed at Mama for her gentle nature.
My dearest Mama, you were the one who carried me to full term. You should be the one to decide on my name. Any other name was fine. I… I just didn’t want to be known as “Kazumi”.
0/5000
บทที่ 7: ชื่อ
สรุปบท:
เกิดอะไรขึ้นกับ Kame
ชื่อสาว Kazumi จินส์รายการความสุขและความปรารถนาดี
(sorry for the bad summary)
--
บนอินเทอร์เน็ต มีเดียคเฉพาะสัมภาษณ์สั้น ๆ
คืออะไรจินกับคุณ "
"เพื่อน" Kamenashi จะตอบกลับ ด้วยรอยยิ้ม
"ดีเพื่อน" ขอโปรแกรมที่รายงาน
รู้เต็มถูกโปรแกรมรายงานการ hinting ที่อะไร Kamenashi ไม่รบกวนอธิบายด้วย เขาแค่ชี้ที่นาฬิกาของเขา ยิ้ม และซ้ายกับปาป้า ที่ถูกรอเขาเงียบ ๆ ริม
ปาป้าธรรมชาติถึงมากกว่าการพกถุงผ้าใบยักษ์ของ Kamenashi ที่ถูกบรรจุ ด้วยสิ่ง พวกเขาเก็บไว้ในเดินไม่มองกลับ ถึงแม้ว่าพวกเขารู้ว่า กล้องถ่ายภาพนิ่งได้
หลัง Kamenashi เริ่มประสบความผิดปกติทางจิต เขาลืมปิดเตาแก๊ส ลืมให้แป้นบ้านของเขา และแม้ลืมบรรทัดของเขาระหว่างการถ่ายทำ แล้วว่า ปาป้าตัดสินใจย้าย Kamenashi
หน้าหนาวปี worsened สภาพของ Kamenashi เขามักจะมีประตูบ้าน เพราะเขาลืมวิธีการปลดล็อคประตู เขากลัวที่จะออกไปเนื่องจากเขาอาจลืมเขาที่บ้านหลังจากนั้น ปาป้ารู้สึกชอบของ Kamenashi สุขภาพ ดังนั้นเขากับเขาส่วนใหญ่เวลา
เป็นผล ปริมาณของพวกเขาทั้งสองน้อยมาก และพวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาร่วมกัน ปาป้าไม่ได้ยังกล้าปล่อยมือของ Kame บนท้องถนนเนื่องจาก Kame เพียงอาจจะหายไป
ก็หวาน และ อบอุ่น ขวา แต่ทุกคนคิดว่า เป็นเพียงการกระทำ หลังจากที่ทุก เป็นกฎการ unspoken ของบิซ เช่นไรก็จำเป็นต้องมีข่าวลือร่วมดาวโรแมนติกหลังจากการผลิตภาพยนตร์
Jimusho ยังมีความหวังกับพวกเขา ดังนั้น แม้จะไม่ค่อยปรากฏในแสดงสดอีกต่อไป ถูกบังคับให้รักษาระดับน้อยที่สุดของการสื่อสัมผัส โดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่ใช้
จะบอกว่า "แทโปรโมชั่นอื่น" สื่อแสดงความคิดเห็น
คิดดังเกินไป ที่เป็นเหตุผลที่ผมมักจะอ่านผ่านรายงานเหล่านี้แท็บลอยด์กับหยิกเกลือ และหัวเราะให้ปิด
แต่ตอนนี้... รู้ว่า ปาป้าและพี่ชื่อ Kamenashi เป็น "Kazumi"
ที่มีชื่อของฉัน เหมือง
ผมรู้ชื่อคนทั่วไป แต่มาม่ากล่าวว่า ปาป้ายืนยันในชื่อนี้
"ปาป้าที่ดูเหมือนจะ ชอบชื่อนี้มาก" เธอยิ้ม
"ผมชื่อไม่ต้อง ดังนั้นฉันก็พร้อมกับการตัดสินใจของเขา"
ที่เป็นครั้งแรกที่ฉันกำลัง pissed ที่มาม่าสำหรับลักษณะของเธอที่อ่อนโยน
มาม่าของฉันสาย คุณเป็นผู้หนึ่งที่ทำให้ให้เต็มได้ คุณควรจะได้การตัดสินใจของฉันชื่อ ชื่ออื่น ๆ ราคาไม่แพง ฉัน... ผมไม่อยากเรียก "Kazumi"
สรุปบท:
เกิดอะไรขึ้นกับ Kame
ชื่อสาว Kazumi จินส์รายการความสุขและความปรารถนาดี
(sorry for the bad summary)
--
บนอินเทอร์เน็ต มีเดียคเฉพาะสัมภาษณ์สั้น ๆ
คืออะไรจินกับคุณ "
"เพื่อน" Kamenashi จะตอบกลับ ด้วยรอยยิ้ม
"ดีเพื่อน" ขอโปรแกรมที่รายงาน
รู้เต็มถูกโปรแกรมรายงานการ hinting ที่อะไร Kamenashi ไม่รบกวนอธิบายด้วย เขาแค่ชี้ที่นาฬิกาของเขา ยิ้ม และซ้ายกับปาป้า ที่ถูกรอเขาเงียบ ๆ ริม
ปาป้าธรรมชาติถึงมากกว่าการพกถุงผ้าใบยักษ์ของ Kamenashi ที่ถูกบรรจุ ด้วยสิ่ง พวกเขาเก็บไว้ในเดินไม่มองกลับ ถึงแม้ว่าพวกเขารู้ว่า กล้องถ่ายภาพนิ่งได้
หลัง Kamenashi เริ่มประสบความผิดปกติทางจิต เขาลืมปิดเตาแก๊ส ลืมให้แป้นบ้านของเขา และแม้ลืมบรรทัดของเขาระหว่างการถ่ายทำ แล้วว่า ปาป้าตัดสินใจย้าย Kamenashi
หน้าหนาวปี worsened สภาพของ Kamenashi เขามักจะมีประตูบ้าน เพราะเขาลืมวิธีการปลดล็อคประตู เขากลัวที่จะออกไปเนื่องจากเขาอาจลืมเขาที่บ้านหลังจากนั้น ปาป้ารู้สึกชอบของ Kamenashi สุขภาพ ดังนั้นเขากับเขาส่วนใหญ่เวลา
เป็นผล ปริมาณของพวกเขาทั้งสองน้อยมาก และพวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาร่วมกัน ปาป้าไม่ได้ยังกล้าปล่อยมือของ Kame บนท้องถนนเนื่องจาก Kame เพียงอาจจะหายไป
ก็หวาน และ อบอุ่น ขวา แต่ทุกคนคิดว่า เป็นเพียงการกระทำ หลังจากที่ทุก เป็นกฎการ unspoken ของบิซ เช่นไรก็จำเป็นต้องมีข่าวลือร่วมดาวโรแมนติกหลังจากการผลิตภาพยนตร์
Jimusho ยังมีความหวังกับพวกเขา ดังนั้น แม้จะไม่ค่อยปรากฏในแสดงสดอีกต่อไป ถูกบังคับให้รักษาระดับน้อยที่สุดของการสื่อสัมผัส โดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่ใช้
จะบอกว่า "แทโปรโมชั่นอื่น" สื่อแสดงความคิดเห็น
คิดดังเกินไป ที่เป็นเหตุผลที่ผมมักจะอ่านผ่านรายงานเหล่านี้แท็บลอยด์กับหยิกเกลือ และหัวเราะให้ปิด
แต่ตอนนี้... รู้ว่า ปาป้าและพี่ชื่อ Kamenashi เป็น "Kazumi"
ที่มีชื่อของฉัน เหมือง
ผมรู้ชื่อคนทั่วไป แต่มาม่ากล่าวว่า ปาป้ายืนยันในชื่อนี้
"ปาป้าที่ดูเหมือนจะ ชอบชื่อนี้มาก" เธอยิ้ม
"ผมชื่อไม่ต้อง ดังนั้นฉันก็พร้อมกับการตัดสินใจของเขา"
ที่เป็นครั้งแรกที่ฉันกำลัง pissed ที่มาม่าสำหรับลักษณะของเธอที่อ่อนโยน
มาม่าของฉันสาย คุณเป็นผู้หนึ่งที่ทำให้ให้เต็มได้ คุณควรจะได้การตัดสินใจของฉันชื่อ ชื่ออื่น ๆ ราคาไม่แพง ฉัน... ผมไม่อยากเรียก "Kazumi"
การแปล กรุณารอสักครู่..
Chapter 7: Name
Chapter Summary:
What happened to Kame?!
Naming the daughter Kazumi. Jin's entry on happiness and best wishes.
(sorry for the bad summary)
----
On the internet, there’s a particular media clip of a short interview.
“What is Jin to you?”
“A friend” Kamenashi would reply with a smile.
“A very good friend?” the reporter asked.
Knowing fully what the reporter was hinting at, Kamenashi didn’t bother explaining. He merely pointed at his watch, smiled, and left together with Papa, who was waiting for him quietly by the side.
Papa naturally reached over to carry Kamenashi’s giant canvas bag that was packed with things. They kept on walking without looking back, even though they knew that the camera was still shooting them.
Later, Kamenashi started to suffer mental irregularities. He forgot to turn off the gas stove, forgot to bring his house keys out and even forgot his lines during filming. It was then that Papa decided to move in with Kamenashi.
Right before winter that year, Kamenashi’s condition worsened. He often got locked out of home, because he forgot how to unlock the door. He was afraid to go out because he might forget his way home after that. Papa felt responsible for Kamenashi’s well-being, thus he was with him most of the time.
As a result, both their workload reduced significantly and they spent most of their time together. Papa didn’t even dare to let go of Kame’s hand on the streets because Kame might just get lost.
It was sweet and intimate, right? But everyone thought that was merely an act. After all, it was an unspoken rule of the showbiz, like how it was necessary to have rumours of co-star romance after any movie production.
The jimusho still had hopes on them. Thus even though they rarely appeared on live shows anymore, they were forced to maintain a minimal level of media exposure, irregardless of the methods used.
“Another promotional tactic” media commenters would say.
I thought so too. That was why I usually read through these tabloid reports with a pinch of salt and laughed them off.
But now… I knew that Papa and Pi named Kamenashi as “Kazumi”.
That’s my name. Mine.
I knew my name was common one. But Mama said that Papa insisted on this name.
“Papa seemed to like this name very much” she smiled.
“I’ve no preferred names, so I just went along with his decision.”
That was the first time I’m pissed at Mama for her gentle nature.
My dearest Mama, you were the one who carried me to full term. You should be the one to decide on my name. Any other name was fine. I… I just didn’t want to be known as “Kazumi”.
Chapter Summary:
What happened to Kame?!
Naming the daughter Kazumi. Jin's entry on happiness and best wishes.
(sorry for the bad summary)
----
On the internet, there’s a particular media clip of a short interview.
“What is Jin to you?”
“A friend” Kamenashi would reply with a smile.
“A very good friend?” the reporter asked.
Knowing fully what the reporter was hinting at, Kamenashi didn’t bother explaining. He merely pointed at his watch, smiled, and left together with Papa, who was waiting for him quietly by the side.
Papa naturally reached over to carry Kamenashi’s giant canvas bag that was packed with things. They kept on walking without looking back, even though they knew that the camera was still shooting them.
Later, Kamenashi started to suffer mental irregularities. He forgot to turn off the gas stove, forgot to bring his house keys out and even forgot his lines during filming. It was then that Papa decided to move in with Kamenashi.
Right before winter that year, Kamenashi’s condition worsened. He often got locked out of home, because he forgot how to unlock the door. He was afraid to go out because he might forget his way home after that. Papa felt responsible for Kamenashi’s well-being, thus he was with him most of the time.
As a result, both their workload reduced significantly and they spent most of their time together. Papa didn’t even dare to let go of Kame’s hand on the streets because Kame might just get lost.
It was sweet and intimate, right? But everyone thought that was merely an act. After all, it was an unspoken rule of the showbiz, like how it was necessary to have rumours of co-star romance after any movie production.
The jimusho still had hopes on them. Thus even though they rarely appeared on live shows anymore, they were forced to maintain a minimal level of media exposure, irregardless of the methods used.
“Another promotional tactic” media commenters would say.
I thought so too. That was why I usually read through these tabloid reports with a pinch of salt and laughed them off.
But now… I knew that Papa and Pi named Kamenashi as “Kazumi”.
That’s my name. Mine.
I knew my name was common one. But Mama said that Papa insisted on this name.
“Papa seemed to like this name very much” she smiled.
“I’ve no preferred names, so I just went along with his decision.”
That was the first time I’m pissed at Mama for her gentle nature.
My dearest Mama, you were the one who carried me to full term. You should be the one to decide on my name. Any other name was fine. I… I just didn’t want to be known as “Kazumi”.
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 7 : ชื่อ
บทสรุป :
เกิดอะไรขึ้นกับคาเมะเหรอ !
ตั้งชื่อลูกสาว คาซุมิ จินรายการในความสุขและความปรารถนาดี .
( ขอโทษที่สรุปดี )
----
บนอินเทอร์เน็ต มันมีเฉพาะสื่อคลิปสัมภาษณ์สั้น ๆ
" แล้วจินเหรอ ? "
" เพื่อน " คาเมะจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
" เป็นเพื่อนที่ดี ? " นักข่าวถาม
รู้ได้อย่างเต็มที่ว่าผู้สื่อข่าวถูก hinting ที่คาเมะไม่ต้องอธิบาย เขาเพียงแต่ชี้ที่นาฬิกาของเขา ยิ้ม และออกไปด้วยกันกับพ่อ ที่กำลังรอเขาอย่างเงียบๆ อยู่ข้างตัว
พ่อตามธรรมชาติถึงกว่าอุ้มคาเมะยักษ์ถุงผ้าใบนั้นเต็มไปด้วยสิ่ง พวกเขาเอาแต่เดินโดยไม่เหลียวหลังถึงแม้ว่าพวกเขารู้ว่ากล้องที่ถ่ายภาพนิ่งได้
หลังจากนั้น คาเมะเริ่มประสบความผิดปกติทางจิต เค้าลืมปิดเตาแก๊ส ลืมเอากุญแจบ้านออกมาจนลืมบทระหว่างการถ่ายทำ ตอนนั้นพ่อตัดสินใจที่จะย้ายในกับคาเมะ .
ก่อนฤดูหนาวปีนั้น คาเมะก็อาการแย่ลง เขามักจะถูกล็อคออกจากบ้านเพราะเขาลืมปลดล็อคประตู เขาไม่กล้าออกไป เพราะเขาอาจจะลืมทางกลับบ้านของเขาหลังจากที่ พ่อรู้สึกรับผิดชอบ คาเมนาชิก็อยู่ดีกินดี ดังนั้นเขาจึงอยู่กับเขามากที่สุดของเวลา
ผล ทั้งภาระงานลดลงอย่างมากและพวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของพวกเขากันพ่อยังไม่กล้าจะปล่อยคาเมะไว้บนถนน เพราะคาเมะอาจจะหลงทาง
มันหวานและใกล้ชิด ใช่ไหม ? แต่ทุกคนคิดว่า มันเป็นเพียงการแสดง หลังจากทั้งหมดมันเป็นกฎไม่ได้พูดในแวดวงบันเทิง เหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะมีข่าวลือของดาราจากหนังโรแมนติกจำกัดการผลิต
จิมุโช ยังได้หวังไว้ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยปรากฏในการแสดงสดอีกต่อไป พวกเขาถูกบังคับให้รักษาระดับที่น้อยที่สุดของการเปิดรับข่าวสาร โดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่ใช้
" อีกหนึ่งโปรโมชั่นรูป " สื่อแสดงความคิดเห็น จะพูดอะไร
ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน นั่นคือเหตุผลที่ผมมักจะอ่านผ่านรายงานของหนังสือพิมพ์เหล่านี้กับเหน็บแนมของเกลือและหัวเราะไป
แต่ตอนนี้ . . . ฉันรู้ว่าพ่อและพี่ที่ชื่อ คาเมนาชิ เป็น " คาซึมิ "
นั่นคือชื่อของฉัน ของผม
ฉันรู้ชื่อของฉันคือทั่วไป 1 แต่แม่บอกว่าพ่อยืนยันในชื่อนี้
" พ่อดูเหมือนจะชอบชื่อนี้มากค่ะ " เธอยิ้ม
" ฉันต้องการชื่อ , ดังนั้นฉันไปพร้อมกับการตัดสินใจของเขา "
นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมโกรธที่แม่ของเธออ่อนโยนธรรมชาติ
แม่สุดที่รักของฉันคุณเป็นคนที่อุ้มฉันไปเต็มคำ . . . คุณควรเป็นคนตัดสินใจในชื่อของฉัน ชื่ออื่นใดก็ได้ ฉัน . . . ฉันไม่อยากถูกเรียกว่า " คาซูมิ "
บทสรุป :
เกิดอะไรขึ้นกับคาเมะเหรอ !
ตั้งชื่อลูกสาว คาซุมิ จินรายการในความสุขและความปรารถนาดี .
( ขอโทษที่สรุปดี )
----
บนอินเทอร์เน็ต มันมีเฉพาะสื่อคลิปสัมภาษณ์สั้น ๆ
" แล้วจินเหรอ ? "
" เพื่อน " คาเมะจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
" เป็นเพื่อนที่ดี ? " นักข่าวถาม
รู้ได้อย่างเต็มที่ว่าผู้สื่อข่าวถูก hinting ที่คาเมะไม่ต้องอธิบาย เขาเพียงแต่ชี้ที่นาฬิกาของเขา ยิ้ม และออกไปด้วยกันกับพ่อ ที่กำลังรอเขาอย่างเงียบๆ อยู่ข้างตัว
พ่อตามธรรมชาติถึงกว่าอุ้มคาเมะยักษ์ถุงผ้าใบนั้นเต็มไปด้วยสิ่ง พวกเขาเอาแต่เดินโดยไม่เหลียวหลังถึงแม้ว่าพวกเขารู้ว่ากล้องที่ถ่ายภาพนิ่งได้
หลังจากนั้น คาเมะเริ่มประสบความผิดปกติทางจิต เค้าลืมปิดเตาแก๊ส ลืมเอากุญแจบ้านออกมาจนลืมบทระหว่างการถ่ายทำ ตอนนั้นพ่อตัดสินใจที่จะย้ายในกับคาเมะ .
ก่อนฤดูหนาวปีนั้น คาเมะก็อาการแย่ลง เขามักจะถูกล็อคออกจากบ้านเพราะเขาลืมปลดล็อคประตู เขาไม่กล้าออกไป เพราะเขาอาจจะลืมทางกลับบ้านของเขาหลังจากที่ พ่อรู้สึกรับผิดชอบ คาเมนาชิก็อยู่ดีกินดี ดังนั้นเขาจึงอยู่กับเขามากที่สุดของเวลา
ผล ทั้งภาระงานลดลงอย่างมากและพวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของพวกเขากันพ่อยังไม่กล้าจะปล่อยคาเมะไว้บนถนน เพราะคาเมะอาจจะหลงทาง
มันหวานและใกล้ชิด ใช่ไหม ? แต่ทุกคนคิดว่า มันเป็นเพียงการแสดง หลังจากทั้งหมดมันเป็นกฎไม่ได้พูดในแวดวงบันเทิง เหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะมีข่าวลือของดาราจากหนังโรแมนติกจำกัดการผลิต
จิมุโช ยังได้หวังไว้ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยปรากฏในการแสดงสดอีกต่อไป พวกเขาถูกบังคับให้รักษาระดับที่น้อยที่สุดของการเปิดรับข่าวสาร โดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่ใช้
" อีกหนึ่งโปรโมชั่นรูป " สื่อแสดงความคิดเห็น จะพูดอะไร
ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน นั่นคือเหตุผลที่ผมมักจะอ่านผ่านรายงานของหนังสือพิมพ์เหล่านี้กับเหน็บแนมของเกลือและหัวเราะไป
แต่ตอนนี้ . . . ฉันรู้ว่าพ่อและพี่ที่ชื่อ คาเมนาชิ เป็น " คาซึมิ "
นั่นคือชื่อของฉัน ของผม
ฉันรู้ชื่อของฉันคือทั่วไป 1 แต่แม่บอกว่าพ่อยืนยันในชื่อนี้
" พ่อดูเหมือนจะชอบชื่อนี้มากค่ะ " เธอยิ้ม
" ฉันต้องการชื่อ , ดังนั้นฉันไปพร้อมกับการตัดสินใจของเขา "
นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมโกรธที่แม่ของเธออ่อนโยนธรรมชาติ
แม่สุดที่รักของฉันคุณเป็นคนที่อุ้มฉันไปเต็มคำ . . . คุณควรเป็นคนตัดสินใจในชื่อของฉัน ชื่ออื่นใดก็ได้ ฉัน . . . ฉันไม่อยากถูกเรียกว่า " คาซูมิ "
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- its the truth :)
- I will sleep with you
- Asleep yet?!?
- Go to school at webster
- ฉันต้องฟอกไต
- ฉันจะนอนพร้อมคุณ
- yes, we canand yes, I wantdo you have fa
- แบดมินตัน
- You want to Beat me
- play yourself only?
- ถ้าคุณยังไม่ยกโทษให้ฉัน
- We will try to communicating with you
- A sleep yet?!?
- Degree ConferredSenior
- ฉันคิดถึงคุณ
- คุณจะนอนกี่โมง
- very glad it that bitter
- ไปพักผ่อนเถอะ
- คุณหมายถึงอะไร
- no problem
- รักจริงรอได้สิ
- คุณทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าฉันไม่ต้องการอะไร
- ฉันมักจะฝึกในเว็บไซร์นี้และหาหนังที่เป็น
- I flow nosebleed until it brokeme I stud
