State ideology[edit]Vietnam is a so

State ideology[edit]
Vietnam is a socialist republic with a one-party system led by the Communist Party of Vietnam (CPV). The CPV espouses Marxism–Leninism and Hồ Chí Minh Thought, the thoughts of the late Hồ Chí Minh. The two ideologies function as a firm ideological basis and serve as guidance for the activities of the Party and state.[2] According to the Constitution, Vietnam is "in the period of transition to socialism".[1] Marxism–Leninism was introduced to Vietnam in the 1920s and 1930s, and Vietnamese culture has been led under the banner of patriotism and Marxism–Leninism.[4] Hồ Chí Minh's beliefs were not systematised during his life, nor quickly following his death. Trường Chinh's biography of "Chairman Hồ" in 1973 emphasised his revolutionary policies. The thoughts of Hồ Chí Minh were systematised in 1989, under the leadership of Nguyễn Văn Linh.[5] Hồ Chí Minh Thought, alongside Marxism–Leninism, became the official ideology of the CPV and the state in 1991.[6] The CPV's claim to legitimacy was retained following the collapse of communism in 1989 and the dissolution of the Soviet Union in 1991 by its commitment to the thoughts of Hồ Chí Minh, according to Sophie Quinn-Judge.[7] According to Pierre Brocheux, the author of Ho Chi Minh: a Biography, the current state ideology is Hồ Chí Minh Thought, with Marxism–Leninism playing a secondary role.[8] While some claim that Hồ Chí Minh Thought is used as a veil for the Party leadership since they, according to this version, have stopped believing in communism, however this is false when considering that Hồ Chí Minh was an avid supporter of Vladimir Lenin and the dictatorship of the proletariat. Others see Hồ Chí Minh Thought as a political umbrella term whose main function is to smuggle in non-socialist ideas and policies without challenging socialist legality.[6]

Since its foundation, the key ideology has been Marxism–Leninism, but since the introduction of a mixed economy in the late 1980s and 1990s, it has lost its monopolistic ideological and moral legitimacy.[9] Marxism–Leninism, which is a class-based ideology, lost its legitimacy because of the mixed economy. As became clear because of the Đổi Mới reforms, the Party could not base its rule on defending only the workers and the peasants, which was officially referred to as the "working class-peasant alliance".[10] In the constitution introduced in 1992, the State represented the "workers, peasants and intellectuals".[9] In recent years, the Party has stopped representing a specific class, but instead the "interests of the entire people", which includes entrepreneurs.[9] The final class barrier was removed in 2002, when party members were allowed to engage in private activities. In the face of de-emphasising the role of Marxism–Leninism, the Party has acquired a broader ideology, laying more emphasis on nationalism, developmentalism and becoming the protector of tradition.[11]

The Party[edit]
Main article: Communist Party of Vietnam

The flag of the Communist Party
According to the official version, the Communist Party of Vietnam (Vietnamese: Đảng Cộng sản Việt Nam) is leading the Vietnamese people "in carrying out the country's renovation, modernisation and industrialisation."[2] According to the Party's statute, amended at the 9th National Congress on 22 April 2001, the CPV was "established and trained by President Hồ Chí Minh, has led the Vietnamese people to carry out successfully the August Revolution, establishing the Democratic Republic of Việt Nam, now the Socialist Republic of Việt Nam, to defeat foreign invaders, to abolish the colonial and feudalist regime, to liberate and reunify the country, and then carry out the cause of renovation and socialist construction and firmly defend national independence."[2] It believes in socialist internationalism of the working class, and supports the "struggle for peace, national independence, democracy and social progress of the world's people."[2] The CPV acts as the vanguard of the working people and the whole nation by representing their interests. Its aim is to create "a strong, independent, prosperous and democratic country with an equitable and civilized society, to realise socialism and ultimately, communism." The Party's ideological foundation is Marxism–Leninism and Hồ Chí Minh Thoughts. These ideologies guide the activities of the Party, while promoting "the nation's traditions, and absorbing other nations' essential ideas."[2]

The CPV is organised on the principles of democratic centralism. It practices "criticism, self-criticism, and strict discipline" and pursues "collective leadership and individual responsibility, and promoting comradeship and solidarity in line with the Party's political programs and statutes."[2] The CPV is subject to Vietnamese laws and the Constitution. It is the country's ruling party, and promotes the "mastery of the people over the country". The Party is under the supervision of the people. It is dependent on having the people contributing the party, by strengthening, uniting and leading the people in the revolutionary cause. The political system in Vietnam is led by the CPV, and it "leads, respects and promotes the role of the State, the Vietnamese Fatherland Front (VFF) and other socio-political organisations."[2]

Congress[edit]
Main article: National Congress of the Communist Party of Vietnam
The National Congress is the party's highest organ.[12] The direction of the Party and the Government is decided at the National Congress, held every fifth year. The Central Committee is elected by the National Congress.[13] Delegates vote on policies and candidates posts within the central party leadership. Following ratification of the decisions taken at the National Congress, the National Congress dissolves itself. The Central Committee, which is elected by the National Congress every fifth year, implements the decisions of the National Congress in the five-year period. Since the Central Committee only meets twice a year, the Politburo implements the policies of the National Congress.[12]

Central Committee[edit]

Communist Party billboard marking the 30th Anniversary of the reunification of the country in 1975.
Main article: Central Committee of the Communist Party of Vietnam
The Central Committee (CC) is the CPV's most powerful institution.[14] It delegates some of its powers to the Secretariat and the Politburo when it is not in session.[15] When the Vietnam War ended in 1975, the Vietnamese leadership, led by Lê Duẩn, began to centralise power. This policy continued until the 6th National Congress, when Nguyễn Văn Linh took power. Linh pursued a policy of economic and political decentralisation.[16] The party and state bureaucracy opposed Linh's reform initiatives; because of this, Linh tried to win the support of provincial leaders. This caused the powers of the provincial chapters of the CPV to increase in the 1990s. The CPV lost its power to appoint or dismiss provincial-level officials in the 1990s; this is proven by the fact that Võ Văn Kiệt tried to wrestle this power back to the centre during the 1990s without success. These developments led to the provincialisation of the Central Committee; for example, more and more CC members have a background in provincial party work. Because of these changes, power in Vietnam has become increasingly devolved.[17] The number of Central Committee members with a provincial background increased from a low of 15.6 percent in 1982 to a high of 41 percent in 2001. The current President of the Socialist Republic, Trương Tấn Sang, was directly elected from the provinces at the 8th Party Congress, held 1996.[18] Because of the devolution of power, the powers of the Central Committee have increased substantially; for instance, when a two-thirds majority of the Politburo voted in favour of retaining Lê Khả Phiêu as General Secretary (the leader of Vietnam), the Central Committee voted against the Politburo's motion and voted unanimously in favour of removing Lê Khả Phiêu from his post of General Secretary.[19] The Central Committee did this because the majority of its members were of provincial background, or were working in the provinces; because of this, these members were the first to feel the pinch when the economy began to stagnate during Lê Khả Phiêu's rule.[20]

The Central Committee elects the Politburo in the aftermath of the Party Congress. Since the full Central Committee meets only once a year, the Politburo functions as the Party's leading collective decision-making body.[21] The Secretariat is also elected by the Central Committee, and is headed by the General Secretary. It is responsible for solving organisational problems and implementing the demands of the Central Committee. The Secretariat oversees the work of the Departments of the Central Committee.[22]

Main office holders
Office Name Party Since
General Secretary of the Central Committee Nguyễn Phú Trọng Communist Party 19 January 2011
Secretary of the Central Military Commission Communist Party
Executive Secretary of the Secretariat Lê Hồng Anh Communist Party 3 August 2011
Head of the Party Organisation Department Tô Huy Rứa Communist Party 8 February 2011
Chairman of the Central Inspection Commission Ngô Văn Dụ Communist Party 19 January 2011
Head of the Propaganda Department Đinh Thế Huynh Communist Party 8 February 2011
Chairman of the Theoretical Council Communist Party 28 March 2011
Head of the Public Relations Committee Hà Thị Khiết Communist Party 2007
Head of the Central Office Trần Quốc Vượng Communist Party 2011
Head of the Commission for External Relations Hoàng Bình Quân Communist Party 2009
Head of Central Economic Commission Vương Đình Huệ Communist Party 2013
Acting Head of Central Department of Internal Affairs Phan Đình Trạc Communist Party 2015
The following is the official order of precedence of the Politburo according

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐอุดมการณ์ [แก้ไข]เวียดนามเป็นสาธารณรัฐสังคมนิยมกับระบบพรรคหนึ่งนำโดยคอมมิวนิสต์พรรคของเวียดนาม (CPV) การ CPV espouses ลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนินและโห่จิมินคิดว่า ความคิดของจิมินสายของโห่ เพื่อเผยแพร่อุดมการณ์สองเป็นอุดมการณ์พื้นฐานของบริษัท และเป็นแนวทางสำหรับกิจกรรมของพรรคและรัฐ [2] ตามรัฐธรรมนูญ เวียดนามเป็น "ในช่วงเปลี่ยนผ่านไปสู่สังคมนิยม" [1] ลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนินถูกนำสู่เวียดนามในปี 1920 และ 1930s และมีการนำวัฒนธรรมเวียดนามภายใต้แบนเนอร์ของหมีและลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนิน [4] ความเชื่อโห่จิมินไม่มี systematised ใน ช่วงชีวิตของเขา หรืออย่างรวดเร็ว ต่อความตายของเขา Trường ชินห์ประวัติ "ประธานโห่" ใน 1973 emphasised นโยบายปฏิวัติของเขา ความคิดของโห่จิมินได้ systematised ในปี 1989 ภายใต้การนำของ Nguyễn Văn Linh [5] โห่จิมินคิดว่า ควบคู่ไปกับลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนิน กลายเป็น อุดมการณ์ทางการ CPV และรัฐในปีพ.ศ. 2534 [6] ร้อง CPV ชอบธรรมถูกรักษาต่อการล่มสลายของคอมมิวนิสต์ในปี 1989 และการยุบสหภาพโซเวียตในพ.ศ. 2534 โดยเสน่ห์ความคิดโห่จิมิน ตามโซฟีควินน์ผู้พิพากษาไว้ [7] ตามอยู่กับ Pierre Brocheux ผู้เขียนของโฮจิมินห์: ชีวประวัติ อุดมการณ์รัฐปัจจุบันมีโห่จิมินคิดว่า มีลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนินเล่นบทบาททุติยภูมิ [8] ในขณะที่บางคนอ้างว่า โห่จิมินคิดใช้เป็นชุดผู้นำพรรคเนื่องจากพวกเขา ตามรุ่นนี้ หยุดเชื่อในคอมมิวนิสต์ อย่างไรก็ตามนี้เป็นเท็จเมื่อพิจารณาว่า โห่จิมินเป็นผู้สนับสนุนความชอบของเลนิน Vladimir และเผด็จการของกรุงฯ คนอื่นเห็นคิดว่าโห่จิมินเป็นคำเมืองร่มที่มีฟังก์ชันหลักคือการ ลักลอบในความคิดไม่ใช่สังคมนิยมและนโยบายไม่ท้าทายกฎหมายสังคมนิยม [6]ตั้งแต่ของมูลนิธิ อุดมการณ์สำคัญแล้วลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนิน ได้ตั้งแต่บทนำของระบบเศรษฐกิจแบบผสมในปลายทศวรรษ 1980 และปี 1990 จะมีการสูญเสียความชอบธรรมคุณธรรม และอุดมการณ์ monopolistic [9] ลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนิน ซึ่งเป็นอุดมการณ์ที่ใช้คลาส สูญเสียความชอบธรรมเนื่องจากเศรษฐกิจแบบผสม กลายเป็นชัดเจนเนื่องจากการปฏิรูป Mới Đổi พรรคอาจไม่ยึดกฎการป้องกันเฉพาะคนงานและชาวนา ซึ่งมีทางเรียกว่า "ชาวนาชั้นทำพันธมิตร" [10] ในรัฐธรรมนูญใน 1992 รัฐแทน "แรงงาน ชาวนา และนักวิชาการ" [9] ในปีที่ผ่านมา พรรคหยุดแทนเรียนเฉพาะ แทนแต่ "ผลประโยชน์ของคนทั้งหมด" ซึ่งรวมถึงผู้ประกอบการ [9] กำแพงชั้นสุดท้ายถูกเอาออกใน 2002 เมื่อสมาชิกพรรคได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมในกิจกรรมส่วนตัว หน้า de-เน้นบทบาทของลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนิน พรรคได้มาอุดมการณ์ที่กว้างขึ้น วางเน้นชาตินิยม developmentalism เพิ่มมากขึ้น และกลายเป็น ตัวป้องกันของประเพณี [11][แก้ไข] บุคคลบทความหลัก: พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามธงของพรรคคอมมิวนิสต์ตามเวอร์ชันอย่างเป็นทางการ พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม (เวียดนาม: Đảng Cộng sản Việt Nam) เป็นผู้นำผู้คน "ในการดำเนินการปรับปรุงของประเทศ modernisation และ industrialisation " [2] ตามอยู่กับกฎหมายของบุคคล แก้ไขในสภาแห่งชาติ 9 บน 22 2001 เมษายน CPV ถูก "ก่อตั้ง และฝึกอบรม โดยประธานโห่จิมิน นำญวนดำเนินสำเร็จสิงหาคมปฏิวัติ สร้างประชาธิปไตยสาธารณรัฐของ Việt Nam ขณะสังคมนิยมสาธารณรัฐของ Việt Nam กำจัดผู้รุกรานต่างประเทศ ยุบระบอบโคโลเนียลและ feudalist ปลดปล่อย และ reunify ประเทศ แล้ว ดำเนินการหาสาเหตุของการก่อสร้างปรับปรุงและสังคมนิยม และปกป้องเอกราชอย่างมั่นคง " [2] เชื่อใน internationalism สังคมนิยมชั้นทำงาน และสนับสนุน "ต่อสู้เพื่อสันติภาพ เอกราช ประชาธิปไตย และความก้าวหน้าทางสังคมของคนของโลก" [2] CPV ทำหน้าที่เป็นคนทำงานและประเทศชาติทั้งหมด โดยแสดงความสนใจ จุดมุ่งหมายจะสร้าง "ความแข็งแกร่ง อิสระ เจริญ และประชาธิปไตยประเทศ ด้วยความเป็นธรรม และอารยสังคม ตระหนักถึงสังคมนิยม และ คอมมิวนิสต์" รากฐานอุดมการณ์ของพรรคคือ ลัทธิมากซ์ – ลัทธิเลนินและความคิดโห่จิมิน เพื่อเผยแพร่อุดมการณ์เหล่านี้แนะนำกิจกรรมของบริษัท ในขณะที่ส่งเสริม "ของประเทศประเพณี และดูดซับแรงกระแทกแนวคิดสำคัญของประเทศอื่นๆ" [2]CPV เป็นแหล่งหลักของประชาธิปไตย centralism ปฏิบัติการ "วิจารณ์ วิจารณ์ตนเอง และระเบียบวินัยที่เข้มงวด" และ pursues "เป็นผู้นำกลุ่ม และความรับผิดชอบแต่ละ และส่งเสริม comradeship และสมานฉันท์กับโปรแกรมทางการเมืองและคดีของบุคคล" [2] CPV มีรัฐธรรมนูญและกฎหมายเวียดนาม เป็นฝ่ายปกครองของประเทศ และส่งเสริมการ "เป็นครูของคนทั่วประเทศ" บุคคลอยู่ภายใต้การดูแลของคน พึ่งมีคนสนับสนุนพรรค เข้มแข็ง รวบและนำคนในปฏิวัติได้ นำระบบการเมืองในเวียดนาม โดย CPV และก็ "เป้าหมาย เคารพ และส่งเสริมบทบาทของรัฐ หน้าฟาเธอร์แลนด์เวียดนาม (VFF) และองค์กรการเมืองอื่นๆ" [2][แก้ไข] สภาบทความหลัก: สภาแห่งชาติของพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามสภาแห่งชาติเป็นอวัยวะที่สูงสุดของบุคคล [12] ทิศทางของพรรคและรัฐบาลได้ตัดสินใจที่สภาแห่งชาติ จัดขึ้นทุก ๆ ห้าปี คณะกรรมการศูนย์กลางถูกเลือก โดยสภาแห่งชาติ [13] คะแนนมอบนโยบายและผู้สมัครลงภายในแกนนำพรรคกลาง ต่อการให้สัตยาบันการตัดสินใจต่าง ๆ ที่สภาแห่งชาติ สภาแห่งชาติละลายตัวเอง กรรมการศูนย์กลาง ซึ่งถูกเลือก โดยสภาแห่งชาติทุก 5 ปี ใช้การตัดสินใจของสภาแห่งชาติในระยะเวลาห้าปี เนื่องจากคณะกรรมการส่วนกลางเท่านั้นตรงกับปีสอง Politburo ใช้นโยบายของสภาแห่งชาติ [12]คณะกรรมการส่วนกลาง [แก้ไข]ป้ายโฆษณาพรรคคอมมิวนิสต์ที่ทำเครื่องหมายครบรอบ 30 ปีของพักของประเทศในปี 1975บทความหลัก: คณะกรรมการศูนย์กลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามThe Central Committee (CC) is the CPV's most powerful institution.[14] It delegates some of its powers to the Secretariat and the Politburo when it is not in session.[15] When the Vietnam War ended in 1975, the Vietnamese leadership, led by Lê Duẩn, began to centralise power. This policy continued until the 6th National Congress, when Nguyễn Văn Linh took power. Linh pursued a policy of economic and political decentralisation.[16] The party and state bureaucracy opposed Linh's reform initiatives; because of this, Linh tried to win the support of provincial leaders. This caused the powers of the provincial chapters of the CPV to increase in the 1990s. The CPV lost its power to appoint or dismiss provincial-level officials in the 1990s; this is proven by the fact that Võ Văn Kiệt tried to wrestle this power back to the centre during the 1990s without success. These developments led to the provincialisation of the Central Committee; for example, more and more CC members have a background in provincial party work. Because of these changes, power in Vietnam has become increasingly devolved.[17] The number of Central Committee members with a provincial background increased from a low of 15.6 percent in 1982 to a high of 41 percent in 2001. The current President of the Socialist Republic, Trương Tấn Sang, was directly elected from the provinces at the 8th Party Congress, held 1996.[18] Because of the devolution of power, the powers of the Central Committee have increased substantially; for instance, when a two-thirds majority of the Politburo voted in favour of retaining Lê Khả Phiêu as General Secretary (the leader of Vietnam), the Central Committee voted against the Politburo's motion and voted unanimously in favour of removing Lê Khả Phiêu from his post of General Secretary.[19] The Central Committee did this because the majority of its members were of provincial background, or were working in the provinces; because of this, these members were the first to feel the pinch when the economy began to stagnate during Lê Khả Phiêu's rule.[20]คณะกรรมการส่วนกลาง elects Politburo ผลพวงของฝ่ายสภา เนื่องจากคณะกรรมการส่วนกลางเต็มตรงกับปีละครั้งเท่านั้น Politburo หน้าที่เป็นบุคคลนำเนื้อหารวมตัดสินใจ [21] เลขาธิการยังได้รับเลือก โดยคณะกรรมการส่วนกลาง และเป็นหัวหน้าโดยเลขาธิการ ชอบแก้ปัญหา organisational และการปฏิบัติตามความต้องการของคณะกรรมการส่วนกลางได้ เลขาธิการกำกับดูแลงานของแผนกต่าง ๆ ของคณะกรรมการส่วนกลาง [22]ผู้หลักสำนักงานชื่อบุคคลตั้งแต่เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ Trọng Nguyễn Phú กรรมการกลาง 19 2554 มกราคมเลขานุการคณะกรรมาธิการทหารกลางพรรคคอมมิวนิสต์แห่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ Anh Lê Hồng เลขานุการ 3 2554 สิงหาคมหัวหน้าพรรคคอมมิวนิสต์ Rứa ฮุย Tô แผนกบุคคลองค์กร 8 2554 กุมภาพันธ์ประธานกรรมการตรวจสอบส่วนกลางเสริม Ngô Văn Dụ พรรคคอมมิวนิสต์ 19 2554 มกราคมหัวหน้าแผนกโฆษณาชวนเชื่อ Đinh Thế ฮอยอันคอมมิวนิสต์พรรค 8 2554 กุมภาพันธ์ประธานของทฤษฎีสภาพรรคคอมมิวนิสต์ 28 2554 มีนาคมหัวหน้าประชาสัมพันธ์คณะกรรมการมากขึ้นหัน Thị Khiết คอมมิวนิสต์ปาร์ตี้ 2007หัวหน้าสำนักงานกลาง Trần Quốc Vượng คอมมิวนิสต์ปาร์ตี้ 2011หัวหน้าคณะในความสัมพันธ์ภายนอก Hoàng บิ่น Quân คอมมิวนิสต์ปาร์ตี้ 2009หัวกลางเศรษฐกิจคณะกรรมการ Vương Đình Huệ พรรคคอมมิวนิสต์ 2013ทำหน้าที่หัวหน้าภาควิชากลางของ Trạc Đình ฟานกิจการภายใน 2015 พรรคคอมมิวนิสต์ต่อไปนี้เป็นลำดับความสำคัญของ Politburo ตามลำดับอย่างเป็นทางการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุดมการณ์รัฐ [แก้ไข]
เวียดนามเป็นสาธารณรัฐสังคมนิยมด้วยระบบพรรคเดียวที่นำโดยพรรคคอมมิวนิสต์แห่งเวียดนาม (CPV) CPV espouses มาร์กซ์เลนินและโฮจิมินคิดว่าความคิดของสายโฮจิมินห์ ทั้งสองทำงานอุดมการณ์เป็นพื้นฐานอุดมการณ์มั่นคงและทำหน้าที่เป็นคำแนะนำสำหรับการทำกิจกรรมของพรรคและรัฐ. [2] ตามรัฐธรรมนูญเวียดนามคือ "ในช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงเพื่อสังคมนิยม". [1] มาร์กซ์เลนินได้รับการแนะนำ ไปยังประเทศเวียดนามในปี ค.ศ. 1920 และ 1930 และวัฒนธรรมเวียดนามได้รับนำภายใต้ร่มธงของความรักชาติและมาร์กซ์เลนิน. [4] โฮจิมินห์ของความเชื่อที่ไม่ได้ systematised ในช่วงชีวิตของเขาหรืออย่างรวดเร็วต่อไปนี้การตายของเขา ชีวประวัติTrường Chinh ของ "ประธานHồ" ในปี 1973 เน้นนโยบายการปฏิวัติของเขา ความคิดของโฮจิมินห์ถูก systematised ในปี 1989 ภายใต้การนำของNguyễnVăn Linh. [5] โฮจิมินคิดควบคู่ไปกับมาร์กซ์เลนินกลายเป็นอุดมการณ์อย่างเป็นทางการของ CPV และรัฐในปี 1991 [6] CPV ของ เรียกร้องให้ถูกต้องตามกฎหมายได้รับการเก็บรักษาไว้หลังการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในปี 1989 และการสลายของสหภาพโซเวียตในปี 1991 โดยมุ่งมั่นที่จะคิดของโฮจิมินห์ตามที่โซฟีควินน์ผู้พิพากษา. [7] อ้างอิงจากปิแอร์ Brocheux ผู้เขียน โฮจิมินห์: ประวัติ, อุดมการณ์ของรัฐในปัจจุบันคือโฮจิมินห์คิดกับมาร์กซ์เลนินมีบทบาทรอง [8] ในขณะที่เรียกร้องบางอย่างที่โฮจิมินห์คิดจะใช้เป็นผ้าคลุมหน้าในการเป็นผู้นำพรรคตั้งแต่พวกเขาตาม. รุ่นนี้ได้หยุดเชื่อในลัทธิคอมมิวนิสต์อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เป็นเท็จเมื่อพิจารณาว่าโฮจิมินห์เป็นผู้สนับสนุนตัวยงของวลาดิมีร์เลนินและการปกครองแบบเผด็จการของชนชั้นแรงงาน คนอื่น ๆ มองโฮจิมินคิดว่าเป็นคำที่ร่มทางการเมืองที่มีหน้าที่หลักคือการลักลอบนำความคิดที่ไม่สังคมนิยมและนโยบายที่ท้าทายโดยไม่ต้องถูกต้องตามกฎหมายสังคมนิยม. [6] ตั้งแต่พื้นฐานอุดมการณ์ที่สำคัญที่ได้รับมาร์กซ์เลนิน แต่เนื่องจากการแนะนำของ ผสมเศรษฐกิจในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 และ 1990 มันได้หายไปถูกต้องตามกฎหมายผูกขาดอุดมการณ์และคุณธรรม. [9] มาร์กซ์เลนินซึ่งเป็นอุดมการณ์ระดับตามที่หายไปถูกต้องตามกฎหมายเพราะของเศรษฐกิจแบบผสม ในฐานะที่เป็นที่ชัดเจนเพราะการปฏิรูปĐổiมัวพรรคไม่สามารถยึดกฎของตนในการปกป้องเพียงคนงานและชาวนาซึ่งถูกเรียกอย่างเป็นทางการว่า "พันธมิตรระดับชาวนาทำงาน". [10] ในรัฐธรรมนูญแนะนำในปี 1992 รัฐเป็นตัวแทนของ "คนงานและชาวบ้านปัญญาชน". [9] ในปีที่ผ่านมาพรรคได้หยุดคิดเป็นระดับที่เฉพาะเจาะจง แต่ "ผลประโยชน์ของคนทั้ง" ซึ่งรวมถึงผู้ประกอบการ. [9] ชั้นสุดท้าย อุปสรรคจะถูกลบออกในปี 2002 เมื่อสมาชิกพรรคได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมในกิจกรรมส่วนตัว ในหน้าของ de-เน้นบทบาทของมาร์กซ์เลนิน, พรรคได้รับอุดมการณ์กว้างวางความสำคัญต่อการพัฒนาที่ชาตินิยมและกลายเป็นผู้พิทักษ์ของประเพณี [11]. พรรค [แก้ไข] บทความหลัก: พรรคคอมมิวนิสต์ เวียดนามธงของพรรคคอมมิวนิสต์ตามที่รุ่นอย่างเป็นทางการที่พรรคคอมมิวนิสต์แห่งเวียดนาม (เวียดนาม: ĐăngCộngซานเวียดนาม) เป็นผู้นำคนเวียดนาม "ในการดำเนินการปรับปรุงประเทศให้ทันสมัยและอุตสาหกรรม." [2] ตาม กฎหมายของพรรคแก้ไขที่สภาแห่งชาติครั้งที่ 9 วันที่ 22 เมษายน 2001 CPV ก็คือ "ที่จัดตั้งขึ้นและได้รับการฝึกฝนโดยประธานาธิบดีโฮจิมินห์ได้นำชาวเวียดนามที่จะดำเนินการประสบความสำเร็จในเดือนสิงหาคมปฏิวัติการจัดตั้งสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนามในขณะนี้ สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามที่จะเอาชนะผู้รุกรานจากต่างประเทศที่จะยกเลิกระบอบการปกครองในยุคอาณานิคมและ feudalist เพื่อปลดปล่อยและรวมตัวประเทศและดำเนินการแล้วสาเหตุของการปรับปรุงและการก่อสร้างสังคมนิยมและมั่นคงปกป้องเอกราชของชาติ. "[2] มันเชื่อ ในระหว่างประเทศสังคมนิยมของชนชั้นแรงงานและสนับสนุน "การต่อสู้เพื่อสันติภาพเอกราชประชาธิปไตยและความก้าวหน้าทางสังคมของผู้คนในโลก." [2] CPV ทำหน้าที่เป็นแนวหน้าของคนทำงานและคนทั้งชาติโดยเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของพวกเขา . จุดมุ่งหมายของมันคือการสร้าง "ที่แข็งแกร่งอิสระประเทศที่เจริญรุ่งเรืองและเป็นประชาธิปไตยกับสังคมที่เป็นธรรมและอารยะที่จะตระหนักถึงสังคมนิยมและท้ายที่สุดคอมมิวนิสต์." รากฐานอุดมการณ์ของพรรคเป็นมาร์กซ์เลนินและโฮจิมินคิด อุดมการณ์เหล่านี้เป็นแนวทางในการจัดกิจกรรมของพรรคขณะที่การส่งเสริม "ประเพณีของประเทศและประเทศอื่น ๆ ที่ดูดซับความคิดที่สำคัญ." [2] CPV มีการจัดระเบียบบนหลักการของอำนาจประชาธิปไตย มันปฏิบัติ "วิจารณ์วิจารณ์ตนเองและมีระเบียบวินัยที่เข้มงวด" และแสวงหา "ความเป็นผู้นำโดยรวมและความรับผิดชอบของแต่ละบุคคลและการส่งเสริมมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในแนวเดียวกันกับโปรแกรมทางการเมืองของพรรคและกฎเกณฑ์." [2] CPV อยู่ภายใต้กฎหมายเวียดนามและ รัฐธรรมนูญ มันเป็นพรรคของประเทศและส่งเสริม "การเรียนรู้ของคนทั่วประเทศ" พรรคที่อยู่ภายใต้การกำกับดูแลของผู้คน มันขึ้นอยู่กับคนที่มีส่วนร่วมในงานเลี้ยงโดยการเสริมสร้างรวมกันและนำคนที่อยู่ในสาเหตุการปฏิวัติ ระบบการเมืองในเวียดนามนำโดย CPV และ "นำไปสู่การเคารพและส่งเสริมบทบาทของรัฐด้านหน้ามาตุภูมิเวียดนาม (VFF) และองค์กรทางสังคมและการเมืองอื่น ๆ ." [2] สภาคองเกรส [แก้ไข] บทความหลัก: สภาแห่งชาติของพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามสภาแห่งชาติเป็นอวัยวะที่สูงที่สุดของพรรค. [12] ทิศทางของพรรคและรัฐบาลจะตัดสินใจที่สภาแห่งชาติที่จัดขึ้นทุกปีที่ห้า คณะกรรมการกลางได้รับการเลือกตั้งจากสภาแห่งชาติ. [13] ผู้ได้รับมอบหมายลงคะแนนในนโยบายและการโพสต์ของผู้สมัครในผู้นำพรรคกลาง ต่อไปนี้การให้สัตยาบันของการตัดสินใจดำเนินการในสภาแห่งชาติสภาแห่งชาติสลายตัวของมันเอง คณะกรรมการกลางซึ่งได้รับการเลือกตั้งจากสภาแห่งชาติเป็นประจำทุกปีที่ห้าดำเนินการตัดสินใจของสภาแห่งชาติในระยะเวลาห้าปี เนื่องจากคณะกรรมการกลางเพียงตรงตามปีละสองครั้ง Politburo ดำเนินนโยบายของสภาแห่งชาติ [12]. คณะกรรมการกลาง [แก้ไข] ป้ายพรรคคอมมิวนิสต์ทำเครื่องหมายครบรอบ 30 ปีของการรวมของประเทศในปี 1975 บทความหลัก: คณะกรรมการกลาง พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามคณะกรรมการกลาง (CC) เป็นสถาบันการศึกษาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดใน CPV. [14] ผู้ได้รับมอบหมายมันบางส่วนของอำนาจในการสำนักเลขาธิการและ Politburo เมื่อมันไม่ได้อยู่ในเซสชั่น. [15] เมื่อสงครามเวียดนามสิ้นสุดลงในปี 1975 เป็นผู้นำเวียดนามนำโดยLêด้วนเริ่มที่จะรวมศูนย์อำนาจ นโยบายนี้อย่างต่อเนื่องจนสภาแห่งชาติครั้งที่ 6 เมื่อNguyễnVăn Linh เข้ามากุมอำนาจ Linh ตามนโยบายการกระจายอำนาจทางเศรษฐกิจและการเมือง [16] บุคคลและระบบราชการของรัฐตรงข้าม Linh ริเริ่มการปฏิรูป. เพราะเหตุนี้ Linh พยายามที่จะชนะการสนับสนุนของผู้นำจังหวัด เรื่องนี้ทำให้เกิดพลังในบทของจังหวัด CPV จะเพิ่มขึ้นในปี 1990 CPV สูญเสียอำนาจในการแต่งตั้งหรือถอดถอนเจ้าหน้าที่ระดับจังหวัดในปี 1990; นี้ได้รับการพิสูจน์ความจริงที่ว่าVõVănเขียดพยายามที่จะต่อสู้อำนาจนี้กลับไปที่ศูนย์ในช่วงปี 1990 ไม่ประสบความสำเร็จ การพัฒนาเหล่านี้นำไปสู่การ provincialisation ของคณะกรรมการกลาง; ตัวอย่างเช่นมากขึ้นและสมาชิกซีซีมีพื้นฐานในการทำงานของบุคคลที่จังหวัด เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีอำนาจในเวียดนามได้กลายเป็นเงินทองมากขึ้น. [17] จำนวนสมาชิกคณะกรรมการกลางที่มีพื้นหลังในต่างจังหวัดเพิ่มขึ้นจากระดับต่ำที่ร้อยละ 15.6 ในปี 1982 จะสูงถึงร้อยละ 41 ในปี 2001 ประธานาธิบดีคนปัจจุบันของสังคมนิยม สาธารณรัฐTrươngTấn Sang ได้รับเลือกตั้งโดยตรงจากต่างจังหวัดที่พรรคคองเกรส 8 ซึ่งจัดขึ้นปี 1996 [18] เพราะความรับผิดชอบของอำนาจอำนาจของคณะกรรมการกลางที่มีการเพิ่มขึ้นอย่างมาก; ตัวอย่างเช่นเมื่อสองในสามส่วนใหญ่ของ Politburo ลงมติเห็นชอบในการรักษาLêคาPhiêuเป็นเลขาธิการ (ผู้นำของเวียดนาม), คณะกรรมการกลางลงคะแนนให้กับการเคลื่อนไหว Politburo และลงมติเป็นเอกฉันท์ในความโปรดปรานของการลบLêคาPhiêuจากเขา โพสต์ของเลขาธิการ [19] คณะกรรมการกลางทำอย่างนี้เพราะส่วนใหญ่ของสมาชิกของพื้นหลังเป็นจังหวัดหรือทำงานในต่างจังหวัด. เพราะเหตุนี้สมาชิกเหล่านี้เป็นคนแรกที่รู้สึกหยิกเมื่อเศรษฐกิจเริ่มซบเซาในช่วงการปกครองLêคาPhiêuของ. [20] คณะกรรมการกลาง elects Politburo ในผลพวงของพรรคคองเกรส เนื่องจากคณะกรรมการกลางเต็มรูปแบบตรงตามเพียงปีละครั้งที่ฟังก์ชั่น Politburo เป็นพรรคตัดสินใจร่วมชั้นนำของร่างกาย. [21] เลขาธิการได้รับการเลือกตั้งโดยคณะกรรมการกลางและเป็นหัวหน้าโดยเลขาธิการ มันเป็นความรับผิดชอบในการแก้ปัญหาขององค์กรและการดำเนินการเรียกร้องของคณะกรรมการกลาง สำนักเลขาธิการกำกับดูแลการทำงานของหน่วยงานของคณะกรรมการกลาง. [22] ผู้ถือสำนักงานใหญ่สำนักงานชื่องานเลี้ยงตั้งแต่เลขาธิการคณะกรรมการกลางNguyễnPhúTrọngพรรคคอมมิวนิสต์ 19 มกราคม 2011 เลขานุการของคณะกรรมาธิการทหารกลางพรรคคอมมิวนิสต์เลขานุการผู้บริหารของสำนักเลขาธิการ LêHồng Anh พรรคคอมมิวนิสต์ 3 สิงหาคม 2011 หัวหน้าพรรคองค์การกรม Huy Rua พรรคคอมมิวนิสต์ 8 กุมภาพันธ์ 2011 ประธานคณะกรรมการกลางตรวจสอบNgôVăn du พรรคคอมมิวนิสต์ 19 มกราคม 2011 หัวหน้าแผนกโฆษณาĐinhThế Huynh พรรคคอมมิวนิสต์ 8 กุมภาพันธ์ 2011 ประธานกรรมการ ทฤษฎีของสภาพรรคคอมมิวนิสต์ 28 มีนาคม 2011 หัวหน้าของคณะกรรมการประชาสัมพันธ์HàThịKhiếtพรรคคอมมิวนิสต์ 2007 หัวหน้าสำนักงานกลางก๊วก Vuong พรรคคอมมิวนิสต์ 2011 หัวหน้าคณะกรรมการความสัมพันธ์ภายนอกHoàngBìnhQuânพรรคคอมมิวนิสต์ 2009 หัวหน้าคณะกรรมการกลางทางเศรษฐกิจ VươngĐìnhHuệพรรคคอมมิวนิสต์ 2013 รักษาการหัวหน้ากลางกรมกิจการภายในพานĐình Trac พรรคคอมมิวนิสต์ 2015 ต่อไปนี้เป็นคำสั่งอย่างเป็นทางการของความสำคัญของ Politburo ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุดมการณ์รัฐ [ แก้ไข ]
เวียดนามเป็นสาธารณรัฐสังคมนิยมกับหนึ่งระบบพรรคที่นำโดยพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม ( CPV ) การ espouses ลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนิน CPD และ ch íโห่มิงคิดว่า ความคิดของปลายโห่ Ch í Minh . สองอุดมการณ์การทำงานเป็นบริษัทอุดมการณ์พื้นฐาน และใช้เป็นแนวทางสำหรับกิจกรรมของพรรคและรัฐ [ 2 ] ตามรัฐธรรมนูญเวียดนาม " ในช่วงของการเปลี่ยนผ่านสู่สังคมนิยม " [ 1 ] ลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนินแนะนำเวียดนามในปี ค.ศ. 1920 และ 1930 และวัฒนธรรมเวียดนามถูกนำภายใต้แบนเนอร์ของความรักชาติและลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนิน . [ 4 ] โห่ Ch í Minh ของความเชื่อไม่ได้ systematised ในช่วงชีวิตของเขา หรือได้อย่างรวดเร็วต่อไปนี้ ความตายของเขาเป็นườ ng tr จิ๋งชีวประวัติของประธาน " โห่ " ใน 1973 เน้นนโยบายของเขาปฏิวัติ ความคิดของ Ch í Minh ถูกโห่ systematised ในปี 1989 ภายใต้การนําของคนễ N V ă N ลิน [ 5 ] โห่ Ch í Minh ความคิดลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนิน ควบคู่ไปกับ การเป็นอุดมการณ์อย่างเป็นทางการของ CPV และรัฐในปี 1991[ 6 ] ของ CPV อ้างความชอบธรรมยังคงดังต่อไปนี้การล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ใน 1989 และการสลายตัวของสหภาพโซเวียตในพ.ศ. 2534 โดยมุ่งมั่นกับความคิดของโห่ Ch í Minh ตามโซฟีควินน์ผู้พิพากษา [ 7 ] ตามปิแอร์ brocheux , ผู้เขียนของโฮจิมินห์ : ชีวประวัติ อุดมการณ์ของรัฐในปัจจุบันจะโห่ Ch í Minh ความคิดลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนินกับบทบาทรอง[ 8 ] ในขณะที่บางคนอ้างว่าโห่ Ch í Minh คิดว่าใช้เป็นร่มสำหรับผู้นำพรรคตั้งแต่พวกเขาตามรุ่นนี้ได้หยุดเชื่อในคอมมิวนิสต์ แต่นี้เป็นเท็จ เมื่อพิจารณาว่าโห่ Ch í Minh เป็นผู้สนับสนุนตัวยงของ วลาดิเมียร์ เลนิน และการปกครองแบบเผด็จการของชนชั้นแรงงาน .คนอื่นเห็นโห่ Ch í Minh คิดว่าเป็นร่มทางการเมืองในระยะที่มีหน้าที่หลักคือการลักลอบนำเข้าไม่ใช่ความคิดสังคมนิยมและนโยบายโดยไม่ท้าทายกฎหมายสังคมนิยม [ 6 ]

ตั้งแต่ของมูลนิธิ อุดมการณ์หลักได้รับลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนิน แต่ตั้งแต่เบื้องต้นของระบบเศรษฐกิจผสม ในปลายทศวรรษ 1980 และ 1990 , มัน ไปเป็นมีอุดมการณ์และคุณธรรมความถูกต้องตามกฎหมาย[ 9 ] ลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนินซึ่งเป็นระดับอุดมการณ์ ยึด สูญเสียความชอบธรรม เพราะเศรษฐกิจผสม เป็นเป็นที่ชัดเจนเพราะĐổผมớผมการปฏิรูปพรรคไม่สามารถฐานกฎของปกป้องเพียงคนงานและชาวนา ซึ่งถูกเรียกอย่างเป็นทางการเป็น " ชนชั้นชาวนาพันธมิตร " [ 10 ] ในรัฐธรรมนูญที่แนะนำใน 2535 รัฐแทน " คนชาวนาและปัญญาชน " [ 9 ] ในปีที่ผ่านมา พรรคได้หยุดที่เป็นตัวแทนของชั้นเรียนที่เฉพาะเจาะจง แต่ " ผลประโยชน์ของประชาชนทั้งหมด " ซึ่งรวมถึงผู้ประกอบการ [ 9 ] อุปสรรคคลาสสุดท้ายออกในปี 2002 เมื่อสมาชิกพรรคได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมในกิจกรรมส่วนตัว ในหน้าของ เดอ เน้นบทบาทของลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนิน พรรคได้รับแนวคิดที่กว้างขึ้น ,วางเน้นชาตินิยม developmentalism และกลายเป็นผู้ปกป้องของประเพณี [ 11 ]

[ ]
พรรคแก้ไขบทความหลัก : พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม

ธงพรรคคอมมิวนิสต์
ตามรุ่นอย่างเป็นทางการของพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม ( เวียดนาม : Đả ng c ộ ng s ả n vi ệ t Nam ) เป็นผู้นำคนเวียดนามในการดําเนินการปรับปรุงของประเทศทันสมัย และอุตสาหกรรม . " [ 2 ] ตามธรรมนูญของพรรคคองเกรสแห่งชาติ แก้ไขเพิ่มเติมที่ 9 ใน 22 เมษายน 2001 , CPD " ก่อตั้งและการฝึกอบรมโดยประธานาธิบดีโห่ Ch í Minh ได้นำชาวเวียดนามที่จะดําเนินการสําเร็จการปฏิวัติเดือนสิงหาคม การจัดตั้งสาธารณรัฐประชาธิปไตย 6 ệ T นัม ตอนนี้สาธารณรัฐสังคมนิยมของ 6 ệ T นัม ที่จะเอาชนะผู้รุกรานต่างชาติยกเลิกระบอบอาณานิคมและ feudalist ปลดปล่อย และรวมตัวใหม่ของประเทศ แล้ว หาสาเหตุของการปรับปรุงและก่อสร้างสังคมนิยม และแน่น ปกป้องเอกราชของชาติ . " [ 2 ] มันเชื่อในสากลสังคมนิยมชนชั้น และสนับสนุน " การต่อสู้เพื่อสันติภาพแห่งชาติ เอกราช ประชาธิปไตย และความก้าวหน้าทางสังคมของ โลกคน" [ 2 ] CPV ทำหน้าที่เป็นทัพหน้าของคนที่ทำงานและประเทศทั้งหมด โดยเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของพวกเขา เป้าหมายของมันคือการสร้าง " แข็งแรง , อิสระ , ความเจริญรุ่งเรืองและประเทศประชาธิปไตยกับสังคมอย่างเป็นธรรม และมีวัฒนธรรม การตระหนักถึงระบบสังคมนิยมและในที่สุดคอมมิวนิสต์ " รากฐานของลัทธิมาร์กซ–ลัทธิเลนินเป็นพรรคอุดมการณ์ และโห่ Ch í Minh ความคิด