The goals of the Berne Conventionpr

The goals of the Berne Conventionprovided the basis for mutual recognition of copyright between sovereign nations and promoted the development of international norms in copyright protection. European nations established a mutually satisfactory uniform copyright law to replace the need for separate registration in every country. The treaty has been revised five times since 1886. Of particular note are the revisions in 1908 and 1928. In 1908, the Berlin Act set the duration of copyright at life of the author plus 50 years, expanded the scope of the act to include newer technologies, and prohibited formalities as a prerequisite of copyright protection. In 1928, the Rome Act first recognized the moral rights of authors and artists, giving them the right to object to modifications or to the destruction of a work in a way that might prejudice or decrease the artists' reputations. The United States became a Berne signatory in 1988.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมายของ Conventionprovided บารน์พื้นฐานการรับรู้ของลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศอธิปไตยซึ่งกันและกัน และส่งเสริมการพัฒนาบรรทัดฐานสากลในการคุ้มครองลิขสิทธิ์ ประเทศยุโรปก่อตั้งพอกันกฎหมายลิขสิทธิ์รูปเพื่อแทนต้องการลงทะเบียนแยกในทุกประเทศ สนธิสัญญาที่แก้ไขแล้วได้ห้าครั้งตั้งแต่ 1886 เฉพาะตั๋วปรับปรุงในค.ศ. 1908 และ 1928 ในค.ศ. 1908 เบอร์ลินทำตั้งระยะเวลาของลิขสิทธิ์ของผู้เขียน บวก 50 ปี ขยายขอบเขตของพระราชบัญญัติการรวมเทคโนโลยีใหม่ และห้ามอย่างเป็นทางการเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นการป้องกันลิขสิทธิ์ ใน 1928 บัญญัติโรมรับรู้สิทธิทางศีลธรรมของผู้เขียนและศิลปิน ให้ขวาวัตถุแก้ไข หรือทำงานในลักษณะที่อาจอคติ หรือลดของศิลปินย่อมทำลายก่อน สหรัฐอเมริกาเป็น ผู้ลงนามเป็นบารน์ 1988

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป้าหมายของเบิร์น Conventionprovided พื้นฐานสำหรับการรับรู้ร่วมกันลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศอธิปไตยและส่งเสริมการพัฒนาของมาตรฐานสากลในการคุ้มครองลิขสิทธิ์ ประเทศในยุโรปจัดตั้งกฎหมายลิขสิทธิ์เครื่องแบบที่น่าพอใจร่วมกันที่จะเปลี่ยนความจำเป็นในการลงทะเบียนแยกจากกันในทุกประเทศ สนธิสัญญาได้รับการแก้ไขห้าครั้งตั้งแต่ปี 1886 ของโปรดโดยเฉพาะที่มีการแก้ไขในปี 1908 และปี 1928 ในปี 1908 พระราชบัญญัติเบอร์ลินกำหนดระยะเวลาของลิขสิทธิ์ในชีวิตของผู้เขียนบวก 50 ปีขยายขอบเขตของการกระทำที่จะรวมใหม่ เทคโนโลยีและพิธีการต้องห้ามตามที่จำเป็นในการคุ้มครองลิขสิทธิ์ ในปี 1928, พระราชบัญญัติโรมแรกที่ได้รับการยอมรับสิทธิทางศีลธรรมของผู้เขียนและศิลปินที่ทำให้พวกเขามีสิทธิที่จะคัดค้านการปรับเปลี่ยนหรือการทำลายของการทำงานในลักษณะที่อาจกระทบกระเทือนหรือลดชื่อเสียงของศิลปิน สหรัฐอเมริกากลายเป็นผู้ลงนามเบิร์นในปี 1988

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายของ เบิร์น conventionprovided พื้นฐานสำหรับการรับรู้ร่วมกันของลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศอธิปไตยและส่งเสริมการพัฒนามาตรฐานระหว่างประเทศในการคุ้มครองลิขสิทธิ์ของ ประเทศยุโรปก่อตั้งน่าพอใจร่วมกันชุดกฎหมายลิขสิทธิ์เพื่อแทนที่ต้องลงทะเบียนแยกในทุกประเทศ สนธิสัญญาที่ได้รับการแก้ไข 5 ครั้งตั้งแต่ 1886 .หมายเหตุที่เฉพาะเจาะจงจะแก้ไขและ 1900 1900 . ในปี 1908 , เบอร์ลิน พระราชบัญญัติตั้งระยะเวลาของลิขสิทธิ์ในชีวิตของผู้เขียน บวก 50 ปี ขยายขอบเขตของกฎหมายที่จะรวมเทคโนโลยีใหม่ และห้ามพิธีการเป็นเบื้องต้นของการคุ้มครองลิขสิทธิ์ ในปี 1928 , โรมทำก่อนการยอมรับสิทธิของนักเขียนและศิลปินการให้สิทธิในการคัดค้านการแก้ไขหรือการทำลายของงานในลักษณะที่อาจจะอคติ หรือ ลด ศิลปินย่อม สหรัฐอเมริกาเป็นเบอร์นลงนามในปี 1988