Anaerobic metabolism, or anaerobic

Anaerobic metabolism, or anaerobic energy expenditure, is a natural part of whole-body metabolic energy expenditure.[2] Fast twitch muscle (as compared to slow twitch muscle) operates using anaerobic metabolic systems, such that any recruitment of fast twitch muscle fibers leads to increased anaerobic energy expenditure. Intense exercise lasting upwards of about four minutes (e.g., a mile race) may still have a considerable anaerobic energy expenditure component. High-intensity interval training, although based on aerobic exercises like running, cycling and rowing, effectively become anaerobic when performed in excess of 90% maximum heart rate. Anaerobic energy expenditure is difficult to accurately quantify, although several reasonable methods to estimate the anaerobic component to exercise are available.[1][3][4]

In contrast, aerobic exercise includes lower intensity activities performed for longer periods of time. Activities such as walking, long slow runs, rowing, and cycling require a great deal of oxygen to generate the energy needed for prolonged exercise (i.e., aerobic energy expenditure). In sports which require repeated short bursts of exercise however, the anaerobic system enables muscles to recover for the next burst. Therefore training for many sports demands that both energy producing systems be developed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเผาผลาญ Anaerobic หรือการใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจนเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของทั้งร่างกายใช้พลังงานเผาผลาญ. [2] ชักอย่างรวดเร็วของกล้ามเนื้อ (เมื่อเทียบกับการชะลอตัวของกล้ามเนื้อกระตุก) ดำเนินการใช้ระบบการเผาผลาญอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจนเช่นว่าการรับสมัครใด ๆ ชักรวดเร็วเส้นใยกล้ามเนื้อนำไปสู่ ที่จะเพิ่มขึ้นการใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจน การออกกำลังกายที่รุนแรงขึ้นเป็นเวลานานประมาณสี่นาที (เช่นการแข่งขันไมล์) อาจยังคงมีองค์ประกอบการใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจนมาก การฝึกอบรมช่วงความเข้มสูงแม้ว่าจะอยู่บนพื้นฐานของการออกกำลังกายแอโรบิกเช่นวิ่งขี่จักรยานและพายเรือได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นแบบไม่ใช้ออกซิเจนเมื่อดำเนินการในส่วนที่เกินจาก 90% อัตราการเต้นของหัวใจสูงสุด การใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจนเป็นเรื่องยากที่จะต้องปริมาณแม้ว่าวิธีการที่เหมาะสมในการประเมินหลายองค์ประกอบที่ไม่ใช้ออกซิเจนในการออกกำลังกายที่มีอยู่. [1] [3] [4] ในทางตรงกันข้ามการออกกำลังกายแอโรบิกรวมถึงกิจกรรมที่ต่ำกว่าความเข้มของการดำเนินการเป็นระยะเวลานานของเวลา กิจกรรมต่างๆเช่นการเดินวิ่งนานช้า, พายเรือและขี่จักรยานต้องมีการจัดการที่ดีของออกซิเจนในการสร้างพลังงานที่จำเป็นสำหรับการออกกำลังกายเป็นเวลานาน (เช่นการใช้พลังงานแอโรบิก) ในการเล่นกีฬาที่ต้องทำซ้ำระเบิดสั้นของการออกกำลังกาย แต่ระบบแบบไม่ใช้ออกซิเจนช่วยให้กล้ามเนื้อในการกู้คืนสำหรับระเบิดต่อไป ดังนั้นการฝึกอบรมสำหรับความต้องการกีฬาหลายอย่างที่ทั้งสองระบบผลิตพลังงานได้รับการพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบการเผาผลาญ หรือใช้พลังงาน เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ร่างกายใช้พลังงานการเผาผลาญ . [ 2 ] ( เป็นกล้ามเนื้อกระตุกเร็วเมื่อเทียบกับกล้ามเนื้อกระตุกช้า ) ทำงานโดยใช้ระบบการเผาผลาญอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจนเช่นว่าใด ๆ การสรรหาของเส้นใยกล้ามเนื้อ fast twitch นำไปสู่การเพิ่มการใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจน การออกกำลังอย่างหนักนานขึ้นประมาณ 4 นาที ( เช่นกิโลเมตรแข่ง ) อาจเป็นส่วนประกอบ การใช้พลังงานในอากาศมาก การฝึกอบรมช่วงความเข้มสูง แม้ว่าตามแบบฝึกหัดแอโรบิค เช่น วิ่ง จักรยานและพายเรือได้อย่างมีประสิทธิภาพกลายเป็น anaerobic เมื่อดำเนินการในส่วนที่เกิน 90% ของอัตราการเต้นหัวใจสูงสุด การใช้พลังงานในระบบที่ถูกต้องหายาก ,แม้ว่าหลายที่เหมาะสมวิธีการประเมินส่วนประกอบแอโรบิกออกกำลังกายที่มีอยู่ [ 1 ] [ 2 ] [ 4 ]

ในทางตรงกันข้ามการออกกำลังกายรวมถึงลดความเข้มกิจกรรมสำหรับระยะเวลานานของเวลา กิจกรรมต่างๆ เช่น เดิน วิ่ง ยาว ช้า การพายเรือ และจักรยานต้องมีการจัดการที่ดีของออกซิเจนเพื่อสร้างพลังงานที่จำเป็นสำหรับการออกกำลังกายเป็นเวลานาน ( เช่น แอโรบิก พลังงาน )ในกีฬาที่ต้องใช้ระเบิดสั้นของการออกกำลังกายซ้ำ อย่างไรก็ตาม ระบบอากาศช่วยให้กล้ามเนื้อฟื้นตัว สำหรับระเบิดต่อไป ดังนั้นการฝึกอบรมสำหรับกีฬาหลาย ความต้องการพลังงานการผลิตทั้งระบบสามารถพัฒนา .