COMMUNITIES AND CRIME PREVENTIONby

COMMUNITIES AND CRIME PREVENTION

by Lawrence W. Sherman

..many community characteristics implicated in violence, such as residential instability, concentration of poor, female-headed households with children, multiunit housing projects, and disrupted social networks, appear to stem rather directly from planned governmental policies at local, state and federal levels.

--National Academy of Sciences report, 19931

Communities are the central institution for crime prevention, the stage on which all other institutions perform. Families, schools, labor markets, retail establishments, police and corrections must all confront the consequences of community life. Much of the success or failure of these other institutions is affected by the community context in which they operate. Our nation's ability to prevent serious violent crime may depend heavily on our ability to help reshape community life, at least in our most troubled communities. Our good fortune is that the number of those troubled communities is relatively small. Our challenge is that their problems are so profound.

Serious violent crime is not a problem for most residential communities in the United States. In the suburban areas where most Americans live, the homicide rate is comparable to Finland's (FBI, 1994: 191; Reiss and Roth, 1993: 52). Half of all American homicides occur in the 63 largest cities, which only house 16% of the U.S. population. Homicides in those cities are also highly concentrated, in a handful of communities marked by concentrated poverty, hypersegregation (Massey and Denton, 1993), family disruption and high gun density. Almost 4% of all homicides in America involve gang members in Los Angeles County alone (Klein, 1995: 120). Serious violent crime in America is predominantly a matter of one particular kind of community, increasingly isolated and shunned by the rest of American society (Wilson, 1996).

The causation of inner-city crime has received extensive diagnosis (Wilson, 1987, 1996; Massey and Denton, 1993; Bursik and Grasmik, 1993; Sampson and Lauritsen, 1993). The prevention of inner-city crime has been attempted with extensive programs. The connection between causes and prevention, however, has been weak at best, and often nonexistent. More than any of the other institutional settings, the community setting shows a striking divergence of causal analysis and prevention programs. The causes, or at least the risk factors correlated with serious crime,2 are basic and interconnected, while the programs are superficial and piecemeal. Federal policies from urban renewal to public housing may have done more to cause inner city violence than to prevent it (Sampson and Lauritsen, 1993: 89). For most of this century, community crime prevention programs have failed to tackle the governmental policies and market forces that fuel inner-city violence.

A central issue in the disconnection between causes and cures is the assumptions of how these communities "got that way." As William Julius Wilson has observed, "The segregated ghetto is not the result of voluntary or positive decisions on the part of the residents... [but is] the product of systematic racial practices such as restrictive covenants, redlining by banks and insurance companies, zoning, panic peddling by real estate agents, and the creation of massive public housing projects in low-income areas." The result of these forces in recent years has been called "hypersegregation:" historically unprecedented levels of geographic segregation by race and class, magnifying the effects of poverty and racial isolation (Massey and Denton, 1993). Yet community prevention programs address none of these causes of community composition and structure, which in turn influence community culture and the availability of criminogenic substances like guns and drugs.

Ironically, a central tenet of community prevention programs has been the empowerment of local community leaders to design and implement their own crime prevention strategies. This philosophy may amount to throwing people overboard and then letting them design their own life preserver. The scientific literature shows that the policies and market forces causing criminogenic community structures and cultures are beyond the control of neighborhood residents, and that "empowerment" does not include the power to change those policies (Hope, 1995). It is one thing, for example, for tenants to manage the security guards in a public housing project. It is another thing entirely to let tenants design a new public housing policy and determine where in a metropolitan area households with public housing support will live.

Even the management of modest programs with federal support are often beyond the capacity of community organizations, especially where it is needed the most. The consistent evidence of the neighborhood watch programs, for example (Skogan, 1990: chapter 6), is that the more crime and risk factors a neighborhood suffers, the less likely it is to develop any organized activity to fight crime. When community organizations do get involved in administering federal funds, there are often major problems and scandals of financial mismanagement. "Empowering" local communities with federal funding often turns into no applications from the worst areas and red tape nightmares for the not-so-bad areas that do get involved.

The disconnection between causation and prevention is also clear in the official use of the term "comprehensive." To be comprehensive in addressing risk factors is very different from being comprehensive in mobilizing all available agencies of government. Recent "comprehensive" crime prevention programs merit the term more by agency participation than by risk factors. The fit between agencies and risk factors is good in a few cases, such as home nurse visitation to address single parent childraising practices (see Chapter 4). But many risk factors have no obvious agency to fix them. Even multi-agency coordination is no guarantee that the major risk factors, like hypersegregation and labor market isolation (see Chapter 6), will be addressed.

Thus the major causes of community crime problems are like handcuffs locking a community into a high crime rate. The most frequently evaluated community-based crime prevention programs do not attempt to break those handcuffs. Rather, they operate inside those constraints, attempting "small wins" within the limited range of risk factors they can manipulate. But until the handcuffs of race-based politics themselves are unlocked, many analysts expect relatively little major improvements from programs addressing only the symptoms of those constraints.

Given the disconnection between causes and cures, it is not surprising that program impact evaluations provide little strong evidence of effective crime prevention. Setting aside programs delivered in families, schools, labor markets, places or the criminal justice system, the number of evaluations of community-based programs is quite small and generally discouraging. While there have been some "small wins," like reduced vandalism and drug use in housing projects with recreational programs, there have been no scientifically documented "big wins" preventing violence in a concentrated urban poverty area. Within that context, community mobilization efforts, gang prevention programs, gun buybacks, social worker and recreation programs have generally failed to show much if any effect on crime.

Yet the evaluation methods for these programs have generally been quite weak, and there is no certainty that such programs are doomed to failure even though they sidestep the central causes reflected in the scientific literature. Amidst generally negative results from generally weak program evaluations, there are encouraging findings from some research that may merit further testing, even though other studies have found contradictory results:

o Gang violence prevention has been effective in several case studies

o Community-Based Mentoring prevented drug abuse in one rigorous experiment

o Afterschool Recreation programs have reduced vandalism in public housing

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การป้องกันอาชญากรรมและชุมชนโดยลอว์เรนซ์เชอร์แมนฝั่งตะวันตก.. ในชุมชนลักษณะเกี่ยวข้องในความรุนแรง เช่นความไม่แน่นอนที่อยู่อาศัย ความเข้มข้นของครัวเรือนยากจน ผู้หญิงหัวกับเด็ก โครงการบ้านรถวกวน และเครือข่ายทางสังคมระหว่างสองวัน จะ เกิดโดยตรงแต่จากนโยบายรัฐบาลแผนระดับท้องถิ่น รัฐ และรัฐบาลกลาง-สถาบันวิทยาศาสตร์รายงาน 19931 แห่งชาติชุมชนเป็นสถาบันกลางในการป้องกันอาชญากรรม ระยะที่ทำการสถาบันอื่น ๆ ทั้งหมด ครอบครัว โรงเรียน ตลาดแรงงาน สถานประกอบการค้าปลีก ตำรวจ และแก้ไขทั้งหมดต้องเผชิญผลกระทบของชุมชน ของความสำเร็จหรือความล้มเหลวของสถาบันเหล่านี้เป็นผลจากบริบทชุมชนที่พวกเขามี ประเทศของเราความสามารถในการป้องกันอาชญากรรมร้ายแรงรุนแรงอาจขึ้นอยู่กับความสามารถของเราจะช่วยเปลี่ยนชีวิตชุมชน ในชุมชนของเรามากที่สุดปัญหาน้อยมาก โชคดีของเราคือว่า จำนวนชุมชนปัญหาที่ค่อนข้างเล็ก ความท้าทายของเราคือว่า ปัญหาลึกซึ้งดังนั้นอาชญากรรมร้ายแรงรุนแรงไม่เป็นปัญหาสำหรับชุมชนที่อยู่อาศัยมากที่สุดในสหรัฐอเมริกา ในพื้นที่ชานเมืองที่ชาวอเมริกันส่วนใหญ่อาศัยอยู่ อัตราการฆาตกรรมจะเทียบได้กับฟินแลนด์ของ (FBI, 1994:191 รีสส์ทางรอด 1993:52) ครึ่งหนึ่งของ homicides อเมริกันทั้งหมดเกิดขึ้นใน 63 ที่ใหญ่ที่สุดเมือง ที่บ้าน 16% ของประชากรสหรัฐอเมริกาเท่านั้น Homicides ในเมืองเหล่านั้นก็สูงเข้มข้น ในกำมือของชุมชนที่ทำเครื่องหมาย โดยความยากจนเข้มข้น hypersegregation (Massey และ Denton, 1993), ครอบครัวทรัพยและความหนาแน่นสูงปืน เกือบ 4% ของ homicides ทั้งหมดในอเมริกาเกี่ยวข้องกับสมาชิกแก๊งในลอสแองเจลิสเขตเพียงอย่างเดียว (Klein, 1995:120) อาชญากรรมร้ายแรงรุนแรงในอเมริกาส่วนใหญ่เป็นเรื่องของชนิดเฉพาะของชุมชน ขึ้นแยกต่างหาก และ shunned โดยส่วนเหลือของสังคมอเมริกัน (Wilson, 1996)Causation อาชญากรรมภายในได้รับการวินิจฉัยอย่างละเอียด (Wilson, 1987, 1996 Massey และ Denton, 1993 Bursik และ Grasmik, 1993 Sampson และ Lauritsen, 1993) มีการพยายามป้องกันอาชญากรรมภายใน ด้วยโปรแกรมอย่างละเอียด การเชื่อมต่อระหว่างสาเหตุและการป้องกัน อย่างไรก็ตาม แล้วอ่อนที่ดีที่สุด และมักจะไม่มีอยู่ มากกว่าที่อื่น ๆ สถาบันการตั้งค่าใด ๆ ชุมชนการแสดง divergence ที่โดดเด่นของโปรแกรมวิเคราะห์และป้องกันที่สาเหตุ สาเหตุ หรือน้อยปัจจัยเสี่ยง correlated กับอาชญากรรมร้ายแรง 2 เป็นพื้นฐาน และเชื่อมต่อ กัน ในขณะโปรแกรมที่ผิวเผิน และดำเนินการ นโยบายของรัฐบาลกลางจาก urban ต่อการเคหะแห่งชาติอาจมีแล้วเพิ่มเติมให้เกิดความรุนแรงภายในเมืองมากกว่าการป้องกันไม่ให้มัน (Sampson และ Lauritsen, 1993:89) สำหรับส่วนใหญ่ของศตวรรษนี้ ล้มโครงการป้องกันอาชญากรรมของชุมชนเล่นงานนโยบายรัฐบาล และกลไกตลาดที่รุนแรงภายในเชื้อเพลิงปัญหา disconnection ระหว่างสาเหตุและรักษาเซ็นทรัลเป็นสมมติฐานของชุมชนเหล่านี้อย่างไร "ได้ด้วยวิธี" William จูเลีย Wilson ได้สังเกต "สลัมจำแนกเป็นไม่ผลของการตัดสินใจสมัครใจ หรือบวกในส่วนของผู้อยู่อาศัย... [แต่] ผลิตภัณฑ์ของระบบแนวทางเชื้อชาติเช่นพันธสัญญาจำกัด คร่อมโดยธนาคาร และบริษัทประกันภัย การกำหนดเขต ตื่นตระหนก peddling โดยตัวแทนอสังหาริม และโครงการสร้างของการเคหะแห่งชาติขนาดใหญ่ในพื้นที่แนซ์ " ผลลัพธ์ของกองกำลังเหล่านี้ในปีที่ผ่านมามีการเรียก " hypersegregation: " ระดับอดีตเป็นประวัติการณ์ของการแบ่งแยกทางภูมิศาสตร์โดยการแข่งขันและการเรียน แว่นขยายผลของความยากจนและแยกเชื้อชาติ (Massey และ Denton, 1993) ยัง ชุมชนป้องกันโปรแกรมไม่มีสาเหตุเหล่านี้ชุมชนองค์ประกอบและโครงสร้าง ซึ่งจะมีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมชุมชนและการมีอยู่ของสาร criminogenic เช่นปืนและยาเสพติดแดกดัน ทฤษฎีศูนย์กลางชุมชนการป้องกันโปรแกรมได้รับอำนาจของผู้นำชุมชนท้องถิ่นการออกแบบ และใช้กลยุทธ์การป้องกันอาชญากรรมของตนเอง ปรัชญานี้อาจยอด การโยนคนถูกโยนลงทะเลแล้ว ปล่อยให้พวกเขาออกแบบเองห่วงชูชีพ วรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์แสดงว่า นโยบายการตลาดบังคับก่อให้เกิดโครงสร้าง criminogenic ชุมชน และวัฒนธรรมที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของผู้อยู่อาศัยย่าน และว่า "อำนาจ" รวมถึงอำนาจในการเปลี่ยนแปลงนโยบายเหล่านั้น (หวัง 1995) ได้สิ่งหนึ่ง เช่น ผู้เช่าในการจัดการรักษาความปลอดภัยในโครงการเคหะ เป็นสิ่งอื่นทั้งหมดเพื่อให้ผู้เช่าออกนโยบายเคหะใหม่ และกำหนดที่ตั้งนครครัวเรือนพร้อมสนับสนุนการเคหะจะอาศัยแม้การจัดการโปรแกรมเจียมเนื้อเจียมตัวด้วยการสนับสนุนของภาครัฐมักเกินกว่ากำลังการผลิตขององค์กรชุมชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ความจำเป็นที่สุด ชมย่านหลักสอดคล้องกัน ตัวอย่างโปรแกรม (Skogan, 1990: บทที่ 6), เป็นที่เกิดอาชญากรรมมากขึ้น และปัจจัยเสี่ยงที่ย่าน suffers ยิ่งมีแนวโน้มที่จะพัฒนาทุกกิจกรรมที่จัดเพื่อต่อสู้กับอาชญากรรม เมื่อองค์กรชุมชนได้รับเกี่ยวข้องในการจัดการกองทุนของรัฐบาลกลาง มีบ่อยปัญหาสำคัญและ scandals mismanagement เงิน มักจะ "กระจายอำนาจ" ชุมชนท้องถิ่นกับรัฐบาลกลางเงินเปลี่ยนเป็นไม่มีโปรแกรมประยุกต์จากพื้นที่เลวและฝันร้ายเทปสีแดงสำหรับไม่ให้เสียพื้นที่ซึ่งได้รับDisconnection causation และป้องกันก็ชัดเจนในการใช้อย่างเป็นทางการของคำว่า "ครอบคลุม" จะครอบคลุมในการจัดการกับปัจจัยเสี่ยงอยู่มากแตกต่างจากการครอบคลุมในฟเวอร์หน่วยงานว่างทั้งหมดของรัฐบาล ล่าสุดโปรแกรมป้องกันอาชญากรรม "ครอบคลุม" บุญคำเพิ่มเติม โดยหน่วยงานมีส่วนร่วมมากกว่า โดยปัจจัยเสี่ยง พอดีระหว่างหน่วยงานและปัจจัยเสี่ยงจะดีในบางกรณี เช่นการเสด็จเยี่ยมบ้านพยาบาลการปฏิบัติ childraising ที่อยู่หลักเดียว (ดูบทที่ 4) แต่หน่วยงานไม่ชัดเจนเพื่อแก้ไขปัญหามีหลายปัจจัยเสี่ยง แม้หลายหน่วยงานประสานงานไม่รับประกันว่า ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญ ต้องแยกตลาด hypersegregation และแรงงาน (ดูบทที่ 6), จะได้รับการดังนั้น สาเหตุหลักของปัญหาอาชญากรรมของชุมชนได้เช่นกุญแจมือล็อกชุมชนในอัตราอาชญากรรมสูง โปรแกรมป้องกันอาชญากรรมชุมชนบ่อยค่าไม่พยายามที่จะทำลายกุญแจมือเหล่านั้น ค่อนข้าง พวกเขามีภายในข้อจำกัดเหล่านั้น พยายาม "เล็กชนะ" ภายในช่วงที่จำกัดของพวกเขาสามารถควบคุมปัจจัยเสี่ยง แต่จนกว่ากุญแจมือของเมืองตามเชื้อชาติตัวเองจะปลดล็อค นักวิเคราะห์หลายคนคาดว่าการปรับปรุงที่สำคัญค่อนข้างน้อยจากโปรแกรมที่แก้ปัญหาอาการต่าง ๆ ของข้อจำกัดเหล่านั้นให้ disconnection ระหว่างสาเหตุและการรักษา มันไม่ได้น่าแปลกใจว่า การประเมินผลกระทบต่อโปรแกรมมีน้อยป้องกันอาชญากรรมมีประสิทธิภาพ ตั้งไว้โปรแกรมส่งในครอบครัว โรงเรียน ตลาดแรงงาน สถาน หรือระบบยุติธรรมทางอาญา หมายเลขของการประเมินชุมชนจะค่อนข้างเล็ก และ discouraging โดยทั่วไป ในขณะที่มีบางอย่าง "เล็กชนะ กวนน้อยลงและใช้ยาเสพติดในโครงการที่อยู่อาศัยมีโปรแกรมนันทนาการ มีไม่เอกสารทางวิทยาศาสตร์"บิ๊กชนะ"ป้องกันความรุนแรงในพื้นที่ความยากจนการเมืองเข้มข้น ภายในนั้นบริบท ความเคลื่อนไหวของชุมชน โปรแกรมป้องกันแก๊ง ปืน buybacks สังคมสงเคราะห์และสันทนาการโปรแกรมได้โดยทั่วไปไม่สามารถแสดงผลมากถ้ามีอาชญากรรมยัง วิธีการประเมินผลโปรแกรมเหล่านี้ได้โดยทั่วไปค่อนข้างอ่อนแอ และมีความไม่แน่นอนที่โปรแกรมดังกล่าว doomed จะล้มเหลวถึงแม้ว่าพวกเขา sidestep สาเหตุกลางที่ปรากฏในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ ท่ามกลางผลเชิงลบโดยทั่วไปจากการประเมินโปรแกรมโดยทั่วไปอ่อนแอ มีนิมิตพบจากงานวิจัยบางบุญอาจทดสอบเพิ่มเติม แม้ว่าการศึกษาอื่น ๆ พบผลขัดแย้ง:o ป้องกันความรุนแรงของแก๊งได้มีประสิทธิภาพในหลายกรณีศึกษาo Mentoring ชุมชนป้องกันเสพในหนึ่งการทดลองอย่างเข้มงวดโปรแกรมนันทนาการ Afterschool o ได้ลดการก่อกวนในการเคหะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชุมชนและการป้องกันอาชญากรรมโดยดับบลิวอเรนซ์เชอร์แมน..many ลักษณะชุมชนที่เกี่ยวข้องในการใช้ความรุนแรงเช่นความไม่แน่นอนที่อยู่อาศัย, ความเข้มข้นของคนยากจนครัวเรือนหญิงหัวกับเด็กโครงการที่อยู่อาศัย Multiunit และกระจัดกระจายเครือข่ายทางสังคมปรากฏค่อนข้างจะออกมาโดยตรงจากที่วางแผนไว้ นโยบายของภาครัฐในระดับท้องถิ่นของรัฐและรัฐบาลกลางระดับ. --National รายงานของสถาบันวิทยาศาสตร์ 19,931 ชุมชนเป็นสถาบันกลางสำหรับการป้องกันอาชญากรรมเวทีที่สถาบันอื่น ๆ ดำเนินการ ครอบครัว, โรงเรียน, ตลาดแรงงานประกอบการค้าปลีกตำรวจและกรมราชทัณฑ์ทุกคนจะต้องเผชิญหน้ากับผลที่เกิดขึ้นในชีวิตของชุมชน จากความสำเร็จหรือล้มเหลวของสถาบันอื่น ๆ เหล่านี้เป็นผลมาจากบริบทของชุมชนในการที่พวกเขาทำงาน ความสามารถของประเทศของเราเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอาชญากรรมรุนแรงที่ร้ายแรงอาจขึ้นอยู่กับความสามารถของเราที่จะช่วยให้ปรับวิถีชีวิตของชุมชนอย่างน้อยในชุมชนที่มีปัญหามากที่สุดของเรา ความโชคดีของเราคือว่าจำนวนของชุมชนที่มีปัญหาเหล่านั้นมีขนาดค่อนข้างเล็ก ความท้าทายของเราคือว่าปัญหาของพวกเขาเป็นอย่างยิ่งดังนั้น. อาชญากรรมรุนแรงที่จริงจังไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับชุมชนที่อยู่อาศัยส่วนใหญ่ในประเทศสหรัฐอเมริกา ในพื้นที่ชานเมืองที่ชาวอเมริกันส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในอัตราการฆาตกรรมก็เปรียบได้กับฟินแลนด์ (เอฟบีไอ, 1994: 191; ไดอานาและโรท 1993: 52) ครึ่งหนึ่งของคดีฆาตกรรมชาวอเมริกันทั้งหมดเกิดขึ้นใน 63 เมืองที่ใหญ่ที่สุดซึ่งบ้าน 16% ของประชากรสหรัฐ คดีฆาตกรรมในเมืองเหล่านั้นนอกจากนี้ยังมีความเข้มข้นสูงในกำมือของชุมชนการทำเครื่องหมายโดยความยากจนเข้มข้น hypersegregation (Massey และ Denton, 1993) การหยุดชะงักของครอบครัวและความหนาแน่นของปืนสูง เกือบ 4% ของคดีทั้งหมดในอเมริกาเกี่ยวข้องกับสมาชิกแก๊งใน Los Angeles County คนเดียว (ไคลน์, 1995: 120) . อาชญากรรมรุนแรงที่จริงจังในอเมริกาส่วนใหญ่เป็นเรื่องของชนิดหนึ่งโดยเฉพาะของชุมชนที่แยกได้มากขึ้นและที่รังเกียจของส่วนที่เหลือของสังคมอเมริกัน (วิลสัน, 1996) สาเหตุของการก่ออาชญากรรมในเมืองที่ได้รับการวินิจฉัยที่กว้างขวาง (วิลสัน, 1987, 1996; Massey และ Denton, 1993; Bursik และ Grasmik 1993; จอห์นและ Lauritsen, 1993) การป้องกันอาชญากรรมในเมืองที่ได้รับการพยายามกับโปรแกรมที่กว้างขวาง การเชื่อมต่อระหว่างสาเหตุและการป้องกัน แต่ได้รับการที่ดีที่สุดที่อ่อนแอและมักจะไม่มี มากกว่าการตั้งค่าอื่น ๆ สถาบันการตั้งค่าชุมชนแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างที่โดดเด่นของการวิเคราะห์สาเหตุและการป้องกัน สาเหตุหรืออย่างน้อยปัจจัยเสี่ยงมีความสัมพันธ์กับการเกิดอาชญากรรมร้ายแรง 2 ขั้นพื้นฐานและการเชื่อมต่อระหว่างกันในขณะที่โปรแกรมจะตื้นและทีละน้อย นโยบายของรัฐบาลกลางจากฟื้นฟูเมืองเพื่อที่อยู่อาศัยของประชาชนอาจจะทำขึ้นเพื่อก่อให้เกิดความรุนแรงในเมืองมากกว่าที่จะป้องกันไม่ให้มัน (จอห์นและ Lauritsen, 1993: 89) สำหรับส่วนมากของศตวรรษนี้โปรแกรมป้องกันอาชญากรรมในชุมชนได้ล้มเหลวที่จะแก้ไขปัญหานโยบายภาครัฐและกลไกตลาดที่น้ำมันเชื้อเพลิงที่ใช้ความรุนแรงในเมือง. ปัญหาที่สำคัญในการเชื่อมต่อระหว่างสาเหตุและการรักษาเป็นสมมติฐานของวิธีการเหล่านี้ชุมชน "มีวิธีการที่." ขณะที่จูเลียสวิลเลียมวิลสันได้ตั้งข้อสังเกตว่า "สลัมแยกไม่ได้เป็นผลมาจากการตัดสินใจสมัครใจหรือบวกในส่วนของผู้อยู่อาศัย ... [แต่] ผลิตภัณฑ์ของการปฏิบัติทางเชื้อชาติอย่างเป็นระบบเช่นข้อสัญญา, redlining โดยธนาคารและ บริษัท ประกันภัย แบ่งเขตเสียขวัญเร่ขายโดยตัวแทนอสังหาริมทรัพย์และการสร้างโครงการที่อยู่อาศัยของประชาชนในพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีรายได้ต่ำ. " ผลของกองกำลังเหล่านี้ในปีที่ผ่านมาได้รับการเรียกว่า "hypersegregation" ระดับประวัติการณ์ในอดีตของการแยกทางภูมิศาสตร์โดยการแข่งขันและระดับขยายผลกระทบของความยากจนและการแยกทางเชื้อชาติ (Massey และ Denton, 1993) แต่โปรแกรมการป้องกันชุมชนที่อยู่ไม่มีสาเหตุเหล่านี้ขององค์ประกอบของชุมชนและโครงสร้างซึ่งวัฒนธรรมชุมชนที่มีอิทธิพลและความพร้อมของสาร criminogenic เช่นปืนและยาเสพติด. แดกดันซึ่งเป็นหัวใจหลักของโปรแกรมป้องกันชุมชนที่ได้รับการเสริมสร้างพลังอำนาจของผู้นำชุมชนท้องถิ่นกับ การออกแบบและการใช้กลยุทธ์การป้องกันอาชญากรรมของตัวเอง ปรัชญานี้อาจเป็นจำนวนเงินขว้างปาคนลงน้ำแล้วปล่อยให้พวกเขาออกแบบดำรงชีวิตของพวกเขาเอง วรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์แสดงให้เห็นว่านโยบายและกลไกตลาดที่ก่อให้เกิดโครงสร้าง criminogenic ชุมชนและวัฒนธรรมอยู่นอกเหนือการควบคุมของผู้อยู่อาศัยในบริเวณใกล้เคียงและ "เพิ่มขีดความสามารถ" ไม่รวมถึงอำนาจในการเปลี่ยนแปลงนโยบายเหล่านั้น (หวัง 1995) มันเป็นสิ่งหนึ่งตัวอย่างเช่นสำหรับผู้เช่าที่จะจัดการกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในโครงการที่อยู่อาศัยของประชาชน มันเป็นสิ่งอื่นทั้งหมดเพื่อให้ผู้เช่าออกแบบนโยบายที่อยู่อาศัยของประชาชนใหม่และกำหนดตำแหน่งในครัวเรือนพื้นที่นครบาลที่มีการสนับสนุนอยู่อาศัยของประชาชนจะมีชีวิตอยู่. แม้การจัดการของโปรแกรมเจียมเนื้อเจียมตัวด้วยการสนับสนุนของรัฐบาลกลางมักจะเกินความสามารถขององค์กรชุมชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มัน เป็นสิ่งจำเป็นมากที่สุด หลักฐานที่สอดคล้องกันของโปรแกรมนาฬิกาพื้นที่ใกล้เคียงเช่น (Skogan 1990: บทที่ 6) เป็นที่อาชญากรรมมากขึ้นและปัจจัยความเสี่ยงย่านที่ได้รับความทุกข์มีโอกาสน้อยกว่าก็คือการพัฒนากิจกรรมการจัดระเบียบใด ๆ ในการต่อสู้กับอาชญากรรม เมื่อองค์กรชุมชนไม่ได้มีส่วนร่วมในการบริหารเงินของรัฐบาลกลางมักจะมีปัญหาที่สำคัญและเรื่องอื้อฉาวทางการเงินของการปรับตัว "เพิ่มขีดความสามารถ" ชุมชนท้องถิ่นด้วยการระดมทุนของรัฐบาลกลางมักจะกลายเป็นไม่มีโปรแกรมจากพื้นที่ที่เลวร้ายที่สุดและฝันร้ายเทปสีแดงสำหรับพื้นที่ที่ไม่ให้เลวร้ายที่จะได้มีส่วนร่วม. ขาดการเชื่อมต่อระหว่างสาเหตุและการป้องกันนอกจากนี้ยังเป็นที่ชัดเจนในการใช้งานอย่างเป็นทางการของคำว่า "ที่ครอบคลุม." เพื่อให้ครอบคลุมในการแก้ไขปัจจัยเสี่ยงที่แตกต่างกันมากจากการที่ครอบคลุมในการระดมหน่วยงานที่มีอยู่ทั้งหมดของรัฐบาล ล่าสุด "ครอบคลุม" โปรแกรมป้องกันอาชญากรรมบุญคำมากขึ้นโดยการมีส่วนร่วมของหน่วยงานกว่าโดยปัจจัยเสี่ยง พอดีระหว่างหน่วยงานและปัจจัยเสี่ยงเป็นสิ่งที่ดีในบางกรณีเช่นการเยี่ยมชมบ้านพยาบาลเพื่อแก้ไขการปฏิบัติ childraising ผู้ปกครองคนเดียว (ดูบทที่ 4) แต่ปัจจัยเสี่ยงที่มีหลายหน่วยงานที่เห็นได้ชัดไม่มีการแก้ไขได้ แม้การประสานงานหลายหน่วยงานการรับประกันว่าปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญเช่น hypersegregation และการแยกตลาดแรงงาน (ดูบทที่ 6) จะได้รับการแก้ไข. ดังนั้นสาเหตุหลักของปัญหาอาชญากรรมชุมชนเป็นเหมือนกุญแจมือล็อคชุมชนเป็นอัตราการเกิดอาชญากรรมสูง บ่อยที่สุดการประเมินโครงการป้องกันอาชญากรรมชุมชนตามไม่พยายามที่จะทำลายผู้กุญแจมือ แต่พวกเขาทำงานอยู่ภายในข้อ จำกัด เหล่านั้นพยายาม "ชัยชนะเล็ก" ในช่วงที่ จำกัด ของปัจจัยเสี่ยงที่พวกเขาสามารถจัดการกับ แต่จนถึงกุญแจมือของการเมืองการแข่งขันตามที่ตัวเองจะได้ปลดล็อคที่นักวิเคราะห์หลายคนคาดหวังว่าการปรับปรุงที่สำคัญค่อนข้างน้อยจากโปรแกรมที่อยู่เพียงอาการของข้อ จำกัด เหล่านั้น. ได้รับการเชื่อมต่อระหว่างสาเหตุและการรักษาก็ไม่น่าแปลกใจที่การประเมินผลกระทบต่อโปรแกรมให้หลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการป้องกันอาชญากรรมที่มีประสิทธิภาพ การตั้งค่ากันโปรแกรมส่งในครอบครัว, โรงเรียน, ตลาดแรงงานสถานที่หรือระบบยุติธรรมทางอาญาจำนวนของการประเมินผลของโปรแกรมชุมชนตามมีขนาดเล็กมากและโดยทั่วไปท้อใจ ขณะที่มีบางคน "ชนะขนาดเล็ก" เช่นป่าเถื่อนที่ลดลงและการใช้ยาเสพติดในโครงการที่อยู่อาศัยที่มีโปรแกรมด้านการกีฬาและมีการไม่มีเอกสารทางวิทยาศาสตร์ "ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่" การป้องกันความรุนแรงในพื้นที่ยากจนในเมืองที่มีความเข้มข้น ในบริบทที่มีความพยายามระดมชุมชนโปรแกรมการป้องกันแก๊ง buybacks ปืนสังคมสงเคราะห์และโปรแกรมการพักผ่อนหย่อนใจได้ล้มเหลวโดยทั่วไปจะแสดงมากถ้าผลกระทบใด ๆ เกี่ยวกับอาชญากรรม. แต่วิธีการประเมินผลสำหรับโปรแกรมเหล่านี้ได้รับโดยทั่วไปค่อนข้างอ่อนแอและมีความมั่นใจ ว่าโปรแกรมดังกล่าวจะถึงวาระที่จะล้มเหลวถึงแม้ว่าพวกเขาหลีกเลี่ยงสาเหตุที่กลางสะท้อนให้เห็นในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ ท่ามกลางผลลบโดยทั่วไปจากการประเมินผลโครงการที่อ่อนแอโดยทั่วไปมีการส่งเสริมให้ค้นพบจากการวิจัยบางอย่างที่อาจบุญทดสอบเพิ่มเติมถึงแม้ว่าการศึกษาอื่น ๆ พบผลการขัดแย้ง: o แก๊งป้องกันความรุนแรงได้รับมีประสิทธิภาพในหลายกรณีศึกษาo การให้คำปรึกษาตามชุมชนการป้องกันยาเสพติด การละเมิดในการทดลองอย่างเข้มงวดo โปรแกรม Afterschool สันทนาการมีการลดความป่าเถื่อนในที่อยู่อาศัยของประชาชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และชุมชนในการป้องกันอาชญากรรมโดย Lawrence W .



. . . . . . . หลายลักษณะเชอร์แมนชุมชนเข้ามาเกี่ยวข้องกับความรุนแรง เช่น ไร้ที่อยู่อาศัย และความเข้มข้นของผู้หญิง หัวหน้าครัวเรือนที่มีเด็ก โครงการที่อยู่อาศัย multiunit และทำลายเครือข่ายทางสังคม ปรากฏ ให้ ลำต้นค่อนข้างตรง จากแผนนโยบายของรัฐบาลในระดับท้องถิ่น , รัฐและระดับรัฐบาลกลาง .

-- สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์แห่งชาติรายงาน 19931

ชุมชนเป็นหน่วยงานส่วนกลางเพื่อการป้องกันอาชญากรรม , เวทีที่สถาบันอื่น ๆทั้งหมดที่แสดง ครอบครัว โรงเรียน ตลาดแรงงาน สถานประกอบการค้าปลีก , ตำรวจและกรมราชทัณฑ์ต้องเผชิญกับผลของชีวิตชุมชนมากของความสำเร็จหรือความล้มเหลวของสถาบันอื่น ๆเหล่านี้ได้รับผลกระทบ โดยชุมชนในบริบทที่พวกเขาใช้ ประเทศของเราความสามารถในการป้องกันอาชญากรรมที่ร้ายแรงอาจขึ้นอยู่กับหนักในความสามารถของเราที่จะช่วยเปลี่ยนชีวิตชุมชน อย่างน้อย ในชุมชนที่มีปัญหามากที่สุดของเรา โชคดีของเราคือ จำนวนของผู้ที่มีปัญหาชุมชนที่ค่อนข้างเล็กความท้าทายของเราคือปัญหาของพวกเขาลึกซึ้งเลย

เอาจริงอาชญากรรมไม่ใช่ปัญหาสำหรับส่วนใหญ่ชุมชนที่อยู่อาศัยในสหรัฐอเมริกา ในเขตปริมณฑลที่ชาวอเมริกันส่วนใหญ่มีชีวิตอยู่ฆาตกรรมอัตราเทียบเท่ากับฟินแลนด์ ( FBI , 1994 : 191 ; และ รีสรอท , 1993 : 52 ) ครึ่งหนึ่งของคดีฆาตกรรมชาวอเมริกันทั้งหมดเกิดขึ้นใน 63 เมืองที่ใหญ่ที่สุด ซึ่งบ้าน 16 % ของประชากรสหรัฐคดีฆาตกรรมในเมืองนั้นยังมีความเข้มข้น ในกำมือของชุมชนที่มีความเข้มข้นความยากจน hypersegregation ( แมสซี่ และ เดนตัน , 1993 ) , การหยุดชะงักในครอบครัวและความหนาแน่นของปืนสูง เกือบ 4% ของคดีฆาตกรรมในอเมริกาเกี่ยวข้องกับสมาชิกแก๊งในเมือง Los Angeles คนเดียว ( Klein , 1995 : 120 )อาชญากรรมร้ายแรงในอเมริกาเด่นเรื่องของประเภทหนึ่งโดยเฉพาะของชุมชนมากขึ้น และแยกเลี่ยงโดยส่วนที่เหลือของสังคมอเมริกัน ( Wilson , 1996 ) .

สาเหตุของอาชญากรรมในได้รับการวินิจฉัยอย่างละเอียด ( Wilson , 1987 , 1996 ; แมสซี่ และ เดนตัน , 1993 ; bursik และ grasmik , 1993 ; แซมป์สันและ เลาริตเซิ่น , 1993 )การป้องกันอาชญากรรมในได้พยายามกับโปรแกรมอย่างละเอียด ความสัมพันธ์ระหว่างสาเหตุและการป้องกัน แต่ก็อ่อนแอที่สุด และมักจะหายไป มากกว่าใด ๆของการตั้งค่าอื่น ๆ สถาบัน ชุมชน การแสดงความแตกต่างที่โดดเด่นของโปรแกรมการวิเคราะห์สาเหตุและการป้องกัน สาเหตุ หรืออย่างน้อยปัจจัยความเสี่ยงมีความสัมพันธ์กับอาชญากรรมร้ายแรง2 พื้นฐานและเชื่อมต่อกัน ในขณะที่โปรแกรมพื้นๆ และชิ้น . รัฐนโยบายจากชุมชนเมืองเพื่อที่อยู่อาศัยของประชาชนอาจจะทำมากกว่าที่จะก่อให้เกิดความรุนแรงมากกว่าในเมือง เพื่อป้องกันไม่ให้มัน ( และจอห์นเลาริตเซิ่น , 1993 : 89 ) ให้มากที่สุดของศตวรรษนี้ , โปรแกรมการป้องกันอาชญากรรมของชุมชนล้มเหลวเพื่อรับมือกับนโยบายแห่งรัฐและกลไกตลาดที่เชื้อเพลิง

ในความรุนแรงออกกลางในการเชื่อมต่อระหว่างสาเหตุและ cures เป็นสมมติฐานว่า ชุมชนเหล่านี้มีวิธีการที่ . " วิลเลียมจูเลียส วิลสัน ได้พบ " แยกสลัมไม่ใช่ผลโดยสมัครใจ หรือ บวกกับการตัดสินใจในส่วนของชาวบ้าน . . . . . . . [ แต่ ] สินค้าของการปฏิบัติอย่างเป็นระบบ เช่น เชื้อชาติ จำกัด redlining พันธสัญญา โดยธนาคาร และบริษัทประกันภัยการตื่นตระหนก , เร่ขายโดยตัวแทนอสังหาริมทรัพย์และการสร้างโครงการที่อยู่อาศัยสาธารณะขนาดใหญ่ในพื้นที่ที่มีรายได้ต่ำ ผลเหล่านี้บังคับในปีล่าสุดได้รับการเรียกว่า " hypersegregation " ประวัติการณ์ระดับของการแยกทางภูมิศาสตร์ในอดีตจากการแข่งขันและระดับการขยายผลของความยากจนและการแยกเชื้อชาติ ( แมสซี่ และ เดนตัน , 1993 )แต่การป้องกันโปรแกรมชุมชนที่อยู่เหล่านี้ไม่มีสาเหตุขององค์ประกอบและโครงสร้างของชุมชน ซึ่งจะมีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมชุมชนและความพร้อมของสาร criminogenic ชอบปืนและยาเสพติด

แต่เป็นหลักกลางของโปรแกรมการป้องกันชุมชนได้รับการเสริมสร้างพลังอำนาจของชุมชนท้องถิ่นในการออกแบบและใช้กลยุทธ์การป้องกันอาชญากรรมของพวกเขาเอง .ปรัชญานี้อาจเป็นจํานวนเงินโยนคนตกน้ำแล้วปล่อยให้พวกเขาออกแบบรักษาชีวิตของเขาเอง วรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์แสดงให้เห็นว่านโยบายและกลไกตลาดทำให้โครงสร้างชุมชน criminogenic และวัฒนธรรมที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของผู้พักอาศัย และ " อำนาจ " ไม่ได้มีอำนาจที่จะเปลี่ยนนโยบายเหล่านั้น ( หวังว่า , 1995 ) มันเป็นสิ่งหนึ่งตัวอย่างเช่นสำหรับผู้เช่าที่จะจัดการรักษาความปลอดภัยในโครงการที่อยู่อาศัยสาธารณะ . มันเป็นสิ่งอื่นทั้งหมดให้ผู้เช่าออกแบบนโยบายประชาชนที่อยู่อาศัยใหม่และตรวจสอบว่า ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร ครัวเรือนที่มีการสนับสนุนประชาชนที่อยู่อาศัยอยู่

แม้การจัดการโปรแกรมเจียมเนื้อเจียมตัวด้วยการสนับสนุนของรัฐบาลกลางมักจะเกินศักยภาพขององค์กรชุมชนโดยเฉพาะเมื่อมันเป็นสิ่งจำเป็นมากที่สุด หลักฐานที่สอดคล้องกันของบ้านใกล้เรือนเคียงดูโปรแกรมตัวอย่าง ( skogan , 2533 : บทที่ 6 ) คือยิ่งอาชญากรรมและปัจจัยความเสี่ยงในละแวกที่ทนทุกข์ทรมาน , โอกาสน้อยที่จะเป็นในการพัฒนาใด ๆ จัดกิจกรรมเพื่อต่อสู้กับอาชญากรรม เมื่อองค์กรชุมชนได้มีส่วนร่วมในการบริหารกองทุนของรัฐบาลกลางมักจะมีปัญหากับเรื่องอื้อฉาวของการจัดการทางการเงิน” " ชุมชนท้องถิ่นกับการระดมทุนของรัฐบาลกลางมักจะเปลี่ยนเป็นไม่ใช้งานจากพื้นที่ที่เลวร้ายที่สุดและเทปสีแดงที่ไม่เลวร้าย ฝันร้าย พื้นที่ที่เข้าไปเกี่ยวข้อง

ขาดการเชื่อมต่อระหว่างสาเหตุและการป้องกันเป็นชัดเจนในทางการใช้คำว่า " อย่างละเอียด" ให้ครอบคลุมในการจัดการกับปัจจัยความเสี่ยงมากแตกต่างจากการที่ครอบคลุมในการระดมหน่วยงานที่มีทั้งหมดของรัฐบาล ล่าสุด " ครอบคลุม " โปรแกรมการป้องกันอาชญากรรมบุญระยะมากขึ้น โดยหน่วยงานการมีส่วนร่วมมากกว่า โดยปัจจัยเสี่ยง พอดีระหว่างหน่วยงาน และปัจจัยความเสี่ยงที่ดีในบางกรณีเช่น พยาบาลเยี่ยมบ้านที่อยู่ผู้ปกครองคนเดียว childraising การปฏิบัติ ( ดูบทที่ 4 ) แต่ปัจจัยเสี่ยงหลายอย่างไม่มีชัดเจน หน่วยงานเพื่อแก้ไขปัญหาได้ แม้หลายหน่วยงานประสานงาน ไม่รับประกันว่า ปัจจัยเสี่ยงหลัก เช่น hypersegregation และแรงงานแยกตลาด ( ดูบทที่ 6 ) จะ addressed .

ดังนั้น สาเหตุหลักของปัญหาอาชญากรรมในชุมชนเหมือนกุญแจมือล็อคชุมชนในอัตราอาชญากรรมสูง ส่วนใหญ่มักประเมินชุมชนในการป้องกันอาชญากรรมโปรแกรมจะไม่พยายามที่จะทำลายกุญแจมือนั่น แต่พวกเขาทํางานภายในข้อจำกัดเหล่านั้น พยายาม " ชนะ " ขนาดเล็กภายในช่วง จำกัด ของปัจจัยความเสี่ยงที่พวกเขาสามารถจัดการแต่จนกว่ากุญแจมือของการแข่งขันตามการเมืองที่ตัวเองจะปลดล็อค , นักวิเคราะห์หลายคนคาดว่าการปรับปรุงสาขาค่อนข้างน้อย จากโปรแกรมแก้ไขเพียงอาการของปัญหาเหล่านั้น

ให้การเชื่อมต่อระหว่างสาเหตุและการรักษา จึงไม่น่าแปลกใจที่การประเมินผลโปรแกรมส่งผลกระทบให้น้อยหลักฐานของการป้องกันอาชญากรรมที่มีประสิทธิภาพการตั้งค่าโปรแกรมส่งแรงงานในครอบครัว โรงเรียน ตลาด สถานที่ และระบบยุติธรรมทางอาญา จำนวนครั้งของการโปรแกรมมีขนาดเล็กมาก และโดยทั่วไปจะท้อใจ . ในขณะที่มีชนะบ้างเล็กน้อย " , " ชอบลดความป่าเถื่อนและการใช้ยาในโครงการที่อยู่อาศัย ด้วยโปรแกรมนันทนาการไม่มีเอกสารทางวิทยาศาสตร์ " ชนะ " ใหญ่ป้องกันความรุนแรงในเขตเมืองที่มีความยากจน . ภายในบริบทความพยายามระดมชุมชน , การป้องกันโปรแกรม buybacks แก๊ง , ปืน , โปรแกรมนักสังคมสงเคราะห์และนันทนาการโดยทั่วไปมีการล้มเหลวที่จะแสดงมากถ้าผลกระทบใด ๆต่อ . .

แต่วิธีการประเมินผลสำหรับโปรแกรมเหล่านี้โดยทั่วไปมีค่อนข้างอ่อนแอและไม่มีความมั่นใจว่า โปรแกรมดังกล่าวจะถึงวาระที่จะล้มเหลวแม้ว่าพวกเขาหลีกเลี่ยงทำให้เกิดปรากฏในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ โดยผลจากการประเมินท่ามกลางลบโปรแกรมโดยทั่วไปอ่อนแอ มีนิมิต ข้อค้นพบจากงานวิจัยที่อาจได้รับการทดสอบเพิ่มเติม แม้ว่าการศึกษาอื่น ๆได้พบผลลัพธ์ที่ขัดแย้ง :

โอ คังป้องกันความรุนแรงได้มีประสิทธิภาพในหลายกรณีศึกษา

o ชุมชนแอฟริกันป้องกันสารเสพติดในการทดลองหนึ่งที่เคร่งครัด

o เรียนนันทนาการโปรแกรมลดความป่าเถื่อนในการเคหะ