The Public's Three Primary RolesCon

The Public's Three Primary Roles
Controversy persists among public administration scholars and practitioners, especially in the United States, over how to view the public's role in public management, with the principal disagreement focusing on whether to view the public as customers (e.g., Osborne and Gaebler1993) or as citizens (e.g., Schachter 1997). But the citizen versus customer debate oversimplifies by ignoring other roles that the public plays relative to public management. Frederickson (1991, 396) suggested five roles, and Roberts more recently listed seven “models of administration and the roles that citizens and administrators are expected to play in each of them,” with a caution that those are only “some of the better known models” (2004, 327–28).
Amid this array of options, this article focuses on three roles that the public plays relative to public management: as citizen, customer, and partner. The logic for this choice is straightforward: First, as documented later, each of those roles encompasses a substantial proportion of the public's interactions with public management, and the several roles together cover most of those interactions. Second, the three roles can subsume some other roles, including those of regulatee, beneficiary, and client (e.g., Alford 2009, 34–35; Frederickson 1991, 404–5), thereby encompassing even more of the public's interactions with public management. Third, parsimony matters. Limiting discussion to three roles can simplify discussion, yet not at substantial cost if the three encompass most interactions.
This article focuses on three roles that the public plays relative to public management: as citizen, customer, and partner.
The three roles reflect central ideas from successive waves of rethinking public management and public administration over the past half century. Beginning in the 1960s and extending to the present, each wave for a time dominated the discourse of public administration and management.
The New Public Administration: The Public as Citizen
The contemporary revival of interest in the public as citizen dates to the passage in the mid-1960s of President Lyndon B. Johnson's Great Society legislation with its showpiece War on Poverty, a battery of programs designed to combat poverty in low-income, disproportionately African American communities. Concerned not to repeat the errors of earlier urban renewal programs, legislators required that the programs be developed and administered with the “maximum feasible participation” of residents of the target areas, a mandate that launched a new era of “citizen participation” (Moynihan 1969).
This citizen participation, which matured into contemporary “public involvement,” differed in two crucial respects from traditional citizen involvement with government. First, whereas the proper role of the public traditionally had been viewed as confined to policy making by elected bodies, citizen participation focused squarely on policy implementation and administration, on involving the public in deciding how policies, once adopted, would be put into operation. Second, in contrast to the elite bias of earlier citizen involvement, as with urban renewal's “blue ribbon” advisory committees (e.g., Dahl 1961, 124), the new citizen participation broadened the definition of relevant citizens to include those of low income, such as “residents of the areas and members of the groups served” by the War on Poverty.
Around the same time, the public administration community became troubled by allegations of bias and injustice. Public administrators were sometimes characterized as the enemy of the disadvantaged, servants of the elite rather than of the public, bureaucrats who might pursue whatever strategy necessary to rebuff the demands of the disadvantaged (see Kirlin 1973; Lipsky 1968).
Stung by these criticisms, public administration began a period of soul searching, leading eventually to the development of a new perspective, which became known as the New Public Administration (e.g., Frederickson 1971; Marini 1971). Consistent with the War on Poverty's goals, this perspective included a case for more citizen participation in public administration as a means to address biases in administrative decision making. Bringing previously neglected constituencies into agency deliberations might lead to their interests being better reflected in agency decisions.
Although early citizen participation experiments often disappointed, requirements for involving the public and actual involvement in administrative decision making have grown substantially since the 1960s. In the United States, citizen participation requirements had been attached to more than 150 federal programs by the end of the 1970s (Advisory Commission on Intergovernmental Relations 1979). “By the mid-1980s,” according to Frederickson, “citizen participation had modified the usual methods of making decisions in a host of policy areas and had taken its place as a major feature of democratic administration” (1991, 406). Other democracies—from Brazil to Mexico to the Netherlands—experienced similar trends (see Ackerman 2004; Fung and Wright 2001).
The public probably plays its most important role in public management when it joins with managers in this kind of deliberation about the nature of public programs. Members of the public then take the citizen role, sharing responsibility for the core democratic function of determining the course of government. In a recent example from the Netherlands, leaders in the city of Enschede involved residents intensively in planning the future of a neighborhood devastated by an explosion that had killed 22 people. Officials developed an elaborate “process architecture,” including “multiple participatory arenas,” and involved a representative public in formulating and ultimately approving a comprehensive plan for the area (Denters and Klok 2010, 587).
On these occasions, public managers invite citizens to contribute their ideas and share decision-making authority. At its most extensive, this involvement engages citizens in formulating plans and proposals from the outset of an issue arising, as in the Dutch case, in which city officials brought residents on board before developing any plans for the devastated area. In other cases, public involvement finds managers consulting with the public, seeking ideas, but reserving the prerogative to decide.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาทหลักของประชาชน 3ถกเถียงในหมู่นักวิชาการบริหารราชการและผู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศสหรัฐอเมริกา ยังคงอยู่ผ่านวิธีการดูบทบาทของประชาชนในการบริหารสาธารณะ ด้วยกันหลักที่เน้นว่าต้องดูประชาชน เป็นลูกค้า (เช่น ออสบอร์นและ Gaebler1993) หรือ เป็นพลเมือง (เช่น 1997 Schachter) แต่ประชาชนกับอภิปรายลูกค้า oversimplifies โดยละทิ้งบทบาทอื่น ๆ ที่เล่นประชาสัมพันธ์จัดการสาธารณะ Frederickson (1991, 396) แนะนำ 5 บทบาท และโรเบิตส์เพิ่มเติมล่าสุดอยู่เจ็ด "รูปแบบของการบริหารและหน้าที่ที่ประชาชนและผู้ดูแลต้องเล่นในแต่ละของพวกเขา ระวังว่า ผู้ที่กำลัง"รุ่นรู้จักในชื่อ " (2004, 327-28)ท่ามกลางนี้อาร์เรย์ของตัวเลือก บทความนี้เน้นบทบาทสามที่เล่นประชาสัมพันธ์จัดการสาธารณะ: เป็นพลเมือง ลูกค้า คู่ค้า ตรรกะสำหรับตัวเลือกนี้จะตรงไปตรงมา: ครั้งแรก เป็นเอกสารในภายหลัง แต่ละบทบาทเหล่านั้นครอบคลุมพบสัดส่วนของความครอบคลุมส่วนใหญ่ของการโต้ตอบที่โต้ตอบกับการจัดการสาธารณะ และบทบาทต่าง ๆ กัน ที่สอง สามบทบาทสามารถ subsume บางบทบาทอื่น ๆ รวมทั้ง regulatee ผู้รับผลประโยชน์ และไคลเอนต์ (เช่น Alford 2009, 34-35 Frederickson 1991, 404-5), จึงบริบูรณ์ยิ่งขึ้นของการโต้ตอบของประชาชนกับการจัดการสาธารณะ ที่สาม เรื่อง parsimony จำกัดสนทนาสามบทบาทสามารถทำการสนทนา แต่ ที่ต้นทุนถ้าสามรอบโต้ตอบส่วนใหญ่ไม่ได้บทความนี้เน้นบทบาทสามที่เล่นประชาสัมพันธ์จัดการสาธารณะ: เป็นพลเมือง ลูกค้า คู่ค้าบทบาทสามสะท้อนความคิดกลางจากคลื่นต่อเนื่องของการทบทวนการจัดการสาธารณะและการบริหารสาธารณะกว่าครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา เริ่มต้นในปี 1960 และปัจจุบันขยาย แต่ละคลื่นเวลาครอบงำวาทกรรมของการบริหารราชการและการจัดการบริหารราชการใหม่: ประชาชนเป็นพลเมืองฟื้นฟูทันสมัยน่าสนใจในประชาชนเป็นพลเมืองวันกับเส้นทางในกลาง 1960 ของประธานาธิบดี Lyndon B. Johnson ของกฎหมายสังคมดีมีความ showpiece สงครามกับความยากจน แบตเตอรี่ของโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อต่อสู้ความยากจนในชุมชนแนซ์ สลายแอฟริกันอเมริกัน เกี่ยวข้องไม่ให้ทำซ้ำข้อผิดพลาดก่อนหน้านี้ต่อ urban โปรแกรม กรอบนโยบายที่ต้องให้โปรแกรมพัฒนาขึ้น และจัดการกับ "สูงสุดเป็นไปได้มีส่วนร่วม" ของผู้อยู่อาศัยในพื้นที่เป้าหมาย อาณัติที่เปิดศักราชใหม่ของ "ประชาชนมีส่วนร่วม" (Moynihan 1969)นี้ประชาชนมีส่วนร่วม ที่ matured เข้าร่วมสมัย "สาธารณะมีส่วนร่วม" แตกต่างประการสำคัญสองจากประชาชนแบบมีส่วนร่วมกับรัฐบาล ครั้งแรก ในขณะที่บทบาทเหมาะสมของประชาชนซึ่งมีการดูเป็นขังนโยบายที่ทำ ด้วยร่างกายที่ได้รับเลือก ประชาชนมีส่วนร่วมเน้นเริ่มนโยบายและการจัดการ บนเกี่ยวข้องกับประชาชนในการตัดสินใจว่า จะนำนโยบาย นำครั้ง ไปดำเนินการ ที่สอง ตรงข้ามความโน้มเอียงยอดของก่อนหน้านี้ประชาชนมีส่วนร่วม เป็นกับ urban ต่ออายุ "blue ribbon" ปรึกษาคณะ (เช่น เล็นดาห์ล 1961, 124), ประชาชนมีส่วนร่วมใหม่ให้คำจำกัดความของประชาชนที่เกี่ยวข้องแก่ผู้รายได้น้อย เช่นว่า "คนในพื้นที่และสมาชิกของกลุ่มให้บริการ" โดยสงครามกับความยากจนรอบเวลาเดียวกัน ชุมชนราชการกลายเป็นปัญหาตามข้อความโน้มเอียงและความอยุติธรรม ผู้ดูแลที่สาธารณะบางครั้งมีลักษณะเป็นศัตรูของข้าราชการผู้ด้อยโอกาส ของชนชั้นสูงไม่ ใช่ ของ bureaucrats สาธารณะ ที่อาจติดตามกลยุทธ์สิ่งจำเป็นความต้องการของผู้ที่ (ดู Kirlin 1973; rebuff Lipsky 1968)โดยวิจารณ์เหล่านี้ รับราชการเริ่มระยะเวลาการค้นหาจิตวิญญาณ ผู้นำในที่สุดการพัฒนาใหม่มุม ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นการบริหารราชการใหม่ (เช่น Frederickson 1971 Marini 1971) สอดคล้องกับสงครามกับความยากจนเป้าหมาย มุมมองนี้รวมกรณีสำหรับประชาชนมีส่วนร่วมมากขึ้นในการบริหารราชการเป็นวิธีการที่จะยอมอยู่ในการตัดสินใจดูแล นำชุมชนที่ถูกละเลยไว้ก่อนหน้านี้ลงในหน่วยงานอย่างรอบคอบยิ่งขึ้นอาจทำให้ความสนใจที่ถูกสะท้อนออกมาในหน่วยงานตัดสินใจดีกว่าแม้ว่าช่วงพลเมืองเข้าร่วมทดลองมักจะผิดหวัง ความต้องการเกี่ยวข้องกับสาธารณะ และแท้จริงมีส่วนร่วมในการตัดสินใจบริหารได้เติบโตมากตั้งแต่ช่วงปี 1960 ในสหรัฐอเมริกา ความต้องการมีส่วนร่วมของประชาชนได้ถูกแนบไปกับโปรแกรมของรัฐบาลกลางมากกว่า 150 ช่วงปลายทศวรรษ 1970 (ปรึกษาคณะกรรมการว่าด้วยความสัมพันธ์ 1979) "ตามกลาง- ตาม Frederickson "ประชาชนมีส่วนร่วมได้ปรับเปลี่ยนวิธีการปกติของการตัดสินใจในนโยบายพื้นที่ให้เลือกมากมาย และมีความนำเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของการบริหารประชาธิปไตย" (1991, 406) อื่น ๆ เหมือน ๆ กันจากประเทศบราซิลกับประเทศเม็กซิโกเนเธอร์แลนด์ — มีแนวโน้มคล้ายกัน (Ackerman 2004 ดู ฝั่งแล้วไรท์ 2001)ประชาชนเล่นบทบาทสำคัญในการจัดการสาธารณะคงเมื่อมันรวมกับผู้จัดการในชนิดของบริษัทฯ เกี่ยวกับธรรมชาติของโปรแกรมสาธารณะ สาธารณชนแล้วใช้บทบาทประชาชน ร่วมกันรับผิดชอบสำหรับฟังก์ชันหลักประชาธิปไตยกำหนดหลักสูตรของรัฐบาล ในตัวอย่างล่าสุดจากเนเธอร์แลนด์ ผู้นำการเมืองอย่างไร Enschede เกี่ยวข้องอาศัย intensively ในการวางแผนอนาคตของละแวกนั้นทำลายระเบิดที่ฆ่าคนที่ 22 เจ้าหน้าที่พัฒนาความประณีต "ประมวลผลสถาปัตยกรรม รวม"หลายแบบมีส่วนร่วมสถาน และเกี่ยวข้องกับสาธารณะพนักงานใน formulating และสุด อนุมัติแผนครอบคลุมพื้นที่ (Denters และโคลค 2553, 587)ในโอกาสนี้ ผู้จัดการสาธารณะเชิญชวนประชาชนร่วมความคิด และแบ่งปันอำนาจการตัดสินใจ มีส่วนร่วมนี้เกี่ยวประชาชนใน formulating แผนและข้อเสนอจากมือของปัญหาเกิดขึ้น เช่นในกรณีภาษาดัตช์ ซึ่งเจ้าหน้าที่เมืองมาอาศัยอยู่บนเรือก่อนที่จะพัฒนาแผนการทำลายพื้นที่ที่เป็นที่สุดอย่างละเอียด ในบางกรณี สาธารณะมีส่วนร่วมพบว่าผู้บริหารให้คำปรึกษากับประชาชน กำลังความคิด แต่เพื่ออำนาจในการตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชาชนสามประถมศึกษาบทบาทความขัดแย้งยังคงมีอยู่ในหมู่นักวิชาการการบริหารราชการและผู้ปฏิบัติงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศสหรัฐอเมริกากว่าวิธีการดูบทบาทของประชาชนในการจัดการภาครัฐที่มีความขัดแย้งหลักมุ่งเน้นไปที่ว่าจะดูประชาชนที่เป็นลูกค้า (เช่นออสบอร์และ Gaebler1993 ) หรือประชาชน (เช่น Schachter 1997)
แต่เมื่อเทียบกับการอภิปรายพลเมืองลูกค้า oversimplifies โดยละเลยบทบาทอื่น ๆ ที่ประชาชนเล่นเทียบกับการจัดการภาครัฐ Frederickson (1991, 396) แนะนำห้าบทบาทและโรเบิร์ตเมื่อเร็ว ๆ นี้ระบุไว้เจ็ด "รูปแบบของการบริหารงานและบทบาทที่ประชาชนและผู้บริหารคาดว่าจะเล่นในแต่ละของพวกเขา" ด้วยความระมัดระวังว่าผู้ที่เป็นเพียง "บางส่วนของที่รู้จักกันดีกว่า . รุ่น "(2004, 327-28)
ท่ามกลางอาร์เรย์ของตัวเลือกนี้บทความนี้มุ่งเน้นไปที่สามบทบาทว่าประชาชนเล่นเทียบกับการจัดการส่วนกลาง: ในฐานะพลเมืองของลูกค้าและหุ้นส่วน ตรรกะสำหรับทางเลือกนี้คือตรงไปตรงมาแรกเป็นเอกสารต่อมาแต่ละบทบาทเหล่านั้นครอบคลุมสัดส่วนของการสื่อสารสาธารณะที่มีการจัดการภาครัฐและหลายบทบาทด้วยกันครอบคลุมมากที่สุดของผู้ที่มีปฏิสัมพันธ์ ประการที่สองสามบทบาทสามารถ subsume บทบาทอื่น ๆ รวมทั้งพวก regulatee ผู้รับและลูกค้า (เช่น Alford 2009, 34-35; Frederickson 1991 404-5) จึงครอบคลุมมากยิ่งขึ้นของการสื่อสารสาธารณะที่มีการจัดการภาครัฐ ประการที่สามเรื่องความประหยัด . การ จำกัด
การอภิปรายถึงสามบทบาทสามารถลดความซับซ้อนของการอภิปรายยังไม่ได้อยู่ที่ค่าใช้จ่ายมากถ้าสามห้อมล้อมปฏิสัมพันธ์มากที่สุดบทความนี้มุ่งเน้นไปที่สามบทบาทว่าประชาชนเล่นเทียบกับการจัดการส่วนกลาง:. ในฐานะพลเมืองของลูกค้าและพันธมิตรทั้งสามบทบาทสะท้อนให้เห็นถึงความคิดของกลาง จากคลื่นต่อเนื่องของการทบทวนการจัดการภาครัฐและการบริหารงานของประชาชนมากกว่าครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา
จุดเริ่มต้นในปี 1960 และขยายถึงปัจจุบันคลื่นในแต่ละครั้งที่มีการครอบงำวาทกรรมของการบริหารราชการและการจัดการ.
การบริหารสาธารณะใหม่:
ประชาชนเป็นพลเมืองฟื้นฟูร่วมสมัยที่น่าสนใจในที่สาธารณะเป็นวันที่ประชาชนไปตามทางเดินในช่วงกลางเดือนที่-1960s ของประธานาธิบดีลินดอนบีจอห์นสันออกกฎหมายที่ดีกับสังคมที่เชิดหน้าชูตาของสงครามกับความยากจน, แบตเตอรี่ของโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อต่อสู้กับความยากจนในรายได้ต่ำสัดส่วนชุมชนแอฟริกันอเมริกัน เป็นห่วงไม่ได้ที่จะทำซ้ำข้อผิดพลาดของโปรแกรมการฟื้นฟูเมืองก่อนหน้านี้สมาชิกสภานิติบัญญัติที่จำเป็นที่โปรแกรมได้รับการพัฒนาและบริหารงานกับ "การมีส่วนร่วมสูงสุดที่เป็นไปได้" ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เป้าหมายที่คำสั่งที่เปิดตัวสู่ยุคใหม่ของ "การมีส่วนร่วมของประชาชน" (ที่มอยนิฮา 1969 ).
ประชาชนมีส่วนร่วมนี้ซึ่งครบกำหนดลงในแบบร่วมสมัย "การมีส่วนร่วมของประชาชน" ที่แตกต่างกันในสองประการที่สำคัญจากการมีส่วนร่วมของประชาชนกับรัฐบาลแบบดั้งเดิม ครั้งแรกในขณะที่บทบาทที่เหมาะสมของประชาชนเป็นประเพณีที่ได้รับการมองว่าเป็นถูกคุมขังในการกำหนดนโยบายโดยหน่วยเลือกตั้งที่มุ่งเน้นการมีส่วนร่วมของประชาชนอย่างเต็มที่ในการดำเนินนโยบายและการบริหารงานในที่เกี่ยวข้องกับประชาชนในการตัดสินใจเลือกวิธีนโยบายที่นำมาใช้ครั้งเดียวก็จะถูกนำไปดำเนินการ ประการที่สองในทางตรงกันข้ามกับอคติยอดของการมีส่วนร่วมของประชาชนก่อนหน้านี้เช่นเดียวกับการฟื้นฟูเมืองของ "ริบบิ้นสีฟ้า" คณะกรรมการที่ปรึกษา (เช่นดาห์ล 1961, 124), การมีส่วนร่วมของประชาชนใหม่ขยายความหมายของประชาชนที่เกี่ยวข้องที่จะรวมถึงผู้ที่มีรายได้น้อยเช่น ขณะที่ "ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่และสมาชิกของกลุ่มทำหน้าที่" โดยสงครามกับความยากจน.
ในช่วงเวลาประมาณเดียวกันชุมชนบริหารจัดการภาครัฐกลายเป็นทุกข์โดยข้อกล่าวหาของการมีอคติและความอยุติธรรม ผู้บริหารสาธารณะมีลักษณะบางครั้งก็เป็นศัตรูของความด้อยโอกาสที่คนรับใช้ของชนชั้นมากกว่าของประชาชนข้าราชการที่อาจไล่ตามกลยุทธ์สิ่งที่จำเป็นในการปฏิเสธความต้องการของผู้ด้อยโอกาส (ดู Kirlin 1973; Lipsky 1968).
Stung โดยวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ การบริหารราชการเริ่มระยะเวลาของการค้นหาจิตวิญญาณที่นำไปสู่การพัฒนาในที่สุดของมุมมองใหม่ซึ่งกลายเป็นที่รู้จักในฐานะผู้บริหารราชการใหม่ (เช่น Frederickson 1971; Marini 1971) สอดคล้องกับสงครามกับความยากจนเป้าหมายที่มุมมองนี้รวมถึงกรณีที่ประชาชนมีส่วนร่วมมากขึ้นในการบริหารราชการเป็นวิธีการที่จะแก้ไขอคติในการตัดสินใจการบริหาร นำการเลือกตั้งก่อนหน้านี้ลงละเลยการพิจารณาหน่วยงานอาจนำไปสู่ความสนใจของพวกเขาถูกสะท้อนให้เห็นถึงการตัดสินใจที่ดีขึ้นในหน่วยงาน.
แม้ว่าการทดลองประชาชนมีส่วนร่วมในช่วงต้นผิดหวังบ่อยข้อกำหนดสำหรับการที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมของประชาชนและการที่เกิดขึ้นจริงในการตัดสินใจในการบริหารได้อย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่การเติบโตปี 1960 ในประเทศสหรัฐอเมริกาที่ต้องการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ได้รับการติดอยู่กับกว่า 150 โปรแกรมของรัฐบาลกลางในตอนท้ายของปี 1970 (ที่ปรึกษาสำนักงานคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยความสัมพันธ์ 1979) "โดยในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980" ตาม Frederickson "ประชาชนมีส่วนร่วมได้มีการปรับเปลี่ยนวิธีการตามปกติของการตัดสินใจในโฮสต์ของพื้นที่และนโยบายที่เกิดขึ้นในฐานะที่เป็นคุณลักษณะที่สำคัญของการบริหารประชาธิปไตย" (1991, 406) ประชาธิปไตยจากอื่น ๆ บราซิลเม็กซิโกไปยังประเทศเนเธอร์แลนด์มีประสบการณ์แนวโน้มที่คล้ายกัน (ดู Ackerman 2004; Fung และไรท์ 2001).
ประชาชนอาจจะมีบทบาทที่สำคัญที่สุดในการจัดการภาครัฐเมื่อมันร่วมกับผู้จัดการในชนิดของการปรึกษาหารือเกี่ยวกับธรรมชาติของ โปรแกรมที่สาธารณะ สมาชิกของประชาชนแล้วจะใช้บทบาทประชาชนร่วมกันรับผิดชอบในการฟังก์ชั่นหลักประชาธิปไตยในการกำหนดหลักสูตรของรัฐบาล ในตัวอย่างที่ผ่านมาจากเนเธอร์แลนด์ผู้นำในเมือง Enschede ที่เกี่ยวข้องที่อาศัยอยู่อย่างหนาแน่นในการวางแผนอนาคตของพื้นที่ใกล้เคียงที่เสียหายจากการระเบิดที่ถูกฆ่าตาย 22 คน เจ้าหน้าที่พัฒนาที่ซับซ้อน "สถาปัตยกรรมกระบวนการ" รวมทั้ง "โดยสิ้นเชิงส่วนร่วมหลาย" และมีส่วนร่วมของประชาชนที่เป็นตัวแทนในการกำหนดและในที่สุดการอนุมัติแผนครอบคลุมพื้นที่ (Denters และนาฬิกา 2010, 587).
ในโอกาสนี้ผู้จัดการประชาชนขอเชิญชวนประชาชนที่จะ มีส่วนร่วมในความคิดของตนและแบ่งปันอำนาจในการตัดสินใจ ที่ครอบคลุมมากที่สุดของการมีส่วนร่วมนี้ประชาชนมีส่วนร่วมในการกำหนดแผนและข้อเสนอจากจุดเริ่มต้นของปัญหาที่เกิดขึ้นได้เช่นในกรณีของชาวดัตช์ซึ่งเจ้าหน้าที่ของเมืองที่อาศัยอยู่ในนำขึ้นมาบนเรือก่อนที่จะพัฒนาแผนสำหรับพื้นที่ความเสียหาย ในกรณีอื่น ๆ มีส่วนร่วมของประชาชนพบว่าการให้คำปรึกษาผู้จัดการกับประชาชนที่กำลังมองหาไอเดีย แต่สำรองพระราชอำนาจในการตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชาชนสามหลักบทบาทของการบริหารรัฐกิจ
การโต้เถียงยังคงอยู่ นักวิชาการและผู้ปฏิบัติงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหรัฐอเมริกา มากกว่าวิธีการบทบาทของมุมมองของประชาชนในการจัดการสาธารณะ ด้วยหลักไม่เน้นว่าต้องดูประชาชนที่เป็นลูกค้า ( เช่น ออสบอร์น และ gaebler1993 ) หรือเป็นพลเมือง ( เช่น แช็กเตอร์ 1997 )แต่พลเมืองและโต้วาทีโดยไม่สนใจลูกค้า oversimplifies บทบาทอื่น ๆ ที่ประชาชนเล่นเทียบกับการจัดการสาธารณะ เฟรเดอริกสัน ( 1991 , 396 ) แนะนำห้าบทบาทและโรเบิร์ตมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้แสดงเจ็ด " รูปแบบการบริหารและบทบาทที่ประชาชนและผู้บริหารคาดว่าจะเล่นในแต่ละของพวกเขา" ด้วยความระมัดระวังว่า นั่นเป็นเพียงบางส่วนของที่รู้จักกันดีรุ่น " ( 2004 , 327 ( 28 )
ทำให้อาร์เรย์ของตัวเลือก บทความนี้จะเน้นสามบทบาทที่ประชาชนเล่นเทียบกับการจัดการสาธารณะ : พันธมิตรในฐานะพลเมือง , ลูกค้า , และ เหตุผลสำหรับการเลือกนี้คือตรงไปตรงมา : แรกเป็นบันทึกทีหลังแต่ละบทนั้นครอบคลุมมากสัดส่วนของการปฏิสัมพันธ์กับการจัดการสาธารณะ และหลายบทบาทด้วยกันครอบคลุมส่วนใหญ่ของปฏิกิริยานั้น ที่สอง , สามบทบาทสามารถจัดเป็นกลุ่มบางบทบาทอื่น ๆ รวมทั้ง regulatee ผู้รับ , และลูกค้า ( เช่น ลฟ ์ด 2009 , 34 และ 35 ; เฟรเดอริกสัน 1991 404 ( 5 )จึงครอบคลุมมากขึ้นของการปฏิสัมพันธ์กับการจัดการสาธารณะ ประการที่สาม ความตระหนี่เรื่อง . การอภิปรายถึงสามบทบาทสามารถลดความซับซ้อนของการอภิปราย แต่ไม่เสียเงินมาก ถ้าสามห้อมล้อมปฏิสัมพันธ์มากที่สุด .
บทความนี้มุ่งเน้นสามบทบาทที่ประชาชนเล่นเทียบกับการจัดการสาธารณะ : พันธมิตรในฐานะพลเมือง , ลูกค้า , และ .
สามบทบาทที่สะท้อนความคิดจากคลื่นกลางต่อเนื่องทบทวนการบริหารสาธารณะและประชาชนกว่าครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา เริ่มต้นในทศวรรษที่ 1960 และขยายจนถึงปัจจุบัน คลื่นแต่ละสำหรับเวลาครอบงำวาทกรรมของการบริหารและการจัดการ การบริหารแนวใหม่ :

ประชาชนเป็นพลเมืองสมัยฟื้นฟูสนใจของประชาชนในฐานะพลเมืองวันที่ไปเดินในช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 ของประธานาธิบดีลินดอน บี. จอห์นสัน สังคมที่ดี กฎหมายกับสงครามหน้าชูตาของความยากจน แบตเตอรี่ของโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อต่อสู้กับความยากจนในสัดส่วนน้อย ชุมชนชาวอเมริกันแอฟริกัน กังวลไม่ทำซ้ำความผิดพลาดของโปรแกรมก่อนหน้านี้ในการต่ออายุสมาชิกสภานิติบัญญัติที่ต้องได้รับการพัฒนาและทดสอบโปรแกรมด้วย " สูงสุดที่เป็นไปได้การมีส่วนร่วม " ของประชาชนในพื้นที่เป้าหมาย มีคำสั่งว่าเปิดศักราชใหม่ของ " การมีส่วนร่วมของประชาชน " ( ซึ่ง 1969 ) .
นี้ การมีส่วนร่วมของประชาชน ซึ่งเป็นผู้ใหญ่ในประชาชนมีส่วนร่วมร่วมสมัย " , " มี 2 ประการที่สำคัญ จากการมีส่วนร่วมของพลเมืองแบบดั้งเดิม รัฐบาลก่อน ส่วนบทบาทที่เหมาะสมของประชาชนซึ่งถูกมองว่าเป็นคับ นโยบายโดยการเลือกตั้ง การมีส่วนร่วมของประชาชนเน้นอย่างเต็มที่ในนโยบายและการบริหารงานที่เกี่ยวข้องกับประชาชนในการตัดสินใจเลือกวิธีนโยบาย เมื่อประกาศใช้ จะใส่ในงานนี้ ประการที่สอง ในทางตรงกันข้ามกับอคติชั้นยอด ก่อนหน้านี้ประชาชนมีส่วนร่วมด้วยการฟื้นฟูเมือง " ริบบิ้นสีฟ้า " คณะกรรมการที่ปรึกษา ( เช่น ดาห์ล 2504 124 ) , การมีส่วนร่วมของพลเมืองใหม่ขยายคำนิยามของประชาชนที่เกี่ยวข้อง รวมถึงผู้ที่รายได้น้อย เช่น ชาวบ้านในพื้นที่ และสมาชิกของกลุ่มบริการ " สงครามความยากจน .
รอบเวลาเดียวกัน ชุมชน การบริหารก็หนักใจ โดยอ้างจากอคติและความไม่เป็นธรรมผู้บริหารภาครัฐ บางครั้งมีลักษณะ เป็นข้าศึกของผู้ด้อยโอกาส คนใช้ของยอดมากกว่าประชาชน ข้าราชการที่อาจจะติดตามสิ่งที่กลยุทธ์ที่จำเป็นเพื่อบอกปัดข้อเรียกร้องของผู้ด้อยโอกาส ( ดู kirlin 1973 ; ลิป 1968 ) .
โดนเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ รัฐประศาสนศาสตร์ เริ่มช่วงเวลาของการค้นหาวิญญาณาและพัฒนามุมมองใหม่ ซึ่งกลายเป็นที่รู้จักในฐานะการบริหารสาธารณะใหม่ ( เช่น เฟรเดอริกสัน 1971 1971 ; มารินิ ) ที่สอดคล้องกับเป้าหมายของสงครามกับความยากจน มุมมองนี้รวมคดีมากขึ้น ให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการบริหารสาธารณะเป็นวิธีการที่อยู่อคติในการบริหารการตัดสินใจการเลือกตั้งเป็นกรรมาธิการหน่วยงานนำก่อนหน้านี้ ถูกทอดทิ้ง อาจจะนำความสนใจได้ดีมีผลในการตัดสินใจของหน่วยงาน
ถึงแม้ว่าต้นให้ประชาชนมีส่วนร่วมทดลองผิดหวังบ่อยๆ ความต้องการที่เกี่ยวข้องกับประชาชนที่แท้จริง และมีส่วนร่วมในการบริหารการตัดสินใจได้เติบโตขึ้นอย่างมากนับตั้งแต่ปี 1960 ในสหรัฐอเมริกาความต้องการการมีส่วนร่วมของพลเมืองได้แนบมากกว่า 150 โปรแกรมของรัฐบาลกลาง โดยส่วนท้ายของทศวรรษ ( คณะกรรมการที่ปรึกษาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง ค.ศ. 1979 ) " โดยเฟรเดอริกสัน mid-1980s , ตาม ," การมีส่วนร่วมของประชาชน มีวิธีการปกติของการตัดสินใจในโฮสต์ของพื้นที่นโยบายแก้ไขและได้ยึดสถานที่เป็นคุณลักษณะที่สำคัญของประชาธิปไตย การบริหาร " ( 1991 , 406 ) ประชาธิปไตยอื่นๆ จากบราซิล กับ เม็กซิโก เนเธอร์แลนด์ ที่มีแนวโน้มที่คล้ายคลึงกัน ( ดู แอคเคอร์แมน 2004 ; ฟงและ Wright
2001 )