Ginkgo biloba is the only living sp

Ginkgo biloba is the only living species in this group of seed-bearing plants, although the "ginkgophytes" are known in the fossil record dating back to the last period of the Paleozoic Era. The group reached its apparent height of diversity and distribution in the Mesozoic Era with fossils known virtually world-wide. The common name for this species is the "Ginkgo" or the "maidenhair tree". Although commonly planted and cultivated, Ginkgos are not native to Wise County. In fact, whether or not there are any remaining wild populations anywhere in the world, continues to be an unsettled question. It may be that the species owes its current existence to cultivation. Ginkgo biloba is a dioecious species, meaning that male and female reproductive structures are produced on separate trees. The fleshy seed coatings produced on female Ginkgos produce butyric acid. This compound is also produced by some anaerobic bacteria in animal digestive tracts and is responsible (in part) for the "distinctive" smell of vomit. For this reason, female Ginkgo trees are considered (by some) to be less desirable for cultivation than their male counterparts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปะก๊วยเป็นสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่เฉพาะในกลุ่มนี้ของพืชเมล็ดแบกแม้ว่า "ginkgophytes" เป็นที่รู้จักกันในบันทึกฟอสซิลย้อนหลังไปถึงช่วงเวลาสุดท้ายของยุคพาลีโอโซอิก กลุ่มที่เห็นได้ชัดถึงความสูงของความหลากหลายและการกระจายในยุคหินที่มีซากฟอสซิลที่รู้จักกันเกือบทั่วโลก ชื่อสามัญสำหรับสายพันธุ์นี้คือ "แปะก๊วย" หรือ "Maidenhair ต้นไม้" แม้ว่าจะปลูกกันทั่วไปและปลูกแปะก๊วยไม่ได้พื้นเมืองฉลาดมณฑล ในความเป็นจริงหรือไม่ว่ามีอะไรประชากรป่าที่เหลืออยู่ที่ใดก็ได้ในโลกที่ยังคงเป็นคำถามที่ไม่แน่นอน อาจเป็นได้ว่าสายพันธุ์ที่เป็นหนี้อยู่ในปัจจุบันกับการเพาะปลูก แปะก๊วยเป็นสายพันธุ์ต่างหากหมายความว่าชายและหญิงโครงสร้างสืบพันธุ์ที่มีการผลิตอยู่บนต้นไม้ที่แยกต่างหาก การเคลือบเมล็ดเนื้อผลิตในแปะก๊วยหญิงผลิตกรดบิวทิริก สารนี้ยังเป็นที่ผลิตโดยบางแบคทีเรียในทางเดินอาหารของสัตว์และเป็นผู้รับผิดชอบ (บางส่วน) สำหรับกลิ่น "โดดเด่น" อาเจียน ด้วยเหตุนี้ต้นแปะก๊วยหญิงได้รับการพิจารณา (โดยบางส่วน) ที่จะเป็นที่ต้องการน้อยสำหรับการเพาะปลูกมากกว่าชายของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปะก๊วยเป็นเพียงชนิดอาศัยอยู่ในกลุ่มของเมล็ดพันธุ์เรืองพืช แม้ว่า " ginkgophytes " เป็นที่รู้จักกันในบันทึกฟอสซิลย้อนกลับไปยุคสุดท้ายของยุคพาลีโอโซอิก . กลุ่มถึงความสูงที่ชัดเจนของความหลากหลายและการแพร่กระจายในยุคมีโซโซอิกกับฟอสซิลที่รู้จักกันเกือบทั่วโลก ชื่อทั่วไปสำหรับชนิดนี้คือ “แปะ” หรือ “ maidenhair ต้นไม้ "แม้ว่าโดยทั่วไปที่ปลูกและปลูก , ginkgos ไม่พื้นเมืองเขตปัญญา ในความเป็นจริง หรือไม่มีเหลือป่าประชากรทั่วโลกยังคงเป็นคำถามที่ไม่สงบ มันอาจจะเป็นชนิดเป็นหนี้การดำรงอยู่ในปัจจุบัน เพื่อการเพาะปลูก แปะก๊วยเป็นหนึ่งของชนิดความหมายว่า ชายและหญิงวัยเจริญพันธุ์ที่มีการผลิตในโครงสร้างต้นไม้ที่แยกต่างหาก สารเคลือบเมล็ดอ้วนขึ้น ginkgos หญิงผลิตกรด butyric . สารประกอบนี้ยังเป็นที่ผลิตโดยออกซิเจนบริเวณระบบย่อยอาหารของสัตว์ และรับผิดชอบ ( ในส่วน ) สำหรับ " กลิ่นที่โดดเด่น " อ้วก ด้วยเหตุผลนี้แปะก๊วยต้นไม้หญิงถือว่า ( บางส่วน ) เป็นที่พึงปรารถนาน้อยสำคัญกว่า counterparts ชายของพวกเขา .