Leonard's essay leads us to the sec

Leonard's essay leads us to the second important theme of this collection, namely, the relationship between constructions of "locality" and "community," on the one hand, and identity, on the other. One of the reasons for the multidisciplinary explosion of writing on the subject of "identity" in the last few years (Schiller 1994) is that very different kinds of political and analytic projects can be advanced under this rubric. Although the interest in identity is often assumed to emanate from a poststructuralist emphasis on the multiple, crosscutting, and shifting basis of self-representation, the idea of identity itself is perfectly compatible with theoretical projects that move in a quite different direction. Indeed, discussions of identity, it seems to us, all too easily fall into the model of possession and ownership embodied in discourses about the sovereign subject: an identity is something that one "has" and can manipulate, that one can "choose"; or, inversely, it is something that acts as a source of "constraint" on the individual, as an ascribed rather than a chosen feature of life. In both cases, the individual subject is taken as a pregiven entity, identities as so many masks or cages it may inhabit. Such positions are perfectly compatible with the observation that identities (like the contents of "cultures" themselves) are historically contingent. But what is missing from such a conception is the crucial insight that the subject is not simply affected by changing schemes of categorization and discourses of difference but is actually constituted or interpellated by them. As Stuart Hall has suggested (cited in Watts 1992), rather than posit an essential temporal stability and continuity of the subject, we might better conceive of identity as a "meeting point" — a point of suture or temporary identification — that constitutes and re-forms the subject so as to enable that subject to act (see also Diprose and Ferrell 1991). It is in this way that we bring together identity and subject formation with the question of agency.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียงของเลียวนาร์ดนำเราไปสู่ชุดรูปแบบสำคัญที่สองของชุดนี้ คือ ความสัมพันธ์ระหว่างก่อสร้าง "ท้องถิ่น" และ "ชุมชน บนมือหนึ่ง ตัวตน อื่น ๆ หนึ่งในเหตุผลสำหรับการขยาย multidisciplinary เขียนเกี่ยวกับเรื่อง "ตัวตน" ในช่วงไม่กี่ปี (ชิลเลอร์ 1994) คือว่า แตกมากของโครงการทางการเมือง และที่สำคัญคือสามารถขั้นสูงภายใต้ rubric นี้ ถึงแม้ว่าสนใจในตัวมักจะคาดว่า emanate จาก poststructuralist เน้นหลาย crosscutting และขยับพื้นฐานของการแสดงตนเอง ความคิดของตัวเองเป็นได้อย่างสมบูรณ์แบบกับโครงการทฤษฎีที่ย้ายในทิศทางที่แตกต่าง แน่นอน สนทนาของตน เหมือน เราเกินไปอย่างตกแบบน่าครอบครองเป็นเจ้าของรวบรวมไว้ในช่วงเวลาหลายเรื่องอธิปไตย: รหัสประจำตัวเป็นสิ่งที่ "มี" และสามารถ ควบคุม ที่สามารถ "เลือก" หรือ inversely มันเป็นสิ่งที่ทำหน้าที่เป็นแหล่งของ "ข้อจำกัด" ในแต่ละ เป็น ascribed ที่แทนคุณลักษณะของชีวิตท่าน ในทั้งสองกรณี แต่ละเรื่องจะนำมาเป็นเอนทิตี pregiven รหัสประจำตัวที่เป็นมาสก์หรือกรงมันอาจอาศัยอยู่จำนวนมาก ตำแหน่งดังกล่าวกันอย่างสมบูรณ์กับสังเกตว่า รหัสประจำตัว (เช่นเนื้อหาของ "วัฒนธรรม" ตัวเอง) มีอดีตผูกพันกับ แต่ที่หายไปจากความคิดดังกล่าวเป็นความเข้าใจสำคัญที่เรื่องไม่เพียงเกิดการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการจัดประเภทและความแตกต่างประการ แต่จริงทะลัก หรือ interpellated โดยพวกเขา เป็น Stuart Hall ได้แนะนำ (อ้างอิงในวัตต์ 1992), แทน posit มีเสถียรภาพชั่วคราวจำเป็นและความต่อเนื่องของเรื่อง เราอาจดีขึ้นก็ระบุเป็น "จุดประชุม" — จุดของรอยประสานหรือรหัสชั่วคราว — ที่ถือ และอีกรูปแบบหัวเรื่องเพื่อให้เรื่องที่ทำ (โปรดดู Diprose และ Ferrell 1991) มันมีวิธีนี้ที่เรานำมารวมกันก่อตัวและเรื่องกับคำถามของหน่วยงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียงความลีโอนาร์นำเราไปสู่​​รูปแบบที่สำคัญที่สองของคอลเลกชันนี้คือความสัมพันธ์ระหว่างการก่อสร้างของ "ท้องถิ่น" และ "ชุมชน" ในมือข้างหนึ่งและตัวตนในที่อื่น ๆ หนึ่งในสาเหตุของการระเบิดสหสาขาวิชาชีพในการเขียนเกี่ยวกับเรื่องของ "ตัวตน" ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา (ชิลเลอร์ 1994) เป็นชนิดที่แตกต่างกันมากของโครงการทางการเมืองและการวิเคราะห์สามารถขั้นสูงภายใต้เกณฑ์การนี​​้ แม้ว่าความสนใจในตัวตนก็มักจะคิดที่จะออกมาจากการเน้น poststructuralist ในหลายตัดตามขวางและพื้นฐานการขยับตัวของตัวเองเป็นตัวแทนความคิดของตัวตนของตัวเองเป็นอย่างดีเข้ากันได้กับโครงการทฤษฎีที่ย้ายในทิศทางที่แตกต่างกันมาก อันที่จริงการอภิปรายของตัวตนของมันดูเหมือนว่าเราทุกคนตกอยู่ในรูปแบบที่ง่ายเกินไปในการครอบครองและเป็นเจ้าของเป็นตัวเป็นตนในวาทกรรมเกี่ยวกับเรื่องอธิปไตย: ตัวตนเป็นสิ่งที่หนึ่ง "มี" และสามารถจัดการที่หนึ่งสามารถ "เลือก"; หรือตรงกันข้ามมันเป็นบางสิ่งบางอย่างที่ทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของ "ข้อ จำกัด " ในแต่ละเป็น ascribed มากกว่าคุณลักษณะที่เลือกของชีวิต ในทั้งสองกรณีเรื่องของแต่ละบุคคลจะได้รับการเป็นนิติบุคคล pregiven อัตลักษณ์เป็นมาสก์จำนวนมากหรือกรงมันอาจจะอาศัยอยู่ ตำแหน่งดังกล่าวเป็นอย่างดีเข้ากันได้กับการสังเกตว่าตัวตน (เช่นเนื้อหาของ "วัฒนธรรม" ของตัวเอง) จะผูกพันในอดีต แต่สิ่งที่ขาดหายไปจากความคิดดังกล่าวเป็นความเข้าใจเรื่องสำคัญที่ไม่ได้รับผลกระทบเพียงโดยการเปลี่ยนรูปแบบของการจัดหมวดหมู่และวาทกรรมของความแตกต่าง แต่จะตั้งขึ้นจริงหรือ interpellated โดยพวกเขา ในฐานะที่เป็นจวร์ตฮอลล์ได้แนะนำ (อ้างถึงในวัตต์ 1992) มากกว่าวางตัวเสถียรภาพชั่วจำเป็นและความต่อเนื่องของเรื่องเราดีกว่าอาจจะตั้งครรภ์ของตัวตนว่าเป็น "จุดนัดพบ" - จุดของการเย็บแผลหรือบัตรประจำตัวชั่วคราว - ที่ถือว่าเป็นอีกครั้ง -forms เรื่องเพื่อที่จะเปิดใช้งานอาจมีการกระทำที่ (เห็น Diprose และเฟอร์เรลล์ 1991) มันเป็นไปในทางที่เรานำมารวมกันเป็นตัวตนและการก่อเรื่องกับคำถามของหน่วยงานนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรียงความของลีโอนาร์ดทำให้ธีมสำคัญที่สองของชุดนี้คือ ความสัมพันธ์ระหว่างกันของ " ท้องถิ่น " และ " ชุมชน " ในมือข้างหนึ่ง และอัตลักษณ์ ในอื่น ๆหนึ่งในเหตุผลสำหรับสาเหตุการระเบิดของการเขียนเรื่อง " ตัวตน " ในไม่กี่ปีสุดท้าย ( ชิลเลอร์ 1994 ) เป็นชนิดที่แตกต่างกันมากของโครงการทางการเมืองและวิเคราะห์สามารถขั้นสูงภายใต้การบีบอัดนี้ แม้ว่าความสนใจในตัวตนมักจะถือว่าไหลจาก poststructuralist เน้นหลาย , โค่น ,และเปลี่ยนพื้นฐานของการแสดงตน ความคิดของตัวเองเป็นอย่างดีเข้ากันได้กับทฤษฎีโครงการที่จะย้ายไปในทิศทางที่แตกต่างกันมาก แน่นอน การอภิปรายของตน มันดูเหมือนว่าเราทั้งหมดก็สามารถตกอยู่ในรูปแบบของการครอบครองและกรรมสิทธิ์ไว้ในวาทกรรมเกี่ยวกับเรื่องอธิปไตย : ตัวตนเป็นสิ่งที่ " มี " และสามารถจัดการหนึ่งสามารถเลือก หรือ ไม่ มันเป็นสิ่งที่ ที่ทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของ " ข้อจำกัด " ในแต่ละเป็น ascribed มากกว่าการเลือกคุณลักษณะของชีวิต ในทั้งสองกรณี แต่ละรายวิชา คือ ถ่าย เป็น นิติบุคคล pregiven อัตลักษณ์เป็นจํานวนมาก หน้ากาก หรือ กรงมันอาจอาศัยอยู่ตำแหน่งดังกล่าวจะสมบูรณ์เข้ากันได้กับการสังเกตว่า อัตลักษณ์ ( เช่นเนื้อหาของ " วัฒนธรรม " ตัวเอง ) จะเกิดขึ้นในอดีต แต่สิ่งที่ขาดหายไปจาก เช่น คิดเป็นข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเรื่องไม่เพียง แต่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการจัดหมวดหมู่ และวาทกรรมของความแตกต่าง แต่จริงๆ ขึ้น หรือ interpellated โดยพวกเขาเป็นสจ๊วตฮอลล์ได้แนะนำ ( อ้างถึงใน วัตต์ 1992 ) มากกว่าตำแหน่งจำเป็นชั่วคราวเสถียรภาพและความต่อเนื่องของเรื่อง เราอาจจะดีกว่าบังเกิดตัวตนเป็น " จุดนัดพบ " - จุดที่เย็บแผล หรือบัตรประจำตัวชั่วคราวที่ถือและรูปแบบ เรื่อง เพื่อให้เรื่องที่ทำ ( ดู และ diprose แฟร์ริล 1991 )มันเป็นในลักษณะนี้ว่า เราได้สร้างเอกลักษณ์และหัวข้อกับคำถามของหน่วยงาน