Lan Xueruo had at last, completely

Lan Xueruo had at last, completely revealed every last bit of her true feelings without restraint. Yu Che faintly smiled. He held Lan Xueruo closer and said softly. “The feelings that I have for Senior Sister are exactly the same as you have for me. Since our feelings are the same, then we share our burdens together. Senior sister’s matters are now also my matters. If I were to be unable to even accomplish such a minor desire that Senior Sister has, then how can I be worthy of Senior Sister’s love?… I will enter the Blue Wind Ranking Tournament and I will also participate in the Blue Wind Imperial Family’s complications…. Don’t stop me yet. I had previously stated that I was making a really important decision in my life… and this is my decision.”

“Even though I am currently a mere eagle chick, give me time, and I will one day obtain wings. Please give me the opportunity to use my wings to protect you from the rain…. Even if the weather is too unstable and I cannot shelter you, I could still take Senior Sister and fly away. We can leave this land of unstable weathers forever to once again, look for a place that only belongs to us. This is the privilege I have because I like Senior Sister… Even if it’s Senior Sister, you still cannot take it away from me.”

Lan Xueruo did not respond. She only tried her best to hold down her sobs and violently trembling shoulder. The shoulder of the man she was nestled against was not big or wide but it gave her an immense feeling of warmth and ease. She felt as if she was a drifting and homeless duckweed that had finally found its warmest home.

The two sat cuddled on top of the pavilion’s roof and bathed in the moonlight together. For a long time, neither of them spoke. The tears, accusations and promises made the final layer that separated the two disappear completely. Their hearts were inseparable and closely connected as they listened to each other’s heartfelt wishes.

“Take me to see your imperial father tomorrow, okay? Don’t forget, your man is actually a genius doctor and there are no illnesses that he can’t cure.”

“Mn…” Lan Xueruo softly replied while leaning on Yun Che’s shoulder. She closed her eyes as the corner of her mouth slightly raised. With tears at the corner of her eyes, her beauty incomparable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lan Xueruo ที่ล่าสุด เปิดเผยทั้งหมดทุกบิตสุดท้ายของความรู้สึกที่แท้จริงของเธอไม่อั้นได้ Che ยูยิ้มรวย ๆ เขาจัดลาน Xueruo ใกล้ชิด และพูดเบา ๆ "ความรู้สึกที่ฉันมีสำหรับน้องอาวุโสกันตรง ตามที่คุณมีสำหรับฉัน เนื่องจากความรู้สึกของเราเป็นเหมือนกัน แล้วเราแบ่งปันภาระของเรากัน เรื่องน้องอาวุโสยังก็ใช่เรื่องของฉัน ถ้าไม่ได้ทำต้องรอง น้องอาวุโสที่มี แล้วฉันจะน่ารักน้องอาวุโส? ... ฉันจะใส่ลมสีน้ำเงินจัดอันดับแข่งขัน และจะยังเข้าร่วมในภาวะแทรกซ้อนสีฟ้าลมอิมพีเรียลของครอบครัว... อย่าหยุดฉันได้ ผมได้ระบุไว้ก่อนหน้านี้ว่า ผมถูกตัดสินสำคัญจริง ๆ ในชีวิต... และนี่คือการตัดสินใจของฉัน""แม้ว่าฉันอยู่เพียงนกเจี๊ยบ ให้เวลาฉัน และฉันจะหนึ่งวันได้รับปีก ขอให้ฉันมีโอกาสที่จะใช้ปีกของฉันเพื่อป้องกันฝน แม้ว่าอากาศจะไม่เสถียรมากเกินไป และฉันไม่สามารถพักพิงคุณ ฉันอาจยังใช้น้องอาวุโส และบินหนี เราสามารถปล่อยให้แผ่นดินนี้ของ weathers ที่เสถียรตลอดครั้ง หาสถานที่เท่านั้น เป็นของเรา เป็นสิทธิ์ได้เนื่องจากชอบพี่อาวุโส... แม้ว่าจะเป็นพี่อาวุโส คุณยังคงไม่สามารถเอาไปจากฉัน"Lan Xueruo did not respond. She only tried her best to hold down her sobs and violently trembling shoulder. The shoulder of the man she was nestled against was not big or wide but it gave her an immense feeling of warmth and ease. She felt as if she was a drifting and homeless duckweed that had finally found its warmest home.The two sat cuddled on top of the pavilion’s roof and bathed in the moonlight together. For a long time, neither of them spoke. The tears, accusations and promises made the final layer that separated the two disappear completely. Their hearts were inseparable and closely connected as they listened to each other’s heartfelt wishes.“Take me to see your imperial father tomorrow, okay? Don’t forget, your man is actually a genius doctor and there are no illnesses that he can’t cure.”“Mn…” Lan Xueruo softly replied while leaning on Yun Che’s shoulder. She closed her eyes as the corner of her mouth slightly raised. With tears at the corner of her eyes, her beauty incomparable.