The standard starting points for po

The standard starting points for political histories
of academic subjects are the first use of the
term and the seminal first work; in the present
case, the coining of ‘political geography’ by the
French philosopher Turgot in 1750 and the publication
of Friedrich Ratzel’s Political Geography
in 1897 (Agnew, 2002: 13). Yet, the majority
of evolutionary approaches are limiting, to say
nothing of being potentially stodgy and boring.
The tendency is to present a story of progress from
a benighted past to an enlightened present. In the
case of political geography, the usual story is of a
heyday characterized by racism, imperialism, and
war in the nineteenth and early twentieth centuries,
followed by a period of stagnation and decline
in the 1950s, and finally a Phoenix-like revival
that started in the late 1960s and now seems to
be coming to a lackluster end with the cooptation
of key issues of ‘politics’ and ‘power’ by other
sub-disciplines of geography. However, as David
Livingstone has pointed out so aptly, the history of
geography, and by extension, political geography,
cannot be reduced to a single story (Livingstone,
1995). There are many stories and these stories
are marked by discontinuities and contestations, in
other words, ‘messy contingencies’, which complicate
things (Livingstone, 1993: 28).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาตรฐานคะแนนหากการเมืองเริ่มต้น
วิชาเป็นครั้งแรกที่ใช้ของ
ระยะและงานแรกบรรลุถึง ในปัจจุบัน
กรณี coining 'ภูมิศาสตร์การเมือง' โดย
ฝรั่งเศสนักปราชญ์ Turgot ใน 1750 และงานพิมพ์
ของภูมิศาสตร์การเมืองฟรีดริช Ratzel
ใน 1897 (Agnew, 2002:13) แต่ ส่วนใหญ่
ของวิธีเชิงวิวัฒนาการจะจำกัด พูด
อะไรของ stodgy และน่าเบื่ออาจ
แนวโน้มจะนำเสนอเรื่องราวของความคืบหน้าจาก
อดีต benighted จนถึงปัจจุบันที่พุทธเจ้า ในการ
ของภูมิศาสตร์การเมือง เรื่องปกติเป็นการ
มั่งคั่งโดยเหยียด ลัทธิจักรวรรดินิยม และ
สงครามในศตวรรษที่ 19 และช่วงต้นยี่สิบศตวรรษ,
ตามระยะเวลาของความซบเซาและปฏิเสธ
ในช่วงทศวรรษ 1950 และสุดท้ายฟื้นฟูเหมือนฟีนิกซ์
ที่เริ่มต้นในปลายปี 1960 และตอนนี้ ดูเหมือน
มาสิ้นสุดที่ lackluster กับที่ cooptation
ปัญหาสำคัญของ 'การเมือง' และ 'อำนาจ' โดยอื่น ๆ
สาขาวิชาย่อยของวิชาภูมิศาสตร์ อย่างไรก็ตาม เป็นดาวิด
ลิฟวิงสโตนได้ชี้ให้เห็นดังนั้น aptly ประวัติของ
ภูมิศาสตร์ และส่วน ขยาย ภูมิศาสตร์การเมือง,
ไม่ลดลงเป็นชั้นเดียว (ลิฟวิงสโตน,
1995) มีเรื่องราวมากมายและเรื่องราวเหล่านี้
ทำเครื่องหมาย โดย discontinuities และ contestations ใน
คำอื่น ๆ 'ยุ่ง contingencies' ที่ complicate
สิ่ง (ลิฟวิงสโตน 1993:28)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดเริ่มต้นที่เป็นมาตรฐานสำหรับประวัติทางการเมือง
ของอาสาสมัครการศึกษาเป็นครั้งแรกที่ใช้
ระยะเวลาและการทำงานเป็นครั้งแรกเชื้อ; ในปัจจุบัน
กรณีการบัญญัติศัพท์ของภูมิศาสตร์ทางการเมืองโดย
นักปรัชญาชาวฝรั่งเศส Turgot ใน 1750 และการตีพิมพ์
ของฟรีดริช Ratzel การเมืองภูมิศาสตร์
ในปี 1897 (Agnew, 2002: 13) แต่ส่วนใหญ่
ของวิธีการวิวัฒนาการจะถูก จำกัด ที่จะบอกว่า
ไม่มีอะไรที่จะเป็นหนักอาจเป็นที่น่าเบื่อและ
มีแนวโน้มที่จะนำเสนอเรื่องราวของความคืบหน้าจาก
ที่ผ่านมารู้เท่าไม่ถึงการณ์จะรู้แจ้งในปัจจุบัน ใน
กรณีของภูมิศาสตร์ทางการเมืองเป็นเรื่องปกติของ
ความมั่งคั่งที่โดดเด่นด้วยชนชาติลัทธิจักรวรรดินิยมและ
สงครามในที่สิบเก้าและต้นศตวรรษที่ยี่สิบ
ตามระยะเวลาของความเมื่อยล้าและการลดลง
ในปี 1950 และในที่สุดการฟื้นฟูฟีนิกซ์เหมือน
ที่ เริ่มต้นในปลายปี 1960 และตอนนี้ดูเหมือนว่าจะ
มาถึงจุดสิ้นสุดที่น่าเบื่อด้วย cooptation
ประเด็นสำคัญของการเมือง 'และ' อำนาจ 'อื่น ๆ โดย
สาขาย่อยของภูมิศาสตร์ แต่ขณะที่เดวิด
ฟวิงสโตนได้ชี้ให้เห็นเพื่อให้เหมาะเจาะประวัติศาสตร์ของ
ภูมิศาสตร์และโดยการขยายภูมิศาสตร์ทางการเมือง
ไม่สามารถลดลงไปเรื่องเดียว (ฟวิงสโตน,
1995) มีเรื่องราวจำนวนมากและเรื่องราวเหล่านี้
มีการทำเครื่องหมายโดยการไม่ต่อเนื่องและ contestations ใน
คำอื่น ๆ 'ภาระผูกพันยุ่ง' ซึ่งซับซ้อน
สิ่ง (ฟวิงสโตน, 1993: 28)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาตรฐานเริ่มต้นจุดประวัติศาสตร์การเมือง
ของวิชาการเป็นครั้งแรกที่ใช้ระยะเวลาการทำงานครั้งแรก
และอสุจิ ในคดีปัจจุบัน
, สร้าง ' ภูมิศาสตร์ ' ทางการเมืองโดย
ฝรั่งเศสปราชญ์ turgot ใน 1750 และสิ่งพิมพ์
ของฟรีดริช ratzel ภูมิศาสตร์ทางการเมือง
ในปี ค.ศ. 1897 ( แอ็กนู , 2002 : 13 ) แต่ส่วนใหญ่ของวิวัฒนาการเป็นแนวทาง

จำกัด พูดไม่มีอะไรที่ถูกซ่อนเร้นแน่นและน่าเบื่อ .
แนวโน้ม เพื่อเสนอเรื่องราวความก้าวหน้าจากอดีตถึงพุทธะ
ซึ่งปราศจากความเข้าใจในปัจจุบัน ใน
กรณี ภูมิศาสตร์ การเมือง เป็นเรื่องปกติของ
ความมั่งคั่งลักษณะเหยียดสีผิว จักรวรรดินิยมและ
สงครามในสิบเก้าและต้นศตวรรษที่ยี่สิบ ,
ตามระยะเวลาของความเมื่อยล้าและปฏิเสธ
ในปี 1950และสุดท้าย ฟีนิกซ์ เช่นการฟื้นฟู
ที่เริ่มต้นในปลายทศวรรษที่ 1960 และตอนนี้ดูเหมือนว่า

จะมาสิ้นสุดที่น่าเบื่อกับ cooptation
ของประเด็นของ ' การเมือง ' และ ' อำนาจ ' โดยศาสตร์อื่น
ย่อยของภูมิศาสตร์ อย่างไรก็ตาม เดวิด ลิฟวิ่งสโตนได้ชี้ให้เห็นแล้ว

aptly ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ และส่วนขยาย ภูมิศาสตร์ การเมือง
ไม่สามารถลดลงราวเดียว ( ลิฟวิงสโตน
, 1995 )ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย และ เรื่องราวเหล่านี้มีการทำเครื่องหมายโดยความไม่ต่อเนื่อง แล้ว

contestations ในคำอื่น ๆภาระผูกพัน ' ยุ่ง ' ซึ่งซับซ้อน
( ลิฟวิ่งสโตน , 1993 : 19 )