While we stopped for lunch, we argu

While we stopped for lunch, we argued among ourselves about the best way to cross the rapids. One member of our party was my lifelong soul mate, and she couldn’t swim, so we had to discard the option of placing our knapsacks on our heads and letting ourselves drift to the other bank. But even if she could swim, I doubt we’d have gone ahead with that method. We had no way of knowing what could be submerged beneath these fast-flowing waters. I once heard the story of an able-bodied man trying to swim across some jungle stream only to be impaled through the neck by a piece of wood. I myself had once waded chest-deep through a flash flood, and besides having to fight against the current with all my strength, had to step with both feet on bamboo thorns underwater; by the time I reached the bank, I was in pretty bad shape. Our eyes couldn’t assess the danger of such waters.
One method we thought might work was to ask the strongest among us to tie himself to a rope and swim against the current to the opposite bank, then fasten the rope to make a line for the rest of us to cling to as we waded across. To test this theory, one of my friends, who had been acting as my bodyguard along the way, tried to enter the main watercourse to check its depth and strength of current. In the twinkling of an eye, his big, tall body was swept away as if snatched by a ghost. I saw him toss and tumble in the current for what seemed like ages and by the time he managed to grab a branch near the bank, he had been whisked fifty metres downstream.
The test had been conclusive. Even if we were able to throw a line across the rapids, clinging to it to reach the opposite bank was not a sensible thing to do. If one of us were to let go of the rope under the pull of the current, the rest of us would have to spend days looking for the body, and at least one more day digging a grave for it, not to mention the eons it would take us to get over our sorrow.
So, there was only one option left: we had to build a bridge across the torrent.
While my wife and I took turns using the only spoon we had to scoop the rice, two or three men who had already eaten went to look for long stems of bamboo among the clumps that lined our path. We were lucky to have a couple of Hmong brothers as our guides. During the past five years, I had never seen anyone use a knife as deftly as the people of this tribe, especially when they used it to cut wood in the jungle. Cutting bamboo stems from their clump is highly skilled work for jungle dwellers. They’d pay for a mistake with their lives, as offerings to the Lord of the Jungle. Stories of chests pierced, throats gashed and main arteries slashed by bamboo stems were common in the mountains. Once, I saw a friend of mine knocked down for the count after a bamboo stem he was cutting had swung back and hit him right on the forehead. Only an expert could tell how the top of the stems intertwined and in which direction they’d swing when you hacked them at the base.
I had hardly started to roll myself a cigarette in a leaf after lunch than the hacking of bush knifes on bamboo stems started up. It resounded above the sizzle of the rain on the treetops and the roaring of the rapids, forming an odd rhythmic tune only its composer could fully appreciate and understand.
‘Even on our way to defeat, we still have to overcome obstacles,’ I thought as I puffed clouds of smoke into the air.
It didn’t take long to gather the amount of long stems we needed. The strongest man in our group was chosen to walk some distance upstream in order to drift back with the current and grab a branch of the nearest treetop in front of us. As we extended the first bamboo stem from the bank, his duty was to fasten it to one of the branches slightly above water level. The second stem was then held out parallel to the first and again my friend tied it tightly to the branch. Our makeshift bridge was beginning to take shape.
One of us crawled on it and sat astride the stems, helping to put in place two more big bamboo stems so that they reached the next bush further out in the stream. We used the same method to place stems from one bush to the next, tying them up securely with rope or creepers while some of us waited in the water to grab the stems and coordinate all the work. We all helped one another and did whatever had to be done as best we could. Boisterous shouts kept resounding and sometimes those who had to stay in the water for hours on end would complain about the cold. The rain was still falling and the current kept flowing furiously.
Before dusk, the bamboo bridge over the rapids was finally ready. Its width was that of two stems laid across the stream in a zigzag course of four or five segments. It stretched just above the water and kept wobbling with the swaying bushes we used as poles. At waist level, along the whole length, we had tied a thin rope for our balance, to grab and pull as we walked across.
We gathered our weapons and personal belongings and started to cross one at a time. It was only then that we noticed that the big monitor lizard stuck on a branch on the opposite bank was no longer there. In its struggle it must have been whisked away by the current while we were busy building the bridge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่เราหยุดสำหรับอาหารกลางวัน เราโต้เถียงระหว่างตนเองเกี่ยวกับวิธีดีที่สุดข้ามแก่ง กรรมการพรรคการเมืองหนึ่งคู่รองของฉัน และเธอไม่สามารถว่าย น้ำ ไปละทิ้งดริฟท์ธนาคารอื่น ๆ ตัว knapsacks ของเราวางไว้บนหัวของเรา และทำให้ตนเอง แต่แม้ว่าเธอสามารถว่ายน้ำ ฉันสงสัยเราจะได้ไปข้างหน้า ด้วยวิธีที่ เรามีวิธีของการรู้สิ่งที่อาจจมอยู่ใต้น้ำเหล่านี้ไหลอย่างรวดเร็ว ผมเคยได้ยินเรื่องราวของคน able-bodied พยายามว่ายข้ามบางไผ่จะเป็น impaled ผ่านคอ โดยชิ้นส่วนของไม้ ผมเองมีเมื่อได้ลุยตามหน้าอกลึก ผ่านน้ำท่วม flash และนอก จากต้องต่อสู้กับปัจจุบันกับความแรงของฉันทั้งหมด มีการเดิน ด้วยเท้าทั้งสองบนไม้ไผ่หนามใต้น้ำ โดยเวลาฉันไปถึงธนาคาร ผมอยู่ในรูปร่างไม่สวย ตาของเราไม่สามารถประเมินอันตรายของน้ำดังกล่าววิธีหนึ่งที่เราคิดว่า อาจถูกขอแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเราผูกตัวเองกับเชือก และว่ายน้ำกับปัจจุบันธนาคารตรงข้าม แล้วยึดเชือกบรรทัดที่เหลือของเราเพื่อยึดให้เราได้ลุยตามข้ามได้ การทดสอบทฤษฎีนี้ หนึ่งในเพื่อนของฉัน ซึ่งเคยทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดหน้าเหลี่ยมของฉันเขา พยายามป้อน watercourse หลักการตรวจสอบความลึกและความแรงของกระแส ในแววตา ร่างกายของเขาใหญ่ สูงได้กวาดไปว่ากระชาก โดยผี ผมเห็นเขาโยน และเกลือกกลิ้งในปัจจุบันสิ่งที่ลำบากเหมือนวัย และตามเวลาเขาจัดการคว้าสาขาใกล้ธนาคาร เคย whisked วันละ 50 เมตรน้ำการทดสอบได้ข้อสรุป แม้ว่าเราไม่สามารถโยนเส้นข้ามแก่ง เข้าใจไปถึงธนาคารตรงข้ามไม่เป็นสิ่งที่เหมาะสมทำ ถ้าหนึ่งเราปล่อยเชือกภายใต้ดึงของปัจจุบัน ส่วนเหลือของเราจะต้องใช้ตัวค้นหาวัน และวันอย่างน้อยหนึ่งขุดศพที่มัน ไม่พูดมหาถึง มันจะใช้เวลาเราได้รับมากกว่าความเสียใจของเราดังนั้น มีตัวเลือกเดียวซ้าย: เรามีการสร้างสะพานข้ามฝนตกหนักในขณะที่ผมและภรรยาได้เปิดใช้เลยตักข้าวช้อนเดียว สอง หรือสามคนที่ได้กินแล้วไปหาลำยาวของไม้ไผ่ในกระจุกที่เรียงเส้นทางของเรา โชคดีได้คู่ของพี่น้องม้งเป็นคู่มือของเราได้ ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ฉันไม่เคยเห็นใครใช้มีด deftly เป็นคนของเผ่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาใช้ในการตัดไม้ในป่า ตัดลำไม้ไผ่จากกอของพวกเขาเป็นงานที่มีทักษะสูงสำหรับชาวป่า พวกเขาจะต้องจ่ายสำหรับความผิดพลาดกับชีวิตของพวกเขา เพื่อพระเจ้าของป่า เรื่องราวของทรวงอก pierced, gashed ลำคอ และหลอดเลือดแดงหลักเฉือน ด้วยลำไม้ไผ่อยู่ทั่วไปในภูเขา เมื่อ เห็นเพื่อนของฉันโบว์ลิ่งลงสำหรับการตรวจนับหลังจากก้านไม้ไผ่ที่เขาถูกตัด swung กลับ และตีเขาบนหน้าผาก เฉพาะผู้เชี่ยวชาญสามารถบอกวิธีเจอด้านบนของลำต้น และในทิศทางที่พวกเขาจะแกว่งเมื่อคุณ hacked ที่ฐานI had hardly started to roll myself a cigarette in a leaf after lunch than the hacking of bush knifes on bamboo stems started up. It resounded above the sizzle of the rain on the treetops and the roaring of the rapids, forming an odd rhythmic tune only its composer could fully appreciate and understand.‘Even on our way to defeat, we still have to overcome obstacles,’ I thought as I puffed clouds of smoke into the air.It didn’t take long to gather the amount of long stems we needed. The strongest man in our group was chosen to walk some distance upstream in order to drift back with the current and grab a branch of the nearest treetop in front of us. As we extended the first bamboo stem from the bank, his duty was to fasten it to one of the branches slightly above water level. The second stem was then held out parallel to the first and again my friend tied it tightly to the branch. Our makeshift bridge was beginning to take shape.One of us crawled on it and sat astride the stems, helping to put in place two more big bamboo stems so that they reached the next bush further out in the stream. We used the same method to place stems from one bush to the next, tying them up securely with rope or creepers while some of us waited in the water to grab the stems and coordinate all the work. We all helped one another and did whatever had to be done as best we could. Boisterous shouts kept resounding and sometimes those who had to stay in the water for hours on end would complain about the cold. The rain was still falling and the current kept flowing furiously.Before dusk, the bamboo bridge over the rapids was finally ready. Its width was that of two stems laid across the stream in a zigzag course of four or five segments. It stretched just above the water and kept wobbling with the swaying bushes we used as poles. At waist level, along the whole length, we had tied a thin rope for our balance, to grab and pull as we walked across.
We gathered our weapons and personal belongings and started to cross one at a time. It was only then that we noticed that the big monitor lizard stuck on a branch on the opposite bank was no longer there. In its struggle it must have been whisked away by the current while we were busy building the bridge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เราหยุดเพื่อรับประทานอาหารกลางวันเราเป็นที่ถกเถียงกันในหมู่ตัวเองเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดที่จะข้ามน้ำเชี่ยว สมาชิกคนหนึ่งของพรรคของเราเป็นคู่จิตวิญญาณตลอดชีวิตของฉันและเธอไม่สามารถว่ายน้ำดังนั้นเราจึงต้องทิ้งตัวเลือกของการวาง knapsacks ของเราในหัวของเราและให้ตัวเองลอยไปยังธนาคารอื่น ๆ แต่แม้ว่าเธอจะว่ายน้ำผมสงสัยว่าเราจะได้ไปข้างหน้าด้วยวิธีการที่ เรามีทางรู้ว่าสิ่งที่อาจจะจมอยู่ใต้น้ำที่อยู่ใต้น้ำเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็วไหลไม่มี ผมเคยได้ยินเรื่องราวของชายฉกรรจ์พยายามที่จะว่ายน้ำข้ามลำธารป่าบางส่วนเท่านั้นที่จะเสียบผ่านลำคอโดยชิ้นส่วนของไม้ ตัวผมเองได้เดินลุยน้ำครั้งเดียวหน้าอกลึกผ่านน้ำท่วมและนอกจากต้องต่อสู้กับปัจจุบันด้วยกำลังทั้งหมดของฉันที่จะก้าวด้วยเท้าทั้งสองหนามไผ่ใต้น้ำ; โดยทุกครั้งที่ผมมาถึงธนาคารที่ผมอยู่ในรูปร่างที่ไม่ดีงาม ดวงตาของเราไม่สามารถประเมินอันตรายของน้ำดังกล่าว.
วิธีหนึ่งที่เราคิดว่าอาจจะทำงานคือการถามที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเราที่จะผูกตัวเองกับเชือกและว่ายน้ำกับปัจจุบันไปยังฝั่งตรงข้ามแล้วยึดเชือกที่จะทำให้สาย ที่เหลือของเราจะยึดในขณะที่เราเดินลุยน้ำข้าม เพื่อทดสอบทฤษฎีนี้เป็นหนึ่งในเพื่อนของฉันที่ได้รับการทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดของฉันไปตามทางที่พยายามที่จะเข้าสู่สายน้ำหลักในการตรวจสอบความลึกและความแข็งแรงของปัจจุบัน ในแววตาใหญ่ของเขาร่างกายสูงถูกกวาดออกไปเช่นถ้ากระชากโดยผี ผมเห็นเขาโยนและเกลือกกลิ้งในปัจจุบันสิ่งที่ดูเหมือนทุกเพศทุกวัยและตามเวลาที่เขามีการจัดการที่จะคว้าสาขาธนาคารที่อยู่ใกล้เขาได้รับการดึงห้าสิบเมตรปลายน้ำ.
การทดสอบได้รับข้อสรุป แม้ว่าเราจะมีความสามารถที่จะโยนข้ามเส้นแก่ง, ยึดมั่นกับมันจะไปถึงฝั่งตรงข้ามก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เหมาะสมที่จะทำ หากหนึ่งในพวกเราจะปล่อยให้ไปของเชือกที่อยู่ภายใต้การดึงของปัจจุบันที่เหลือของเราจะต้องใช้จ่ายวันที่ต้องการสำหรับร่างกายและอย่างน้อยหนึ่งวันการขุดหลุมฝังศพให้มันไม่ต้องพูดถึงมหายุคมัน จะใช้เวลาเราจะได้รับมากกว่าความเศร้าโศกของเรา.
ดังนั้นมีเพียงหนึ่งตัวเลือกที่เหลือ: เรามีการสร้างสะพานข้ามฝนตกหนัก.
ในขณะที่ผมและภรรยาผลัดกันใช้ช้อนเดียวที่เราต้องตักข้าวสองหรือสามคน ที่ได้กินแล้วไปหายาวลำต้นไผ่กอหมู่ที่เรียงรายเส้นทางของเรา เราโชคดีที่จะมีคู่ของพี่น้องม้งเป็นไกด์ของเรา ในช่วงที่ผ่านมาห้าปีที่ผ่านมาผมไม่เคยเห็นใครใช้มีดเป็นช่ำชองเป็นคนของชนเผ่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาใช้มันในการตัดไม้ในป่า ไม้ไผ่ตัดเกิดจากกอของพวกเขาคือการทำงานที่มีทักษะสูงสำหรับชาวป่า พวกเขาต้องการจ่ายสำหรับความผิดพลาดกับชีวิตของพวกเขาในขณะที่การเสนอขายให้ลอร์ดออฟเดอะจังเกิ้ล เรื่องราวของทรวงอกเจาะคอแผลและหลอดเลือดหลักเฉือนโดยไม้ไผ่ลำต้นถูกพบโดยทั่วไปในภูเขา เมื่อผมเห็นเพื่อนของฉันล้มลงสำหรับการนับหลังจากก้านไม้ไผ่ที่เขาถูกตัดได้เหวี่ยงกลับมาและตีเขาขวาบนหน้าผาก เฉพาะผู้เชี่ยวชาญสามารถบอกได้ว่าด้านบนของลำต้นพันและในทิศทางที่พวกเขาต้องการเมื่อคุณแกว่ง hacked พวกเขาที่ฐาน.
ผมแทบจะไม่ได้เริ่มต้นที่จะม้วนตัวเองบุหรี่ในใบหลังอาหารกลางวันกว่าแฮ็คของมีดพุ่มไม้บนไม้ไผ่ ลำต้นเริ่มต้นขึ้น มันดังก้องเหนือเสียงดังฉ่าของฝนบนยอดไม้และเสียงคำรามของแก่งไว้ปรับจังหวะแปลกเพียงนักแต่งเพลงของมันสามารถอย่างชื่นชมและเข้าใจ.
'แม้ในทางของเราที่จะเอาชนะเรายังมีที่จะเอาชนะอุปสรรค' ฉันคิดว่า ขณะที่ผมป่องเมฆของควันในอากาศ.
มันไม่ได้ใช้เวลานานในการรวบรวมจำนวนของลำต้นยาวที่เราต้องการ คนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของเราก็เลือกที่จะเดินต้นน้ำบางอย่างเพื่อให้ลอยกลับมาพร้อมกับปัจจุบันและคว้าสาขาของยอดไม้ที่ใกล้ที่สุดในหน้าของเรา ขณะที่เราขยายก้านไม้ไผ่แรกจากธนาคารหน้าที่ของเขาคือการยึดมันที่หนึ่งในสาขาเล็กน้อยเหนือระดับน้ำ ลำต้นเป็นครั้งที่สองแล้วออกขนานไปกับครั้งแรกและอีกครั้งเพื่อนของฉันผูกมันไว้แน่นกับสาขา สะพานชั่วคราวของเราก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง.
หนึ่งของเราได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับมันและนั่งคร่อมลำต้นช่วยในการวางในสถานที่อีกสองก้านไม้ไผ่ขนาดใหญ่เพื่อให้พวกเขามาถึงพุ่มไม้ต่อไปอยู่ไกลออกไปในกระแส เราใช้วิธีการเดียวกันไปยังสถานที่เกิดจากหนึ่งพุ่มไม้ไปผูกพวกเขาขึ้นอย่างปลอดภัยด้วยเชือกหรือไม้เลื้อยในขณะที่บางส่วนของเรารออยู่ในน้ำที่จะคว้าลำต้นและประสานการทำงานทั้งหมด เราทุกคนช่วยอีกคนหนึ่งและไม่สิ่งที่จะต้องทำอย่างดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ตะโกนเอะอะเก็บไว้ดังก้องและบางครั้งผู้ที่ต้องอยู่ในน้ำสำหรับชั่วโมงที่สิ้นสุดจะบ่นเกี่ยวกับความหนาวเย็น ฝนก็ยังคงลดลงและในปัจจุบันยังคงไหลคึก.
ก่อนพลบค่ำสะพานไม้ไผ่กว่าแก่งที่ถูกที่สุดพร้อม ความกว้างของมันเป็นที่ของสองลำต้นวางพาดกระแสในหลักสูตรคดเคี้ยวไปมาของสี่หรือห้าส่วน มันยืดอยู่เหนือน้ำและเก็บไว้โยกเยกกับพุ่มไม้ไหวที่เราใช้เป็นเสา ในระดับเอวไปตามความยาวทั้งที่เราได้ผูกเชือกบางเพื่อความสมดุลของเราที่จะคว้าและดึงในขณะที่เราเดินข้าม.
เรารวบรวมอาวุธของเราและข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวและเริ่มที่จะข้ามในช่วงเวลาหนึ่ง มันเป็นเพียงแล้วที่เราสังเกตเห็นว่าตะกวดใหญ่ติดอยู่บนกิ่งไม้บนฝั่งตรงข้ามก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น ในการต่อสู้ของมันจะต้องได้รับการดึงตัวออกไปโดยในปัจจุบันในขณะที่เรากำลังยุ่งสร้างสะพาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่เราหยุดสำหรับมื้อกลางวัน เราโต้เถียงกันเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดที่จะข้ามแก่ง หนึ่งในสมาชิกของพรรคคือคู่แท้ตลอดชีวิตของฉัน และ เธอว่ายน้ำไม่เป็น ดังนั้นเราต้องละทิ้งตัวเลือกของการวาง knapsacks ของเราในหัวของเราและปล่อยให้ตัวเองล่องลอยไปธนาคารอื่น ๆ แต่แม้ว่าเธอจะว่ายน้ำ ฉันสงสัยว่า เราต้องทำวิธีนั้นเราไม่มีทางรู้หรอกว่าอะไรจะจมอยู่ใต้สายน้ำไหลเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว . ผมเคยได้ยินเรื่องราวของชายหนุ่มที่พยายามว่ายน้ำข้ามลำธารบางป่าเท่านั้นที่จะเสียบทะลุคอ โดยชิ้นส่วนของไม้ ผมเองเคยตะลุยหน้าอกลึกผ่านอุทกภัยน้ำท่วม และนอกจากต้องต่อสู้กับกระแสด้วยพลังทั้งหมดของฉันต้องก้าวด้วยเท้าทั้งสองบนหนามไม้ไผ่ใต้น้ํา โดยเวลาที่ฉันถึงธนาคาร ผมดูไม่ได้เลย ตาของเราไม่สามารถประเมินอันตราย เช่น น้ำ วิธีหนึ่งที่เราคิด
อาจจะไม่ทำงาน ก็ถามที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเราที่จะผูกตัวเองกับเชือก และว่ายน้ำกับปัจจุบันไปยังฝั่งตรงข้าม แล้วผูกเชือกทำสายสำหรับส่วนที่เหลือของเราจะยึดตามที่เราตะลุยไปทั่วทดสอบทฤษฎีนี้ เพื่อนที่เคยทำตัวเป็นบอดี้การ์ดของฉันตลอดทาง พยายามเข้าไปในลำน้ำหลักในการตรวจสอบของความลึกและความแรงของกระแส ในชั่วพริบตาเดียวของเขาใหญ่ ร่างสูงถูกกวาดออกไปราวกับกระชากโดยผี ผมเห็นเขาโยนเข้ามาในปัจจุบันสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนอายุแล้วเขาจัดการคว้ากิ่งไม้ใกล้ธนาคารเขาได้ถูกดึงตัวห้าสิบเมตรล่อง
ทดสอบได้ข้อสรุป ถ้าเราสามารถโยนสายข้ามแก่ง เกาะติดไปถึงฝั่งตรงข้าม ไม่ใช่สิ่งที่เหมาะสมที่จะทำ ถ้าเราปล่อยเชือกภายใต้การดึงกระแส พวกเราที่เหลือคงต้องใช้เวลามองหาร่างกายและอย่างน้อยอีกวันขุดหลุมศพให้มันไม่ต้องพูดถึงกาลมันจะพาเราผ่านความทุกข์ของเรา .
แล้วมีเพียงหนึ่งตัวเลือกซ้าย : เราต้องสร้างสะพานใน Torrent .
ในขณะที่ภรรยาของฉันและฉันได้เปิดใช้แค่ช้อน เราต้องตักข้าว สอง หรือ สามคนก็กินไป ค้นหายาวลำต้นไม้ไผ่ในกระจุกที่เรียงรายเส้นทางของเราเราโชคดีที่จะมีคู่ของพี่น้องม้งเป็นคำแนะนำของเรา ในช่วงที่ผ่านมาห้าปี ผมยังไม่เคยเห็นใครใช้มีดอย่างคล่องแคล่ว เป็นคนเผ่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาใช้มันเพื่อตัดไม้ในป่า ตัดไม้ไผ่จากกอต้นของพวกเขาคืองานที่มีทักษะสูงที่อาศัยอยู่ในป่า พวกเขาจะจ่ายสำหรับการผิดพลาดกับชีวิตเป็นบูชาแด่พระเจ้าของป่าเรื่องราวของทรวงอกเจาะคอ และหลอดเลือดใหญ่ gashed เฉือนด้วยไม้ไผ่ลำต้นถูกพบในภูเขา ครั้งหนึ่งที่ฉันเห็นเพื่อนของฉันล้มลงสำหรับการนับหลังจากที่เขาตัดไม้ไผ่ลำต้นมี swung กลับไปต่อยขวาบนหน้าผาก แต่ผู้เชี่ยวชาญจะบอกวิธีการด้านบนของลำต้นพันและในทิศทางที่พวกเขาจะแกว่งเมื่อคุณตัดมันที่ฐาน
ผมแทบจะม้วนตัวจุดบุหรี่ในใบหลังมื้อเที่ยงกว่าการแฮ็คของพุ่มไม้มีดบนไม้ไผ่ลำต้นเริ่มขึ้น มันทั้งเหนือซ่าของฝน บนยอดไม้ และเสียงคำรามของแก่ง เป็นรูปแปลกๆ จังหวะของเพลงเท่านั้น นักแต่งเพลงอย่างชื่นชมและเข้าใจ .
'even ในทางของเราที่จะเอาชนะ เราก็ต้องเอาชนะอุปสรรค' ฉันคิดว่าฉันอ้วน เมฆของควันในอากาศ .
มันไม่ได้ใช้เวลานานในการรวบรวมยอดของลำต้นยาวที่เราต้องการ ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของเราเลือกที่จะเดินระยะทางที่ต้นน้ำเพื่อดริฟท์ กลับกับปัจจุบัน และคว้ากิ่งของต้นไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุด ต่อหน้าเรา ในขณะที่เราขยายไผ่ต้นแรกจากธนาคาร