Juno (spacecraft)From Wikipedia, th

Juno (spacecraft)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Juno
Juno Transparent.png
Artist's rendering of the Juno spacecraft
Mission type Jupiter orbiter
Operator NASA / JPL
COSPAR ID 2011-040A
SATCAT № 37773
Website
nasa.gov/juno (NASA)
missionjuno.swri.edu (SwRI)
Mission duration 6 years total

Cruise: 5 years
Science phase: 20 months
Spacecraft properties
Manufacturer Lockheed Martin
BOL mass 3,625 kg (7,992 lb)[1]
Power solar, 400 W at Jupiter;
two 55-ampere-hour lithium-ion batteries[2]
Start of mission
Launch date August 5, 2011 16:25:00 UTC
(4 years, 11 months and 16 days ago)
Rocket Atlas V 551 (AV-029)
Launch site Cape Canaveral SLC-41
Contractor United Launch Alliance
Orbital parameters
Reference system Zenocentric
Regime Polar orbit[3]
Inclination 90 degrees
Period 53 days
[show]Instruments
Juno mission insignia.svg
Juno mission insignia

New Frontiers program
← New Horizons OSIRIS-REx →
Wikinews has related news: NASA's Juno spacecraft enters Jupiter orbit
Juno is a NASA space probe orbiting the planet Jupiter after entering orbit on 11:53pm EDST,[4] July 4th, 2016; the prelude to 20 months[5] of scientific data collection to be followed by a planned deorbit.[5] It was launched from Cape Canaveral Air Force Station on August 5, 2011, as part of the New Frontiers program,[6] and ranged into Jupiter's orbit on July 4, 2016.[4][7]

Juno's maneuver on 4 July has put it into a polar orbit to study Jupiter's composition, gravity field, magnetic field, and polar magnetosphere. Juno will also search for clues about how the planet formed, including whether it has a rocky core, the amount of water present within the deep atmosphere, mass distribution, and its deep winds, which can reach speeds of 618 kilometers per hour (384 mph).[8]

Juno is only the second spacecraft to orbit Jupiter and the first solar powered craft to do so, following behind the nuclear powered Galileo probe, which orbited from 1995 to 2003.[5]

Unlike all the earlier nuclear powered spacecraft to the outer planets,[5] the Juno spacecraft is powered only by solar arrays, commonly used by satellites orbiting Earth and working in the inner Solar System, whereas radioisotope thermoelectric generators are commonly used for missions to the outer Solar System and beyond. For Juno, however, three solar array wings, the largest ever deployed on a planetary probe, play an integral role in stabilizing the spacecraft as well as generating power.[9]

“ The spacecraft's name comes from Greco-Roman mythology. The god Jupiter drew a veil of clouds around himself to hide his mischief, but his wife, the goddess Juno, was able to peer through the clouds and see Jupiter's true nature. ”
— NASA mission pages[10]
The mission had previously been referred to by the backronym JUpiter Near-polar Orbiter in a list of NASA acronyms.[11]

Contents [hide]
1 Overview
1.1 Flight trajectory
1.1.1 Launch
1.1.2 Earth fly-by
1.1.3 Insertion into Jupiter's orbit
1.1.4 Orbit and environment
1.1.5 Deorbit and disintegration
1.2 Team
1.3 Cost
1.4 Scientific objectives
2 Scientific instruments
3 Operational components
3.1 Solar panels
3.2 Telecommunications
3.3 Propulsion
4 Galileo plaque and Lego minifigures
5 Timeline
6 See also
7 References
8 External links
Overview[edit]

Juno's interplanetary trajectory; tick marks at 30-day intervals.
File:Juno spacecraft trajectory animation.webm
Juno spacecraft trajectory animation
Juno completed a five-year cruise to Jupiter, arriving on July 4, 2016.[7] The spacecraft traveled over a total distance of roughly 2.8 billion kilometers (18.7 AU; 1.74 billion miles) to reach Jupiter.[12] The spacecraft will orbit Jupiter 37 times over the course of 20 months.[4][13] Juno's trajectory used a gravity assist speed boost from Earth, accomplished through an Earth flyby in October 2013, two years after its launch on August 5, 2011.[14] On July 5, 2016, the spacecraft performed an orbit insertion burn to slow it enough to allow capture. It will make two 53-day orbits before performing another burn on October 19 that will bring it into a 14-day polar orbit.

Once in the 14-day orbit, infrared and microwave instruments will begin to measure the thermal radiation emanating from deep within Jupiter's atmosphere. These observations will complement previous studies of its composition by assessing the abundance and distribution of water, and therefore oxygen. This data will provide insight into Jupiter's origins. Juno will also investigate the convection that drives general circulation patterns in Jupiter's atmosphere. Other instruments aboard Juno will gather data about its gravitational field and polar magnetosphere. The Juno mission is set to conclude in February 2018, after completing 37 orbits of Jupiter, when the probe will be de-orbited to burn up in Jupiter's outer atmosphere,[4][13] so as to avoid any possibility of impact and biological contamination of one

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จูโน (ยานอวกาศ)จากวิกิพีเดีย วิกิพีเดียจูโนTransparent.png จูโนการแสดงผลของศิลปินของยานอวกาศจูโนชนิดภารกิจ orbiter จูปิเตอร์ผู้ประกอบการที่ NASA / JPLCOSPAR ID 2011-040ASATCAT № 37773เว็บไซต์ nasa.gov/juno (NASA)missionjuno.swri.edu (SwRI)ภารกิจระยะเวลารวม 6 ปีครู: 5 ปีวิทยาศาสตร์ระยะ: 20 เดือนคุณสมบัติของยานอวกาศผู้ผลิตล็อกฮีดมาร์ตินอานาลบอลมวล 3,625 กก. (7,992 ปอนด์) [1]พลังงานแสงอาทิตย์ 400 W ที่จูปิเตอร์แบตเตอรี่ลิเธียมไอออน 55 แอมแปร์ชั่วโมงสอง [2]จุดเริ่มต้นของภารกิจ5 สิงหาคม 2011 16:25:00 UTC วันปล่อย(4 ปี 11 เดือน และ 16 วันมาแล้ว)จรวด Atlas V 551 (AV-029)เปิดเว็บไซต์แหลมคานาเวอรัล SLC-41เปิดตัวพันธมิตรสหรับเหมาพารามิเตอร์ของวงโคจรระบบอ้างอิง Zenocentricระบอบการปกครองวงโคจรขั้วโลก [3]ความเอียง 90 องศาระยะเวลา 53 วัน[แสดง] เครื่องมือInsignia.svg ภารกิจจูโนเครื่องราชอิสริยาภรณ์ภารกิจจูโนโปรแกรมพรมแดนใหม่ฟ้าใหม่←→ OSIRIS-เร็กซ์ วิกิมีข่าวที่เกี่ยวข้อง: ยานอวกาศของนาซ่าจูโนเข้าสู่วงโคจรของดาวพฤหัสบดีจูโนเป็นโพรบอวกาศ NASA โคจรรอบดาวพระพฤหัสบดีหลังจากที่เข้าวงโคจรบน 11:53 pm [4] 4 กรกฎาคม 2016 EDST นำไปรวบรวมข้อมูลทางวิทยาศาสตร์จะตามมา ด้วย deorbit แผน 20 เดือน [5] [5]เปิดจากสถานีกองทัพอากาศแหลมคานาเวอรัล Cape เมื่อ 5 สิงหาคม 2011 เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมใหม่พรมแดน, [6] และโจมตีระยะไกลขึ้นสู่วงโคจรของดาวพฤหัสบดีบน 4 กรกฎาคม 2016 [4] [7]เก่งกาจของจูโน 4 กรกฎาคมได้ใส่ลงในวงโคจรขั้วโลกเพื่อศึกษาของดาวพฤหัสบดีส่วนประกอบ ฟิลด์แรงโน้มถ่วง สนามแม่เหล็ก และแม็กนีโตสเฟียร์ที่ขั้วโลก จูโนจะค้นหาสำหรับเบาะแสที่เกี่ยวกับว่าดาวเคราะห์เกิดขึ้น รวมถึงว่าจะมีหลักหิน ปริมาณของน้ำที่อยู่ภายในบรรยากาศลึก การแจกจ่ายจำนวนมาก และ ลมความลึก ซึ่งสามารถเข้าถึงความเร็ว 618 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (ความเร็ว 384) [8]จูโนเป็นเพียงยานอวกาศสองโคจรดาวพฤหัสบดีและเรือพลังงานแสงอาทิตย์แรกดัง ต่อหลังการนิวเคลียร์ขับเคลื่อนกาลิเลโอโพรบ ซึ่งโคนจาก 1995 2003 [5]แตกต่างจากทั้งหมดก่อนหน้านี้นิวเคลียร์ขับเคลื่อนยานอวกาศไปนอกดาวเคราะห์, [5] ยานอวกาศจูโนถูกขับเคลื่อน โดยอาร์เรย์พลังงานแสงอาทิตย์ ใช้ โดยดาวเทียมที่โคจรรอบโลก และทำงานในระบบสุริยะภายใน ในขณะที่เครื่องกำเนิดไฟฟ้าแบบเทอร์โมอิเล็กทริกส์ของไอโซโทปมักใช้สำหรับภารกิจ ไปนอกระบบสุริยะ และอื่น ๆ เท่านั้น สำหรับจูโน อย่างไรก็ตาม สามปีกสุริยะ ใหญ่ที่สุดเคยปรับใช้บนโพรบดาวเคราะห์ มีบทบาทสำคัญในเสถียรภาพของยานอวกาศ รวมทั้งการผลิตพลังงานไฟฟ้า [9]"ยานอวกาศลำนี้ชื่อมาจากตำนานเทพเจ้ากรีกโรมัน พระเจ้าจูปิเตอร์ดึงม่านเมฆรอบ ๆ ตัวเองเพื่อซ่อนความชั่วร้ายของเขา แต่ภรรยาของเขา เทพธิดาจูโน ก็สามารถที่จะมองผ่านเมฆ และเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของดาวพฤหัสบดี ”— หน้าภารกิจนาซ่า [10]ภารกิจที่มีก่อนหน้านี้เรียก backronym ในรายการของตัวย่อ NASA Orbiter ใกล้ขั้วดาวพฤหัสบดี [11]เนื้อหา [ซ่อน] ภาพรวม 11.1 วิถีบิน1.1.1 เปิด1.1.2 โลก fly-by1.1.3 แทรกเข้าไปในวงโคจรของดาวพฤหัสบดี1.1.4 โคจร และสิ่งแวดล้อม1.1.5 deorbit และสลายตัว1.2 ทีมงาน1.3 ต้นทุน1.4 วัตถุประสงค์ทางวิทยาศาสตร์เครื่องมือวิทยาศาสตร์ 2ส่วนประกอบในการดำเนินงาน 33.1 แผงเซลล์แสงอาทิตย์3.2 โทรคมนาคม3.3 การขับเคลื่อน4 คราบกาลิเลโอและเลโก้ minifiguresไทม์ไลน์ 56 ดูอ้างอิง 7ข้อมูลเพิ่มเติม[แก้]วิถีระหว่างดาวเคราะห์ของจูโน ขีดในช่วงเวลา 30 วันFile:Juno animation.webm วิถีของยานอวกาศวิถีจูโนยานอวกาศภาพเคลื่อนไหวจูโนเสร็จล่องห้าปีดาวพฤหัสบดี เดินบน 4 กรกฎาคม 2016 [7]ยานอวกาศเดินทางผ่านระยะทางประมาณ 2.8 พันล้านกิโลเมตร (18.7 AU; 1.74 พันล้านไมล์) ไปถึงดาวพฤหัสบดี [12 ยานอวกาศ]จะโคจรดาวพฤหัสบดี 37 ครั้งตลอดระยะเวลา 20 เดือน [4] [13] จูโนวิถีใช้เพิ่มความเร็วช่วยแรงโน้มถ่วงจากโลก ลุล่วง flyby โลกการใน 2013 ตุลาคม สองปีหลังจากเปิดตัวเมื่อ 5 สิงหาคม 2011 [14] บน 5 กรกฎาคม 2016 ยานอวกาศลำนี้ดำเนินการเขียนแทรกวงโคจรเพื่อให้ช้าพอให้จับ มันจะทำให้วงโคจร 53-วันที่สองก่อนอื่นเขียนในวันที่ 19 ตุลาคมที่จะนำขึ้นสู่วงโคจรขั้วโลกเป็น 14 วัน ทำการครั้งใน 14 วันโคจร อินฟราเรด และไมโครเวฟ เครื่องมือจะเริ่มต้นในการวัดความร้อนรังสีเล็ดลอดออกมาจากส่วนลึกภายในบรรยากาศของดาวพฤหัสบดี ข้อสังเกตเหล่านี้จะเติมเต็มองค์ประกอบของการศึกษาก่อนหน้านี้ โดยประเมินความอุดมสมบูรณ์และการกระจายของน้ำ และออกซิเจน ข้อมูลนี้จะช่วยให้เข้าใจกำเนิดของดาวพฤหัสบดี จูโนยังจะตรวจสอบพาที่ไดรฟ์รูปแบบระบบทั่วไปในบรรยากาศของดาวพฤหัสบดี เครื่องมืออื่น ๆ บนเรือจูโนจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแรงดึงดูดและแม็กนีโตสเฟียร์ที่ขั้วโลก ภารกิจจูโนถูกตั้งค่าเพื่อสรุปใน 2018 กุมภาพันธ์ หลังจากเมื่อโพรบจะ orbited de-การเผาไหม้ในบรรยากาศชั้นนอกของดาวพฤหัสบดี, [4] [13] เพื่อหลีกเลี่ยงการใด ๆ เป็นไปได้ของการปนเปื้อนทางชีวภาพและผลกระทบของหนึ่ง 37 วงโคจรของดาวพฤหัสบดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จูโน (ยานอวกาศ)
จากวิกิพีเดียสารานุกรมเสรี
จูโน
จูโน Transparent.png
การแสดงผลของศิลปินของยานอวกาศจูโน
ประเภทของภารกิจยานอวกาศดาวพฤหัสบดี
Operator NASA / JPL
COSPAR ID 2011-040A
SATCAT № 37,773
เว็บไซต์
nasa.gov/juno (NASA)
missionjuno.swri edu (SwRI)
ระยะเวลาปฏิบัติภารกิจ 6 ปีรวมล่องเรือ: 5 ปีเฟสวิทยาศาสตร์: 20 เดือนคุณสมบัติยานอวกาศผู้ผลิต บริษัท Lockheed Martin BOL มวล 3,625 กิโลกรัม (7,992 ปอนด์) [1] โซล่าเพาเวอร์, 400 W ที่ดาวพฤหัสบดี; สองลิเธียม 55 แอมแปร์ชั่วโมง แบตเตอรี่ลิเธียมไอออน [2] การเริ่มต้นของภารกิจเริ่มวันที่ 5 สิงหาคม 2011 16:25:00 UTC (4 ปี 11 เดือนและ 16 วันที่ผ่านมา) จรวด Atlas V 551 (AV-029) เว็บไซต์เปิด Cape Canaveral SLC-41 รับเหมายูไนเต็ดเปิดตัว พันธมิตรวงพารามิเตอร์ระบบอ้างอิง Zenocentric วงโคจรของระบอบการปกครองขั้วโลก [3] เอียง 90 องศาระยะเวลา 53 วัน[แสดง] เครื่องดนตรีจูโนภารกิจ insignia.svg จูโนภารกิจเครื่องราชอิสริยาภรณ์โปรแกรมใหม่พรมแดน←เปิดโลกทัศน์ใหม่ OSIRIS-Rex → วิกิข่าวที่เกี่ยวข้อง: นาซาส่งยานอวกาศจูโนเข้าสู่ดาวพฤหัสบดี โคจรจูโนเป็นพื้นที่สืบสวนนาซาที่โคจรรอบดาวพฤหัสบดีดาวเคราะห์หลังจากที่เข้าวงโคจรเมื่อวันที่ 11:53 EDST, 4 กรกฎาคม [4] 2016; โหมโรงถึง 20 เดือน [5] การเก็บรวบรวมข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่จะตามมาด้วยการ deorbit วางแผน. [5] มันได้รับการเปิดตัวจาก Canaveral สถานีเคปกองทัพอากาศวันที่ 5 สิงหาคม 2011 เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมพรมแดนใหม่ [6] ตั้งแต่เข้าสู่วงโคจรของดาวพฤหัสบดีในวันที่ 4 กรกฏาคม 2016 [4] [7] การซ้อมรบของจูโน 4 กรกฏาคมได้ใส่ลงในวงโคจรขั้วโลกเพื่อศึกษาองค์ประกอบของดาวพฤหัสบดีฟิลด์แรงโน้มถ่วงของสนามแม่เหล็กและสนามแม่เหล็กขั้วโลก จูโนยังจะค้นหาเพื่อหาเบาะแสเกี่ยวกับวิธีดาวเคราะห์ที่เกิดขึ้นรวมทั้งไม่ว่าจะมีแกนหินปริมาณน้ำปัจจุบันภายในบรรยากาศลึกกระจายมวลและลมลึกซึ่งสามารถเข้าถึงด้วยความเร็ว 618 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (384 ไมล์ต่อชั่วโมง ). [8] จูโนเป็นเพียงยานอวกาศที่สองที่จะโคจรรอบดาวพฤหัสบดีและเป็นครั้งแรกเรือพลังงานแสงอาทิตย์จะทำเช่นนั้นต่อไปนี้ที่อยู่เบื้องหลังนิวเคลียร์สอบสวนกาลิเลโอซึ่งโคจรจาก 1995 ถึง 2003 [5] ซึ่งแตกต่างจากทุกยานอวกาศนิวเคลียร์ก่อนหน้านี้ ดาวเคราะห์ชั้นนอก [5] ยานอวกาศจูโนถูกขับเคลื่อนโดยเฉพาะแผงเซลล์แสงอาทิตย์ที่ใช้กันทั่วไปโดยดาวเทียมโคจรรอบโลกและการทำงานในระบบสุริยะชั้นในขณะที่เครื่องกำเนิดไฟฟ้าเทอร์โมไอโซโทปรังสีที่ใช้ทั่วไปสำหรับภารกิจนอกระบบสุริยะและเกิน สำหรับจูโน แต่สามปีกพลังงานแสงอาทิตย์ที่ใหญ่ที่สุดที่เคยนำไปใช้ในการสอบสวนของดาวเคราะห์มีบทบาทสำคัญในการรักษาเสถียรภาพยานอวกาศเช่นเดียวกับการผลิตไฟฟ้า. [9] "ชื่อยานอวกาศที่มาจากตำนานกรีกโรมัน ดาวพฤหัสบดีพระเจ้าดึงม่านเมฆรอบตัวเองที่จะซ่อนความชั่วร้ายของเขา แต่ภรรยาของเขาเทพีจูโนก็สามารถที่จะ peer ผ่านเมฆและเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของดาวพฤหัสบดี " - หน้าภารกิจนาซา [10] ภารกิจเคยถูกเรียกโดย backronym พฤหัสบดีใกล้ขั้วโลกยานอวกาศในรายการของคำย่อนาซา [11]. [ซ่อน] 1 ภาพรวม1.1 เที่ยวบินวิถี1.1.1 เปิดตัว1.1.2 โลก fly-by 1.1.3 แทรกเข้าไปในวงโคจรของดาวพฤหัสบดี1.1.4 วงโคจรและสิ่งแวดล้อม1.1.5 deorbit และการสลายตัว1.2 ทีม1.3 ค่าใช้จ่าย1.4 วัตถุประสงค์ทางวิทยาศาสตร์2 เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์3 ส่วนการดำเนินงาน3.1 แผงเซลล์แสงอาทิตย์3.2 โทรคมนาคม3.3 ขับเคลื่อน4 กาลิเลโอคราบจุลินทรีย์และเลโก้ minifigures 5 เส้นดูเพิ่มเติม 6 7 อ้างอิง8 External เชื่อมโยงภาพรวม [แก้ไข] จูโนของวิถีนพเคราะห์; ติ๊กเครื่องหมายในช่วงเวลา 30 วัน. ไฟล์: จูโนยานอวกาศโคจร animation.webm จูโนยานอวกาศโคจรภาพเคลื่อนไหวจูโนเสร็จสิ้นการล่องเรือห้าปีกับดาวพฤหัสบดีถึงวันที่ 4 กรกฏาคม 2016 [7] ยานอวกาศเดินทางมารวมระยะทางประมาณ 2.8 พันล้านกิโลเมตร (18.7 AU; 1740000000 ไมล์) ที่จะไปถึงดาวพฤหัสบดี [12] ยานอวกาศจะโคจรของดาวพฤหัสบดี 37 ครั้งในช่วง 20 เดือนที่ผ่านมา [4] [13] วิถีจูโนที่ใช้แรงโน้มถ่วงช่วยเพิ่มความเร็วจากโลกที่ประสบความสำเร็จผ่าน.. บินผ่านโลกในเดือนตุลาคมปี 2013 สองปีหลังจากการเปิดตัวในวันที่ 5 สิงหาคม 2011 [14] 5 กรกฏาคม 2016 ยานอวกาศดำเนินการแทรกวงโคจรเผาช้าพอที่จะช่วยให้การจับภาพ มันจะทำให้ทั้งสองวงโคจร 53 วันก่อนที่จะดำเนินการเผาไหม้อีก 19 ตุลาคมที่จะนำมาไว้ใน 14 วันวงโคจรขั้วโลก. เมื่ออยู่ในวงโคจร 14 วันเครื่องมืออินฟราเรดและไมโครเวฟจะเริ่มต้นในการวัดการแผ่รังสีความร้อนเล็ดลอดออกมาจากส่วนลึกภายใน บรรยากาศของดาวพฤหัสบดี ข้อสังเกตเหล่านี้จะเสริมการศึกษาก่อนหน้าขององค์ประกอบของมันโดยการประเมินความอุดมสมบูรณ์และการกระจายของน้ำและดังนั้นจึงออกซิเจน ข้อมูลนี้จะให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับต้นกำเนิดของดาวพฤหัสบดี จูโนยังจะตรวจสอบการหมุนเวียนที่ไดรฟ์รูปแบบการไหลเวียนทั่วไปในชั้นบรรยากาศของดาวพฤหัสบดี เครื่องมืออื่น ๆ บนเรือจูโนจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับสนามแรงโน้มถ่วงและสนามแม่เหล็กขั้วโลก ภารกิจจูโนมีการตั้งค่าที่จะสรุปได้ในเดือนกุมภาพันธ์ 2018 หลังจากเสร็จสิ้น 37 วงโคจรของดาวพฤหัสบดีเมื่อการสอบสวนจะถูกยกเลิกการโคจรที่จะเผาไหม้ในชั้นบรรยากาศด้านนอกของดาวพฤหัสบดี [4] [13] เพื่อหลีกเลี่ยงความเป็นไปได้ของผลกระทบและชีวภาพใด ๆ การปนเปื้อนของหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สร้างสรรค์