As he watched her leaving, his expr

As he watched her leaving, his expression was complex, but he said nothing.

Xu Qing walked about seven steps before she stopped. She didn’t look back, but when she spoke, her voice echoed out in all directions.

“I might be not be very smart, but… I’m not an idiot.”

Meng Hao didn’t say anything for a moment. He knew that his words couldn’t fool Xu Qing. However, sometimes it doesn’t matter what is true and what is false. Sometimes… the result is all that matters.

Meng Hao had hoped that instead of tormenting herself by searching for him through all eternity, she could at least cut him off. After that, she could return to her incorruptible self, simple and pure.

It is better to forget….

He closed his eyes, and his heart filled with pain.

Xu Qing was quiet for a while, but finally, she smiled. It was a smile of determination and resolve that contained no regret….

She lifted her hand, and the glow of a sword flew out. It stabbed into the ground, sharp and powerful, rapidly carving out a deep, rectangular pit.

At the same time, mountain crag flew out from the nearby mountainous forest. When it arrived in front of her, she waved her hand, causing it to spin in the air. The sides were then shaved away until the crag turned into a stela.

She then rubbed her hand gently across the surface, causing words to appear.

Grave of Meng Hao and Xu Qing.

A bang rang out as the stone stele sank down into the ground next to the pit. She looked back at Meng Hao, her eyes filled with staunchness and determination.

We met on Mount Daqing.

Because of the Cosmetic Cultivation Pill in the Reliance Sect, and the way you called me Elder Sister, our fate was sealed forever.

That time in the Blessed Land in the Southern Domain, in my moment of despair, even the tears in my eyes could not obscure the image of you and your burning rage.

That time in the Black Sieve Sect, you appeared and helped me when my soul was on the verge of fading away. The way you smiled before we parted made my heart tremble.

That time by the Rebirth Cave, when you turned back to look at me, your image had already long since been imprinted in my heart…. I will never forget you, never!

I looked for you in the Western Desert Violet Sea. I searched for a long time, until finally my teardrop fell into the water. I don’t know if you were able to feel it.

I don’t know if you realized how happy I was when we met again in the Demon Immortal Sect. Those were the happiest days I’ve ever experienced. Life was calm, and we accompanied each other as we practiced cultivation. I was there at your side, you by mine.

Eventually, a day came in which I was incapable of practicing cultivation. My heart was in chaos, and an indescribable unease filled me. That was when… I went to look for you.

“You live, I live. You die, I die!” she said softly.

Meng Hao’s mind trembled, and he suddenly opened his eyes. His eyes were murky, but not murky enough to hide the intensity of his gaze.

He looked at Xu Qing, and he looked at the gravestone. He could see her determination, and he could see her sorrow written on the surface of the gravestone.

You live, I live. You die, I die!

These were not words of endearment, they were a promise….

“I’m a simple person,” she said softly, “but just because a person is simple doesn’t mean they lack determination. When a person has determination… then they will never forget. The path of cultivation is a long one, and I can’t keep going on alone.

“Since that’s the case, let’s go together to the Yellow Springs. What do you say? I can only hope that if there is another life after this one, then we will meet again.” Although her voice was not loud, and the gurgle of rain filled the air, Meng Hao could hear her words clearly.

The trembling of his heart increased, and he stood up. He walked out from under the eaves, allowing the rain to drench him as he walked over to stand in front of Xu Qing.

The ground was slippery, and the wind cold. Meng Hao was freezing, and he looked more elderly than ever.

Xu Qing looked at him. To her, it didn’t matter how much he had changed. To her, he was still that young man from Mount Daqing, her Junior Brother.

Rain fell onto them, and even between them, but it couldn’t stop them from looking into each other’s eyes.

“Take me to the Rebirth Cave!” Meng Hao said. The determination in his eyes grew more intense. He wanted to keep living, and he wanted that second life from the Rebirth Cave.

He was doing it for himself, for the obsession in his heart, for Xu Qing, and for all of his friends and family!

Xu Qing smiled and nodded. She stepped forward and took hold of his hand. Despite Meng Hao’s weakness, her face still flushed when she found herself up against his chest.

Time seemed to slow down for an eternity.

At some point, it stopped raining. A rainbow appeared in the morning sunlight, and it was beneath that rainbow that Xu Qing and Meng Hao transformed into a beam of light that shot off into the dista

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามเขาดูเธอทิ้ง นิพจน์ของเขาซับซ้อน แต่เขากล่าวว่า อะไรXu Qing เดินประมาณ 7 ขั้นตอนก่อนที่เธอหยุดการทำงาน เธอไม่ได้ดูกลับ แต่เมื่อเธอพูด เสียงสะท้อนเสียงออกในทุกทิศทาง"ฉันอาจจะไม่สมาร์ทมาก แต่... ฉันไม่ได้งี่เง่า"เมงเฮาไม่ได้พูดอะไรช่วง เขารู้ว่า คำพูดของเขาไม่หลอก Xu Qing อย่างไรก็ตาม บางครั้งมันไม่สำคัญอะไรเป็นจริงและสิ่งที่เป็นเท็จ บางครั้ง...ผลที่ได้คือทั้งหมดที่สำคัญเฮา เมงหวังว่า แทนที่จะ tormenting ตัวเองโดยการค้นหาเขาผ่านชั่วนิรันดร์ เธออาจน้อยตัดเขาออก หลังจากนั้น เธอสามารถกลับไปเธออคติตัวเอง เรียบง่าย และบริสุทธิ์ดีกว่าลืม...เขาปิดตาของเขา และหัวใจของเขาเต็มไป ด้วยความเจ็บปวดXu Qing เงียบครู่หนึ่ง แต่ในที่สุด เธอยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มของการกำหนดและแก้ไขที่อยู่ไม่เสียใจ...เธอยกมือของเธอ และแสงของดาบบินออก มันแทงลงในดิน คมชัด และรวดเร็วแกะสลักออกหลุมลึก สี่เหลี่ยม มีประสิทธิภาพในเวลาเดียวกัน crag ภูเขาบินออกจากป่าภูเขาใกล้เคียง เมื่อมันมาถึงด้านหน้าของเธอ เธอโบกมือของเธอ ก่อให้เกิดการหมุนในอากาศ ด้านข้างถูกแล้วโกนออกไปจนกว่า crag ที่กลายเป็นแผ่นศิลาจารึกพูดเธอแล้วลูบมือของเธอเบา ๆ ทั่วพื้นผิว ก่อให้เกิดคำที่ปรากฏหลุมฝังศพของเมงเฮาและ Xu Qingในบางรังออก stele หินจมลงสู่พื้นดินข้างหลุม เธอมองกลับมาที่เมงเฮา ดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยความมุ่งมั่นและ staunchnessเราพบบนภูเขา Daqingเนื่องจากเครื่องสำอางเพาะปลูกยาในนิกายพึ่ง และวิธีที่คุณเรียกลูกพี่ ชะตากรรมของเราถูกปิดสนิทตลอดไปเวลานั้นในดินแดนความสุขในโดเมนใต้ ในช่วงเวลาของฉันสิ้นหวัง แม้น้ำตาในดวงตาของฉันอาจไม่บังภาพของคุณและความโกรธของคุณเขียนเวลาในนิกายตะแกรงสีดำ คุณปรากฏตัวขึ้น และช่วยให้ฉันเมื่อจิตวิญญาณของฉันหมิ่นเลือนหายไป วิธีคุณยิ้มก่อนเราแยกทำหัวใจของฉันสั่นเวลา โดยถ้ำวิญญาณ เมื่อคุณหันกลับมามองที่ฉัน ภาพนานแล้วตั้งแต่เคย imprinted ในหัวใจของฉัน... ฉันจะไม่ลืมคุณ ไม่เคยผมมองคุณทะเลสีม่วงทะเลทรายตะวันตก ฉันค้นหาเป็นเวลานาน จนในที่สุด ฉันน้ำตาตกลงไปในน้ำ ฉันไม่รู้ถ้าคุณเคยรู้สึกว่ามันฉันไม่รู้ว่าถ้าคุณรู้ว่าผมมีความสุขเมื่อเราพบกันอีกครั้งในนิกายอมตะของปีศาจ ที่มีวันที่สุขที่สุดที่ฉันเคยมีประสบการณ์ ชีวิตสงบ และเราพร้อมกันเรารับเพาะปลูก ผมมีอยู่เคียงข้างคุณ คุณ โดยเหมืองในที่สุด มาวันที่มีความสามารถในการฝึกเพาะปลูก หัวใจของฉันในความสับสนวุ่นวาย และ unease การพรรณนาอย่างที่ผม นั่นคือเมื่อ... ผมไปหาคุณ"คุณอาศัยอยู่ ฉันอยู่ คุณตาย ฉันตาย "ขึ้นเมงห้าวใจ trembled และเขาก็เปิดตาของเขา ตาของเขาได้ชัดเจน แต่ไม่ชัดเจนเพียงพอที่จะซ่อนความเข้มของสายตาของเขาเขาดูที่ Xu Qing และเขามองไปที่หลุมศพ เขาจะได้เห็นความมุ่งมั่นของเธอ และเขาจะได้เห็นความเศร้าโศกเขียนบนพื้นผิวของหลุมศพคุณอาศัยอยู่ ฉันอาศัยอยู่ คุณตาย ฉันตายเหล่านี้ไม่ได้คำพูดของ endearment พวกเขามีสัญญา..."ผมเป็นคนที่เรียบง่าย เธอพูดเบา ๆ, " แต่เพียงเพราะเป็นคนง่ายไม่หมายความว่า พวกเขาขาดความมุ่งมั่น เมื่อคนมีความมุ่งมั่น...แล้วพวกเขาไม่มีวันลืม เส้นทางของการเพาะปลูกเป็นหนึ่งยาว และฉันไม่สามารถเก็บไปอยู่คนเดียว"เนื่องจากเป็นกรณีนี้ ลองไปโดดสปริงสีเหลือง คุณพูดอะไร ฉันสามารถหวังว่า หากมีชีวิตอีกหลังจากนี้หนึ่ง แล้วเราจะพบกันอีก" แม้ว่าเสียงไม่ดัง และ gurgle ฝนเติมอากาศ เมงเฮาจะได้ยินคำพูดของเธออย่างชัดเจนการสั่นของหัวใจของเขาเพิ่ม และเขาลุกขึ้นยืน เขาเดินออกมาจากใต้ชายคาบ้าน ช่วยให้ฝนเปียกโชกเขาขณะที่เขาเดินผ่านไปขาหน้า Xu Qingพื้นดินถูกลื่น และลมหนาว เฮา เมงเสร็จ และเขาดูสูงอายุมากขึ้นกว่าที่เคยXu Qing มองไปที่เขา เธอ มันไม่สำคัญว่าเขาได้เปลี่ยน เธอ เขาก็ยังหนุ่มคนนั้นได้จากภูเขา Daqing พี่จูเนียร์ฝนตกลง บนพวกเขา และแม้กระทั่ง ระหว่างพวกเขา แต่มันไม่สามารถหยุดพวกเขาจากการมองเข้าไปในตาของผู้อื่น"พาฉันไปถ้ำวิญญาณ" เมงเฮากล่าวว่า ความมุ่งมั่นในสายตาของเขาขยายตัวรุนแรงมากขึ้น เขาต้องการให้อาศัยอยู่ และเขาต้องที่ชีวิตสองจากถ้ำวิญญาณเขากำลังทำมัน สำหรับตัวเอง การครอบงำในใจ Xu Qing และ สำหรับเพื่อนและครอบครัวของเขาทั้งหมดXu Qing ยิ้ม และเลยต้อง เธอก้าวไปข้างหน้า และเอาถือของมือของเขา แม้ มีจุดอ่อนเมงเฮา ใบหน้าของเธอยังคงล้างเมื่อเธอพบตัวเองกับหน้าอกของเขาเวลาดูเหมือนจะ ช้าลงเป็นนิรันดรในบางจุด หยุดฝนตก รุ้งที่ปรากฏตัวในตอนเช้าแสงแดด และก็ใต้ที่เรนโบว์ที่ Xu Qing และเมงเฮากลายเป็นลำแสงที่ยิงเข้าไปใน dista

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เขาดูเธอออกจากการแสดงออกของเขาเป็นที่ซับซ้อน แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไร. เสี่ยวชิงเดินประมาณเจ็ดขั้นตอนก่อนที่เธอจะหยุด เธอไม่ได้มองย้อนกลับไป แต่เมื่อเธอพูดเสียงของเธอสะท้อนออกมาในทุกทิศทาง. "ฉันอาจจะไม่ได้เป็นสมาร์ทมาก แต่ ... ฉันไม่ได้เป็นคนบ้า." เม้ง Hao ไม่ได้พูดอะไรสักครู่ เขารู้ว่าคำพูดของเขาไม่สามารถหลอกเสี่ยวชิง แต่บางครั้งมันไม่สำคัญว่าสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่เป็นเท็จ บางครั้ง ... ผลที่ได้คือเรื่องทั้งหมดที่. เม้งเฮาหวังว่าแทนการทรมานตัวเองด้วยการหาเขาผ่านนิรันดร์ที่ทุกคนอย่างน้อยจะตัดเขาออก หลังจากนั้นเธอจะกลับไปที่ตัวเองไม่เน่าเปื่อยของเธอที่เรียบง่ายและบริสุทธิ์. มันจะดีกว่าที่จะลืม ... . เขาปิดตาของเขาและหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด. เสี่ยวชิงเป็นที่เงียบสงบในขณะที่ แต่ในที่สุดเธอยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มของความมุ่งมั่นและการแก้ปัญหาที่มีความเสียใจที่ไม่มี ... . เธอยกมือของเธอและการเรืองแสงของดาบบินออก มันแทงลงไปในดินที่คมชัดและมีประสิทธิภาพอย่างรวดเร็วแกะสลักออกลึกหลุมสี่เหลี่ยม. ในเวลาเดียวกัน, ผาภูเขาบินออกจากป่าภูเขาอยู่บริเวณใกล้เคียง เมื่อมันมาถึงในด้านหน้าของเธอเธอโบกมือของเธอทำให้มันหมุนอยู่ในอากาศ ด้านข้างถูกโกนแล้วไปจนกว่าผากลายเป็นแผ่นศิลาจารึกได้. จากนั้นเธอก็ลูบมือของเธอเบา ๆ บนพื้นผิวที่ก่อให้เกิดคำพูดที่จะปรากฏ. หลุมฝังศพของเม้ง Hao และเสี่ยวชิง. ปังดังออกมาเป็น stele หินจมลงไปในพื้นดิน ถัดจากหลุม เธอมองกลับมาที่เม้งเฮาดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความแข็งขันและความมุ่งมั่น. เราได้พบบนภูเขา Daqing. เพราะยาเพาะปลูกเครื่องสำอางในการพึ่งนิกายและวิธีการที่คุณเรียกฉันว่าพี่สาวชะตากรรมของเราถูกปิดผนึกไว้ตลอดไป. เวลาในการที่ ดินแดนความสุขในโดเมนภาคใต้ในช่วงเวลาของฉันของความสิ้นหวังแม้น้ำตาในดวงตาของฉันไม่สามารถปิดบังภาพของคุณและความโกรธเผาไหม้ของคุณ. เวลาในสีดำตะแกรงนิกายที่คุณปรากฏตัวขึ้นและช่วยให้ฉันเมื่อจิตวิญญาณของฉันคือ หมิ่นจางหายไป วิธีการที่คุณยิ้มก่อนที่เราจะแยกทำสั่นหัวใจของฉัน. เวลาโดยถ้ำวิญญาณว่าเมื่อคุณหันกลับไปมองที่ผมภาพของคุณมีอยู่แล้วความยาวตั้งแต่ถูกตราตรึงในหัวใจของฉัน ... ฉันจะไม่ลืมคุณไม่เคย! ผมมองคุณอยู่ในทะเลทรายตะวันตกทะเลสีม่วง ผมค้นหามาเป็นเวลานานจนในที่สุดน้ำตาของฉันตกลงไปในน้ำ ผมไม่ทราบว่าคุณก็สามารถที่จะรู้สึกว่ามัน. ผมไม่ทราบว่าถ้าคุณรู้ว่าผมมีความสุขเมื่อเราพบกันอีกครั้งในปีศาจอมตะนิกาย สิ่งเหล่านี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดที่ฉันเคยมีประสบการณ์ ชีวิตคือความสงบและเรามาพร้อมกับแต่ละอื่น ๆ ในขณะที่เรามีประสบการณ์การเพาะปลูก ผมมีที่ด้านข้างของคุณคุณโดยเหมือง. ในที่สุดวันมาที่ฉันมีความสามารถของการฝึกการเพาะปลูก หัวใจของฉันอยู่ในความสับสนวุ่นวายและความไม่พอใจสุดจะพรรณนาเต็มไป นั่นคือเมื่อ ... ฉันไปหาคุณ. "คุณมีชีวิตอยู่ผมอาศัยอยู่ คุณตายฉันตาย! "เธอพูดเบา ๆ . ใจเม้งงูเห่าตัวสั่นและเขาก็เปิดตาของเขา ดวงตาของเขามืด แต่ไม่มืดพอที่จะซ่อนความเข้มของการจ้องมองของเขา. เขามองไปที่เสี่ยวชิงและเขามองไปที่หลุมศพ เขาจะได้เห็นความมุ่งมั่นของเธอและเขาจะได้เห็นความเศร้าโศกของเธอเขียนบนพื้นผิวของหลุมศพได้. คุณอยู่ฉันอาศัยอยู่ คุณตายฉันตาย! เหล่านี้ไม่ได้คำพูดของความรักที่พวกเขาสัญญาว่า ... . "ฉันเป็นคนที่เรียบง่าย" เธอพูดเบา ๆ " แต่เพียงเพราะเป็นคนที่เรียบง่ายไม่ได้หมายความว่าพวกเขาขาดความมุ่งมั่น เมื่อมีบุคคลที่มีความมุ่งมั่น ... แล้วพวกเขาจะไม่มีวันลืม เส้นทางของการเพาะปลูกเป็นเวลานานหนึ่งและผมก็ไม่สามารถให้เกิดขึ้นเพียงอย่างเดียว. "ตั้งแต่เป็นกรณีที่ขอไปร่วมกันเพื่อให้สีเหลืองสปริงส์ พูดว่าอะไรนะ? ฉันได้ แต่หวังว่าถ้ามีชีวิตอีกครั้งหลังจากนี้แล้วเราจะพบกันอีกครั้ง. "แม้ว่าเสียงของเธอก็ไม่ได้ดังและไหลโครกของฝนที่เต็มไปด้วยอากาศเม้งเฮาจะได้ยินคำพูดของเธออย่างชัดเจน. ตัวสั่นในใจของเขา เพิ่มขึ้นและเขาก็ลุกขึ้นยืน เขาเดินออกมาจากใต้ชายคาบ้านที่ช่วยให้ฝนเปียกโชกเขาในขณะที่เขาเดินไปยืนอยู่หน้าเสี่ยวชิง. พื้นดินลื่นและลมเย็น เม้งเฮาถูกแช่แข็งและเขามองผู้สูงอายุมากขึ้นกว่าเดิม. เสี่ยวชิงมองไปที่เขา ที่เธอก็ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ที่เขามีการเปลี่ยนแปลง กับเธอที่เขายังเป็นชายหนุ่มจากภูเขา Daqing เธอจูเนียร์บราเดอร์. ฝนลดลงไปยังพวกเขาและแม้กระทั่งระหว่างพวกเขา แต่ก็ไม่สามารถหยุดพวกเขาจากการมองเข้าไปในดวงตาของกันและกัน. "พาฉันไปที่ถ้ำวิญญาณ!" เม้งเฮากล่าวว่า ความมุ่งมั่นในสายตาของเขาเติบโตที่รุนแรงมากขึ้น เขาต้องการที่จะให้ที่อยู่อาศัยและเขาก็อยากว่าชีวิตที่สองจากถ้ำ Rebirth. เขาได้ทำเพื่อตัวเองสำหรับความหลงใหลในหัวใจของเขาสำหรับเสี่ยวชิงและสำหรับทั้งหมดของเพื่อน ๆ และครอบครัวของเขา! เสี่ยวชิงยิ้มและพยักหน้า เธอก้าวไปข้างหน้าและจับมือของเขา แม้จะมีความอ่อนแอเม้ง Hao ของใบหน้าของเธอยังคงแดงเมื่อเธอพบว่าตัวเองขึ้นกับหน้าอกของเขา. เวลาดูเหมือนจะชะลอตัวลงสำหรับนิรันดร์. ในบางจุดที่มันหยุดฝนตก รุ้งปรากฏในแสงแดดตอนเช้าและมันก็อยู่ใต้รุ้งว่าเสี่ยวชิงและเม้งเฮากลายเป็นลำแสงที่ยิงออกไป dista ที่