Both objective and subjective measu

Both objective and subjective measures of dynamism are negative and statistically significant, with a straightforward linear influence on performance. As with munificence, when the coefficients are compared, subjective dynamism (−.73) has a larger influence on performance than the objective dynamism measure (−0.51). A one unit increase in subjective dynamism decreases test score perfor-mance by .73 percentage points whereas a one unit increase in objective dyna-mism decreases test scores by .51 percentage points. Thus, it appears managers’ perceptions of the rapidity and unpredictability of environmental change is more likely to destabilise an organization than the objective rate of that change. Although the substantive impact of environmental dynamism on performance is less than environmental munificence, management scholars have long argued that perceived environmental uncertainty has an especially salient influence on orga-nizational outcomes (see Duncan 1972; Emery and Trist 1965). Table 3 summarises the findings of the analysis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์และมาตรการตามอัตวิสัยของสามัคคีเป็นค่าลบ และทางสถิติอย่างมีนัย สำคัญ มีอิทธิพลเชิงเส้นตรงไปตรงมาเกี่ยวกับประสิทธิภาพ เป็น munificence เมื่อมีการเปรียบเทียบสัมประสิทธิ์ สามัคคีตามอัตวิสัย (−.73) มีอิทธิพลใหญ่ในประสิทธิภาพกว่าวัดสามัคคีวัตถุประสงค์ (−0.51) การเพิ่มขึ้นหนึ่งหน่วยในสามัคคีตามอัตวิสัยลดลงทดสอบคะแนน perfor-mance .73 เปอร์เซ็นต์จุดในขณะที่การเพิ่มขึ้นหนึ่งหน่วยใน mism นไดวัตถุประสงค์ลดทดสอบจุดคะแนนโดย.51 ดังนั้น มันปรากฏภาพลักษณ์ของผู้จัดการของ rapidity ที่ และ unpredictability ของการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมมีแนวโน้มที่จะ destabilise องค์กรมากกว่าอัตราการเปลี่ยนแปลงที่วัตถุประสงค์ แม้ว่าผลกระทบของสิ่งแวดล้อมสามัคคีประสิทธิภาพแน่นจะน้อยกว่า munificence สิ่งแวดล้อม นักวิชาการบริหารได้จึงโต้เถียงว่า ความไม่แน่นอนของสิ่งแวดล้อมรับรู้มีผลต่อการผล orga nizational (ดันแคน 1972 ดูเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง กากกะรุนและ Trist 1965) ตาราง 3 summarises ลึกวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งมาตรการวัตถุประสงค์และอัตนัยของชีวิตชีวาเป็นเชิงลบอย่างมีนัยสำคัญและมีอิทธิพลเชิงเส้นตรงไปตรงมาเกี่ยวกับประสิทธิภาพ เช่นเดียวกับความกรุณาเมื่อค่าสัมประสิทธิ์ที่มีการเปรียบเทียบชีวิตชีวาอัตนัย (-.73) มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการทำงานที่มีขนาดใหญ่กว่าวัดชีวิตชีวาวัตถุประสงค์ (-0.51) เพิ่มขึ้นหนึ่งหน่วยในพลวัตอัตนัยลดลงคะแนนการทดสอบ perfor-โดยแรนซัม 0.73 คะแนนร้อยละในขณะที่การเพิ่มขึ้นของหน่วยหนึ่งในวัตถุประสงค์ Dyna-mism ลดลงคะแนนการทดสอบจาก 0.51 คะแนนร้อยละ ดังนั้นจึงปรากฏการรับรู้ของผู้บริหารของความรวดเร็วและความไม่แน่นอนของการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมที่มีแนวโน้มที่จะเป็นองค์กรที่มั่นคงกว่าอัตราวัตถุประสงค์ของการเปลี่ยนแปลงที่ แม้ว่าผลกระทบที่สำคัญของชีวิตชีวาสิ่งแวดล้อมต่อประสิทธิภาพการทำงานน้อยกว่าความกรุณาสิ่งแวดล้อม, นักวิชาการการจัดการเป็นที่ถกเถียงกันมานานแล้วว่ามีความไม่แน่นอนการรับรู้สิ่งแวดล้อมมีอิทธิพลสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผล Orga-nizational (ดูดันแคน 1972; Emery และ Trist 1965) ตารางที่ 3 สรุปผลการวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งวัตถุประสงค์และมาตรการเชิงอัตนัยของพลวัตเป็นลบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับอิทธิพลตรงไปตรงมาเชิงเส้นในงาน กับความใจกว้างเมื่อสัมประสิทธิ์เปรียบเทียบแบบพลวัต ( − . 73 ) มีขนาดใหญ่ที่มีประสิทธิภาพมากกว่าวัตถุประสงค์พลวัตวัด ( − 0.51 )เป็นหน่วยหนึ่งในการปรับตัวลดลงคะแนนอัตนัยเพิ่ม perfor แมนส์ . 73 เปอร์เซ็นต์ในขณะที่หนึ่งหน่วย เพิ่มวัตถุประสงค์ ไดน่า mism ลดคะแนนสอบ โดย 51 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้นดูเหมือนว่าผู้จัดการกลุ่มทางด้านความรวดเร็วและ unpredictability ของการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมมีแนวโน้มที่จะทำให้ไม่มั่นคง มีองค์กรกว่าอัตราของการเปลี่ยนแปลงนั้นแม้ว่าผลกระทบสำคัญของพลวัตสิ่งแวดล้อมประสิทธิภาพน้อยกว่าความกรุณาด้านสิ่งแวดล้อม , นักวิชาการด้านสิ่งแวดล้อมได้แย้งว่าการรับรู้ความไม่แน่นอนที่มีอิทธิพลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเด่นบน หรือ nizational ผล ( ดู 1972 และดันแคน ; กากกะรุนทริส 1965 ) ตารางที่ 3 summarises ผลของการวิเคราะห์