She commandeered the room in the ba

She commandeered the room in the basement of her dorm as soon as she realized she would have to pull an all-nighter in order to prepare for tomorrow’s final exam. Her roommate, Jenna, liked to get to bed early, so she packed up everything she thought she would need and went downstairs to study . . . and study . . . and study some more.
It was two o’clock, when she realized that she’d left one of the textbooks upstairs on her bed. With a dramatic sigh, she rose, and climbed the stairs slowly to her third-floor dorm room.
The lights were dim in the long hallway, and the old boards creaked under her weary tread. She reached her room and turned the handle as softly as she could, pushing the door open just enough to slip inside, so that the hall lights wouldn’t wake her roommate.

The room was filled with a strange, metallic smell. She frowned a bit, her arms breaking out into chills. There was a strange feeling of malice in the room, as if a malevolent gaze were fixed upon her. It was a mind trick; the all-nighter was catching up with her.

She could hear Jenna breathing on the far side of the room—a heavy sound, almost as if she had been running. Jenna must have picked up a cold during the last tense week before finals.

She crept along the wall until she reached her bed, groping among the covers for the stray history textbook. In the silence, she could hear a steady drip-drip-drip sound. She sighed silently. Facilities would have to come to fix the sink in the bathroom…again.

Her fingers closed on the textbook. She picked it up softly and withdrew from the room as silently as she could.

Relieved to be out of the room, she hurried back downstairs, collapsed into an overstuffed chair and studied until six o’clock. She finally decided that enough was enough. If she slipped upstairs now, she could get a couple hours’ sleep before her nine o’clock exam.

The first of the sun’s rays were beaming through the windows as she slowly slid the door open, hoping not to awaken Jenna. Her nose was met by an earthy, metallic smell a second before her eyes registered the scene in her dorm room. Jenna was spread-eagled on top of her bed against the far wall, her throat cut from ear to ear and her nightdress stained with blood. Two drops of blood fell from the saturated blanket with a drip-drip noise that sounded like a leaky faucet.

Scream after scream poured from her mouth, but she couldn’t stop herself any more than she could cease wringing her hands. All along the hallway, doors slammed and footsteps came running down the passage.

Within moments other students had gathered in her doorway, and one of her friends gripped her arm with a shaking hand and pointed a trembling finger toward the wall. Her eyes widened in shock at what she saw. Then she fainted into her friend’s arms.

On the wall above her bed, written in her roommate’s blood, were the words: “Aren’t you glad you didn’t turn on the light?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอบุกห้องในชั้นล่างของหอพักของเธอทันทีที่เธอรู้เธอจะต้องดึงการ all-nighter เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการสอบขั้นสุดท้ายของวันพรุ่งนี้ ของเธอเพื่อนร่วมห้อง เจนนา ชอบเข้าไปที่เตียงก่อน เพื่อเธอบรรจุค่าทุกอย่างที่ เธอคิดว่า เธอต้อง และไปลงบันไดศึกษา...ศึกษา... และศึกษาเพิ่มเติมบางอย่าง.
ก็สองโมง เมื่อเธอรู้ว่า เธอได้ทิ้งตำราหนึ่งชั้นบนเตียงของเธอ แยกกันอย่างมาก เธอโรส และปีนขึ้นบันไดอย่างช้า ๆ เธอห้องหอพักสามชั้น
ไฟได้มิติในห้องโถงยาว และบอร์ดเก่า creaked ภายใต้ตีนตะขาบของเธอเหนื่อย เธอถึงห้องของเธอ และเปิดจุดจับเบา ๆ เป็นเธอสามารถ ผลักดันประตูเปิดเพียงพอที่จะจัดส่งภายใน เพื่อให้ไฟหอจะไม่ปลุกเพื่อนร่วมห้องของเธอ

ห้องก็เต็มไป ด้วยกลิ่นแปลก โลหะการ เธอ frowned บิต แขนแบ่งออกเป็นหนาวสั่น มีความรู้สึกแปลกของเจ็บแค้นในห้องพัก เป็นถ้ามีแก้ไขสายตาซึ่งคิดร้ายเมื่อเธอ มันหลอกลวงจิตใจ all-nighter ถูกจับขึ้นกับ her.

เธออาจได้ยินเสียงหายใจอยู่ด้านห้องเจนนา — เสียงหนัก เกือบเป็นถ้าเขาได้ทำงาน เจนนาต้องได้รับความเย็นในช่วงตึงเครียดสัปดาห์ที่ผ่านมาก่อนรอบชิงชนะเลิศ

เธอ crept ตามผนังจนเธอถึงเตียงของเธอ คล้าหาระหว่างครอบคลุมสำหรับตำราเรียนประวัติศาสตร์ที่หลงทาง ในความเงียบ เธออาจได้ยินเสียงหยดน้ำหยดหยดมั่นคง เธอถอนหายใจเงียบ ๆ สิ่งอำนวยความสะดวกจะต้องมาแก้ไขอ่างในห้องน้ำ...อีก

นิ้วของเธอปิดตำราเรียน เธอรับมันเบา และต้องถอนตัวออกจากห้องเงียบ ๆ เหมือนที่เธอสามารถทำ

ปลดปล่อยให้ออกไปนอกห้อง เธอรีบหลังล่าง ยุบเป็นเก้าอี้เป็นขนห่าน และเรียนจนถึงหกโมง ในที่สุดเธอตัดสินใจว่า พอก็เพียงพอแล้ว ถ้าเธอเล็ดรอดชั้นบนตอนนี้ เธออาจได้นอนสองสามชั่วโมงก่อนเธอเก้าโมงสอบได้

ครั้งแรกของรังสีได้อย่างเบิกบานผ่านหน้าต่างเป็นเธอช้า ๆ ออกกำลังเปิดประตู หวังไม่ปลุกเจนนา จมูกของเธอถูกพบ โดยมีกลิ่นดิน โลหะวินาทีก่อนที่ตาของเธอลงทะเบียนฉากในหอพักของเธอ เจนนาถูก spread-eagled บนเตียงของเธอกับผนังไกล ลำคอของเธอตัดจากหูถึงหู และ nightdress ของเธอสีกับเลือด หยดเลือดตกจากแบบครอบคลุมที่อิ่มตัวด้วยเสียงหยดน้ำหยดที่แต่เพียงแห่งเช่นการที่รั่วก๊อก

ร้องหลังจากกรี๊ด poured จากปากของเธอ แต่เธอไม่สามารถหยุดตัวเองได้มากกว่าเธอสามารถหยุด wringing มือของเธอ รับเสียงพูด ถาโถมประตู และเท้ามาวิ่งลงทาง

ภายในช่วงเวลาที่มีการรวบรวมนักเรียนอื่น ๆ ในประตูของเธอ และเพื่อนของเธอหนึ่ง gripped แขนกับมืองก ๆ และชี้นิ้ว trembling ไปทางผนัง ตาของเธอ widened ในช็อตที่เธอเห็น แล้วเธอเป็นเป็นอาวุธของเพื่อน

บนผนังข้างเตียงของเธอ เพื่อนร่วมห้องของเธอเลือด เขียนถูกคำ: "ไม่คุณดีใจที่คุณไม่ได้เปิดไฟหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอยึดห้องพักในห้องใต้ดินของหอพักของเธอทันทีที่เธอรู้ว่าเธอจะต้องดึงทุก nighter เพื่อเตรียมตัวสำหรับการสอบครั้งสุดท้ายของวันพรุ่งนี้ เพื่อนร่วมห้องของเธอเจนชอบที่จะได้รับเข้านอน แต่หัวค่ำเพื่อที่เธอแน่นขึ้นทุกอย่างที่เธอคิดว่าเธอจะต้องเดินลงมาชั้นล่างเพื่อการศึกษา . . และการศึกษา . . และศึกษาเพิ่มเติมบางอย่าง
มันเป็น 02:00 เมื่อเธอรู้ว่าเธอจะออกจากหนึ่งในตำราชั้นบนบนเตียงของเธอ กับถอนหายใจอย่างเธอลุกและปีนขึ้นบันไดช้าไปห้องพักหอพักของเธอชั้นที่สาม
ไฟถูกหรี่ในห้องโถงยาวและบอร์ดเก่า creaked ภายใต้ดอกยางที่อ่อนล้าของเธอ เธอเอื้อมมือไปที่ห้องของเธอและหันไปจับเป็นเบา ๆ ที่เธอได้ผลักดันเปิดประตูเพียงแค่พอที่จะลื่นภายในเพื่อให้ไฟฮอลล์จะไม่ตื่นเพื่อนร่วมห้องของเธอในห้องที่เต็มไปด้วยความแปลกกลิ่นโลหะ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยแขนของเธอแตกออกเป็นหนาวสั่น มีความรู้สึกที่แปลกของความอาฆาตพยาบาทในห้องพักเป็นเช่นถ้าสายตามุ่งร้ายได้รับการแก้ไขให้เธอ มันเป็นเคล็ดลับใจ; ทุก nighter ถูกจับกับเธอเธอสามารถได้ยินเสียงเจนน่าหายใจในอีกฟากหนึ่งของห้องเสียงหนักราวกับว่าเธอได้รับการทำงาน เจนน่าจะต้องมีการหยิบขึ้นมาเย็นในช่วงสัปดาห์ที่ตึงเครียดสุดท้ายก่อนที่รอบชิงชนะเลิศเธอพุ่งตามผนังจนกระทั่งเธอมาถึงเตียงของเธอ, คล้าหาในหมู่ครอบคลุมสำหรับตำราเรียนประวัติศาสตร์จรจัด ในความเงียบที่เธอจะได้ยินเสียงหยดหยดหยดอย่างต่อเนื่อง เธอถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ สิ่งอำนวยความสะดวกจะต้องมาแก้ไขอ่างล้างมือในห้องน้ำ ... อีกครั้งนิ้วมือของเธอปิดในตำราเรียน เธอหยิบมันขึ้นมาเบา ๆ และถอนตัวออกจากห้องพักที่เงียบ ๆ ขณะที่เธออาจจะโล่งใจที่จะออกจากห้องเธอรีบกลับลงมาชั้นล่างทรุดตัวลงไปในเก้าอี้ overstuffed และศึกษาจน 06:00 ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจว่าพอก็เพียงพอ ถ้าเธอลื่นชั้นบนตอนนี้เธอจะได้รับการนอนหลับไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่จะเก้าโมงสอบของเธอเป็นครั้งแรกของรังสีของดวงอาทิตย์ที่กำลังฉายแสงผ่านหน้าต่างในขณะที่เธอค่อยๆเลื่อนประตูเปิดไม่ได้หวังที่จะปลุกเจนน่า จมูกของเธอได้พบกับดินโลหะกลิ่นที่สองก่อนที่ดวงตาของเธอที่ลงทะเบียนฉากในห้องพักหอพักของเธอ เจนน่าได้รับการกระจาย eagled บนเตียงของเธอกับผนังไกลคอของเธอตัดออกมาจากหูถึงหูและชุดนอนของเธอเปื้อนไปด้วยเลือด สองหยดเลือดลดลงจากผ้าห่มอิ่มตัวกับเสียงหยดน้ำหยดที่ฟังเหมือนก๊อกน้ำรั่วกรีดร้องหลังจากที่กรีดร้องเทออกมาจากปากของเธอ แต่เธอไม่สามารถหยุดตัวเองมากกว่าที่เธอจะหยุดบิดมือของเธอใด ๆ ตลอดทางเดินประตูกระแทกและรอยเท้ามาวิ่งลงทางเดินภายในช่วงเวลาที่นักเรียนคนอื่น ๆ มารวมตัวกันที่ประตูทางเข้าของเธอและเพื่อนคนหนึ่งของเธอจับแขนของเธอด้วยมือสั่นและชี้นิ้วสั่นไปทางผนัง ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจในสิ่งที่เธอเห็น จากนั้นเธอก็เป็นลมในอ้อมแขนของเพื่อนของเธอบนผนังเหนือเตียงของเธอที่เขียนในเลือดเพื่อนร่วมห้องของเธอเป็นคำพูดว่า "คุณไม่ดีใจที่คุณไม่ได้เปิดไฟหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอใช้ห้องในชั้นใต้ดินของหอของเธอทันทีที่เธอรู้ว่าเธอจะต้องทำงานทั้งคืน เพื่อเตรียมสำหรับการสอบรอบสุดท้ายวันพรุ่งนี้ . รูมเมทของเธอ เจนน่า ชอบนอนเช้า เธอจึงเก็บของทุกอย่างที่เธอ คิดว่าเธอจะต้องลงไปศึกษา . . . . . . . และศึกษา . . . . . . . และการศึกษาบางส่วนเพิ่มเติม .
มันสองโมงเมื่อเธอตระหนักว่าเธอจะทิ้งหนึ่งในหนังสือเรียนขึ้นไปบนเตียงของเธอ ถอนหายใจ , ละครนางกุหลาบและปีนบันไดช้าๆกับเธอชั้น 3 หอพัก ห้องพัก
แสงไฟสลัวในห้องโถงยาวและบอร์ดเก่า creaked ภายใต้ย่างเหนื่อยล้าของเธอ เธอมาถึงห้องของเธอและหันมาจับเบาเท่าที่เธอสามารถผลักประตูเปิดแค่พอลื่นภายในเพื่อให้ไฟหอจะไม่ปลุกเพื่อนร่วมห้อง

ห้องเต็มไปด้วยกลิ่นแปลก โลหะ . เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย แขนแบ่งออกเป็นการหนาวสั่น มันมีความรู้สึกแปลกๆ มุ่งร้าย ใน ห้อง เช่น ถ้าเป็นสายตามุ่งร้ายถูกกำหนดให้แก่เธอ มันคือการหลอกลวงจิตใจ ; ทั้งคืน ถูกจับขึ้นกับเธอ

เธอได้ยินเจนน่าหายใจบนด้านไกลของ room-a เสียงหนัก ,เกือบราวกับว่าเธอเคยวิ่ง เจนน่าต้องมารับเย็นในช่วงกาลสัปดาห์ก่อนรอบสุดท้าย

เธอคลานไปตามผนัง จนไปถึงเตียงของเธอ ลูบของครอบคลุมสำหรับจรจัดประวัติ หนังสือ ในความเงียบ เธอได้ยินคงหยดหยดหยดเสียง เธอถอนหายใจอย่างเงียบๆ เครื่องจะต้องมาซ่อมอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ

. . . . . . . อีกครั้งนิ้วเธอปิดหนังสือ เธอหยิบมันขึ้นมาอย่างแผ่วเบาและถอนตัวออกไปจากห้องอย่างเงียบ ๆเธอสามารถ

โล่งใจที่จะออกจากห้อง เธอจึงรีบวิ่งกลับลงไปข้างล่างที่ล้มลงในเก้าอี้ overstuffed และเรียนจนถึงหกโมงเย็น ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจว่าพอก็เพียงพอ ถ้าเธอหลบอยู่ข้างบน ตอนนี้เธออาจจะสองสามชั่วโมงนอนก่อนเธอเก้าโมงสอบ

ครั้งแรกของรังสีดวงอาทิตย์ที่กำลังยิ้มแย้มผ่านทางหน้าต่างขณะที่เธอค่อยๆเลื่อนประตูเปิด หวังจะปลุก เจนน่า จมูกของเธอถูกพบโดยดิน , โลหะกลิ่นที่สองก่อนที่ตาของเธอที่จดทะเบียนในฉากที่ห้องของเธอ เจนน่าอยู่กระจาย eagled บนเตียงของเธอกับผนังไกล เธอตัดคอจากหูเพื่อหู nightdress ของเธอและเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสองหยดของเลือดลดลงจากไขมันอิ่มตัว ผ้าห่มกับหยดน้ำหยดเสียงนั่นเหมือนก๊อกรั่ว

กรี๊ดหลังจากกรี๊ดรินจากปากของเธอ แต่เธอไม่สามารถหยุดตัวเอง มากกว่าที่เธอจะหยุดจับมือเธอ ตลอด ทางเดินและประตูกระแทกฝีเท้าวิ่งลงทางเดิน

ภายในช่วงเวลาที่นักเรียนคนอื่น ๆได้มีการรวบรวมที่ประตูห้องของเธอและหนึ่งในเพื่อนของเธอดึงแขนของเธอด้วยการเขย่ามือสั่นและชี้นิ้วไปที่ผนัง เธอเบิกตากว้างตกใจในสิ่งที่เธอเห็น เธอหมดสติอยู่ในอ้อมแขนเพื่อน

บนผนังเหนือเตียงของเธอ ที่เขียนไว้ในสายเลือดของเพื่อนร่วมห้อง , คำพูด : " คุณดีใจไหมที่คุณไม่ได้เปิดไฟ ?