The number of SAs and intervention

The number of SAs and intervention plans completed
during the pilot study are shown in Table 2.
From this table, it can be seen that the basic and
advanced SA and intervention plans were not
completed by all nurses. The reasons nurses mentioned
for not applying the guideline were positive
symptoms of schizophrenia and low verbal intelligence
of the patients, which hindered communication.
Furthermore, the nurses thought it better to refrain from assessing suicidality when patients were
focusing on rehabilitation (e.g., restoring independent
living, employment, study).
During the interviews, nurses indicated that the
patients’ responses to application of the guideline
were very positive. Although speaking about their
suicidality had not been easy for the patients (more
than once they reacted emotionally to the questions),
they expressed appreciation for having been given
the opportunity to talk about suicidality and related
issues. One patient responded that it was the first
time someone had asked about suicidal thoughts, and
that he had found it difficult to bring up the issue
himself.
Seventeen of the participating nurses filled in
the questionnaire after the pilot study. Table 1
shows their responses (average ratings and standard
deviation). The remainder of the results of the
pilot study are described in relation to the topic areas
that were covered by the questionnaire. Where applicable,
average questionnaire ratings are indicated in
the text.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวน SAs และแทรกแซงแผนเสร็จสมบูรณ์ระหว่างร่องจะแสดงในตารางที่ 2จากตารางนี้ จะเห็นที่พื้นฐาน และขั้นสูงสะอาดและแผนการแทรกแซงไม่ได้เสร็จสมบูรณ์ โดยพยาบาลทั้งหมด เหตุผลที่พยาบาลกล่าวสำหรับการใช้ผลงานไม่ได้บวกอาการของโรคจิตเภทและปัญญาวาจาต่ำของผู้ป่วย ซึ่งผู้ที่ขัดขวางการสื่อสารนอกจากนี้ พยาบาลคิดว่า มันดีกว่าละเว้นการประเมิน suicidality เมื่อผู้ป่วยได้เน้นการฟื้นฟูสมรรถภาพ (เช่น คืนค่าอิสระห้องนั่งเล่น ทำงาน เรียน)ในระหว่างการสัมภาษณ์ พยาบาลระบุที่ผู้ป่วยตอบสนองต่อของผลงานเป็นบวกมาก แม้ว่าจะพูดเกี่ยวกับพวกเขาsuicidality ไม่ได้ง่ายสำหรับผู้ป่วย (เพิ่มเติมกว่าครั้ง นั้นปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นอารมณ์คำถาม),พวกเขาแสดงความขอบคุณที่มีการกำหนดโอกาสที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ suicidality และที่เกี่ยวข้องปัญหา หนึ่งผู้ป่วยตอบว่า เป็นครั้งแรกเวลามีคนถามเกี่ยวกับความคิดอยากฆ่าตัวตาย และที่เขาได้พบมันยากที่จะนำปัญหาตัวเองSeventeen พยาบาลเข้าร่วมกรอกแบบสอบถามหลังจากการศึกษานำร่อง ตารางที่ 1แสดงการตอบรับ (จัดอันดับโดยเฉลี่ยและมาตรฐานความแตกต่าง) ส่วนเหลือของผลลัพธ์ของการอธิบายการศึกษานำร่องเกี่ยวกับพื้นที่หัวข้อที่ถูกครอบคลุม โดยแบบสอบถาม เกี่ยวข้องการจัดอันดับเฉลี่ยแบบสอบถามระบุไว้ในข้อความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวน SAs และแผนการแทรกแซงเสร็จสมบูรณ์
ในระหว่างการศึกษานำร่องที่แสดงในตารางที่ 2
จากตารางนี้ก็จะเห็นได้ว่าขั้นพื้นฐานและ
ขั้นสูง SA และแผนการแทรกแซงไม่ได้
แล้วเสร็จโดยพยาบาลทั้งหมด เหตุผลพยาบาลกล่าวถึง
ไม่ได้ใช้แนวทางเป็นบวก
อาการของโรคจิตเภทและความฉลาดทางวาจาต่ำ
ของผู้ป่วยซึ่งขัดขวางการสื่อสาร.
นอกจากนี้พยาบาลคิดว่าดีกว่าที่จะละเว้นจากการประเมิน suicidality เมื่อผู้ป่วย
มุ่งเน้นไปที่การฟื้นฟูสมรรถภาพ (เช่นการฟื้นฟูอิสระ
ที่อยู่อาศัย การจ้างงานการศึกษา).
ในระหว่างการสัมภาษณ์, พยาบาลชี้ให้เห็นว่า
การตอบสนองของผู้ป่วยกับการประยุกต์ใช้แนวทางที่
เป็นบวกมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาพูดเกี่ยวกับ
suicidality ไม่ได้ง่ายสำหรับผู้ป่วย (เพิ่มเติม
กว่าเมื่อพวกเขามีปฏิกิริยาตอบสนองทางอารมณ์คำถาม)
พวกเขาได้แสดงความขอบคุณสำหรับการได้รับ
โอกาสที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ suicidality และที่เกี่ยวข้องกับ
ปัญหา ผู้ป่วยรายหนึ่งตอบว่ามันเป็นครั้งแรก
ครั้งที่มีคนถามเกี่ยวกับความคิดฆ่าตัวตายและ
ว่าเขาได้พบว่ามันยากที่จะนำขึ้นปัญหา
ตัวเอง.
เจ็ดของพยาบาลที่เข้าร่วมโครงการกรอก
แบบสอบถามหลังการศึกษานำร่อง ตารางที่ 1
แสดงให้เห็นถึงการตอบสนองของพวกเขา (คะแนนเฉลี่ยและมาตรฐาน
การเบี่ยงเบน) ที่เหลือของผลการ
ศึกษานำร่องจะมีการอธิบายในความสัมพันธ์กับพื้นที่หัวข้อ
ที่ถูกปกคลุมด้วยแบบสอบถาม ที่ไหนที่บังคับใช้
เรตติ้งเฉลี่ยแบบสอบถามที่ระบุไว้ใน
ข้อความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมายเลขของ SAS และแทรกแซงแผนการเสร็จ
ในระหว่างการศึกษานำร่องแสดงในตารางที่ 2 .
จากตารางนี้ จะเห็นได้ว่าพื้นฐานและขั้นสูง
แผนการซา และการแทรกแซงไม่ได้
เสร็จโดยพยาบาล เหตุผลที่พยาบาลพูด
ไม่ใช้แนวทางคืออาการของโรคจิตเภท บวก

สติปัญญาต่ำ วาจาของผู้ป่วย ซึ่งขัดขวางการสื่อสาร
นอกจากนี้ พยาบาลคิดว่าควรจะงดการประเมิน suicidality เมื่อผู้ป่วย
เน้นการฟื้นฟู เช่น การคืนอิสระ
ชีวิต , การจ้างงาน , การศึกษา ) .
ในระหว่างการสัมภาษณ์ พยาบาล พบว่า การตอบสนองของผู้ป่วย
จะใช้แนวทาง
เป็นบวกมาก เราพูดเรื่องของ suicidality
ไม่เคยง่ายสำหรับผู้ป่วย (
กว่าเมื่อมีความรู้สึกกับคำถาม ) ,
พวกเขาแสดงความชื่นชมสำหรับได้รับ
โอกาสที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ suicidality และประเด็นที่เกี่ยวข้อง

คนไข้คนหนึ่งตอบว่ามันเป็นคนแรก เวลามีคนถามเรื่อง

ความคิดอยากฆ่าตัวตาย และเขาได้พบว่ามันยากที่จะนำขึ้นปัญหา

17 เอง โดยพยาบาลเต็ม
แบบสอบถามหลังจากการศึกษานำร่อง . ตารางที่ 1 แสดงการตอบสนองของพวกเขา (

คะแนนเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ) ส่วนที่เหลือของผลลัพธ์ของ
การศึกษานำร่องอธิบายไว้ในความสัมพันธ์กับพื้นที่หัวข้อ
ที่ถูกปกคลุมด้วยแบบสอบถาม การจัดอันดับแบบสอบถามที่ใช้ได้

โดยจะระบุในข้อความ