Webb, Gold, and Qi (1989) systemati

Webb, Gold, and Qi (1989) systematicallyvaried the form of presentation of problems with theform of response by presenting problems using words, algebraicequations, graphs, or pictures, and requiring high-schoolstudents to respond using numbers, words, graphs, or pictures.They found that the translation that was required when a problemwas presented in a form different from the required responseadded a degree of difficulty to the situation. For example,students demonstrated a greater conceptual understandingin solving a problem presented using words and that requireda response in words (Example 1) than they did on a problempresented using words and that required a numerical response(Example 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวบบ์, ทอง, และฉี (1989) เป็นระบบ
ที่แตกต่างกันในรูปแบบของการนำเสนอปัญหาเกี่ยวกับการที่
รูปแบบของการตอบสนองโดยนำเสนอปัญหาในการใช้คำพูดเชิงพีชคณิต
สมการกราฟหรือรูปภาพและกำหนดให้โรงเรียนมัธยม
ให้นักเรียนที่จะตอบสนองต่อการใช้ตัวเลขคำกราฟ หรือรูปภาพ
พวกเขาพบว่าการแปลที่ถูกต้องเมื่อเกิดปัญหา
ที่ถูกนำเสนอในรูปแบบที่แตกต่างจากการตอบสนองที่ต้องการ
เพิ่มระดับของความยากลำบากกับสถานการณ์ ยกตัวอย่างเช่น
นักเรียนแสดงให้เห็นถึงความเข้าใจแนวคิดมากขึ้น
ในการแก้ปัญหาที่นำเสนอโดยใช้คำพูดและการที่จำเป็นต้องใช้
การตอบสนองในคำ (ตัวอย่างที่ 1) กว่าพวกเขาในการแก้ปัญหาที่
นำเสนอโดยใช้คำพูดและการที่ต้องมีการตอบสนองเชิงตัวเลข
(ตัวอย่างที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การ Webb, ทอง, และ Qi (๑๙๘๙)
หลากหลายรูปแบบของการนำเสนอปัญหากับ
รูปแบบของการตอบสนองโดยการนำเสนอปัญหาโดยใช้คำ, พีชคณิต
สมการกราฟหรือภาพและต้องการโรงเรียนมัธยม
นักเรียนตอบโดยใช้ตัวเลขคำกราฟหรือรูปภาพ
พวกเขาพบว่าการแปลที่จำเป็นเมื่อมีปัญหา
ถูกนำเสนอในรูปแบบที่แตกต่างจากการตอบสนองที่จำเป็น
เพิ่มระดับของความยากลำบากในสถานการณ์ ตัวอย่างเช่น
นักเรียนแสดงให้เห็นถึงความเข้าใจแนวคิดมากขึ้น
ในการแก้ปัญหาที่นำเสนอโดยใช้คำพูดและที่จำเป็น
การตอบสนองต่อคำ (ตัวอย่างที่ 1) มากกว่าที่พวกเขาทำในปัญหา
นำเสนอโดยใช้คำพูดและที่ต้องการการตอบสนองตัวเลข
(ตัวอย่างที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวเบอร์โกลด์และซีอย่างเป็นระบบ
เปลี่ยนรูปแบบการนำเสนอปัญหา
รูปแบบของปฏิกิริยาที่แสดงถึงปัญหาด้วยคําพีชคณิต
สูตรแผนภูมิหรือรูปภาพที่ต้องใช้โรงเรียนมัธยม
นักเรียนตอบด้วยตัวเลขคำแผนภูมิหรือภาพ
เมื่อพวกเขาพบปัญหา
แสดงในรูปแบบที่แตกต่างจากการตอบสนองที่ต้องการ
เพิ่มระดับของความยากในสถานการณ์ ตัวอย่างเช่น
นักเรียนมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งของแนวคิด
ในการแก้ไขปัญหาที่เกิดจากการใช้คำ
มีการตอบสนองมากขึ้นกับตัวอักษรมากกว่าที่พวกเขาตอบสนองต่อปัญหา
ในคำที่ต้องมีการตอบสนองเชิงตัวเลข
ตัวอย่างที่สอง