The digital shift in distribution,

The digital shift in distribution, from markets premised on disposing of physical
artifacts to markets defined by data flows, is among the most important changes in the
copyright landscape since the enactment of the 1976 Copyright Act. The disconnect between
this new reality and our current statutory rules is particularly evident when it comes to the
question of exhaustion. The first sale doctrine embodied within Section 109 was constructed
around a mode of dispossession that is rapidly becoming obsolete. As a result, the benefits
and functions it has long served in the copyright system are at risk. Building on our earlier
work, this Article will argue that a meaningful exhaustion doctrine should survive the digital
transition. After explaining the two primary hurdles to digital exhaustion under the existing
statutory regime, we outline two possible approaches to legislating digital exhaustion,
concluding that a flexible standards-based approach that vests considerable authority with
the courts is the better solution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กะแบบดิจิทัลในการแจกแจง จากตลาด premised ในทิ้งทางกายภาพเป็นสิ่งประดิษฐ์การตลาดที่กำหนด โดยการไหลข้อมูล การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการภูมิทัศน์ที่ลิขสิทธิ์ตั้งแต่ออกพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 1976 ยกระหว่างความจริงใหม่นี้และกฎของเราตามกฎหมายปัจจุบันจะเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงการคำถามที่เกษียณ มีสร้างลัทธิขายแรกที่รวบรวมไว้ภายในส่วน 109รอบวิธีการแย่งที่รวดเร็วเป็นล้าสมัย เป็นผล ประโยชน์และฟังก์ชันที่ได้ยาวนานให้บริการในระบบลิขสิทธิ์เสี่ยง อาคารบนของเราก่อนหน้านี้ทำงาน บทความนี้จะโต้เถียงว่า สอนมามีความหมายควรรอดดิจิตอลเปลี่ยนแปลง หลังจากอธิบายอุปสรรคหลักสองผ่านดิจิทัลภายใต้ที่มีอยู่ระบอบการปกครองตามกฎหมาย เราเค้าเกษียณดิจิตอล legislating สองวิธีเป็นไปได้สรุปว่า ใช้ยืดหยุ่นที่ vests อำนาจมากด้วยศาลเป็นทางออกดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงในการกระจายดิจิตอลจากตลาด premised เกี่ยวกับการทิ้งทางกายภาพ
สิ่งประดิษฐ์ไปยังตลาดที่กำหนดโดยกระแสข้อมูลที่เป็นหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุดใน
ภูมิทัศน์ลิขสิทธิ์ตั้งแต่การตรากฎหมายของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 1976 ตัดการเชื่อมต่อระหว่าง
ความเป็นจริงใหม่นี้และกฎระเบียบตามกฎหมายของเราในปัจจุบันจะเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึง
คำถามของความอ่อนล้า หลักคำสอนขายครั้งแรกภายในเป็นตัวเป็นตนมาตรา 109 ถูกสร้างขึ้น
รอบ ๆ รูปแบบของการไล่ที่อย่างรวดเร็วกลายเป็นล้าสมัย เป็นผลให้ผลประโยชน์
และหน้าที่ของมันได้ทำหน้าที่เป็นเวลานานในระบบลิขสิทธิ์ที่มีความเสี่ยง อาคารในก่อนหน้านี้ของเรา
ทำงานข้อนี้จะยืนยันว่าหลักคำสอนที่มีความหมายอ่อนเพลียควรอยู่รอดดิจิตอล
การเปลี่ยนแปลง หลังจากอธิบายสองอุปสรรคหลักในการอ่อนเพลียดิจิตอลที่มีอยู่ภายใต้
ระบอบการปกครองตามกฎหมายเราร่างสองวิธีที่เป็นไปได้ที่จะออกกฎหมายอ่อนเพลียดิจิตอล
สรุปว่าวิธีการตามมาตรฐานความยืดหยุ่นที่เสื้ออำนาจมากกับ
ศาลเป็นทางออกที่ดีกว่า