ธนญชัยเดินเรื่อยมาตามทางในป่าด้วยหัวใจที่เป็นสุขอย่างที่สุดสักครู่เขาเดินมาถึงสระน้ำแห่งหนึ่งน้ำใสสะอาดดูน่าร่มรื่นยิ่งนักเขาลงไปวักน้ำล้างหน้าล้างตาแล้วนั่งพักอยู่ใต้ร่มต้นตะแบกใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาไปจนจรดชายสระพอดีมีนกเป็ดน้ำฝูงหนึ่งบินลงมาเล่ นน้ำในสระอย่างสนุกสนานเขานั่งมองอย่างเพลิดเพลินจำเริญใจเวลาผ่านไปไม่นานนักธนญชัยก็เหลือบไปเห็นชายผู้หนึ่งเดินมาแต่ไกลด้วยความว่องไวแห่งสมองของเขาคิดอุบายอันแยบยลขึ้นมาได้ทันทีคราวนี้ชายคนนี้จะต้องตกเป็นเหยื่อแห่งการทดลองปัญญาของเขาหละพอชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ธนญชัยก็ทำเป็นตีโพยตีพายร้องให้เป็นการใหญ่ป ากคร่ำครวญว่า" ข้าไม่อยากได้ก็มาให้ข้าข้าไม่อยากได้ก็มาให้ "ชายผู้นั้นหันมาเห็นเข้าก็แปลกใจจึงเดินเข้าไปถาม " เป็นอะไรวะพ่อหนุ่มทำไมถึงมานั่งร้องห่มร้องไห้อยู่ยังงี้ละ ? "ธนญชัยยกมือขวาขึ้นปาดน้ำตาพลางตอบเสียงปนสะอื้นว่า " ข้าไม่อยากได้มันก็มาให้แต่ที่อยากได้มันไม่มาให้ "ชายผู้นั้นยิ่งงงใหญ่ " เอ็งไม่อยากได้อะไรและใครเอาอะไรมาให้เอ็ง ? " เขาซักต่อไป" โน่นจะอยู่ในสระโน่น " ธนญชัยชี้มือไปที่นกเป็ดน้ำฝูงนั้น " กำลังว่ายน้ำอยู่นั่นแหละ "" เป็ดนั่นนะรึ ? " ชายผู้นั้นพอเหลือบไปเห็นเป็ดก็ตาลุก" ใช่เป็ดนั่นแหละข้าไม่อยากได้เลยแต่สวรรค์ก็จะให้ไม่มี "" ก็เป็นโชคของเอ็งละซีเป็ดตัวใหญ่ๆขนาดนี้ตั้งหลายตัวเอ็งจะเลี้ยงไว้กินไข่ก็ได้หรือไม่ชอบใจจะเชือดกินเสียวันละตัวก็อิ่มท้องเอ็งจะขายก็ยังได้เงินมา "ธนญชัยส่ายหน้า " แต่ข้าไม่ต้องการ "" ถ้างั้นเอางี้ดีไหมละหากเอ็งไม่พอใจก็ขายเป็ดฝูงนี้ให้ข้าเสีย " ชายผู้เขลาปัญญารีบยื่นข้อเสนอทันทีธนญชัยได้ยินดังนั้นก็ทำอิดเอื้อน " ข้าไม่อยากขายหรอกอยากจะส่งคืนสวรรค์ดีกว่า "ชายผู้เขลาปัญญารู้ดีว่าเจ้าหนุ่มคนนี้ทำเล่นตัวไปงั้นเองยังไงจะไม่มีหากเขาใช้ไม้ตื้อสักหน่อยก็คงสำเร็จอย่างหวานดังนั้นจึงนั่งลงข้างจะและเอื้อมมือนวดขานวดแข้งให้เป็นการเอาใจ " เถอะน่านึกว่าแบ่งให้ข้าไปกินก็แล้วกันอย่าส่งคืนสวรรค์เลย "ธนญชั
การแปล กรุณารอสักครู่..
