By the end, the narrator is hopeles

By the end, the narrator is hopelessly insane, convinced that there are many creeping women around and that she herself has come out of the wallpaper—that she herself is the trapped woman. She creeps endlessly around the room, smudging the wallpaper as she goes. When John breaks into the locked room and sees the full horror of the situation, he faints in the doorway, so that the narrator has “to creep over him every time!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตอนท้าย เล่าเป็นบ้าประดับประดา มั่นใจว่า มีผู้หญิงคลานหลายรอบ และว่า ตัวเธอเองได้ออกมาจากพื้นหลัง — ว่า เธอเองเป็นผู้หญิงที่ติดกัน เธอเลื้อยไม่รู้จบรอบห้อง วอลล์เปเปอร์ที่เลอะผิวเป็นเธอไป เมื่อจอห์นแบ่งเป็นห้องล็อค และเห็นสยองขวัญเต็มของสถานการณ์ เขาโอษฐ์ประตูทางเข้า ที่เล่า "เลื้อยกว่าเขาทุกครั้ง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนท้ายผู้บรรยายเป็นอย่างไร้ความหวังบ้าเชื่อว่ามีหลายคืบคลานไปรอบ ๆ และผู้หญิงที่ตัวเธอเองได้ออกจากวอลล์เปเปอร์มาที่ตัวเธอเองเป็นผู้หญิงคนติดกับดัก เธอไม่รู้จบคลานไปรอบ ๆ ห้อง smudging วอลล์เปเปอร์ขณะที่เธอไป เมื่อจอห์นแบ่งเป็นห้องล็อคและเห็นสยองขวัญที่เต็มรูปแบบของสถานการณ์ที่เขาเป็นลมในทางเข้าประตูเพื่อให้ผู้บรรยายได้ "คืบคลานมากกว่าเขาทุกครั้ง!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยจบเล่าจะหมดท่าบ้า เชื่อว่ามีหลายๆคืบคลานและผู้หญิงที่เธอเองได้ออกมาของวอลล์เปเปอร์ที่เธอเอง คือ ติด ผู้หญิง เธอคลานไม่รู้จบทั่วห้อง smudging วอลล์เปเปอร์ตามหล่อนไป เมื่อจอห์น แบ่งเป็นห้องปิดตาย และเห็นความสยองเต็มรูปแบบของสถานการณ์ เขาสลบไปที่หน้าประตู เพื่อที่เล่าเรื่องได้ " ไปกว่าเขาทุกครั้ง "