Systems thinking is the process of

Systems thinking is the process of understanding how those things which may be regarded as systems influence one another within a complete entity, or larger system. In nature, systems thinking examples include ecosystems in which various elements such as air, water, movement, plants, and animals work together to survive or perish. In organizations, systems consist of people, structures, and processes that work together to make an organization "healthy" or "unhealthy".

Systems thinking has roots in the General Systems Theory that was advanced by Ludwig von Bertalanffy in the 1940s and furthered by Ross Ashby in the 1950s. The field was further developed by Jay Forrester and members of the Society for Organizational Learning at MIT which culminated in the popular book The Fifth Discipline by Peter Senge which defined Systems thinking as the capstone for true organizational learning.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การคิดเชิงระบบเป็นกระบวนการของการทำความเข้าใจว่าสิ่งเหล่านั้นซึ่งอาจจะถือได้ว่าเป็นระบบที่มีอิทธิพลต่อคนอื่นที่อยู่ในนิติบุคคลที่สมบูรณ์หรือระบบที่มีขนาดใหญ่ ในธรรมชาติระบบตัวอย่างความคิดรวมถึงระบบนิเวศที่องค์ประกอบต่างๆเช่นอากาศ, น้ำ, การเคลื่อนไหวพืชและสัตว์ที่ทำงานร่วมกันเพื่อความอยู่รอดหรือพินาศ ในองค์กรระบบประกอบด้วยคนโครงสร้างและกระบวนการที่ทำงานร่วมกันเพื่อให้องค์กร "สุขภาพ" หรือ "โรค". ระบบความคิดที่มีรากในทฤษฎีระบบทั่วไปที่สูงโดยลุดวิกฟอน Bertalanffy ในปี 1940 และเลื่องลือกระฉ่อนโดยรอสส์ แอชบีในปี 1950 สนามที่ได้รับการพัฒนาต่อไปโดยเจ Forrester และสมาชิกของสมาคมเพื่อการเรียนรู้ในองค์กรที่ MIT ซึ่ง culminated ในหนังสือยอดนิยมห้าวินัยโดยปีเตอร์ Senge ที่กำหนดระบบคิดเป็นสุดสำหรับการเรียนรู้ขององค์กรที่แท้จริง. [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การคิดเชิงระบบ คือ กระบวนการของความเข้าใจว่าสิ่งเหล่านั้นซึ่งอาจจะถือว่าเป็นระบบที่มีอิทธิพลต่อกันและกันภายในองค์กรที่สมบูรณ์ หรือมีขนาดใหญ่ ระบบ ในธรรมชาติ ระบบคิด ตัวอย่าง ได้แก่ ระบบนิเวศ ซึ่งองค์ประกอบต่างๆ เช่น อากาศ , น้ำ , เคลื่อนไหว , พืชและสัตว์ร่วมกันเพื่ออยู่รอดหรือตาย ในองค์กร ระบบที่ประกอบด้วย คน โครงสร้างและกระบวนการทำงานร่วมกันเพื่อให้องค์กร " สุขภาพ " หรือ " ไม่แข็งแรง " .

คิดเชิงระบบที่มีรากในทั่วไปทฤษฎีระบบที่ทันสมัยโดยลุดวิก ฟอน เบอร์ทลันไฟล์ในยุค 40 และเพิ่มเติมโดยรอสบี้ในปี 1950เขตข้อมูลถูกพัฒนาต่อไปโดยเจย์ ฟอร์เรสเตอร์ และสมาชิกของสมาคมเพื่อองค์การเรียนที่ MIT ซึ่ง culminated ในหนังสือยอดนิยมปัญจะโดยปีเตอร์เซงเก้ซึ่งกำหนดระบบคิดเป็นจุดสูงสุดสำหรับการเรียนรู้จริง . [ 2 ]