Chapter 62 Zhi ZhiSilence, absolute

Chapter 62 Zhi Zhi
Silence, absolute silence, extremely long silence, no sound of wind, no sound of water dropping, no sound of breathing. Both the black dragon and Chen Chang Sheng held their breath and remained wordless. These actions were probably due to nervousness which seemed to rise from the finally arriving hope.

The black dragon’s hope was unknown, but Chen Chang Sheng’s hope was obviously from escaping from death. When he saw the black dragon’s whisker slowly float up, silently come to him and lightly touch the center of his eyebrows, he was not sure what would happen next.

The place where this dragon’s whiskers connected to its jaw was extremely thick and gradually got thinner further up. Its tip was about the same size as a human’s little finger and it looked a bit sharp. Its surface was as dark as night and as transparent as jade. There was black light faintly rolling inside, like dark clouds.

The tip of the dragon’s whiskers barely touched the center of his eyebrows. The distance was so close that human eyes could not even tell if it touched or not. Chen Chang Sheng felt more and more nervous. He was just back from the edge of death so it was easy for him to feel fear. Lots of sweat came out of the hand he used to grab the handle. The sweat rapidly froze due to the low temperature.

Quietly, the black whisker gently pointed at the center of his eyebrows.

The feeling was very strange, not so terrifying, but rather slightly cool, which actually made his mind clear. It let him faintly understand what the black dragon meant.

It wanted him keep going.

Chen Chang Sheng did not hesitate. He spoke the second word, still the word on the last scroll of the three thousand Scrolls of Way.

The pronunciation of the this word was still very strange and it was extremely difficult for him to pronounce it. Even though his hand was covered with a layer of snow, it can be still seen that his face became red due to swelling and his mouth got pale from perhaps speaking out this word. It seemed to exhaust his spirit.

The black dragon’s whisker lightly moved. Its dark tip contracted and flipped in front of the center of his eyebrows. It then pointed at the center of his eyebrows again.

Chen Chang Sheng knew, so he spoke the third word, then the fourth, then fifth….

As the type of strange syllables came out of his mouth, his spirit swiftly became exhausted. It grew weaker and weaker. Simultaneously, he could feel the coldness in the surrounding gradually decrease. After speaking about ten words, warmth came back to his inner organs again.

The black dragon’s look was still cold, but its whisker was contracting and flipping faster and faster, shining out countless black lines under the light emitting from the Nightly Pearl and eventually looking like an infinite amount of flowers blooming. The flowers symbolized its heart which was very delighted now.

Chen Chang Sheng felt its happiness, but some of his fear still remained. The approximately ten syllables of dragon language he said, was not following the order in the last scroll of the three thousand scrolls of way, but randomly chosen from the one thousand six hundred and one words. They shouldn’t form a sentence, but this dragon actually understood it.

He did so because he was a cautious person. He was not sure if he was right or wrong, but at least for now, there wasn’t a problem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 62 จือจือเงียบ สงัด ความเงียบนานมาก ไม่มีเสียงลม ไม่มีเสียงน้ำหยด ไม่มีเสียงของการหายใจ มังกรดำและ Chen Sheng ช้างถือลมหายใจของพวกเขา และยังคง wordless การกระทำเหล่านี้ได้อาจจะเนื่องจากความกังวลใจซึ่งดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นจากความหวังสุดท้ายมาความหวังของมังกรดำไม่ทราบ แต่หวังเฉินช้าง Sheng ชัดหนีจากความตาย เมื่อเขาเห็นหนวดของมังกรดำค่อย ๆ ลอยขึ้น เงียบ ๆ มาหาเขา และสัมผัสเบา ๆ กลางคิ้วของเขา เขาก็ไม่แน่ใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปสถานที่หนวดมังกรนี้เชื่อมต่อกับขากรรไกรของมันหนามาก และค่อย ๆ ได้รับทินเนอร์เพิ่มเติมขึ้น คำแนะนำที่เกี่ยวกับขนาดเดียวกันเป็นมนุษย์ก้อย และหยอกนิด พื้นผิวของมันถูกมืดกลางคืน และ เป็นโปร่งใสเป็นเจด กลิ้ง รวย ๆ เช่นเมฆแสงสีดำได้ปลายหนวดของมังกรแทบสัมผัสกลางคิ้วของเขา ระยะทางใกล้ที่ตามนุษย์อาจไม่ได้บอกว่า สัมผัส หรือไม่ได้ Chen Sheng ช้างรู้สึกประสาทมากขึ้น เขาก็เพิ่งกลับมาจากขอบของความตายใกล้เขารู้สึกกลัว จำนวนมากของเหงื่อที่ออกมาจากมือที่เคยจับจุดจับ เหงื่อแช่แข็งเนื่องจากอุณหภูมิต่ำอย่างรวดเร็วเงียบ ๆ หนวดดำค่อย ๆ ชี้ที่ศูนย์ของคิ้วของเขาความรู้สึกเป็นเรื่องแปลกมาก ไม่ได้ กลัว แต่ค่อนข้างเย็นเล็กน้อย ซึ่งทำจิตใจของเขาชัดเจนจริง มันให้เขารวย ๆ เข้าใจความหมายของมังกรดำมันอยากให้เขาเก็บไปChen Sheng ช้างไม่ลังเล เขาพูดคำสอง ยังคงคำบนเลื่อนครั้งสุดท้ายของคัมภีร์สามพันวิธีการออกเสียงนี้ word ก็แปลกมาก และก็ยากมากสำหรับเขาที่จะออกเสียงมัน แม้ว่ามือของเขาถูกปกคลุม ด้วยหิมะ จะยังคงเห็นได้ว่า ใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดงเนื่องจากบวมและปากมีซีดจากบางทีพูดออกมาคำนี้ได้ มันดูเหมือนไอเสียจิตวิญญาณของเขาหนวดของมังกรดำย้ายเบา ๆ คำแนะนำของเข้มสัญญา และพลิกหน้าของศูนย์ของคิ้วของเขา มันแล้วชี้ไปที่ศูนย์ของคิ้วของเขาอีกครั้งChen Sheng ช้างรู้ เพื่อให้เขาพูดสาม คำ แล้วสี่ แล้วห้า...เป็นชนิดของพยางค์แปลกออกมาจากปากของเขา จิตวิญญาณของเขาอย่างรวดเร็วกลายเป็นหมดแล้ว มันเติบโตอ่อน และอ่อน พร้อมกัน เขารู้สึกถึงความหนาวเย็นในรอบค่อย ๆ ลดลง หลังจากการพูดคำประมาณสิบ ความอบอุ่นกลับมากับอวัยวะภายในของเขาอีกครั้งลักษณะของมังกรดำก็ยังคงความเย็น แต่หนวดที่ทำสัญญา และพลิกได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้น ส่องแสงออกมานับไม่ถ้วนสีดำเส้นแสงที่เปล่งจากไข่มุกยามค่ำคืน และในที่สุดมองเหมือนดอกไม้ที่เบ่งบานไม่จำกัดจำนวน ดอกไม้สัญลักษณ์ของหัวใจซึ่งยินดีขณะนี้Chen Chang Sheng felt its happiness, but some of his fear still remained. The approximately ten syllables of dragon language he said, was not following the order in the last scroll of the three thousand scrolls of way, but randomly chosen from the one thousand six hundred and one words. They shouldn’t form a sentence, but this dragon actually understood it.He did so because he was a cautious person. He was not sure if he was right or wrong, but at least for now, there wasn’t a problem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 62 จือ จือความเงียบ ความเงียบ ความเงียบที่แสนนาน ไม่มีเสียงลม ไม่มีเสียงน้ำหยดลงหิน ไม่มีเสียงหายใจ ทั้ง มังกรดำ และ เฉินฉาง เซิง ถือลมหายใจของพวกเขาและยังคงพูดไม่ออก . การกระทำเหล่านี้อาจจะเนื่องจากความประหม่าที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นจากในที่สุดก็ถึงความหวังความหวังของมังกรดำก็ไม่ทราบ แต่ของเฉินฉาง เซิง หวังอย่างเห็นได้ชัดจากการหลบหนีจากความตาย เมื่อเขาเห็นหนวดของมังกรดำค่อยๆลอยขึ้นอย่างเงียบ ๆ เข้ามาหาเขา และค่อย ๆสัมผัสศูนย์กลางของคิ้วของเขา เขาไม่มั่นใจว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปสถานที่ที่มังกรหนวดเชื่อมต่อขากรรไกรของค่อนข้างหนาและค่อยๆได้รับบางเพิ่มเติมขึ้น ปลายเกี่ยวกับขนาดเดียวกันเป็นมนุษย์น้อย นิ้วมันดูคมนิดหน่อย พื้นผิวที่เป็นสีเข้มคืนและโปร่งใสคล้ายหยก มีสีดำอ่อนๆ กลิ้งอยู่ข้างใน เหมือนเมฆมืดปลายหนวดของมังกรแทบไม่ได้แตะกลางคิ้วของเขา ระยะทางใกล้มากที่สายตามนุษย์ไม่สามารถแม้แต่จะบอกได้ว่ามันถูกต้องหรือไม่ เฉินฉาง เซิง รู้สึกประหม่ามากขึ้น . เขาเพิ่งกลับมาจากขอบของความตาย ดังนั้นมันเป็นเรื่องง่ายที่จะทำให้เค้ารู้สึกกลัว เหงื่อมากมายออกมาจากมือ เขาใช้ในการหยิบจับ เหงื่ออย่างรวดเร็วแข็งเพราะอุณหภูมิต่ำเงียบๆ หนวดดำค่อยๆจ่อที่กลางคิ้วของเขาความรู้สึกมันแปลกๆ ไม่น่ากลัว แต่ค่อนข้างเย็นเล็กน้อย ซึ่งมันทำให้จิตใจของเขาชัดเจน มันช่วยให้เขาเข้าใจอะไรๆ มังกรดำ หมายถึงมันอยากให้เขาทำต่อไปเฉินฉาง เซิง ไม่ลังเลเลย เขาพูดคำที่สอง ยังคำบนเลื่อน 3 ล่าสุด พันม้วนของทางการออกเสียงของคำนี้ยังแปลกมาก และมันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะประกาศมัน ถึงแม้ว่ามือของเขาถูกปกคลุมด้วยชั้นของหิมะ มันสามารถยังเห็นหน้าของเขากลายเป็นสีแดงเนื่องจากอาการบวม ปากซีด จากบางทีพูดคํานี้ มันดูเหมือนจะดูดวิญญาณของเขาหนวดของมังกรดำจะค่อย ๆย้าย ปลายมืดหดตัวและพลิกในด้านหน้าของศูนย์ของคิ้วของเขา จากนั้นมาที่ศูนย์กลางของคิ้วของเขาอีกครั้งเฉินฉาง เซิง รู้ว่าเขาพูดคำที่สาม ที่สี่ และห้า . . . . . . .เป็นประเภทของพยางค์แปลกๆออกมาจากปากของเขา วิญญาณของเขาอย่างรวดเร็วกลายเป็นหมด มันเติบโตที่อ่อนแอและอ่อนแอ พร้อมกัน เขารู้สึกได้ถึงความเย็นโดยรอบค่อยๆ ลดลง หลังจากพูดสิบคำ ความอบอุ่นกลับอวัยวะภายในของเขาอีกครั้งลักษณะของมังกรดำก็ยังหนาว แต่หนวดมันเกร็งและพลิกได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น ส่องแสงออกเส้นดำนับไม่ถ้วนภายใต้แสงเปล่งจากมุกทุกคืน และในที่สุดดูเหมือนเหลือเฟือของดอกไม้บาน ดอกไม้สัญลักษณ์หัวใจของมันซึ่งก็ดีใจมากแล้วเฉินฉาง เซิง รู้สึกมีความสุข แต่บางส่วนของความกลัวของเขาก็ยังคงอยู่ เสียงของมังกรประมาณสิบภาษา เขาบอกว่า ไม่ใช่ตามคำสั่งในหนังสือม้วนแห่งสุดท้ายของ สามพัน แต่สุ่มเลือกจากหนึ่งพันหกร้อยคนหนึ่งพูด พวกเขาควรสร้างประโยคไม่ได้ แต่มังกรนี้จริง ๆ แล้วจะเข้าใจเขาทำเพราะเขาเป็นคนระมัดระวัง เขาไม่แน่ใจว่าเขาผิดหรือถูก แต่อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่มีปัญหา