Tristan und Isolde (Tristan and Iso

Tristan und Isolde (Tristan and Isolde, or Tristan and Isolda, or Tristran and Ysolt) is an opera, or music drama, in three acts by Richard Wagner to a German libretto by the composer, based largely on the romance by Gottfried von Straßburg. It was composed between 1857 and 1859 and premiered at the Königliches Hof- und Nationaltheater in Munich on 10 June 1865 with Hans von Bülow conducting. Wagner referred to the work not as an opera, but called it "eine Handlung" (literally a drama, a plot or an action), which was the equivalent of the term used by the Spanish playwright Calderón for his dramas.

Wagner's composition of Tristan und Isolde was inspired by the philosophy of Arthur Schopenhauer (particularly The World as Will and Representation) and Wagner's affair with Mathilde Wesendonck. Widely acknowledged as one of the peaks of the operatic repertoire, Tristan was notable for Wagner's unprecedented use of chromaticism, tonality, orchestral colour and harmonic suspension.

The opera was enormously influential among Western classical composers and provided direct inspiration to composers such as Gustav Mahler, Richard Strauss, Karol Szymanowski, Alban Berg, Arnold Schoenberg and Benjamin Britten. Other composers like Claude Debussy, Maurice Ravel and Igor Stravinsky formulated their styles in contrast to Wagner's musical legacy. Many see Tristan as the beginning of the move away from common practice harmony and tonality and consider that it lays the groundwork for the direction of classical music in the 20th century.[1] Both Wagner's libretto style and music were also profoundly influential on the Symbolist poets of the late 19th century and early 20th century.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แดนตริ Isolde (ตริ และ Isolde หรือตริ และ Isolda หรือ Tristran และ Ysolt) เป็นโอเปรา หรือละครเพลง ในสามกระทำโดยริชาร์ดวากเนอร์ให้ libretto เยอรมันโดยผู้ประพันธ์ จากมากโรแมนติก โดย Gottfried ฟอน Straßburg มันถูกประกอบระหว่างค.ศ. 1857 และปี 1859 และฉายรอบปฐมทัศน์ที่ Nationaltheater Königliches ฮอฟแดนในมิวนิคในปี 1865 10 มิถุนายนกับฮันส์ฟอน Bülow ดำเนิน วากเนอร์เรียกว่าทำงานไม่เป็นมีโอเปร่า แต่เรียกว่า "eine Handlung" (ละครอย่างแท้จริง แผน หรือการดำเนินการ), ซึ่งเป็นคำที่ใช้สำหรับอาคารของเขาคุณสเปน Calderón ที่เทียบเท่ากับการองค์ประกอบของวากเนอร์แดนตริ Isolde ได้แรงบันดาลใจ โดยปรัชญาของ Arthur Schopenhauer (โดยเฉพาะอย่างยิ่งโลกเช่นและการแสดง) และเรื่องของวากเนอร์กับ Mathilde Wesendonck รู้เป็นหนึ่งแห่งละคร operatic ตริเป็นบรรยากาศของวากเนอร์เป็นประวัติการณ์ใช้ chromaticism, tonality สี orchestral และระงับมีค่าโอเปร่ามีมหาศาลทรงอิทธิพลระหว่างคีตกวีคลาสสิกตะวันตก และแรงบันดาลใจโดยตรงแก่คีตกวีเช่น Mahler กุสตาฟ ริชาร์ดสโทรส คารอ Szymanowski เบิร์กลักซ์ เชอรี่ Alban, Schoenberg อาร์โนลด์ และเบนจามิน Britten คีตกวีอื่น ๆ ชอบ Debussy โคลด มอริราเวล และ Igor Stravinsky สูตรของลักษณะตรงข้ามมรดกดนตรีของวากเนอร์ หลายเห็นตริเป็นจุดเริ่มต้นของการย้ายทั่วไปฝึกความสามัคคีและ tonality และพิจารณาว่า จะวางส่วนสำหรับทิศทางของดนตรีคลาสสิกในศตวรรษ 20 [1] ทั้งของวากเนอร์ libretto สไตล์และเพลงก็ยังซึ้งมีอิทธิพลในกวีจิตรกรปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุโมงค์ลม (ละครและเพลงหรือละครและ Isolda หรือ Tristran และ Ysolt) เป็นละครหรือละครเพลงในสามกระทำโดยริชาร์ดวากเนอร์เพื่อบทเยอรมันโดยนักแต่งเพลง, ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับความโรแมนติกโดย Gottfried ฟอนแทรส มันประกอบด้วยระหว่าง 1857 และ 1859 และฉายรอบปฐมทัศน์ที่Königliches Hof- แห่งชาติและในมิวนิคในวันที่ 10 มิถุนายน 1865 กับฮันส์ฟอนBülowการดำเนินการ แว็กเนอร์หมายถึงการทำงานไม่เป็นโอเปร่า แต่เรียกมันว่า "Eine Handlung" (ตัวอักษรละครพล็อตหรือการกระทำ) ซึ่งเท่ากับระยะเวลาที่ใช้โดยนักเขียนบทละครภาษาสเปนCalderónละครของเขา. องค์ประกอบแว็กเนอร์ของอุโมงค์ และลมแรงบันดาลใจจากปรัชญาของอาเธอร์สชอ (โดยเฉพาะโลกที่จะเป็นและเป็นตัวแทน) และความสัมพันธ์กับวากเนอร์แมธิ Wesendonck ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในยอดของละครโอเปร่าละครที่โดดเด่นสำหรับการใช้งานเป็นประวัติการณ์ของวากเนอร์ของ chromaticism, tonality สีดนตรีและระงับฮาร์โมนิ. โอเปร่าเป็นอย่างมากที่มีอิทธิพลในหมู่นักประพันธ์เพลงคลาสสิกตะวันตกและให้แรงบันดาลใจโดยตรงกับนักประพันธ์เพลงเช่นกุสตาฟมาห์เลอร์ ริชาร์ดสเตราส์ Karol Szymanowski, เบลล่าภูเขาน้ำแข็ง, อาร์โนลเบิรท์และเบนจามินบริทเต็ นักประพันธ์เพลงอื่น ๆ เช่น Claude Debussy, Maurice Ravel และอิกอร์สตราสูตรรูปแบบของพวกเขาในทางตรงกันข้ามกับมรดกทางดนตรีวากเนอร์ หลายคนเห็นอุโมงค์เป็นจุดเริ่มต้นของการย้ายออกไปจากความสามัคคีการปฏิบัติร่วมกันและ tonality และพิจารณาว่าจะวางรากฐานสำหรับทิศทางของดนตรีคลาสสิกในศตวรรษที่ 20. [1] ทั้งสองรูปแบบบทวากเนอร์และเพลงนี้ยังมีอย่างสุดซึ้งที่มีอิทธิพลใน Symbolist กวีในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20. [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุคคลจากรัฐยูทาห์ ( ทริสตันกับอิโซลด์ หรือทริสตัน และ isolda หรือ tristran และ ysolt ) เป็นอุปรากร หรือดนตรี ละคร สามการกระทำโดยริชาร์ดวากเนอร์เป็นอุปรากรภาษาเยอรมันโดยนักแต่งเพลงที่ใช้ส่วนใหญ่ในความรักโดยกอทท์ฟรีด ฟอนเßเบิร์ก . 2484 และระหว่าง 1857 1859 และ premiered ที่ K ö nigliches โฮฟ และ nationaltheater ในมิวนิกบน 10 มิถุนายน 1865 Hans von B ü่าแว็กเนอร์เรียกว่าทำงานไม่เป็น โอเปร่า แต่เรียกมันว่า " Eine handlung " ( ตัวอักษรละคร พล็อตหรือการกระทำ ) ซึ่งเทียบเท่ากับระยะเวลาที่ใช้โดยนักเขียนบทละครสเปนคาลเดอร์เลออง

สำหรับละครของเขาวากเนอร์เป็นองค์ประกอบของบุคคลจากรัฐยูทาห์เป็นแรงบันดาลใจจากปรัชญาของอาเทอร์ โชเพนเฮาเออร์ ( โดยเฉพาะโลกและการแสดง ) และ Wagner เป็นชู้กับล wesendonck . การยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในยอดของละครอุปรากร ทริสทันก็เด่น เคยใช้ chromaticism tonality , สี , วงดนตรีและฮาร์มอนิก

ระงับโอเปร่ามีอิทธิพลอย่างมากในหมู่นักประพันธ์เพลงคลาสสิกตะวันตกและได้รับแรงบันดาลใจโดยคีตกวีเช่น กุสตาฟ มาห์เลอร์ ริชาร์ด สเตราส์ แคโรล szymanowski เบลล่า , เบิร์ก , อาร์โนลด์เชินแบร์กและเบนจามินบริตเตน . คีตกวีคนอื่น ๆเช่น โคล้ด เดบุซซี่ มัวริสราเวล และอิกอร์ สตราวินสกีกำหนดลักษณะของตนเองในทางตรงกันข้ามกับวากเนอร์เป็นมรดกทางดนตรี .หลายคนเห็นทริสตัน เป็นจุดเริ่มต้นของการย้ายจากความสามัคคีการปฏิบัติทั่วไปและ tonality และพิจารณาว่ามันวาง groundwork สำหรับทิศทางของดนตรีในศตวรรษที่ 20 [ 1 ] 2 บทสไตล์และเพลงก็มีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อ Symbolist กวีของปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 [ 2 ]