The previous chapter's conclusion t

The previous chapter's conclusion that minds are brains has major implications for two central philosophical questions: what is reality, and how do we know it? These questions are interrelated, as consideration of what things exist needs to fit with discussion of what it takes to gain knowledge about those things. For example, an empiricist who believes that knowledge can come only through the senses might conclude that physical objects such as lions and mountains are not real, because we sense only features of them, not the things themselves. At the other extreme, an idealist who believes that reality is inherently mental might also conclude that lions and mountains cannot be said to be real apart from how we think about them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปของบทก่อนหน้าที่จิตใจสมองมีนัยสำคัญสำหรับสองคำถามปรัชญากลาง: ความจริงคืออะไร และเรารู้ได้อย่างไรว่า คำถามเหล่านี้จะสัมพันธ์กัน เป็นการพิจารณาสิ่งใดมีความต้องการให้พอดีกับการสนทนาของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น ตัวอย่าง empiricist ที่เชื่อว่า ความรู้สามารถประคองตัวเท่านั้นความรู้สึก อาจสรุปว่า วัตถุทางกายภาพเช่นสิงโตภูเขาไม่จริง เพราะเรารู้สึกคุณลักษณะเฉพาะของพวกเขา ไม่สิ่งตัวเอง ที่สุดอื่น ๆ idealist ที่เชื่อว่าความเป็นจริงตั้งจิตอาจยังสรุปว่า สิงโตและภูเขาไม่สามารถกล่าวได้ว่า เป็นจริงจากวิธีการที่เราคิดว่า พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปบทก่อนที่จิตใจมีสมองมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับสองคำถามปรัชญากลาง: สิ่งที่เป็นความจริงและวิธีการทำที่เรารู้ว่ามันได้หรือไม่ คำถามเหล่านี้มีความสัมพันธ์กันในขณะที่การพิจารณาของสิ่งที่มีอยู่เพื่อให้พอดีกับความต้องการที่มีการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น ตัวอย่างเช่น empiricist ที่เชื่อว่าความรู้ที่ได้มาเพียงผ่านความรู้สึกอาจจะสรุปได้ว่าวัตถุทางกายภาพเช่นสิงโตและภูเขาไม่จริงเพราะเรารู้สึกคุณลักษณะเฉพาะของพวกเขาไม่ได้สิ่งที่ตัวเอง ที่อื่น ๆ มากอ​​ุดมการณ์ที่เชื่อว่าความจริงก็คือจิตโดยเนื้อแท้อาจสรุปได้ว่าสิงโตภูเขาและไม่สามารถจะกล่าวว่าเป็นจริงนอกเหนือจากวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทก่อนหน้านี้เป็นข้อสรุปที่จิตใจเป็นสมองมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับทั้งสองคำถามปรัชญากลาง : อะไรคือความเป็นจริง และเราจะรู้ได้อย่างไรล่ะ คำถามเหล่านี้จะคาบ เท่าที่พิจารณาอะไรอยู่ ต้องพอดีกับการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับเรื่องเหล่านั้น ตัวอย่างเช่นการ empiricist ที่เชื่อว่า ความรู้สามารถมาผ่านประสาทสัมผัสทางกายภาพอาจจะสรุปได้ว่าวัตถุดังกล่าวเป็นสิงโตภูเขา ไม่เป็นจริง เพราะเรารู้สึกได้ถึงคุณสมบัติเฉพาะของพวกเขา ไม่ใช่ สิ่งที่ตัวเอง ในอื่น ๆที่รุนแรงเป็นอุดมการณ์ที่เชื่อว่าความจริงคือจิตโดยเนื้อแท้ยังอาจสรุปได้ว่าสิงโตภูเขาไม่สามารถพูดได้จริง นอกจากวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับพวกเขา