In a wardrobe were many green dress

In a wardrobe were many green dresses, made of silk and satin and velvet; and all of them fitted Dorothy exactly.
"Make yourself perfectly at home," said the green girl, "and if you wish for anything ring the bell. Oz will send for you tomorrow morning."
She left Dorothy alone and went back to the others. These she also led to rooms, and each one of them found himself lodged in a very pleasant part of the Palace. Of course this politeness was wasted on the Scarecrow; for when he found himself alone in his room he stood stupidly in one spot, just within the doorway, to wait till morning. It would not rest him to lie down, and he could not close his eyes; so he remained all night staring at a little spider which was weaving its web in a corner of the room, just as if it were not one of the most wonderful rooms in the world. The Tin Woodman lay down on his bed from force of habit, for he remembered when he was made of flesh; but not being able to sleep, he passed the night moving his joints up and down to make sure they kept in good working order. The Lion would have preferred a bed of dried leaves in the forest, and did not like being shut up in a room; but he had too much sense to let this worry him, so he sprang upon the bed and rolled himself up like a cat and purred himself asleep in a minute.
The next morning, after breakfast, the green maiden came to fetch Dorothy, and she dressed her in one of the prettiest gowns, made of green brocaded satin. Dorothy put on a green silk apron and tied a green ribbon around Toto's neck, and they started for the Throne Room of the Great Oz.
First they came to a great hall in which were many ladies and gentlemen of the court, all dressed in rich costumes. These people had nothing to do but talk to each other, but they always came to wait outside the Throne Room every morning, although they were never permitted to see Oz. As Dorothy entered they looked at her curiously, and one of them whispered:
"Are you really going to look upon the face of Oz the Terrible?"
"Of course," answered the girl, "if he will see me."
"Oh, he will see you," said the soldier who had taken her message to the Wizard, "although he does not like to have people ask to see him. Indeed, at first he was angry and said I should send you back where you came from. Then he asked me what you looked like, and when I mentioned your silver shoes he was very much interested. At last I told him about the mark upon your forehead, and he decided he would admit you to his presence."
Just then a bell rang, and the green girl said to Dorothy, "That is the signal. You must go into the Throne Room alone."
She opened a little door and Dorothy walked boldly through and found herself in a wonderful place. It was a big, round room with a high arched roof, and the walls and ceiling and floor were covered with large emeralds set closely together. In the center of the roof was a great light, as bright as the sun, which made the emeralds sparkle in a wonderful manner.
But what interested Dorothy most was the big throne of green marble that stood in the middle of the room. It was shaped like a chair and sparkled with gems, as did everything else. In the center of the chair was an enormous Head, without a body to support it or any arms or legs whatever. There was no hair upon this head, but it had eyes and a nose and mouth, and was much bigger than the head of the biggest giant.
As Dorothy gazed upon this in wonder and fear, the eyes turned slowly and looked at her sharply and steadily. Then the mouth moved, and Dorothy heard a voice say:
"I am Oz, the Great and Terrible. Who are you, and why do you seek me?"
It was not such an awful voice as she had expected to come from the big Head; so she took courage and answered:
"I am Dorothy, the Small and Meek. I have come to you for help."
The eyes looked at her thoughtfully for a full minute. Then said the voice:
"Where did you get the silver shoes?"
"I got them from the Wicked Witch of the East, when my house fell on her and killed her," she replied.
"Where did you get the mark upon your forehead?" continued the voice.
"That is where the Good Witch of the North kissed me when she bade me good-bye and sent me to you," said the girl.
Again the eyes looked at her sharply, and they saw she was telling the truth. Then Oz asked, "What do you wish me to do?"
"Send me back to Kansas, where my Aunt Em and Uncle Henry are," she answered earnestly. "I don't like your country, although it is so beautiful. And I am sure Aunt Em will be dreadfully worried over my being away so long."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตู้เสื้อผ้ามีหลายชุดสีเขียว ทำผ้าไหม และผ้าซาติน กำมะหยี่ และทั้งหมดนี่โดโรธีตรง.
"ทำให้ตัวเองอย่างสมบูรณ์ที่บ้าน กล่าวว่า ผู้หญิงสีเขียว "และถ้าคุณต้องการอะไรแหวนระฆัง Oz จะส่งสำหรับคุณพรุ่งนี้เช้า"
เธอซ้ายโดโรธีคนเดียว และก็กลับไปอื่น นี่เธอยังนำไปสู่ห้อง และแต่ละหนึ่งของพวกเขาพบตัวเองต่อศาลในวังดี Politeness นี้สูญเสียในหุ่นไล่กา แน่นอน ในเมื่อเขาพบว่าตัวเองคนเดียวในห้องของเขา ที่เขายืน stupidly ในจุดหนึ่ง ภายในประตู ต้องรอจนถึงเช้า มันจะไม่เหลือให้เขานอนลง และเขาไม่สามารถปิดตา ดังนั้น เขายังคงจ้องแมงมุมน้อยซึ่งถูกทอของเว็บในมุมของห้องพัก ราวกับว่ามันไม่ได้ห้องดีที่สุดในโลกทั้งคืน วู้ดแมนกระป๋องวางลงบนเตียงของเขาจากกองทัพของนิสัย สำหรับเขาจดจำเมื่อเขาถูกทำมาจากเนื้อ แต่เขาไม่สามารถนอนหลับ ผ่านคืนย้ายรอยต่อของเขาขึ้นและลงเพื่อให้แน่ใจว่า จะเก็บไว้ในลำดับการทำงานดี สิงโตจะมีต้องนอนของใบไม้ในป่า และไม่ชอบถูกปิดในห้อง แต่เขามีความรู้สึกมากเกินไปให้นี้กังวล เขาเพื่อให้เขา sprang ขึ้นเตียง และสะสมตัวเช่นแมว และ purred ตัวเองหลับในนาที.
ตอนเช้าถัดไป หลังอาหารเช้า หญิงสาวสีเขียวมาดึงโดโรธี และเธอแต่งตัวของเธอในชุดที่สวยที่สุด ทำสีเขียว brocaded แพร โดโรธีใส่เอี๊ยมผ้าไหมเป็นสีเขียว และผูกริบบิ้นสีเขียวรอบคอของ Toto และพวกเขาเริ่มต้นสำหรับห้องบัลลังก์ของออนซ์ดี
ก่อน จะมาถึงห้องโถงเอกที่ถูกมากทั้งหลายของศาล แต่งตัวทั้งหมดในเครื่องแต่งกายที่หลากหลาย คนเหล่านี้มีอะไรให้ทำ แต่คุยกัน แต่พวกเขาจะมาต้องรออยู่นอกห้องบัลลังก์ทุกเช้า แม้ว่าพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ดู Oz โดโรธีป้อน เขามองเธอ curiously และหนึ่งของพวกเขาเกมส์:
"ใจคุณจริง ๆ ไปดูตามหน้าของ Oz ราคาย่อมเยาว์"
ตอบผู้หญิง "แน่นอน "ถ้าเขาจะเห็นฉัน "
"โอ้ เขาจะเห็นคุณ กล่าวว่า ทหารที่ได้นำข้อความของเธอไปช่วย "แม้ว่าเขาไม่อยากได้คนที่ถามหาเขา แน่นอน ในตอนแรก เขาโกรธ และกล่าวว่า ควรส่งคุณกลับคุณมาจากไหน แล้ว เขาถามอะไรที่คุณดูเหมือน และเมื่อฉันกล่าวถึงรองเท้าเงิน เขาก็สนใจมาก ในที่สุด ผมบอกเกี่ยวกับเครื่องหมายตามหน้าผากของคุณ และเขาตัดสินใจเขาจะยอมรับคุณการสถิตอยู่ของพระองค์"
เพียงแล้ว เบลล์เป็นรัง สาวสีเขียวว่าโดโรธี "ที่เป็นสัญญาณ คุณต้องไปลงในห้องพระคนเดียว"
เธอเปิดประตูเล็กน้อย และโดโรธีเดินผ่านอย่างกล้าหาญ และพบตัวเองในสถานที่ เป็นใหญ่ รอบห้องมนหลังคาสูง และผนัง และเพดาน และพื้นถูกปกคลุม ด้วยฟไฟร์มรกตขนาดใหญ่ที่ตั้งกันอย่างใกล้ชิด ในศูนย์กลางของหลังคามีไฟดี สดใสที่ดวงอาทิตย์ ซึ่งทำฟไฟร์มรกตแวววาวในความยอดเยี่ยมอย่าง
แต่สิ่งสนใจโดโรธีสุด บัลลังก์ใหญ่ของหินอ่อนสีเขียวที่ยืนอยู่กลางห้อง มันมีรูปร่างคล้ายกับ และ sparkled กับอัญมณี เป็นได้ทุกอย่าง ในเก้าอี้หัวมีขนาดใหญ่ ไม่ มีร่างกายเป็นการสนับสนุน หรือมีแขน หรือขาใด มีผมไม่ตามหัวนี้ แต่มันมีตา และจมูก และปาก และมีขนาดใหญ่กว่าหัวของที่ใหญ่ที่สุดยักษ์
เป็นโดโรธีจ้องตามนี้ในใจและความกลัว ตาเปิดได้ช้าลง และมองเธออย่างรวดเร็ว และอย่างต่อเนื่อง แล้วย้ายปาก และโดโรธีได้ยินเสียงการพูด:
"ฉัน Oz ดี และราคาย่อมเยาว์ คุณคือใคร และทำไมทำคุณแสวงหาเรา"
ไม่เสียงดังกล่าวมากผิดกับเธอได้ต้องมาจากหัวใหญ่ ดังนั้นเธอจึงกล้า และตอบ:
"ฉันโดโรธี เล็ก และ Meek ฉันมาคุณสำหรับความช่วยเหลือ"
ตามองดูที่เธอพบนาทีเต็ม แล้ว พูดเสียง:
"ที่คุณได้รับรองเท้าเงิน"
"ผมได้จากแม่มดคนชั่วของตะวันออก บ้านของฉันมองไปที่เธอ และฆ่าเธอ เธอตอบ
"ที่คุณได้รับเครื่องหมายตามหน้าผากของคุณ" อย่างต่อเนื่องเสียง.
"ก็ที่แม่มดดีของเหนือรั้งฉันเมื่อเธอคนฉันลา และส่งฉันให้คุณ กล่าวว่า สาว.
อีก ตามองเธออย่างรวดเร็ว และพวกเขาเห็นเธอบอกความจริง Oz ถามแล้ว "อะไรคุณต้องการฉันจะทำอย่างไร"
"ส่งกลับไปยังแคนซัส Em ฉันป้าและลุงเฮนรี เธอตอบจริงจัง "ไม่ชอบประเทศของคุณ แม้ว่ามันจะสวย และผมมั่นใจว่า ป้าเอมจะกังวล dreadfully เหนือของฉันกำลังเก็บนาน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในต้นเขียวหลายชุดทำจากผ้าไหม และผ้ากำมะหยี่ และทั้งหมดของพวกเขาติดตั้งโดโรธีว่า .
" ทำให้ตัวเองสมบูรณ์ที่บ้าน " เด็กหญิงพูดสีเขียว " และถ้าคุณต้องการอะไร ก็กดกริ่ง ออซจะ ให้เธอ พรุ่งนี้เช้า "
เธอปล่อยโดโรธีตามลำพังและกลับไปหาคนอื่นๆ นี่เธอยังทำให้ห้องและแต่ละหนึ่งของพวกเขาพบตัวเองพักแสนสบายภายในวัง แน่นอนความสุภาพนี้เสียไปกับ หุ่น ไล่กา เมื่อเขาพบว่าตัวเองอยู่คนเดียวในห้อง เขายืนดูอยู่จุดหนึ่ง ใกล้ประตู รอจนรุ่งเช้า มันพักผ่อนนอนลง และเขาไม่อาจปิดตาดังนั้นเขายังคงทั้งคืนมองแมงมุมเล็กๆที่ถักใย อยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง เหมือนกับมันไม่ได้เป็นห้องที่วิเศษที่สุดในโลก ชายตัดไม้ดีบุกนอนลงบนเตียงด้วยแรงเคยชิน เพราะจำได้ว่าเมื่อตอนที่เขายังเป็นเนื้อหนัง แต่ไม่สามารถนอนได้ เขาผ่านคืนขยับข้อต่อขึ้นลงเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาอยู่ในลำดับการทำงานที่ดีสิงโตจะมีเตียงใบไม้แห้งในป่ามากกว่า และไม่ชอบถูกขังไว้ในห้อง แต่เขามีความรู้สึกมากเกินไป ปล่อยให้เป็นห่วงเขา ดังนั้นเขาจึงกระโดดขึ้นเตียงม้วนตัวเหมือนแมว และ purred ตัวเองหลับไปสักครู่
เช้าวันถัดไป หลังจาก เช้าสาวใช้สีเขียวก็มารับโดโรธี เธอแต่งตัวของเธอเป็นหนึ่งในชุดที่สวยงามที่สุดสร้างสีเขียว brocaded ซาติน โดโรธีใส่ผ้ากันเปื้อนผ้าไหมสีเขียวและสีเขียวผูกริบบิ้นรอบคอโต โต้ และพวกเขาเริ่มในห้องบัลลังก์ของออซผู้ยิ่งใหญ่ แรก
ก็มาถึงห้องโถงใหญ่ซึ่งเป็นสุภาพสตรี และสุภาพบุรุษ ทุกคนแต่งกายด้วยชุดหรูหรา คนพวกนี้ไม่มีอะไรทำ แต่พูดคุยกับแต่ละอื่น ๆแต่พวกเขามักจะออกมารอข้างนอกห้องบัลลังก์ทุกๆเช้า แม้ จะ ไม่เคยได้รับอนุญาตให้พบออซ เมื่อโดโรธีก็มองเธออย่างสงสัย คนหนึ่งกระซิบว่า :
" เธอจะมองที่หน้าของ Oz แย่ ?
" แน่นอน " เด็กหญิงตอบ " ถ้าเขาจะเห็นฉัน . "
" โอ้ เขาจะเห็นคุณ กล่าวว่า ทหารคนที่นำข่าวของเธอกับพ่อมด" แม้ท่านไม่ชอบคนที่มาขอพบเขา ที่จริงตอนแรกเขาโกรธ และพูดว่า ข้าจะส่งเจ้ากลับไปยังที่ที่คุณจากมา แล้วเขาก็ถามฉันว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไร เมื่อฉันเอ่ยถึงรองเท้าเงินของเธอ เขาสนใจมาก ในที่ สุดเมื่อฉันบอกท่านถึงรอยที่หน้าผาก และเขาตัดสินใจว่าเขาจะอนุญาตให้เธอไปปรากฏตัว "
ตอนนั้นระฆังดังขึ้นและเด็กสีเขียวพูดกับโดโรธีว่า ` ` นั่นคือสัญญาณ คุณจะต้องเข้าไปในห้องบัลลังก์แต่ผู้เดียว "
เธอเปิดประตูเล็กออกและโดโรธีเดินผ่านเข้าไปอย่างกล้าหาญ และพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ยอดเยี่ยม ห้องนั้นใหญ่ กลม มีหลังคาโค้งสูง ผนังกับเพดานและพื้นปูด้วยมรกตเม็ดใหญ่ตั้งอยู่ใกล้เคียงกัน ตรงกลางหลังคามีแสงดีสว่างเหมือนดวงอาทิตย์ทำให้มรกตส่องประกายในลักษณะที่ยอดเยี่ยม .
แต่สิ่งที่โดโรธีสนใจมากที่สุดคือบัลลังก์หินอ่อนสี เขียว ใหญ่ ซึ่ง ตั้ง อยู่กลางห้อง มันรูปร่างเหมือนเก้าอี้ มีอัญมณีส่องประกายจ้าเหมือนๆกับทุกสิ่ง ตรงกลางเก้าอี้มีศีรษะมหึมา โดยร่างกายเพื่อสนับสนุนหรือแขนขาใดๆ .ไม่มีเส้นผมบนหัว แต่มันมี ตา จมูก และปาก ใหญ่กว่าหัวยักษ์ที่ใหญ่ที่สุด
เมื่อโดโรธีจ้องมองนี้ในความสงสัยและความกลัว สายตาค่อยๆ หันมาจ้องมองเธอเขม็ง . แล้วปากขยับ และโดโรธี ก็ ได้ยินเสียงพูด :
" ฉันคือออซผู้ยิ่งใหญ่และร้ายกาจ เจ้าเป็นใครและตามหาข้าทำไม ? "
เสียงนั้นไม่น่ากลัวอย่างที่เคยคาดว่าจะมาจากหัวใหญ่ ดังนั้น เธอจึงกล้าตอบ :
" ฉันคือโดโรธีผู้น้อย และสุภาพ ฉันมาขอความช่วยเหลือ "
สายตามองเธออย่างเต็มๆก่อน ` :
" ที่คุณได้รับรองเท้าเงิน ?
" ฉันได้มาจากแม่มดชั่วร้ายแห่งตะวันออก เมื่อบ้านฉันตกลงทับเธอตาย
" เธอตอบ" ที่คุณได้รับรอยที่หน้าผาก ? ต่อเสียง .
" นั่นคือที่แม่มดแห่งทิศเหนือจูบฉันเมื่อเธอกล่าวอำลา แล้วส่งฉันมาหาท่าน " หญิงสาวตอบ .
อีกสายตามองเธออย่างรวดเร็ว และเห็นเธอพูดความจริง แล้วออสถามว่า " อะไรที่คุณต้องการให้ฉันทำอะไร ?
" ส่งฉัน กลับแคนซัสที่ป้าเอ็มกับลุงเฮนรีของฉัน " เธอตอบอย่างจริงจัง" ฉันไม่ชอบประเทศของคุณ ถึงแม้ว่ามันจะสวยมาก และฉันแน่ใจว่าป้าเอ็มคงจะมากกังวลของฉันไม่ได้ไปซะนาน "
.