Blue crabs affected with shell dise

Blue crabs affected with shell disease displayed a wide array of pathologies in response to this very common affliction. Grossly, shell disease lesions most commonly presented as variably sized brown to black foci. Such lesions ranged from very small (1 mm 2 ) to locally extensive (up to 200 mm 2 in area). The larger of the melanized lesions sometimes appeared ulcerated. The most severe lesions observed (Pamlico River shell disease-PRSD) resulted in loss of up to 25% of the entire carapace. A diverse bacterial flora consisting of aeromonads, vibrios and five other genera were isolated as the predominant organisms from shell disease lesions. Fungi were rarely observed in larger lesions. Protozoa and algae were also rarely observed on the surface of some lesions. Histologically, lesions
ranged from mild erosion of the epicuticle and
outermost layers of the calcified endocuticle to
more extensive endocuticle erosion with accompa-
nying inflammation. In the most severe cases, there
was total loss of the endocuticle and epidermis,
with pseudomembrane formation, intense haemo-
cyte infiltration, and involvement of adjacent vis-
cera. There was no apparent relationship between
the size of gross lesions and their histological
severity (as defined by the extent of tissue damage),
suggesting that gross examination of shell disease
lesions is not a reliable method for assessing the
damage to affected blue crabs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้รับผลกระทบกับโรคเปลือกปูสีน้ำเงินแสดงของ pathologies ใน affliction นี้กันมาก Grossly ได้โรคเปลือกมักแสดงเป็น variably ขนาดสีน้ำตาลกับดำ foci ได้เช่นอยู่ในช่วงจากมากขนาดเล็ก (1 mm 2) ภายในกว้างขวาง (ไม่เกิน 200 มม. 2 ในพื้นที่) ใหญ่ได้ melanized บางครั้งปรากฏ ulcerated รุนแรงที่สุดได้สังเกต (ริเวอร์ Pamlico เปลือกโรค-PRSD) ส่งผลให้สูญเสียถึง 25% ของ carapace ทั้งหมด flora แบคทีเรียหลากหลายประกอบด้วย aeromonads, vibrios และ five สกุลอื่น ๆ ถูกแยกเป็นชีวิตกันจากเปลือกโรคได้ เชื้อรามีไม่ค่อยพบในขนาดใหญ่ได้ โพรโทซัวและสาหร่ายก็ยังไม่ค่อยสังเกตบนผิวบางได้ Histologically ได้มากัดเซาะไม่รุนแรงของ epicuticle และชั้นนอกสุดของ endocuticle calcified ไปกัดเซาะ endocuticle มือมากและ accompanying inflammation ในสุดรุนแรง มีมียอดขาดทุนรวมของหนังกำพร้า และ endocuticleกับ pseudomembrane ก่อ รุนแรง haemo-cyte infiltration และมีส่วนร่วมของติด vis-เซรา มีความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนระหว่างขนาดของมวลรวมได้และนักสรีรวิทยาความรุนแรง (เป็น defined โดยขอบเขตของความเสียหายของเนื้อเยื่อ),แนะนำที่สอบรวมโรคเปลือกได้ไม่น่าเชื่อถือวิธีการประเมินความเสียหายต่อปูสีน้ำเงินได้รับผลกระทบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปูสีน้ำเงินที่ได้รับผลกระทบกับโรคเปลือกแสดงหลากหลายของโรคนี้ที่พบบ่อยมากในการตอบสนองต่อ AF fl iction . ต่ำ , แผลโรคเปลือกมากที่สุด แสดง เป็น การเปลี่ยนแปลงขนาดวาง สีน้ำตาลดำ แผลดังกล่าวมีค่าน้อยมาก ( ขนาด 1 มม. 2 ) พื้นที่กว้างขวางถึง 200 มม. 2 ในพื้นที่ ) ขนาดใหญ่ของ melanized บางครั้งปรากฏรอยแผลรอยโรคที่รุนแรงมากที่สุดพบ ( โรคเปลือก pamlico แม่น้ำ prsd ) ส่งผลให้เกิดการสูญเสียถึง 25% ของกระดองทั้งหมด ความหลากหลายของแบคทีเรียflโอร่าประกอบด้วย aeromonads สายพันธุ์ , และอื่น ๆจึงได้แยกสกุลเป็นสิ่งมีชีวิตโดด จากรอยโรคเปลือก เชื้อราเป็นไม่ค่อยพบในรอยโรคขนาดใหญ่ โปรโตซัว และสาหร่ายยังไม่ค่อยเห็นบนพื้นผิวของผิวหนังภาพ , แผล
ระหว่างการอ่อนของพิคิวทิเคิลและ
นอกชั้นของ calci จึงเอ็ด endocuticle

เพิ่มเติม endocuticle กัดเซาะกับ accompa -
nying ในfl ammation . ในรายที่รุนแรงมากที่สุด มีเสียทั้งหมดของ endocuticle

มีการก่อตัว และหนังกำพร้า pseudomembrane เข้ม haemo -
ฟ์โฟไซท์ในจึง ltration และความเกี่ยวข้องของที่อยู่ติดกัน 6
เซร่า .ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างขนาดของแผลแหวะ

และผลของความรุนแรง ( de จึงเน็ดโดยขอบเขตของความเสียหายเนื้อเยื่อ ) ,
บอกว่าสอบขั้นต้นของแผลโรค
เปลือกไม่ใช่วิธีที่เชื่อถือได้เพื่อตรวจสอบความเสียหายผลกระทบ
ปูสีฟ้า