“Mom, wake up…” You shook her shoul

“Mom, wake up…” You shook her shoulder, but she didn’t respond. She seemed to be in some kind of coma, completely unaware of everything that was happening around her. “Sarah, you have to help. I can’t carry them all by myself.”Sarah looked at you with big, scared eyes. You could tell she was as confused by the situation as you were, but her fear disappeared for just a moment, as if she knew this was important. Sarah gently shook your mother’s shoulder, trying to regain her senses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“แม่ ตื่นเถอะ…” คุณส่ายไหล่เธอ แต่เธอไม่ตอบสนอง ดูเหมือนเธอจะอยู่ในอาการโคม่า โดยไม่รู้เลยถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเธอ “ซาราห์ คุณต้องช่วย” ฉันแบกมันทั้งหมดคนเดียวไม่ได้” ซาราห์มองคุณด้วยดวงตากลมโตและหวาดกลัว คุณสามารถบอกได้ว่าเธอสับสนกับสถานการณ์เช่นเดียวกับคุณ แต่ความกลัวของเธอก็หายไปครู่หนึ่ง ราวกับว่าเธอรู้ว่านี่เป็นสิ่งสำคัญ ซาราห์ส่ายไหล่แม่ของคุณเบาๆ เพื่อพยายามฟื้นสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แม่ครับ ตื่นเถอะ..." คุณส่ายไหล่เธอ แต่เธอไม่ตอบสนอง ดูเหมือนเธอจะอยู่ในอาการโคม่า โดยไม่รู้ตัว ว่าเกิดอะไรขึ้นรอบตัวเธอ
"ซาร่า คุณต้องช่วย ฉันแบกมันไว้คนเดียวไม่ได้"
ซาร่ามองคุณด้วยสายตาที่น่ากลัว คุณจะเห็นได้ว่าเธอกำลังสับสนกับสถานการณ์ เหมือนกับคุณ แต่ความกลัวของเธอก็หายไปชั่วขณะหนึ่ง ราวกับว่าเธอรู้ว่ามันสำคัญ ซาร่าเขย่าไหล่แม่เบาๆ พยายามฟื้นสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"แม่คะ ตื่นได้แล้ว... "คุณเขย่าไหล่เธอ เธอไม่ตอบสนอง. เธอดูเหมือนจะอยู่ในอาการโคม่าบางอย่างไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นรอบๆตัวเธอ

"ซาร่าห์, คุณต้องช่วย. ฉันไม่สามารถแบกพวกเขาคนเดียวได้"

ซาร่าห์มองคุณด้วยดวงตาใหญ่ของความกลัว คุณจะเห็นว่าเธอสับสนกับสถานการณ์ เหมือนกับคุณ แต่ความกลัวของเธอหายไปชั่วขณะหนึ่ง ราวกับว่าเธอรู้ว่ามันสําคัญ. ซาร่าห์ค่อยๆส่ายไหล่ของแม่และพยายามฟื้นฟูจิตใจของเธอ