Yun Che answered with a beaming smi

Yun Che answered with a beaming smile: “It is nearly time and they ought to return pretty soon. However, once they return, you ought to also have fallen asleep. After waking up tomorrow, your profound veins will also be completely crippled. Even if ten Huangfu Hes arrive, don’t even bother to think about being saved. Hehehehe.”

Yun Che’s words caused Xiao Luocheng to become stupefied for a while. A sudden surge of unease spread in his heart as he forced a smile: “Grandpa, what…. What did you say? You’re…. playing a joke on me right?

“Ah, I’ve always been joking around, but it’s only this time alone that I, your grandfather am not playing a joke on you.” Yun Che started to laugh, and his laugh was awfully dangerous. He extended his hand and softly rubbed his face. A layer of extremely thin skin was easily unmasked as he revealed his original face. His voice also resumed his original tone: “Good grandson, have a good look at who your grandpa is.”

To Xiao Luocheng, seeing a face suddenly transform before his very eyes was like a having the misfortune of being struck by lightning. His pair of eyes exaggeratedly widen so fiercely that they almost bulged out. In that split second, he began to wonder if he was dreaming…. But even if he was dreaming, it was fundamentally impossible for him to have such an absurdly bizarre dream.

“Yun…. Yun Che!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยุน Che ตอบ ด้วยรอยยิ้มอย่างเบิกบาน: "มันเป็นเวลาเกือบ และพวกเขาควรจะกลับมาสวยเร็ว ๆ นี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อคืน คุณควรจะยัง มีตกนอนหลับ หลังจากตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้ หลอดเลือดดำลึกซึ้งของคุณจะยังสมบูรณ์ง่อย ถ้าสิบ Huangfu นะมาถึง ไม่ได้รำคาญคิดเกี่ยวกับการ Hehehehe"คำยุน Che เกิด Xiao Luocheng เป็นงงในขณะ ไฟกระชากอย่างฉับพลันของ unease ที่แพร่กระจายในหัวใจของเขาเขาบังคับยิ้ม: "คุณปู่ สิ่ง... คุณพูดว่าไงนะ คุณ...กำลังเล่นตลกกับฉันขวา"อา ฉันได้เสมอถูกล้อเล่นรอบ แต่มันเป็นเพียงเวลาเพียงอย่างเดียวว่า ฉัน คุณปู่ไม่เล่นตลกกับคุณ" Che ยุนเริ่มหัวเราะ และหัวเราะเขาก็อันตรายชะมัด เขาขยายมือ และนุ่มนวลลูบใบหน้าของเขา ชั้นผิวบางมากเป็นอำพรางได้ง่าย ๆ เขาเปิดเผยใบหน้าเดิมของเขา เสียงของเขายังกลับมาเสียงเดิมของเขา: "หลานดี ดูดีของคุณปู่เป็นใคร. "Xiao Luocheng เห็นใบหน้าก็เปลี่ยนก่อนสายตาของเขาได้เหมือนมีวิบากกรรมของการหลงฟ้าผ่า คู่ของเขาตา exaggeratedly ขยายดังนั้นแววว่า พวกเขาเกือบจะ bulged ออก ในที่แยกที่สอง เขาเริ่มที่จะสงสัยว่า ถ้า เขาได้ฝัน... แต่แม้ว่าเขาได้ฝัน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะมีเช่นความฝันแปลกประหลาดถือเอาพื้นฐาน"ยุน... Che ยุน!!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun เจ๊ตอบด้วยรอยยิ้มยิ้มแย้มแจ่มใส: "มันเกือบจะเป็นเวลาและพวกเขาควรจะกลับมาสวยเร็ว ๆ นี้ แต่เมื่อพวกเขากลับมาคุณควรจะได้ผล็อยหลับไป หลังจากตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้เส้นเลือดที่ลึกซึ้งของคุณจะถูกคนพิการอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าสิบ Huangfu พระองค์มาถึงไม่ได้รำคาญที่จะคิดเกี่ยวกับการถูกบันทึกไว้ hehehehe. " คำ Yun เจ๊ที่เกิดเสี่ยว Luocheng จะกลายเป็นมึนงงในขณะที่ กระชากฉับพลันของความไม่พอใจการแพร่กระจายในหัวใจของเขาในขณะที่เขาถูกบังคับให้รอยยิ้ม: "คุณปู่อะไร ... คุณพูดอะไร? คุณ ... เล่นตลกกับฉันใช่มั้ย? "โอ้ฉันได้รับเสมอล้อเล่นรอบ แต่ก็เพียงครั้งนี้เพียงอย่างเดียวที่ฉัน, คุณปู่ของคุณกำลังไม่ได้เล่นเรื่องตลกเกี่ยวกับคุณ." ยุนเจ๊เริ่มต้นที่จะหัวเราะและเสียงหัวเราะของเขาเป็นอันตรายชะมัด . เขายื่นมือของเขาและเบา ๆ ลูบใบหน้าของเขา ชั้นของผิวหนังบางมากถูกเผยได้อย่างง่ายดายในขณะที่เขาเผยให้เห็นใบหน้าเดิมของเขา เสียงของเขาก็กลับมาเสียงเดิมของเขา: ". หลานชายที่ดีมีลักษณะที่ดีในการที่คุณปู่ของคุณคือ" การ Xiao Luocheng เห็นใบหน้าจู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตาของเขาเป็นเหมือนมีความโชคร้ายจากการถูกตีด้วยฟ้าผ่า คู่ของเขาตา exaggeratedly ขยายเพื่อให้รุนแรงที่พวกเขาเกือบจะโป่งออก ในเสี้ยววินาทีนั้นเขาเริ่มสงสัยว่าเขากำลังฝัน ... แต่ถึงแม้ว่าเขากำลังฝันมันเป็นพื้นฐานเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะได้เช่นความฝันที่แปลกประหลาดอย่างไร้เหตุผล. "ยุน ... Yun เจ๊ !! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนอึนตอบพร้อมรอยยิ้ม : " มันเป็นเกือบตลอดเวลาและเขาน่าจะกลับมาเร็วๆนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขากลับมา คุณควรจะยัง หลับไปแล้ว หลังจากตื่นพรุ่งนี้ เส้นเลือดที่ลึกซึ้งของคุณจะสมบูรณ์ พิการ แม้ว่าสิบ huangfu เขามาถึง อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับการบันทึก " ห่ะ ห่ะ ห่ะยุนเชพูด ทำให้เสี่ยว Luocheng เป็นมึนงงชั่วขณะ กระแสฉับพลันความไม่สบายใจแพร่กระจายในหัวใจของเขา เขาฝืนยิ้ม " ปู่ . . . . . . . อะไร คุณพูดว่าอะไรนะ ? คุณ . . . . . . . ล้อฉันเล่นใช่มั้ย ?" อ๊ะ ฉันมักจะพูดเล่นๆ แต่มันก็เป็นเพียงเวลาเดียวที่ผม คุณปู่จะไม่ล้อเล่นกับเธอ " ยุนเช เริ่มหัวเราะ และหัวเราะของเขาอันตรายจังเลย เขาขยายมือของเขาเบา ๆลูบใบหน้าของเขา ชั้นของผิวหนังบางมากง่ายเผยเขาเปิดเผยใบหน้าเดิมของเขา เสียงของเขาก็กลับมาสีเดิมของเขา : " ดี หลานชาย ได้ดูที่ตาของคุณ .เสี่ยว Luocheng เห็นหน้าก็เปลี่ยนสายตาของเขาเหมือนมีโชคร้าย ถูกฟ้าผ่าตาย คู่ของตาของเขาเบิก exaggeratedly ดุร้ายจนพวกเขาเกือบฉุ . ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาเริ่มสงสัยว่าเขากำลังฝัน . . . . . . . แต่ถึงแม้เขาจะฝัน มันอาจเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะได้ เช่น ช่างเป็นฝันที่แปลกประหลาด ." ยุน . . . . . . . ยุนเช ! ! "