Government expenditure programmes d

Government expenditure programmes during the second Phibun-led
government were directed to improving national income and social welfare
in a broad array of areas, from urban housing to irrigation (Kobkua 1995:
150–1). Generally uncoordinated, the programmes implicitly favoured
centralisation, having the cumulative effect of consolidating Bangkok’s
urban primacy and benefiting key economic actors in the capital and urban
consumers generally (Muscat 1994: 52). Significantly, the first major infrastructure
project benefiting from international loans was the development
of a new port at Khlong Toei, five miles downriver from the central city.
Mooted from the mid-1930s, dredging of the river to create this port area
was completed in 1954, significantly enhancing the international import–
export capabilities of Bangkok (Porphant 1994: 210–11). In 1955 the
government introduced a premium on rice exports (levied on exporters) in
order to enhance government revenues and stabilise domestic rice prices
and provided the government with windfall revenues due to high world
commodity prices. The premium allowed the state and private employers
to keep salaries and wages low by acting as an income subsidy. In the
process, it exacerbated rural–urban income disparities. It operated at the
expense of rural households because merchants passed on the costs in
the form of lower farm-gate purchase prices (Pawadee 1987: 186–90).
Combined with the stagnating wage effects of an increasing labour supply
in Bangkok, the rice premium (only abolished in the mid-1980s) enhanced
the profitability of investment in urban-based manufacturing and service
industries, which grew significantly in the following decade (Muscat 1994:
75–7; Porphant 1994: 194–8).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงการรายจ่ายของรัฐบาลในช่วงสองพิบูลนำรัฐบาลได้โดยตรงเพื่อปรับปรุงรายได้แห่งชาติและสังคมในอาร์เรย์ที่กว้างของพื้นที่ จากบ้านเมืองการชลประทาน (Kobkua 1995:150-1) ด้วยทั่วไป โปรแกรมการอบรม favoured นัยcentralisation มีผลสะสมรวมของกรุงเทพมหานครเมือง primacy และเกียรติยศนักแสดงทางเศรษฐกิจที่สำคัญในเมืองหลวง และเมืองผู้บริโภคทั่วไป (มัสกัต 1994:52) อย่างมีนัยสำคัญ แรกหลักโครงสร้างพื้นฐานโครงการเกียรติยศจากเงินกู้ต่างประเทศมีการพัฒนาของพอร์ตใหม่ที่คลองเตย ไมล์ที่ห้า downriver จากเซ็นทรัลซิตี้Mooted จากกลาง 1930, dredging ของแม่การท่าตั้งเสร็จใน 1954 เพิ่มอย่างมีนัยสำคัญต่างประเทศนำเข้า-ความสามารถของการส่งออก (Porphant 1994:210 – 11) ใน 1955รัฐบาลนำพรีเมี่ยมส่งออกข้าว (เก็บผู้ส่งออก) ในสั่งเพิ่มรายได้ของรัฐบาล และรับราคาข้าวภายในประเทศและให้รัฐบาล มีรายได้ windfall จากโลกสูงราคาสินค้าโภคภัณฑ์ พรีเมี่ยมอนุญาตให้รัฐและนายจ้างส่วนตัวให้ เงินเดือนและค่าจ้างต่ำ โดยทำหน้าที่เป็นเงินสมทบเป็นรายได้ ในกระบวนการ จะเลวร้ายความแตกต่างรายได้ชนบทเมือง จะดำเนินการในการค่าใช้จ่ายของครัวเรือนชนบทเนื่องจากร้านค้าส่งผ่านต้นทุนในรูปแบบของราคาซื้อฟาร์มประตูล่าง (Pawadee 1987:186-90)รวมกับผลกระทบค่าจ้าง stagnating การจัดหาแรงงานเพิ่มขึ้นในกรุงเทพมหานคร ข้าวพรีเมี่ยม (เฉพาะยุติในกลางไฟต์) เพิ่มขึ้นผลกำไรของการลงทุนในเมืองการผลิตและบริการอุตสาหกรรม ซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างมากในทศวรรษต่อไปนี้ (มัสกัต 1994:75-7 Porphant 1994:194-8)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐบาลโปรแกรมค่าใช้จ่ายในช่วงที่สองพิบูลย์นำรัฐบาลนำไปปรับปรุงรายได้ประชาชาติและสวัสดิการสังคมในหลากหลายของพื้นที่จากที่อยู่อาศัยในเมืองเพื่อการชลประทาน(กอบเกื้อ 1995: 150-1) พร้อมเพรียงกันโดยทั่วไปโปรแกรมได้รับการสนับสนุนโดยปริยายอำนาจมีผลสะสมของการรวมของกรุงเทพฯเป็นอันดับหนึ่งในเมืองและนักแสดงที่ได้รับประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญในเมืองหลวงและในเมืองผู้บริโภคทั่วไป(มัสกัต 1994: 52) อย่างมีนัยสำคัญโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญครั้งแรกของโครงการได้รับประโยชน์จากการให้กู้ยืมเงินระหว่างประเทศคือการพัฒนาของพอร์ตใหม่ที่เขตคลองเตย, ห้าไมล์ตามน้ำจากใจกลางเมือง. mooted จากช่วงกลางทศวรรษที่ 1930, ขุดลอกแม่น้ำเพื่อสร้างบริเวณท่าเรือนี้เสร็จสมบูรณ์ในปี 1954 อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มนำเข้าระหว่างประเทศความสามารถในการส่งออกของกรุงเทพมหานคร(Porphant 1994: 210-11) ในปี 1955 รัฐบาลพรีเมี่ยมนำมาใช้ในการส่งออกข้าว (เรียกเก็บจากผู้ส่งออก) ในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มรายได้ของรัฐบาลและการรักษาเสถียรภาพราคาข้าวในประเทศและให้รัฐบาลมีรายได้โชคลาภอันเนื่องมาจากโลกที่สูงของราคาสินค้าโภคภัณฑ์ พรีเมี่ยมที่ได้รับอนุญาตของรัฐและนายจ้างภาคเอกชนที่จะให้เงินเดือนและค่าจ้างต่ำโดยทำหน้าที่เป็นเงินอุดหนุนรายได้ ในกระบวนการที่มันเลวร้ายความแตกต่างของรายได้ในชนบทเมือง มันดำเนินการที่ค่าใช้จ่ายของครัวเรือนในชนบทเพราะพ่อค้าส่งต่อค่าใช้จ่ายในรูปแบบของการซื้อฟาร์มประตูที่ต่ำกว่าราคา(ภาวดี 1987: 186-90). เมื่อรวมกับผลกระทบค่าจ้างที่ซบเซาของอุปทานแรงงานที่เพิ่มขึ้นในกรุงเทพฯพรีเมี่ยมข้าว(ยกเลิกเฉพาะในช่วงกลางทศวรรษ 1980) ที่เพิ่มขึ้นในการทำกำไรของการลงทุนในการผลิตในเมืองที่ใช้และบริการอุตสาหกรรมที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในทศวรรษต่อไปนี้(มัสกัต 1994: 75-7; Porphant 1994: 194-8)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งบประมาณโครงการในช่วงพิบูล 2 LED
รัฐบาลกำกับเพื่อการปรับปรุงและ
สวัสดิการสังคมรายได้ประชาชาติในอาร์เรย์กว้างของพื้นที่จากที่อยู่อาศัยในเมืองเพื่อการชลประทาน ( kobkua 2538 :
150 ( 1 ) โดยทั่วไปโปรแกรมที่ชื่นชอบไม่พร้อมเพรียงกัน , โดยปริยาย
รวมอำนาจมาศูนย์กลาง มีสะสมผลของการรวมกรุงเทพฯ
และชุมชนเมืองเอก รับนักแสดงหลักทางเศรษฐกิจในเมืองหลวงและเมือง
ผู้บริโภคโดยทั่วไป ( Muscat 1994 : 52 ) อย่างแรก สาขาโครงสร้างพื้นฐาน โครงการได้ประโยชน์จากเงินกู้ต่างประเทศ

คือการพัฒนาของท่าเรือที่คลองเตย ห้าไมล์ผลไม่พึงประสงค์จากกลางเมือง .
mooted จาก mid-1930s ขุดลอกแม่น้ำ , การสร้างพื้นที่นี้พอร์ต
แล้วเสร็จในปี 1954สถิติการ นำเข้า ส่งออก ต่างประเทศ–
ในกรุงเทพมหานคร ( porphant 1994 : 210 ( 11 ) ในปี 1955
รัฐบาลแนะนำพิเศษในการส่งออกข้าว ( เรียกเก็บจากผู้ส่งออก ) เพื่อเพิ่มรายได้ของรัฐบาล และ

ราคาข้าวภายในประเทศและเสถียรภาพให้รัฐบาลกับรายได้ลาภผล เนื่องจากราคาสินค้าโภคภัณฑ์โลก
สูงพรีเมี่ยมอนุญาตให้รัฐและนายจ้างส่วนบุคคล
ให้เงินเดือนและค่าจ้างต่ำ โดยทำเป็นรายได้เงินอุดหนุน ใน
กระบวนการ , exacerbated ชนบท–รายได้ในความแตกต่าง . มันดำเนินการที่ค่าใช้จ่ายของครัวเรือนในชนบท เพราะพ่อค้า

ผ่านค่าใช้จ่ายในรูปแบบของประตูฟาร์มซื้อราคาต่ำ ( ภาวดี 1987 : 186 ( 90 ) .
รวมกับค่าจ้างแรงงานที่ซบเซาผลกระทบของการเพิ่มอุปทาน
กรุงเทพ ข้าวพรีเมี่ยม ( เพียงยกเลิกในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 ) ปรับปรุงผลตอบแทนการลงทุนในเมือง

ตามการผลิตและอุตสาหกรรมบริการ ซึ่งเติบโตขึ้นอย่างมากในทศวรรษต่อไปนี้ ( Muscat 1994 :
75 – 7 ; porphant 1994 : 194 ( 8 )