Darkness and mist surrounded him, m

Darkness and mist surrounded him, mimicking the world that was in his heart. He trudged the deserted place, losing sense of time. The mist started to thin and a silhouette appeared. He walked towards it, his heartbeat increasing with each step forward.
Was it her?
He strained his eyes, trying to see through the mist.
It really was her!
He started sprinting towards her but a sudden wave of anguish and grief overwhelmed him. He gasped at her as he realised that the feelings did not belong to him. Was this how she felt all these while? His own heartache intensified.
He endured the increasing anguish and grief that he was feeling with every step towards her. When he was finally standing behind her, he let his arms go around her as he buried his face into her hair. But in an instant, she disintegrated into the surroundings.
“Sylvia…” He wanted to yell, but it came out only as a whisper, his voice trapped in his throat.
The atmosphere changed abruptly. He was now overwhelmed by guilt; self-hatred and guilt.  After feeling Sylvia’s anguish and grief earlier, he immediately knew this feeling did not belong to him. He whipped around. There Eric was, broken and exhausted.
“No…it wasn’t your fault.” Andy whispered, tears forming around his eyes. “It was mine.” He tried to reach for his hyung; tried to hold his hand, but before he could reach Eric, the older man faded into darkness.
Andy’s eyelashes fluttered and his eyes snapped open. “Sylvia…Eric…” He whispered as he clenched his fist and shut his eyes tight, trying to numb himself of the pain…
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความมืดและหมอกล้อมรอบ mimicking อยู่ในหัวใจของเขา เขา trudged ที่ร้าง การสูญเสียของเวลา ม่านหมอกเริ่มบาง และปรากฏภาพเงา เขาเดินถอย ฮาร์ทบีทของเขาเพิ่มขึ้นแต่ละขั้นตอนไปเป็นเธอได้หรือไม่เขาย้ำตา พยายามมองผ่านม่านหมอกจริง ๆ เป็นคนเขาเริ่ม sprinting ต่อเธอแต่คลื่นอย่างฉับพลันของความปวดร้าว และความเศร้าโศกจมเขา เขา gasped ที่เธอเป็นเขาเองก็ยังคิดว่า ความรู้สึกที่ไม่ได้เป็นของเขา นี่ว่าเธอรู้สึกทั้งหมดเหล่านี้ในขณะที่ เขาเอง heartache intensifiedเขาทนความปวดร้าวและความเศร้าโศกที่เขารู้สึกกับทุกก้าวของเธอเพิ่มขึ้น เมื่อในที่สุดเขามายืนอยู่ข้างหลังเธอ เขาให้แขนของเขาไปรอบ ๆ เธอเขาฝังใบหน้าของเขาเป็นผมของเธอ แต่ในทันที เธอค่ากลับไปยังสภาพแวดล้อม"ซิลเวีย..." เขาอยากร้อง แต่มันออกมาเท่ากับ whisper เสียงของเขาติดอยู่ในคอของเขาบรรยากาศเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ตอนนี้เขาถูกจม โดยความผิด self-hatred และความผิด หลังจากรู้สึกความปวดร้าวและความเศร้าโศกของซิลเวียก่อนหน้านี้ เขาทันทีรู้ว่า ความรู้สึกนี้ไม่ได้เป็นของเขา เขาได้พัดเอารอบ มี Eric เสีย และหมด"No...it ไม่ข้อบกพร่องของคุณ" Andy กระซิบ น้ำตาขึ้นรอบตา "ก็ฉัน" เขาพยายามไปถึงเขา hyung พยายามเก็บมือของเขา แต่ก่อนเขาสามารถเข้าถึง Eric คนเก่าที่ค่อย ๆ ลดลงเป็นความมืดขนตาของ Andy fluttered และเปิดจัดชิดตา "ซิลเวีย... Eric..." เขากระซิบเขากัดกำปั้นของเขา และปิดตาแน่น พยายาม numb เองเจ็บปวด... 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความมืดและหมอกที่ล้อมรอบเขาเลียนแบบโลกที่อยู่ในหัวใจของเขา เขา trudged สถานที่ร้างสูญเสียความรู้สึกของเวลา หมอกเริ่มที่จะบางและเงาปรากฏ เขาเดินไปทางนั้น, การเต้นของหัวใจของเขาที่เพิ่มขึ้นกับแต่ละก้าวไปข้างหน้า.
มัน? เธอ
เขาเครียดดวงตาของเขาพยายามที่จะดูผ่านหมอก.
จริงๆมันเป็นของเธอ!
เขาเริ่มวิ่งต่อเธอ แต่คลื่นฉับพลันของความเจ็บปวดและความเศร้าโศกครอบงำเขา เขาอ้าปากค้างเธอในขณะที่เขาตระหนักว่าความรู้สึกที่ไม่ได้อยู่กับเขา เป็นอย่างนี้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรในขณะที่เหล่านี้หรือไม่ ความโศกเศร้าของตัวเองของเขาทวีความรุนแรงมาก.
เขาทนความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้นและความเศร้าโศกที่เขารู้สึกกับทุกขั้นตอนต่อเธอ เมื่อเขาได้รับในที่สุดก็ยืนอยู่ข้างหลังของเธอเขาให้แขนของเขาไปรอบ ๆ ของเธอในขณะที่เขาฝังใบหน้าของเขาเข้าไปในผมของเธอ แต่ในทันทีที่เธอเข้ามาในสภาพแวดล้อมที่ชำรุดทรุดโทรม.
"ซิลเวีย ... " เขาอยากจะตะโกน แต่มันออกมาเป็นเพียงเสียงกระซิบเสียงของเขาติดอยู่ในลำคอของเขา.
บรรยากาศการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน เขาถูกครอบงำโดยความผิด; ความเกลียดชังในตัวเองและความรู้สึกผิด หลังจากความทุกข์ความรู้สึกของซิลเวียและความเศร้าโศกก่อนหน้านี้เขาทันทีรู้ความรู้สึกนี้ไม่ได้อยู่กับเขา เขาวิปปิ้งรอบ มีเอริคก็แตกและหมด.
"ไม่ ... มันไม่ใช่ความผิดของคุณ." แอนดี้กระซิบน้ำตาขึ้นรูปรอบดวงตาของเขา "มันเป็นเหมือง." เขาพยายามที่จะเข้าถึงสำหรับพี่เขา; พยายามที่จะจับมือของเขา แต่ก่อนที่เขาจะไปถึงเอริคพี่ชายจางหายไปในความมืด.
ขนตาของแอนดี้เบาโผบินและดวงตาของเขา snapped เปิด "ซิลเวียเอริค ... ... " เขากระซิบในขณะที่เขากำกำปั้นของเขาและปิดตาของเขาแน่นพยายามที่จะชาตัวเองของความเจ็บปวด ...
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความมืดและหมอกล้อมรอบเขา เลียนแบบโลกที่อยู่ในใจของเขา เขา trudged สถานที่ร้าง การสูญเสียความรู้สึกของเวลา หมอกเริ่มบางและเงาที่ปรากฏ เขาเดินตรงไป จังหวะหัวใจของเขาที่เพิ่มขึ้นกับแต่ละก้าว
เป็นเธอ ?
เขาตึงตา พยายามมองผ่านหมอก
จริงๆมันคือของเธอ
เขาเริ่มวิ่งต่อ แต่เป็นคลื่นฉับพลันของความเจ็บปวดและความเศร้าโศกครอบงำเขา เขาอ้าปากค้าง ที่เธอ เมื่อเขาตระหนักว่า ความรู้สึกที่ไม่ได้เป็นของเขา นี่คือวิธีที่เธอรู้สึกตลอดเวลา ? ความโศกเศร้าของเขาเองมากขึ้น เขาทนต่อความเจ็บปวด
เพิ่มขึ้น และความเศร้าโศก ที่เขารู้สึกกับทุกขั้นตอนต่อเธอ เมื่อเขาก็ยืนอยู่ข้างหลังเธอเขาปล่อยแขนไปรอบตัวเธอ เขาฝังใบหน้าของเขาเข้าไปในผมของเธอ แต่ในทันที เธอสลายในสภาพแวดล้อม .
" ซิลเวีย . . . . . . . " เขาอยากจะตะโกนด่า แต่มันออกมาเป็นเพียงเสียงกระซิบ เสียงของเขาติดอยู่ในลำคอของเขา .
บรรยากาศเปลี่ยนไปทันที เขาถูกจมโดยความผิด ; ความเกลียดชังตัวเองและรู้สึกผิด ทำไมซิลเวีย ความเจ็บปวดและความเศร้าโศกหลังจากความรู้สึกก่อนหน้านี้ทันทีที่เขารู้ว่าความรู้สึกนี้ไม่ได้เป็นของเขา เขาปั่นหัว . มีเอริคเสียและหมด .
" ไม่ . . . มันไม่ใช่ความผิดของคุณ " แอนดี้ กระซิบ น้ำตาสร้างรอบ ๆดวงตาของเขา " มันเป็นของฉัน . " เขาพยายามติดต่อกับพี่ของเขา พยายามจะจับมือของเขา แต่ก่อนที่เขาจะถึงเอริค ชายแก่คนนั้นเลือนหายไปในความมืด .
แอนดี้ขนตาหวั่นไหวและตาของเขาหลุดเปิด" ซิลเวีย . . . . . . . เอริค . . . . . . . " เขากระซิบขณะที่เขากำกำปั้นของเขาและปิดตาแน่น พยายามเหน็บตัวเองจากความเจ็บปวด . . . . . . .
รึเปล่า