Estimates of water erosion were obt

Estimates of water erosion were obtained by using the average values of erosion rates per crop given in Table 1, together with agriculture land use data provided by the Brazilian Geographical and Statistical Institute IBGE (2009). In the case of cotton, sugar-cane, cassava and degraded pasture (Table 2), data on erosion rates were derived from experimental studies outside Brazil, since no other information was available for these crops. Such information was sought, however, for regions with climate and soil similar condition to those of Brazil. For degraded pasture, a value of 12 t ha− 1 yr− 1 was based on information shown in Table 2. It can be seen from this table that rates of soil loss from degraded pasture are 30 times greater than those from non-degraded pastures. Thus the erosion rate from degraded pasture was taken to be thirty times greater than the 0. 4 t ha− 1 yr− 1 found experimentally in Brazil.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมินของน้ำกัดเซาะได้รับ โดยใช้ค่าเฉลี่ยของอัตราการกัดเซาะต่อพืชที่กำหนดในตารางที่ 1 กับข้อมูลการใช้ที่ดินเกษตรบราซิลภูมิศาสตร์และสถิติสถาบัน IBGE (2009) ในกรณีของฝ้าย -อ้อย มันสำปะหลัง และพาสเจอร์เสื่อมโทรม (ตารางที่ 2), ข้อมูลเกี่ยวกับอัตราการกัดเซาะได้มาศึกษาทดลองนอกประเทศบราซิล เนื่องจากข้อมูลไม่มีในพืชเหล่านี้ ข้อมูลดังกล่าวถูกขอ อย่างไรก็ตาม ในภูมิภาคที่มีสภาพคล้ายสภาพภูมิอากาศและดินกับบราซิล สำหรับพาสเจอร์เสื่อมโทรม 12 t ha− 1 yr− 1 ค่าเป็นไปตามข้อมูลที่แสดงในตารางที่ 2 จะเห็นได้จากตารางนี้อัตราการสูญเสียดินจากพาสเจอร์เสื่อมโทรมเวลา 30 มากกว่าจาก pastures ไม่ได้เสื่อมโทรม ดังนั้น อัตราการกัดเซาะจากพาสเจอร์เสื่อมโทรมถูกนำเวลาสิบมากกว่า 0 4 t ha− 1 yr− 1 experimentally พบในประเทศบราซิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประมาณการของการกัดเซาะของน้ำที่ได้รับโดยใช้ค่าเฉลี่ยของอัตราการกัดเซาะต่อการเพาะปลูกที่กำหนดในตารางที่ 1 ร่วมกับข้อมูลการใช้ที่ดินการเกษตรจัดไว้ให้โดยทางภูมิศาสตร์ชาวบราซิลและสถาบันสถิติบีจี (2009) ในกรณีของฝ้าย, อ้อย, มันสำปะหลังและทุ่งหญ้าเสื่อมโทรม (ตารางที่ 2) ข้อมูลเกี่ยวกับอัตราการกัดเซาะได้มาจากการศึกษาทดลองนอกบราซิลเนื่องจากไม่มีข้อมูลอื่น ๆ ที่พร้อมใช้งานสำหรับพืชเหล่านี้ ข้อมูลดังกล่าวได้ขอ แต่สำหรับพื้นที่ที่มีสภาพภูมิอากาศและสภาพดินคล้ายกับบรรดาของบราซิล สำหรับทุ่งหญ้าเสื่อมโทรมค่าของ 12 เสื้อ ha- 1 yr- 1 อยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่แสดงในตารางที่ 2 จะเห็นได้จากตารางนี้ว่าอัตราการสูญเสียดินจากทุ่งหญ้าเสื่อมโทรม 30 ครั้งยิ่งใหญ่กว่าผู้ที่มาจากทุ่งหญ้าที่ไม่เสื่อมโทรม . ดังนั้นอัตราการกัดเซาะจากทุ่งหญ้าเสื่อมโทรมถูกนำไปเป็นสามสิบครั้งยิ่งใหญ่กว่า 4 0. เสื้อ ha- 1 yr- 1 พบว่าการทดลองในบราซิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินการพังทลายของน้ำที่ได้จากการใช้ค่าเฉลี่ยของอัตราการกัดกร่อนต่อพืชให้ตารางที่ 1 ร่วมกับการเกษตร การใช้ที่ดิน ข้อมูลที่ให้โดยบราซิลสถาบันภูมิศาสตร์และสถิติ ibge ( 2009 ) ในกรณี ของ ฝ้าย อ้อย มันสำปะหลัง และย่อยสลายอาหาร ( ตารางที่ 2 ) ข้อมูลเกี่ยวกับอัตราการชะล้างพังทลายได้มาจากการศึกษาทดลองนอกบราซิลเนื่องจากไม่มีข้อมูลอื่น ๆที่สามารถใช้ได้สำหรับพืชเหล่านี้ ข้อมูลดังกล่าวถูกหา อย่างไรก็ตาม สำหรับพื้นที่ที่มีดินและภูมิอากาศคล้ายคลึงกันภาพที่บราซิล สำหรับการย่อยสลายหญ้ามูลค่า 12 T ฮา− 1 yr − 1 ก็ขึ้นอยู่กับข้อมูลที่แสดงในตารางที่ 2มันสามารถเห็นได้จากตารางนี้ว่า อัตราการสูญเสียดินจากการสลายตัวทุ่งหญ้า 30 ครั้งมากกว่าผู้ที่ไม่เสื่อมจากทุ่งหญ้า ดังนั้นอัตราการชะล้างพังทลายจากการย่อยสลายทุ่งหญ้าถูกถ่ายเป็น 30 ครั้งมากกว่า 0 4 T ฮา− 1 yr − 1 พบนี้ในบราซิล