A second sort of critique that has

A second sort of critique that has helped to move discussions of difference beyond the idea of “culture” is highlighted in part 2. This line of criticism raises questions over the classical idea of culture as “order,” emphasizing instead questions of partiality, perspective, and -above all- power. The idea of culture as order – standing, like a hobbesian Leviathan, against the ever present threat of chaos and anomie – is, of course, a very well established one in Western thought. Whether styled as the functionalist glue making social cohesion possible (the Durkheimian reading); the abstract code enabling societal communication (the structuralist one); the domain of shared, in tersujective meanings that alone make sense of symbolic social action (the Weberian/Geertzian interpretation), concepts of culture have consistently emphasized the shared, the agreed on, and the orderly.
Marxist and feminist revisions in the 1969s and 1970s only partly displaced these earlier visions. By centering questions of domination, both approaches made it possible to ask searing questions about how the culture “rules of the game” got made, by whom, and for whom. But the idea of culture (and of ideology) as order remained mostly intact, even as that order was politicized.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเรียงลำดับที่สองของการวิจารณ์ที่ได้ช่วยให้การย้ายการอภิปรายความแตกต่างนอกเหนือจากความคิดของ "วัฒนธรรม" จะเน้นในส่วนที่ 2 บรรทัดนี้วิจารณ์ระดมคำถามผ่านแนวคิดคลาสสิกของวัฒนธรรมเป็น "สั่ง เน้นแต่คำถามของทรง มุม มอง ความ - ใช้ พลังงานทั้งหมด ความคิดของวัฒนธรรมตามสั่งการยืน เช่น hobbesian เลวีอาธาน กับคุกคามอยู่ตลอดเวลาของความวุ่นวายและ anomie – ได้ แน่นอน ความคิดอันดีขึ้นในตะวันตก ว่าเป็นผลงานกาวทำสามัคคีสังคมได้ (Durkheimian อ่าน); รหัสนามธรรมที่เปิดใช้งานการสื่อสารข้อมูล (ที่ structuralist หนึ่ง); โดเมนใช้ร่วม กัน ในความหมาย tersujective ที่เหมาะสมของการกระทำทางสังคมสัญลักษณ์ (ตี Weberian/Geertzian) เพียงอย่างเดียว แนวคิดของวัฒนธรรมได้อย่างต่อเนื่องเน้นการใช้ร่วมกัน การตกลงบน เป็นระเบียบ Marxist และแก้ไข feminist ในทศวรรษ 1970 และ 1969s เพียงบางส่วนพลัดถิ่นวิสัยทัศน์เหล่านี้ก่อนหน้านี้ โดยจัดกึ่งกลางคำถามของการครอบงำทาง ทั้งสองวิธีทำให้หากถามเกี่ยวกับวิธีวัฒนธรรม "กฎของเกม" ได้ทำ โดยใคร และที่ แต่ความคิด ของวัฒนธรรม (และ ของอุดมการณ์) ยังคงส่วนใหญ่เหมือนเดิม แม้ในขณะที่สั่งถูก politicized ใบสั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเภทที่สองของการวิจารณ์ที่ได้ช่วยในการเลื่อนการอภิปรายความแตกต่างนอกเหนือจากความคิดของ " วัฒนธรรม " เป็นไฮไลต์ในส่วนที่ 2 บรรทัดของการวิจารณ์นี้เพิ่มคำถามทางความคิดคลาสสิกของวัฒนธรรมเป็น " ใบสั่ง " เน้นคำถามของความลำเอียง มุมมอง แทน และ - ทั้งหมด - ไฟฟ้า แนวคิดของวัฒนธรรมเพื่อ–ยืนอยู่ เหมือน hobbesian เลไวอาทันกับการคุกคามของความวุ่นวายและมากกว่าที่เคยอยู่และเป็น แน่นอน ที่สร้างขึ้นอย่างดีหนึ่งในความคิดของตะวันตก ไม่ว่าสไตล์เป็นคติคำนึงประโยชน์กาวให้สามัคคี สังคมที่เป็นไปได้ ( durkheimian อ่าน ) ; นามธรรมรหัสการเปิดใช้งานการสื่อสารสังคม ( สาเหตุหนึ่ง ) ; โดเมนที่ใช้ร่วมกันในความหมาย tersujective คนเดียวให้ความรู้สึกทางสังคมเชิงสัญลักษณ์ ( การตีความเวเบอเรียน / geertzian ) แนวคิดของวัฒนธรรมมาอย่างต่อเนื่อง เน้นการแบ่งปัน การเห็นด้วย และเป็นระเบียบ และแก้ไขในสตรี
มาร์กซ์ 1969s และ 1970 เพียงบางส่วนพลัดนิมิตก่อนหน้านี้ โดยศูนย์กลางคำถามของจักรวรรดินิยมทั้งสองวิธีทำให้มันเป็นไปได้ที่จะถามเกี่ยวกับวิธีการแปลวัฒนธรรม " กฎของเกมถูกสร้างโดยใครและเพื่อใคร แต่ความคิดของวัฒนธรรมและอุดมการณ์ ) เป็นคำสั่งยังคงเป็นส่วนใหญ่เหมือนเดิม แม้เป็นใบสั่งที่ถูกอภิปรายเรื่องการเมือง .