KENDRICK BRINSONIn the fall of 2012

KENDRICK BRINSON
In the fall of 2012 I did something I never thought I’d do: I took a sabbatical from TOMS. It was not your typical travel-the-world sabbatical. My wife, Heather, and I moved to Austin, Texas, where I’d grown up, and I used the physical and psychological separation from the company to do some soul-searching.

In the six years since I’d founded TOMS, it had grown from a start-up based in my Venice, California, apartment to a global company with more than $300 million in revenue. I still owned 100% of it, and we were still delivering on our promise to give a pair of shoes to someone in need for every pair sold, but I felt disillusioned. My days were monotonous, and I had lost my connection to many of the executives who were running daily operations. What had once been my reason for being now felt like a job.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

BRINSON เคนดิกในใจ ฉันทำอะไรฉันไม่เคยคิดจะทำ: ถ่ายแบบวันอาทิตย์จากกลอง มันไม่ใช่ของวันอาทิตย์เดินทางโลกทั่วไป ภรรยาของฉัน เฮเทอร์ และย้ายไป Austin, Texas ที่ฉันเติบโตขึ้น และใช้การแยกกาย และจิตใจจากบริษัททำ soul-searching บางในหกปี ตั้งแต่ฉันได้ก่อตั้งกลอง มันเติบโตจากจุดเริ่มต้นในของฉันเวนิส แคลิฟอร์เนีย อพาร์ทเมนท์บริษัททั่วโลกมีมากกว่า 300 ล้านดอลลาร์ในรายได้ ฉันยังคงเป็นเจ้าของ 100% และเรายังคงถูกส่งมอบในสัญญาที่เราให้รองเท้าคู่คนจำเป็นสำหรับทุก ๆ คู่ที่ขาย แต่รู้สึกผิดหวัง วันของฉันได้พึง และผมได้สูญเสียการเชื่อมต่อของผู้บริหารที่ใช้ดำเนินงาน อะไรได้เหตุผลของฉันสำหรับตอนนี้รู้สึกเหมือนงานครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

KENDRICK Brinson
ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2012 ผมไม่สิ่งที่ฉันไม่เคยคิดว่าฉันทำ: ฉันเอาวันอาทิตย์จาก TOMS มันไม่ได้วันอาทิตย์เดินทางโลกปกติของคุณ ภรรยาของฉัน, ฮีทเธอร์และผมก็ย้ายไปอยู่ที่เมืองออสตินรัฐเท็กซัสที่ผมโตขึ้นและฉันใช้การแยกทางร่างกายและจิตใจจาก บริษัท ที่จะทำบางจิตวิญญาณการค้นหา. ในช่วงหกปีนับตั้งแต่ที่ผมก่อตั้งขึ้น TOMS มัน ได้เติบโตขึ้นจากการเริ่มต้นที่อยู่ในของฉันเวนิสแคลิฟอร์เนียพาร์ทเมนท์เป็น บริษัท ระดับโลกที่มีมากขึ้นกว่า $ 300 ล้านบาทในรายได้ ฉันยังคงเป็นเจ้าของ 100% ของมันและเราก็ยังคงส่งในสัญญาของเราที่จะให้คู่ของรองเท้ากับคนที่อยู่ในความต้องการสำหรับทุกคู่ขาย แต่ผมรู้สึกไม่แยแส วันของฉันเป็นที่น่าเบื่อและฉันได้สูญเสียการเชื่อมต่อของฉันไปจำนวนมากของผู้บริหารที่ได้รับการทำงานการดำเนินงานในชีวิตประจำวัน สิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเหตุผลของฉันถูกตอนนี้รู้สึกเหมือนงาน