Beginning in the 1600s, astronomers

Beginning in the 1600s, astronomers had realized that their telescopes had senous limits
They had managed to build stronger and better telescopes, but no matter how strong new telescopes were they were less than satisfactory.
The astronomers were able to view objects only when the objects were in view of Earth.
At the same time, however, Earth's light and atmosphere made it difficult to see many heavenly objects.
Thanks to the Hubble Telescope.
this has been solved because the Hubble is not just a telescope.
It is a digital camera on a satellite that travels about 370 miles(600km) above Earth, making a complete orbit every ninety-seven minutes Since 1990, Hubble has been able to take digital pictures of planets, galaxies, comets and more and these are sent back Hubble headquarters for scientists to study

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเริ่มต้นในทศวรรษ นักดาราศาสตร์ตระหนักว่า กล้องโทรทรรศน์ที่มีขีดจำกัด senous พวกเขามีจัดการเพื่อสร้างกล้องโทรทรรศน์ที่แข็งแกร่ง และดีกว่า แต่ไม่ว่ากล้องโทรทรรศน์ใหม่ความแข็งแกร่งได้ก็น่าพอใจน้อยกว่า นักดาราศาสตร์ก็สามารถที่จะดูวัตถุเมื่อวัตถุถูกในมุมมองโลก ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม แสงและบรรยากาศของโลกทำให้มันยากที่จะเห็นวัตถุมากมายบนสวรรค์ จากกล้องโทรทรรศน์ฮับเบิล นี้ได้รับการแก้ไขเนื่องจากฮับเบิลไม่เพียงแค่กล้องโทรทรรศน์ นี่คือกล้องดิจิทัลบนดาวเทียมที่ส่งประมาณ 370 miles(600km) เหนือโลก ทำเป็นวงโคจรที่สมบูรณ์ทุกเก้าสิบเจ็ดนาทีตั้งแต่ปี 1990 ฮับเบิลแล้วจะถ่ายรูปดิจิตอลของดาวเคราะห์ ดาราจักร ดาวหาง และอื่น ๆ และเหล่านี้จะถูกส่งกลับสำนักงานใหญ่ฮับเบิลนักศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดเริ่มต้นในยุค 1600 นักดาราศาสตร์ได้ตระหนักว่ากล้องโทรทรรศน์ของพวกเขามีข้อ จำกัด senous
พวกเขามีการจัดการเพื่อสร้างกล้องโทรทรรศน์ที่แข็งแกร่งและดีกว่า แต่ไม่ว่าวิธีการที่แข็งแกร่งกล้องโทรทรรศน์ใหม่พวกเขามีค่าน้อยกว่าที่น่าพอใจ.
นักดาราศาสตร์ก็สามารถที่จะดูวัตถุเฉพาะเมื่อวัตถุอยู่ ในมุมมองของโลก.
ในเวลาเดียวกัน แต่แสงของโลกและบรรยากาศที่ทำให้มันยากที่จะเห็นวัตถุบนท้องฟ้าจำนวนมาก.
ขอบคุณที่กล้องโทรทรรศน์ฮับเบิ.
นี้ได้รับการแก้ไขเพราะฮับเบิลไม่ได้เป็นเพียงกล้องโทรทรรศน์.
เป็นกล้องดิจิตอลบน ดาวเทียมที่เดินทางประมาณ 370 ไมล์ (600km) เหนือพื้นโลกทำให้วงโคจรที่สมบูรณ์ทุกเก้าหมื่นเจ็ดนาทีตั้งแต่ปี 1990 ที่ฮับเบิลได้รับสามารถในการถ่ายภาพดิจิตอลของดาวเคราะห์กาแลคซี่ดาวหางและอื่น ๆ และเหล่านี้จะถูกส่งกลับสำนักงานใหญ่ของฮับเบิลสำหรับนักวิทยาศาสตร์ ศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงต้น 1600s นักดาราศาสตร์ได้ตระหนักว่ากล้องโทรทรรศน์ของ senous จำกัดพวกเขามีการจัดการเพื่อสร้างกล้องโทรทรรศน์ที่แข็งแกร่งและดีกว่า แต่ไม่ว่ากล้องโทรทรรศน์ใหม่ที่แข็งแกร่งพวกเขาน้อยกว่าที่น่าพอใจที่นักดาราศาสตร์สามารถดูวัตถุเมื่อวัตถุอยู่ในมุมมองของโลกใน เวลา เดียวกัน แต่ แสงของโลกและบรรยากาศที่ทำให้มันยากที่จะเห็นวัตถุทิพย์มากขอบคุณกล้องโทรทรรศน์ .นี้ได้รับการแก้ไข เพราะไม่ใช่แค่ฮับเบิลกล้องโทรทรรศน์มันเป็นกล้องดิจิตอลบนดาวเทียมที่เดินทางประมาณ 370 กิโลเมตร ( 600km ) เหนือโลก ทุก ๆนาทีตั้งแต่ปี 1990 ประชากรที่ทำให้วงโคจรสมบูรณ์ ฮับเบิลได้ถ่ายภาพดิจิทัลของดาวเคราะห์ , กาแล็กซี , ดาวหางและอื่นๆและเหล่านี้จะถูกส่งกลับฮับเบิลสำนักงานใหญ่สำหรับนักวิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา