Following this conversation Ann ask

Following this conversation Ann asked the teacher,
to arrange a group discussion with the girls that Clara
had said were kind to her (their parents were asked for
permission for the girls to join the group discussion).
Once permission was given, all the girls agreed to be
part of the group discussion.
At the first meeting they started with light-hearted
conversation about themselves to help them get to know
each other. Ann gave an introduction and an overview of
what the purpose of the group was and what they could
do to help Clara to make life more enjoyable at school.
As the girls talked, Ann wrote down each suggestion
from the group members and they promised to support
Clara and follow the suggestions they had made. The
following week they met again to evaluate how these
suggestions had affected Clara’s situation in school.
These group talks continued for some weeks until Clara
said that her days at school were much better and she
had made nice friends to socialize with at school.
One of the aims of the group meetings was to develop
empathy for the victim of bullying from her peers,
but not to discuss the bullying itself. By asking all the
group members if they remember any day at school
when they felt unhappy or had a problem, this became
generalized and not focused on the one child. The group
members then made suggestions about how to help the
child experiencing the bullying. It is important that
these suggestions are written down, taken seriously and
that credit given to all ideas. Some of the suggestions
included playing together in their free time, eating
lunch and doing group work together. It was also equally
important that the suggestions came from the group
members.
These talks worked well with groups of between
five and seven children. This is in line with the advice
suggested for the size of focus groups in social science
research (six to eight) (Tang and Davies, 1995). The
pupils were encouraged to focus their discussion on
what was better since the last meeting (if they were
getting along better) and how to improve the situation.
While this is going on, the facilitator should praise
the group and the bullied child for any progress they
make.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อการสนทนานี้ Ann ถามครูในการจัดสนทนากลุ่มกับหญิงที่คลาราได้กล่าวว่า มีเมตตาต่อเธอ (พ่อได้ขอสิทธิ์สำหรับหญิงเข้าร่วมการสนทนากลุ่ม)เมื่อได้รับอนุญาต สาวตกลงจะส่วนหนึ่งของการสนทนากลุ่มในการประชุมครั้งแรกที่พวกเขาเริ่มต้น ด้วยจุดสนทนาเกี่ยวกับตัวเองเพื่อช่วยให้พวกเขาได้รับรู้กันและกัน แอนให้แนะนำและภาพรวมของวัตถุประสงค์ของกลุ่มได้และสิ่งที่พวกเขาได้ช่วยคลาราเพื่อให้ชีวิตแก่โรงเรียนเป็นผู้หญิงพูดคุย แอนเขียนลงแนะนำแต่ละจากกลุ่ม สมาชิกและพวกเขาสัญญาว่า จะสนับสนุนคลารา และทำตามคำแนะนำที่พวกเขาได้ทำการ ที่ต่อสัปดาห์ที่พวกเขาพบอีกครั้งเพื่อประเมินวิธีเหล่านี้คำแนะนำได้รับผลกระทบสถานการณ์ของคลาราในโรงเรียนเจรจากลุ่มเหล่านี้อย่างต่อเนื่องในบางสัปดาห์จนถึงคลารากล่าวว่า เธอวันที่โรงเรียนได้ดี และเธอมีเพื่อนดีวิสาสะกับโรงเรียนหนึ่งในเป้าหมายหลักของการประชุมกลุ่มเป็นการพัฒนาเอาใจใส่สำหรับเหยื่อของ bullying จากเพื่อนของเธอแต่ การอภิปราย bullying เอง โดยการสอบถามทั้งหมดสมาชิกของกลุ่มถ้าจะจำทุกวันที่โรงเรียนเมื่อรู้สึกเศร้า หรือมีปัญหา นี้เป็นตั้งค่าทั่วไป และเน้นเด็กไม่ กลุ่มสมาชิกแล้ว ทำการคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการเด็กที่ประสบปัญหาการ bullying มันเป็นสิ่งสำคัญที่คำแนะนำเหล่านี้จะถูกเขียนลง ดำเนินการอย่างจริงจัง และสินเชื่อที่ให้ความคิดทั้งหมด บางคำแนะนำรวมเล่นกันในเวลาว่างของพวกเขา การรับประทานอาหารอาหารกลางวันและการทำกลุ่มทำงานร่วมกัน ก็ยังเท่า ๆ กันสำคัญว่า คำแนะนำที่มาจากกลุ่มสมาชิกเหล่านี้ทำงานกับกลุ่มระหว่างการเจรจาเด็กห้า และเจ็ด เป็นตามคำแนะนำแนะนำการโฟกัสกลุ่มในสังคมวิจัย (หกถึงแปด) (แทงและเดวีส์ 1995) ที่นักเรียนได้ให้เน้นการสนทนาของพวกเขาสิ่งดีตั้งแต่การประชุมครั้งล่าสุด (ถ้าพวกเขาคอดีกว่า) และวิธีการปรับปรุงสถานการณ์ที่ขณะนี้ที่เกิดขึ้น การสัมภาษณ์ควรสรรเสริญกลุ่มและเด็ก bullied ใด ๆ ดำเนินพวกเขาทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปนี้การสนทนานี้แอนถามครู
ที่จะจัดให้มีการสนทนากลุ่มกับสาวที่คลารา
ได้กล่าวว่าเป็นชนิดให้เธอ (พ่อแม่ของพวกเขาถูกขอให้
ได้รับอนุญาตสำหรับสาว ๆ ที่จะเข้าร่วมการสนทนากลุ่ม).
เมื่อได้รับอนุญาตได้รับ, ผู้หญิงทุกคนที่ได้ตกลงกัน ที่จะเป็น
ส่วนหนึ่งของการสนทนากลุ่ม.
ในการประชุมครั้งแรกที่พวกเขาเริ่มต้นด้วยแสงใจ
การสนทนาเกี่ยวกับตัวเองที่จะช่วยให้พวกเขาได้รับรู้
ซึ่งกันและกัน แอนให้การแนะนำและภาพรวมของ
สิ่งที่เป็นวัตถุประสงค์ของกลุ่มเป็นและสิ่งที่พวกเขาสามารถ
ทำได้เพื่อช่วยให้ตาคลาราที่จะทำให้ชีวิตสะดวกมากขึ้นที่โรงเรียน.
ในฐานะที่เป็นสาวพูดคุย, แอนเขียนลงแต่ละข้อเสนอแนะ
จากสมาชิกในกลุ่มและพวกเขาสัญญาว่าจะสนับสนุน
คลาราและปฏิบัติตามข้อเสนอแนะของพวกเขาได้ทำ
สัปดาห์ต่อมาพวกเขาพบกันอีกครั้งในการประเมินวิธีการเหล่านี้
ข้อเสนอแนะที่ได้รับผลกระทบสถานการณ์ของคลาราอยู่ในโรงเรียน.
พูดถึงกลุ่มเหล่านี้อย่างต่อเนื่องหลายสัปดาห์จนกว่าคลาร่า
กล่าวว่าวันของเธอที่โรงเรียนได้ดีมากและเธอ
ได้ทำเพื่อนที่ดีที่จะเข้าสังคมกับที่โรงเรียน.
หนึ่ง จุดมุ่งหมายของการประชุมกลุ่มเพื่อพัฒนา
ความเห็นอกเห็นใจสำหรับเหยื่อของการกลั่นแกล้งจากเพื่อนของเธอ
แต่ไม่เพื่อหารือเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งตัวเอง โดยขอให้ทุก
สมาชิกของกลุ่มถ้าเขาจำได้ว่าวันใดวันหนึ่งที่โรงเรียน
เมื่อพวกเขารู้สึกว่าไม่มีความสุขหรือมีปัญหานี้กลายเป็นที่
ทั่วไปและไม่ได้มุ่งเน้นไปที่เด็กคนหนึ่ง กลุ่ม
สมาชิกแล้วทำข้อเสนอแนะเกี่ยวกับวิธีที่จะช่วยให้
เด็กประสบการกลั่นแกล้ง มันเป็นสิ่งสำคัญที่
คำแนะนำเหล่านี้จะถูกเขียนลงดำเนินการอย่างจริงจังและ
เครดิตที่มอบให้กับความคิดทั้งหมด บางส่วนของข้อเสนอแนะ
รวมถึงการเล่นร่วมกันในเวลาว่างของพวกเขารับประทานอาหาร
กลางวันและการทำงานร่วมกันเป็นกลุ่ม มันก็เป็นอย่างเท่าเทียมกัน
ข้อเสนอแนะที่สำคัญที่มาจากกลุ่ม
สมาชิก.
การเจรจาเหล่านี้ทำงานได้ดีกับกลุ่มระหว่าง
ห้าและเจ็ดเด็ก ซึ่งสอดคล้องกับคำแนะนำ
ข้อเสนอแนะสำหรับขนาดของกลุ่มตัวอย่างในทางสังคมศาสตร์
การวิจัย (หกถึงแปด) (ถังและเดวีส์, 1995)
นักเรียนได้รับการสนับสนุนที่จะมุ่งเน้นการสนทนาของพวกเขาใน
สิ่งที่ดีขึ้นนับตั้งแต่การประชุมครั้งสุดท้าย (ถ้าพวกเขา
ได้รับพร้อมดีกว่า) และวิธีการที่จะปรับปรุงสถานการณ์.
ในขณะนี้เป็นไปในอำนวยความสะดวกควรสรรเสริญ
กลุ่มและเด็กรังแกสำหรับความคืบหน้าใด ๆ ที่พวกเขา
ทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อไปนี้การสนทนานี้ แอน ถามครู
จัดสนทนากลุ่มกับสาวที่คลาร่า
เคยใจดีกับเธอ ( พ่อแม่ให้
อนุญาตสำหรับผู้หญิงที่จะเข้าร่วมกลุ่มสนทนา )
เมื่ออนุญาตให้พวกผู้หญิงตกลงที่จะเป็นส่วนหนึ่งของการอภิปรายกลุ่ม

. ในการประชุมครั้งแรกที่พวกเขาเริ่มโล่งใจ
การสนทนาเกี่ยวกับตัวเองเพื่อช่วยให้พวกเขาได้รับรู้
แต่ละอื่น ๆ แอนให้บทนำและภาพรวมของ
สิ่งที่วัตถุประสงค์ของกลุ่มและสิ่งที่พวกเขาสามารถทำเพื่อช่วยคลาร่า
เพื่อให้ชีวิตสนุกสนานที่โรงเรียน
เป็นหญิงคุยกัน แอนเขียนลงแต่ละคำแนะนำ
จากสมาชิกกลุ่ม และพวกเขาสัญญาว่าจะสนับสนุน
คลาร่าและตามข้อเสนอแนะที่พวกเขาทำ
ในสัปดาห์ต่อไปนี้พวกเขาพบกันอีกครั้งเพื่อประเมินว่าข้อเสนอแนะเหล่านี้มีผลต่อสถานการณ์ของคลาร่า

ทั้งในโรงเรียน กลุ่มพูดคุยอย่างต่อเนื่องนานหลายสัปดาห์ จนคาร่า
บอกว่าวันของเธอในโรงเรียนดีขึ้นมากและเธอ
มีเพื่อนที่ดีที่จะคบหากับที่โรงเรียน
หนึ่งในจุดมุ่งหมายของการประชุมกลุ่มเพื่อพัฒนา
เอาใจใส่กับเหยื่อของการกลั่นแกล้งจากเพื่อนของเธอ
แต่ไม่ได้เพื่อหารือเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งนั่นเอง โดยขอให้สมาชิกทุกคน
กลุ่มหากพวกเขาจำวันที่โรงเรียน
เมื่อพวกเขารู้สึกไม่ดีหรือมีปัญหา นี้กลายเป็น
ตัวไม่เน้นที่เด็ก กลุ่มสมาชิกแล้ว
ได้ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับวิธีการช่วย
เด็กประสบกับการกลั่นแกล้ง มันเป็นสิ่งสำคัญที่
คำแนะนำเหล่านี้เขียนลงและ
อย่างจริงจังเครดิตให้กับความคิดทั้งหมด บางส่วนของข้อเสนอแนะ
รวมเล่นกันในยามว่าง กินกลางวัน และทำกลุ่ม
ทำงานด้วยกัน มันก็เท่าเทียมกัน
สำคัญที่ข้อเสนอแนะมาจากสมาชิกกลุ่ม
.
พูดเหล่านี้ทำงานได้ดีกับกลุ่มระหว่าง
ห้าและเจ็ดเด็ก นี้จะสอดคล้องกับคำแนะนำ
แนะนำสำหรับขนาดของโฟกัสในกลุ่มสังคมศาสตร์
การวิจัย ( หกถึงแปด ) ( ถัง และ เดวีส์ , 1995 )
นักเรียนส่งเสริมการสนทนาของพวกเขาบน
อะไรที่ดีขึ้นตั้งแต่การประชุมครั้งที่แล้ว ( ถ้าพวกเขา
ไปกันดีกว่า ) และวิธีการเพื่อปรับปรุงสถานการณ์
ขณะนี้เกิดขึ้น ผู้ให้บริการควรสรรเสริญ
กลุ่มและรังแกเด็ก สำหรับความคืบหน้าใด ๆ พวกเขาให้

.