✧After a Long Time✧Leyla stepped ou

✧After a Long Time✧Leyla stepped out of the mansion just as the sky began turning a rose-tinted colour and was welcomed by a soothing wind as she exited the rose garden entrance.Leyla walked confidently, clutching a gold coin in her right hand. Her bold steps, however, didn’t last too long when she saw Claudine sitting under the pergola near the full-bloom flower roses. The brunette-haired girl was having a fun conversation with her cousins, and she gave a vague smile when her gaze fell on Leyla’s.“Goodbye, Leyla.”Claudine was the one who greeted her first. The young men sitting next to Claudine all looked at Leyla with their gazes drawn to her. But thankfully, Duke Herhardt wasn’t among them. So Leyla quickly replied with a single bow to her farewell, but Claudine remained silent.After she was out of their sight, Leyla began to run. She couldn’t wait to escape from the weird and unknown world and get back to Uncle Bill’s cottage as soon as she could. But it seemed her worst misfortune came at the very last moment.Leyla tripped at the crosswalk of the garden and the forest path. Her gold coin mockingly rolled down the paving stone and landed on the tip of a man’s shoe. She frowned at the spinning gold coin, and the man lightly stepped on the coin with the tip of his shoe to quell its tinkling sounds.Leyla moved her eyes slowly to the well-polished shoes, up to the long legs, and finally to the man’s face that loomed upon her.It was Duke Herhardt.Leyla startled and immediately sprang to her feet. Her white dress had blood and dust stains from her scratched knee. With a composed expression on his face, the Duke clearly stared at Leyla with his red lips, which seemed to be slightly curved to one side.Leyla pressed her lips together and brushed the dust from her clothes. Meanwhile, Duke Herhardt took a leisurely step back, then the coin under his foot shone brightly, reflecting the sunshine.Leyla hunkered down her body in front of the Duke, even though she wanted to leave the place right away. Just as she was about to stretch out her arms to take the coin, She remembered what she had been told by Claudine.‘No better than a dog.’Those words had scratched a deep wound in Leyla’s heart. She took the coin and politely bowed to Duke Herhardt.Leyla didn’t dare to lift her head. So all she could do was stoop her head as low as she could and hold her breath. As she bowed, surprisingly, the pain she felt when she fell was no longer there.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

✧หลังจากเวลาผ่านไปนานแล้วเลย์ลาก็ก้าวออกจากคฤหาสน์ขณะที่ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีกุหลาบและได้รับลมพัดเบาๆ ต้อนรับขณะที่เธอออกจากทางเข้าสวนกุหลาบ Leyla เดินอย่างมั่นใจโดยกำเหรียญทองไว้ในมือขวาของเธอ อย่างไรก็ตาม ก้าวย่างอันกล้าหาญของเธอใช้เวลาไม่นานนักเมื่อเห็นคลอดีนนั่งอยู่ใต้ร้านปลูกไม้เลื้อยใกล้กับดอกกุหลาบที่บานสะพรั่ง เด็กสาวผมสีน้ำตาลกำลังสนทนาอย่างสนุกสนานกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ และเธอก็ยิ้มคลุมเครือเมื่อจ้องมองไปที่ของเลย์ล่า “ลาก่อน ไลลา” คลอดีนเป็นคนแรกที่ทักทายเธอก่อน ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ Claudine ต่างมองมาที่ Leyla โดยจ้องมองไปที่เธอ แต่โชคดีที่ Duke Herhardt ไม่ได้อยู่ในนั้น เลย์ลาจึงตอบอย่างรวดเร็วด้วยการโค้งคำนับเพื่ออำลาเธอ แต่คลอดีนยังคงนิ่งเงียบ หลังจากที่เธอออกไปจากสายตาของพวกเขาแล้ว Leyla ก็เริ่มวิ่ง เธอแทบรอไม่ไหวที่จะหลบหนีจากโลกที่แปลกประหลาดและไม่มีใครรู้จักและกลับไปที่กระท่อมของลุงบิลโดยเร็วที่สุด แต่ดูเหมือนว่าโชคร้ายที่เลวร้ายที่สุดของเธอจะเกิดขึ้นในนาทีสุดท้าย เลย์ล่าสะดุดที่ทางม้าลายของสวนและเส้นทางป่า เหรียญทองของเธอกลิ้งลงมาบนหินปูอย่างเย้ยหยันและตกลงบนปลายรองเท้าของผู้ชายคนหนึ่ง เธอขมวดคิ้วกับเหรียญทองที่หมุนอยู่ และชายคนนั้นก็เหยียบเหรียญเบา ๆ ด้วยปลายรองเท้าเพื่อระงับเสียงที่สั่นไหว Leyla ขยับดวงตาของเธอช้าๆ ไปที่รองเท้าขัดเงาอย่างดี ไปจนถึงขายาวๆ และสุดท้ายก็ไปที่ใบหน้าของชายคนที่ปรากฏที่เธอ มันคือดยุคเฮอร์ฮาร์ด Leyla ตกใจและรีบลุกขึ้นยืนทันที ชุดสีขาวของเธอมีคราบเลือดและฝุ่นอยู่ที่หัวเข่าของเธอ ด้วยสีหน้าสงบบนใบหน้าของเขา Duke จ้องมอง Leyla อย่างชัดเจนด้วยริมฝีปากสีแดงของเขา ซึ่งดูเหมือนจะโค้งเล็กน้อยไปด้านหนึ่ง Leyla ประกบริมฝีปากของเธอและปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้าของเธอ ในขณะเดียวกัน Duke Herhardt ก็ก้าวถอยหลังอย่างสบาย ๆ จากนั้นเหรียญที่อยู่ใต้เท้าของเขาก็ส่องแสงเจิดจ้าสะท้อนแสงอาทิตย์ Leyla ย่อตัวลงต่อหน้า Duke แม้ว่าเธอต้องการจะออกจากสถานที่นั้นทันทีก็ตาม ขณะที่เธอกำลังจะเหยียดแขนออกไปหยิบเหรียญ เธอก็นึกถึงสิ่งที่คลอดีนบอกเธอได้ 'ไม่ดีไปกว่าสุนัข' คำพูดเหล่านั้นทำให้เกิดบาดแผลลึกในใจของเลย์ลา เธอหยิบเหรียญและคำนับอย่างสุภาพต่อ Duke Herhardt เลย์ล่าไม่กล้าเงยหน้าขึ้น ดังนั้นสิ่งที่เธอทำได้คือก้มศีรษะให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้และกลั้นหายใจ เมื่อเธอโค้งคำนับ ความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกเมื่อล้มก็หายไปอย่างน่าประหลาดใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

✧ หลังจากใช้เวลานาน ✧
เมื่อท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีกุหลาบ ไลลาเดินออกจากคฤหาสน์และได้รับการต้อนรับจากสายลมที่ผ่อนคลายเมื่อเธอออกจากทางเข้าสวนกุหลาบ
น้องไลลาเดินอย่างมั่นใจมือขวากำเหรียญทองไว้ อย่างไรก็ตาม ก้าวที่กล้าหาญของเธอไม่นานเมื่อเธอเห็นคลาวดีนั่งอยู่ใต้เพิงข้างดอกกุหลาบที่บานสะพรั่ง สาวผมสีเข้ม กำลังนั่งคุยกับญาติๆ อย่างมีความสุข พร้อมกับหัวเราะอย่างคลุมเครือเมื่อสายตาจับจ้องไปที่ ไลลา
"ลาก่อน ไลล่า"
คลาวดีนเป็นคนแรกที่ทักทายเธอ คนหนุ่มสาวที่นั่งถัดจากคลาวดีนจ้องมองไล่ล่า แต่โชคดีที่ดยุคเฮอร์ฮาร์ตไม่ได้อยู่ในนั้น ไลลาจึงก้มกราบลาเธออย่างรวดเร็ว แต่คลาวดีนยังคงเงียบ
หลังจากที่เธอละสายตาไป ไลล่าก็เริ่มวิ่ง เธออดใจรอไม่ไหวที่จะหลบหนีจากโลกที่ไม่คุ้นเคยนี้และกลับไปที่กระท่อมของลุงบิลโดยเร็วที่สุด แต่มันดูเหมือนเป็นความโชคร้ายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมายเหตุ : หมายเหตุ : หมายเหตุ : หมายเหตุ : หมายเลข 1
ขณะที่ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีดอกกุหลาบลีลาเดินออกจากคฤหาสน์และได้รับการต้อนรับจากสายลมเมื่อเธอเดินออกจากทางเข้าสวนดอกกุหลาบ
ลีล่าเดินอย่างมั่นใจถือเหรียญทองไว้ในมือขวา อย่างไรก็ตามก้าวที่กล้าหาญของเธอไม่นานเมื่อเธอเห็นคลอตินนั่งอยู่ใต้ชั้นวางดอกกุหลาบบาน สาวผมสีดํากําลังพูดคุยอย่างมีความสุขกับลูกพี่ลูกน้องของเธอและเธอยิ้มเบลอเมื่อดวงตาของเธอตกอยู่บนดวงตาของลีลา
"ลาก่อน ไลลา"
claudineเป็นคนแรกที่ทักทายเธอ คนหนุ่มสาวที่นั่งอยู่ข้างๆคลอว์ดีนมองไปที่ไลล่าและดวงตาของเธอถูกดึงดูด แต่ขอบคุณพระเจ้า ดุ๊ก เฮิร์ตฮาร์ท ไม่ได้อยู่ในนั้น. ดังนั้นลีลาจึงโค้งคํานับลาเธออย่างรวดเร็วแต่คลอดีนก็เงียบ
หลังจากที่เธอออกจากสายตาของพวกเขา leyla เริ่มวิ่ง. เธอไม่สามารถรอที่จะหนีออกจากโลกที่แปลกประหลาดและไม่รู้จักนี้และกลับไปที่กระท่อมของลุงบิลโดยเร็วที่สุด แต่ดูเหมือนว่าความโชคร้ายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอเกิดขึ้นในนาทีสุดท้าย
ลีล่าสะดุดบนทางเดินเท้าในสวนและทางเดินป่า เหรียญทองของเธอกลิ้งลงจากหินปูทางและตกลงบนปลายรองเท้าของชายคนหนึ่ง เธอขมวดคิ้วกับเหรียญทองหมุนและชายคนนั้นเหยียบเบาๆเหรียญทองด้วยปลายรองเท้าของเขาเพื่อระงับเสียงกริ๊ง
ไลล่าค่อยๆขยับตาของเธอไปที่รองเท้าที่ขัดขึ้นไปบนขาที่ยาวและในที่สุดก็ไปที่ใบหน้าของผู้ชายที่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
คือ ดุ๊ก เฮิร์ทฮาร์ท.
leylaตกใจและกระโดดขึ้นทันที มีเลือดและฝุ่นบนชุดสีขาวของเธอที่หัวเข่าของเธอถู ดยุคจ้องมองที่Leylaอย่างชัดเจนด้วยริมฝีปากสีแดงที่ดูเหมือนจะงอเล็กน้อย
leylaปิดริมฝีปากของเขาและปัดฝุ่นบนเสื้อผ้าของเขา ในขณะเดียวกันดยุคเฮิร์ตต์ก็ถอยกลับไปอย่างสบายๆและเหรียญที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาก็ส่องแสงสะท้อนแสงแดด
ลีล่าหมอบลงต่อหน้าดุ๊กแม้ว่าเธอต้องการออกจากสถานที่นี้ทันที ในขณะที่เธอกําลังจะยื่นแขนออกไปเพื่อหยิบเหรียญเธอจําได้ว่าคลอตินบอกเธอ
"ไม่ดีกว่าสุนัขสักเท่าไหร่"
คําพูดเหล่านี้วาดแผลลึกในหัวใจของLeyla เธอหยิบเหรียญและก้มคํานับลอร์ดเฮิร์กฮาร์ดอย่างสุภาพ
leyla ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น. ดังนั้นทั้งหมดที่เธอทําได้คือพยายามที่จะก้มหัวลงและกลั้นหายใจไว้ ตอนที่เธอคํานับ น่าแปลกใจที่ความเจ็บปวด ที่เธอรู้สึกตอนที่เธอตกลงมา มันไม่อยู่แล้ว.