Developmental linguisticsReaders fa

Developmental linguistics

Readers familiar with small children will know that they generally produce their first recognisable word (e.g. Dada or Mama) round about their first birthday; from then until the age of about one year, six months, children’s speech consists largely of single words spoken in isolation (e.g. a child wanting an apple will typically say ‘Apple’). At this point, children start to form elementary phrases and sentences, so that a child wanting an apple at this stage might say ‘Want apple’. From then on, we see a rapid growth in children’s grammatical develop-ment, so that by the age of two years, six months, most children are able to produce adult-like sentences such as ‘Can I have an apple?’

From this rough characterisation of development, a number of tasks emerge for the developmental linguist. Firstly, it is necessary to describe the child’s devel-opment in terms of a sequence of grammars. After all, we know that children become adults, and we are supposing that, as adults, they are native speakers who have access to a mentally represented grammar. The natural assumption is that they move towards this grammar through a sequence of ‘incomplete’ or ‘imma-ture’ grammars. Secondly, it is important to try to explain how it is that after a period of a year and a half in which there is no obvious sign of children being able to form sentences, between one-and-a-half and two-and-a-half years of age there is a ‘spurt’ as children start to form more and more complex sentences, and a phenomenal growth in children’s grammatical development. This uniformity and (once the ‘spurt’ has started) rapidity in the pattern of children’s linguistic

Introduction 7


development are central facts which a theory of language acquisition must seek to explain. But how?

Chomsky maintains that the most plausible explanation for the uniformity and rapidity of first language acquisition is to posit that the course of acquisition is determined by a biologically endowed innate language faculty (or language acquisition program, to borrow a computer software metaphor) within the human brain. This provides children with a genetically transmitted set of proce-dures for developing a grammar which enables them to produce and understand sentences in the language they are acquiring on the basis of their linguistic experience (i.e. on the basis of the speech input they receive). The way in which Chomsky visualises the acquisition process can be represented schematically as in (13) below (where L is the language being acquired):

(13)
experience language grammar
of L faculty of L


Children acquiring a language will observe people around them using the language, and the set of expressions in the language which the child hears (and the contexts in which they are used) in the course of acquiring the language constitute the child’s linguistic experience of the language. This experience serves as input to the child’s language faculty, which provides the child with a set of procedures for analysing the experience in such a way as to devise a grammar of the language being acquired. Chomsky’s hypothesis that the course of language acquisition is determined by an innate language faculty is known popularly as the innateness hypothesis.

Invocation of an innate language faculty becoming available to the child only at some genetically determined point may constitute a plausible approach to the questions of uniformity and rapidity, but there is an additional observation which suggests that some version of the innateness hypothesis must be correct. This is that the knowledge of a language represented by an adult grammar appears to go beyond anything supplied by the child’s linguistic experience. A simple demon-stration of this is provided by the fact that adult native speakers are not only capable of combining words and phrases in acceptable ways but also of recognis-ing unacceptable combinations (see 5b above and exercise 1). The interesting question this raises is: where does this ability come from? An obvious answer to this question is: that the child’s linguistic experience provides information on unacceptable combinations of words and phrases. But this is incorrect. Why do we assert this with such confidence?

Obviously, when people speak, they do make mistakes (although research has shown that language addressed to children is almost completely free of such mistakes). However, when this happens, there is no clear signal to the child indicating that an adult utterance contains a mistake, that is, as far as the child is

8 linguistics

concerned, an utterance containing a mistake is just another piece of linguistic experience to be treated on a par with error-free utterances. Furthermore, it has been shown that adults’ ‘corrections’ of children’s own speech do not take systematic account of whether children are producing syntactically acceptable

or unacceptable combinations of words and phrases; parents do ‘correct’ their children, but when they do this, it is to ensure that children speak truthfully;

grammatical correctness is not their target. Overall, there is compelling evidence that children do not receive systematic exposure to information about unaccep-

table sequences, and it follows that in this respect the child’s linguistic experience is not sufficient to justify the adult grammar. From this poverty of the stimulus

argument it follows that something must supplement linguistic experience and the innate language faculty fulfils this role (exercise 5).

Now, it is important to underline the fact that children have the ability to acquire any natural language, given appropriate experience of the language: for example, a British child born of monolingual English-speaking parents and brought up by monolingual Japanese-speaking parents in a Japanese-speaking community will acquire Japanese as a native language. From this it follows that the contents of the language faculty must not be specific to any one human language: if the language faculty accounts for the uniformity and rapidity of the acquisition of English, it must also account for the uniformity and rapidity of the acquisition of Japanese, Russian, Swahili, etc.; and if the language faculty makes up for the insufficiency of a child’s experience of English in acquiring a grammar of English, it must also make up for the insufficiency of a child’s experience of Japanese in acquiring a grammar of Japanese, for the insufficiency of a child’s experience of Russian in acquiring a grammar of Russian, for the insufficiency of a child’s experience of Swahili in acquiring a grammar of Swahili, etc. This entails, then, that the language faculty must incorporate a set of UG principles (i.e. principles of Universal Grammar) which enable the child to form and interpret sentences in any natural language. Thus, we see an important convergence of the interests of the linguist and the developmental linguist, with the former seeking to formulate UG principles on the basis of the detailed study of the grammars of adult languages and the latter aiming to uncover such principles by examining chil-dren’s grammars and the conditions under which they emerge.

In the previous paragraph, we have preceded ‘language’ with the modifier ‘human’, and genetic transmission suggests that a similar modifier is appropriate for ‘language faculty’. The language faculty is species-specific and the ability to develop a grammar of a language is unique to human beings. This ability distinguishes us from even our nearest primate cousins, the great apes such as chimpanzees and gorillas, and in studying it we are therefore focusing attention on one of the defining characteristics of what it means to be a human being. There have been numerous attempts to teach language to other species, and success in this area would seriously challenge the assertion we have just made. Indeed, it has proved possible to teach chimpanzees a number of signs similar to those employed in the Sign Languages used as native languages by the deaf, and it has been

Introduction 9


reported that pigmy chimpanzees can understand some words of spoken English, and even follow a number of simple commands. Such research arouses strong emotions, and, of course, we are not in a position to assert that it will never produce dramatic results. At the moment, however, we can maintain that all attempts, however intensive, to teach grammatical knowledge to apes have been spectacular failures when the apes’ accomplishments are set alongside those of a normal three-year-old child. As things stand, the evidence is firmly in favour of the species-specificity of the language faculty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาศาสตร์พัฒนา

อ่านที่คุ้นเคยกับเด็กเล็ก ๆ จะทราบว่า โดยทั่วไปผลิตของพวกเขาล้วนคำแรก (เช่น Dada หรือมาม่า) รอบเกี่ยวกับวันเกิดของพวกเขาแรก จาก นั้นจน ถึงอายุประมาณ 1 ปี 6 เดือน เด็กเสียงประกอบด้วยส่วนใหญ่ของคำเดียวที่พูดแยก (เช่นเด็กต้องการแอปเปิ้ลจะโดยทั่วไปว่า 'แอปเปิ้ล') ที่จุดนี้ เด็กเริ่มต้นการประถมวลีและประโยค เพื่อให้เด็กอยากเป็นแอปเปิ้ลในขั้นตอนนี้อาจพูดว่า 'ต้องการแอปเปิ้ล' จากนั้น เราได้เห็นการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วในเด็กไวยากรณ์พัฒนาติดขัด ให้ ด้วยอายุ 2 ปี 6 เดือน เด็กส่วนใหญ่จะสามารถผลิตประโยคเหมือนผู้ใหญ่เช่น 'ได้แอปเปิลหรือไม่'

จากนี้การตรวจลักษณะเฉพาะของหยาบของการพัฒนา จำนวนงานที่เกิดสำหรับนักภาษาศาสตร์ที่พัฒนาขึ้น ประการแรก มันเป็นสิ่งจำเป็นเพื่ออธิบาย opment devel ของเด็กในแง่ของลำดับของ grammars หลังจากที่ทุก เรารู้ว่า เด็กกลายเป็น ผู้ใหญ่ และเรามีถ้าว่า เป็นผู้ใหญ่ เป็นภาษาที่มีไวยากรณ์ represented ใจถึง อัสสัมชัญธรรมชาติไม่ว่า จะย้ายนี้ไวยากรณ์ผ่านลำดับของ 'สมบูรณ์' หรือ 'imma-ture' grammars ประการที่สอง มันเป็นสิ่งสำคัญพยายามที่จะอธิบายว่า จะหลังจากระยะเวลาเป็นปีครึ่งที่มี เครื่องหมายไม่ชัดของเด็กที่ความสามารถในการแบบฟอร์มประโยค ระหว่างหนึ่ง และครึ่ง และสอง และครึ่ง ปี มี 'spurt' เป็นเด็กเริ่มแบบประโยคที่ซับซ้อนมากขึ้น และปรากฏการณ์การเติบโตในเด็กพัฒนาไวยากรณ์ ใจนี้ และ (เมื่อมีการเริ่มต้น 'spurt') rapidity ในรูปแบบของเด็กของภาษาศาสตร์

แนะนำ 7


พัฒนาข้อมูลกลางซึ่งต้องการแสวงหาทฤษฎีของภาษามาอธิบาย ได้ แต่วิธี?

ชัมสกีรักษาว่า posit ว่า เวลาซื้อจะถูกกำหนด โดยคณะชิ้นมาภาษาโดยธรรมชาติ (หรือภาษาซื้อโปรแกรม คำอธิบายเป็นไปได้มากที่สุดสำหรับความรื่นรมย์และ rapidity ซื้อภาษาแรก ขอยืมอุปมัยคอมพิวเตอร์ซอฟต์แวร์) ภายในสมองมนุษย์ นี้ช่วยให้เด็ก มีชุดแปลงพันธุกรรมนำส่งของ proce dures สำหรับพัฒนาไวยากรณ์ซึ่งทำให้สามารถผลิต และเข้าใจประโยคในภาษาพวกเขาจะได้ตามประสบการณ์ของภาษาศาสตร์ (เช่นตามรับเสียงพูดได้รับ) สามารถแสดงวิธีการที่ชัมสกี visualises การซื้อ schematically ใน (13) ด้านล่าง (L เป็นภาษาได้รับ):

(13)
พบไวยากรณ์ภาษา
คณะ L L


เด็กได้ภาษาจะสังเกตคนรอบ ๆ พวกเขาใช้ภาษา และชุดของนิพจน์ในภาษาที่เด็กได้ยิน (และบริบทการใช้) ในหลักสูตรภาษาได้รับเป็นของเด็กประสบการณ์ภาษาศาสตร์ของภาษา ประสบการณ์นี้ทำหน้าที่เป็นสัญญาณเข้าของเด็กภาษาคณะ ซึ่งให้เด็ก ด้วยชุดของขั้นตอนการวิเคราะห์ประสบการณ์ในลักษณะเป็นประดิษฐ์ไวยากรณ์ของภาษามีมา ชัมสกีของสมมติฐานที่ว่า หลักสูตรภาษาซื้อถูกกำหนด โดยคณะมีภาษาโดยธรรมชาติเป็นที่รู้จักกันแพร่หลายเป็นสมมติฐาน innateness.

เรียกคณะมีภาษาโดยธรรมชาติกลายเป็นมีลูกเท่านั้นที่บางแปลงพันธุกรรมกำหนดจุดอาจเป็นวิธีการรับมือกับคำถามของความรื่นรมย์และ rapidity แต่มีการสังเกตการณ์เพิ่มเติมเห็นว่า บางรุ่นของสมมติฐาน innateness ต้องถูกต้อง ให้ความรู้ด้านภาษาแทน ด้วยไวยากรณ์ผู้ใหญ่ปรากฏล้ำอะไรจากประสบการณ์ของเด็กภาษาศาสตร์ได้ เป็นเรื่องปีศาจ stration นี้โดยภาษาผู้ใหญ่ไม่เฉพาะความสามารถใน การรวมคำและวลีในรูปแบบที่ยอมรับได้ แต่ชุด recognis-ไอเอ็นจีไม่สามารถยอมรับความจริง (ดูข้างต้น 5b และออกกำลังกาย 1) คำถามที่น่าสนใจนี้เพิ่ม: ที่ไม่ความสามารถนี้มาจาก เป็นคำตอบที่ชัดเจนกับคำถามนี้: ว่า ประสบการณ์ภาษาศาสตร์ของเด็กให้ข้อมูลเกี่ยวกับคำและวลีรวมไม่สามารถยอมรับ แต่นี้ไม่ถูกต้อง ทำไมทำเรายืนยันรูปนี้ ด้วยความมั่นใจดังกล่าว?

แน่นอน เมื่อคนพูด พวกเขาทำผิด (แม้ว่าการวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าภาษาที่ส่งให้เด็กฟรีเกือบทั้งหมดของข้อผิดพลาดดังกล่าว) อย่างไรก็ตาม เมื่อนี้ที่เกิดขึ้น ไม่มีสัญญาณไม่ชัดเจนให้เด็กระบุว่า utterance เป็นผู้ใหญ่ประกอบด้วยความผิดพลาด คือ เป็นที่เด็ก

ภาษาศาสตร์ 8

เกี่ยวข้อง utterance ที่ประกอบด้วยความผิดพลาดคือ ประสบการณ์ภาษาศาสตร์ได้รับเท่าเทียมกัน utterances ข้อผิดพลาดเพียงหนึ่งชิ้น นอกจากนี้ จะได้รับการแสดงที่ผู้ใหญ่ 'แก้ไข' ของเสียงของเด็กไม่ใช้บัญชีระบบว่าการผลิตเด็กยอมรับข้อ

หรือไม่สามารถยอมรับการรวมกันของคำและวลี ผู้ปกครอง 'แก้ไข' เด็ก แต่เมื่อพวกเขาทำเช่นนี้ ก็เพื่อให้แน่ใจว่า เด็กพูดดี ๆ;

ความถูกต้องทางไวยากรณ์ไม่ใช่เป้าหมายของพวกเขา โดยรวม มีหลักฐานน่าสนใจว่า เด็กไม่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับ unaccep - ระบบสัมผัส

ตารางลำดับ และเป็นไปตามที่ในนี้ ประสบการณ์ภาษาศาสตร์ของเด็กไม่เพียงพอในการไวยากรณ์สำหรับผู้ใหญ่ จากนี้ความยากจนของกระตุ้น

อาร์กิวเมนต์ที่เป็นไปตามสิ่งที่ต้องเสริมประสบการณ์ภาษาศาสตร์ และภาษาโดยธรรมชาติคณะครบถ้วน (แบบฝึกหัดที่ 5) บทบาทนี้

ตอนนี้ จะต้องขีดเส้นใต้ความจริงที่ว่า เด็กมีความสามารถในการรับภาษาต่าง ๆ ได้รับประสบการณ์ที่เหมาะสมของภาษา: ตัวอย่าง เด็กอังกฤษเกิดของพ่อแม่พูดภาษาอังกฤษ monolingual และนำค่าจาก monolingual พูดญี่ปุ่นผู้ปกครองในชุมชนที่พูดภาษาญี่ปุ่นได้ภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาแม่ จากนี้ เป็นไปตามที่เนื้อหาของคณะภาษาต้องไม่เฉพาะภาษาใด ๆ คนหนึ่ง: ถ้าคณะภาษาบัญชีสำหรับความรื่นรมย์และ rapidity ซื้อของอังกฤษ มันต้องยังมีความรื่นรมย์และ rapidity ซื้อของญี่ปุ่น รัสเซีย สวาฮิลี ฯลฯ ., และ ถ้าคณะภาษาทำให้ขึ้นไม่เพียงพอประสบการณ์ภาษาอังกฤษสำหรับเด็กในไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ ก็ต้องทำให้ค่าในไม่เพียงพอประสบการณ์เด็กญี่ปุ่นในไวยากรณ์ของภาษาญี่ปุ่น การไม่เพียงพอประสบการณ์เด็กของรัสเซียในไวยากรณ์ของรัสเซีย การไม่เพียงพอสำหรับเด็กประสบการณ์สวาฮิลีในไวยากรณ์ของภาษาสวาฮีลี ฯลฯ นี้มี แล้ว ว่า คณะภาษาต้องรวมชุดของยูจีหลัก (เช่น หลักของไวยากรณ์สากล) ซึ่งช่วยให้เด็กสร้าง และแปลประโยคในภาษาธรรมชาติ ดังนั้น เราดูบรรจบกันที่สำคัญน่าสนใจที่นักภาษาศาสตร์และนักภาษาศาสตร์พัฒนา กับหาอดีตเพื่อกำหนดหลักการพื้นฐานของการศึกษารายละเอียดของ grammars ภาษาผู้ใหญ่และหลังยูจีมุ่งค้นพบหลักการดังกล่าว ด้วยการตรวจสอบ grammars chil dren และเงื่อนไขที่จะเกิดขึ้น

ในย่อหน้าก่อนหน้านี้ เรามีหน้า 'ภาษา' กับ 'มนุษย์' ปรับเปลี่ยน และส่งผ่านทางพันธุกรรมแนะนำว่า เหมาะสำหรับ 'ภาษาคณะ' ปรับเปลี่ยนเหมือนกัน คณะภาษาได้ species-specific และสามารถพัฒนาไวยากรณ์ของภาษาเป็นเอกลักษณ์เฉพาะมนุษย์ ความสามารถนี้แตกต่างจากแม้ของเราถือลูกพี่ลูกน้อง ลิงดี chimpanzees และกอริลล่า เรา และในการศึกษานั้น เราจึงเน้นความสนใจหนึ่งของการกำหนดลักษณะของความหมาย ของการเป็นมนุษย์ ได้มีความพยายามมากมายสอนภาษาอื่น ๆ และความสำเร็จในพื้นที่นี้อย่างจริงจังเป็นสิ่งที่ท้าทายที่เราได้ทำการยืนยัน แน่นอน มันได้พิสูจน์ได้สอน chimpanzees จำนวนสัญญาณคล้ายกับผู้ว่าจ้างในภาษาสัญลักษณ์ที่ใช้เป็นภาษาคนหูหนวก และได้รับ

แนะนำ 9


รายงานว่า pigmy chimpanzees สามารถเข้าใจคำพูดภาษาอังกฤษ และแม้กระทั่งตามจำนวนคำสั่งที่ง่าย การวิจัย arouses อารมณ์แข็งแกร่ง และ แน่ นอน เราไม่ได้อยู่ในตำแหน่งเพื่อยืนยันรูปว่า มันจะไม่ให้ผลลัพธ์อย่าง ในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม เราสามารถรักษาว่า ความพยายามทั้งหมด แต่เร่งรัด สอนไวยากรณ์รู้ลิงได้รับความล้มเหลวที่งดงามเมื่อมีกำหนดลิงสำเร็จควบคู่ไปกับบรรดาเด็กสามปีปกติ เป็นสิ่งยืน หลักฐานแน่นหนาเป็นลง species-specificity ของคณะภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านภาษาศาสตร์

ผู้อ่านคุ้นเคยกับเด็กเล็กจะรู้ว่าพวกเขามักจะผลิตครั้งแรกที่รู้จักคำ ( เช่น ดาดา หรือมาม่า ) รอบวันเกิดครั้งแรกของเขา จากตอนนั้นจนถึงอายุประมาณ 1 ปี 6 เดือน เด็กส่วนใหญ่ของคำพูดที่ประกอบด้วยคำพูดเดียวในการแยก ( เช่นเด็กต้องการแอปเปิ้ลมักจะพูด ' แอปเปิ้ล ' ) ณจุดนี้เด็กเริ่มสร้าง วลี และประโยคเบื้องต้น เพื่อที่เด็กต้องการ แอปเปิ้ล ในขั้นตอนนี้อาจจะบอกว่า ' แอปเปิ้ลต้องการ ' หลังจากนั้น เราได้เห็นการเติบโตอย่างรวดเร็วในเด็กไวยากรณ์พัฒนา ment เพื่อให้อายุ 2 ปี 6 เดือน เด็กส่วนใหญ่จะสามารถผลิตผู้ใหญ่ชอบประโยค เช่น ฉันมีแอปเปิ้ล ? '

จากลักษณะนี้หยาบของการพัฒนาจำนวนของงานที่ออกมาสำหรับนักภาษาศาสตร์พัฒนาการ ประการแรก จะต้องอธิบาย devel ของเด็กในแง่ของลำดับของไวยากรณ์ . หลังจากที่เราทราบว่าเด็กกลายเป็นผู้ใหญ่ และเราจะสมมติว่าเป็นผู้ใหญ่ พวกเจ้าของภาษาที่มีการเข้าถึงที่เป็นตัวแทนทางไวยากรณ์อัสสัมชัญธรรมชาติที่พวกเขาย้ายไปทางไวยากรณ์นี้ผ่านลำดับของ ' สมบูรณ์ ' หรือ ' ก็จริง ' ไวยากรณ์ . ประการที่สองมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะพยายามที่จะอธิบายว่ามันเป็นหลังจากช่วงระยะเวลาปีครึ่งที่ไม่มีสัญญาณที่ชัดเจนของเด็กได้รูปแบบประโยคระหว่างหนึ่งและครึ่งครึ่งปีของอายุและมีการ ' ' เป็นเด็กเริ่มฟอร์มมากขึ้น และประโยคที่ซับซ้อนมากขึ้นและการเจริญเติบโตปรากฏการณ์ในการพัฒนาไวยากรณ์ของเด็ก ภาพนี้ ( เมื่อ ' ' ได้เริ่มปะทุ ) สื่อในรูปแบบของภาษาของเด็ก 7




แนะนำข้อมูล เซ็นทรัลพัฒนาซึ่งทฤษฎีของการเรียนรู้ภาษา ต้องขออธิบาย แต่อย่างไร

ชอมสกียังคงที่สุดมาอธิบาย ความสม่ำเสมอกับความเร็วของการวางตัวว่าเป็นภาษาแรกในหลักสูตรของการซื้อจะถูกกำหนดโดยชีวภาพ endowed โดยธรรมชาติ ( หรือโปรแกรมภาษา : ภาษา ,ยืมคอมพิวเตอร์ซอฟต์แวร์เปรียบเทียบ ) ภายในสมองของมนุษย์ นี้ให้กับเด็กเกียจคร้าน proce ชุด dures พัฒนาไวยากรณ์ซึ่งช่วยให้พวกเขาที่จะผลิตและเข้าใจประโยคในภาษาที่พวกเขาจะได้รับบนพื้นฐานของประสบการณ์ทางภาษาของตน ( เช่น บนพื้นฐานของข้อมูลที่พวกเขาได้รับการพูด )วิธีที่ชอมสกี visualises กระบวนการซึ่งสามารถแสดงแผนผังใน ( 13 ) ด้านล่าง ( ที่ผมเป็นภาษาได้รับ ) :

( 13 )

ประสบการณ์ภาษาไวยากรณ์ของคณะผม


เด็กรับภาษาจะสังเกตคนรอบข้าง การใช้ภาษาและชุดของนิพจน์ในภาษาซึ่งเด็กได้ยิน ( และบริบทที่พวกเขาจะใช้ในหลักสูตรรับภาษาเป็นภาษาของเด็ก ประสบการณ์ของภาษา ประสบการณ์นี้ให้เข้าคณะภาษาของเด็กซึ่งมีเด็กกับชุดของขั้นตอนการวิเคราะห์ประสบการณ์ในลักษณะเช่นการประดิษฐ์ไวยากรณ์ของภาษาการได้มา ชัมสมมติฐานที่แน่นอนของการได้มาซึ่งภาษาถูกกำหนดโดยคณะภาษาแหล่งที่เป็นที่รู้จักกันแพร่หลายเป็น

innateness สมมติฐานคำขอร้องของคณะภาษาโดยกำเนิดเป็นใช้ได้กับลูกเท่านั้นที่บางจุดอาจเป็นพันธุกรรมที่กำหนดวิธีการที่น่าเชื่อถือเพื่อคำถามสม่ำเสมอ และรวดเร็ว แต่ก็มีข้อสังเกตเพิ่มเติมที่แสดงให้เห็นว่าบางรุ่นของ innateness สมมติฐานต้องถูกต้องนี้คือความรู้ของภาษาแทนด้วยไวยากรณ์ผู้ใหญ่ปรากฏไปเกินกว่าที่ให้ประสบการณ์ทางภาษาของเด็ก stration ปีศาจเป็นง่ายนี้มีให้โดยความจริงที่ว่าผู้ใหญ่เจ้าของภาษาไม่เพียง แต่ความสามารถในการรวมคำและวลีในวิธีที่ยอมรับได้ แต่ยังไม่สามารถ recognis ไอเอ็นจีรวมกัน ( ดู 5B ข้างต้น และแบบฝึกหัดที่ 1 )คำถามที่น่าสนใจนี้หัสคือความสามารถนี้มาจากที่ไหน ? คำตอบที่ชัดเจนกับคำถามนี้ : ประสบการณ์ทางภาษาของเด็กให้ข้อมูลเกี่ยวกับการยอมรับของคำและวลี แต่นี้ไม่ถูกต้อง ทำไมเราถึงอ้างนี้ด้วยความมั่นใจเช่นนี้

แน่นอนเมื่อผู้คนพูดพวกเขาทำพลาด ( แต่การวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าภาษา ถึงเด็กเกือบจะสมบูรณ์ฟรีของความผิดพลาดดังกล่าว ) อย่างไรก็ตาม เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ , ไม่มีสัญญาณชัดเจนที่ระบุว่าเด็กที่ผู้ใหญ่มีผิดพลาดนั้น เท่าที่เด็ก

8 ภาษาศาสตร์

เป็นห่วงการเปล่งเสียงที่มีความผิดพลาด เป็นเพียงอีกหนึ่งชิ้นของประสบการณ์ทางภาษา จะถือว่าเป็นหุ้นที่มีข้อผิดพลาด การพูดฟรี นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าผู้ใหญ่ ' ' แก้ไข ' ของเด็กเอง คำพูดที่ไม่ได้ใช้ระบบบัญชี ไม่ว่าเด็กจะผลิตการยอมรับ

หรือรับไม่ได้ชุดของคำและวลีพ่อแม่ทำ ' ถูกต้อง ' เด็กของพวกเขา แต่เมื่อพวกเขาทำเช่นนี้ก็เพื่อให้แน่ใจว่าเด็กพูดความจริง ;

ไวยากรณ์ความถูกต้องไม่ใช่ของเป้าหมาย โดยมีหลักฐานที่น่าสนใจที่เด็กไม่ได้รับการเปิดรับข่าวสารเกี่ยวกับ unaccep - โต๊ะ

ลำดับและก็ตามที่ในส่วนนี้ของเด็ก ภาษา ประสบการณ์ไม่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่า ผู้ใหญ่ ไวยากรณ์ จากความยากจนของสิ่งเร้า

โต้แย้งตามสิ่งที่ต้องเสริมประสบการณ์ทางภาษา และภาษาแหล่งคณะตอบสนองบทบาทนี้ ( ออกกำลังกาย 5 )

ตอนนี้ , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะขีดเส้นใต้ความจริงที่ว่าเด็กมีความสามารถที่จะได้รับใด ๆ ธรรมชาติของภาษาที่ได้รับประสบการณ์ที่เหมาะสมของภาษา เช่น อังกฤษ เด็กที่เกิดจากพ่อแม่พูดภาษาอังกฤษใช้ และถูกเลี้ยงดูโดยพ่อแม่พูดญี่ปุ่นใช้ในชุมชนจะได้รับเป็นภาษาญี่ปุ่นภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาดั้งเดิม จากนี้ไปตามเนื้อหาของภาพต้องไม่เฉพาะภาษาใดภาษาหนึ่งของมนุษย์ถ้าภาษาคณะบัญชีสำหรับความสม่ำเสมอกับความเร็วของการเข้าซื้อกิจการของ อังกฤษ ก็ยังต้องบัญชีสำหรับความสม่ำเสมอ และความรวดเร็วของการเข้าซื้อกิจการของภาษาญี่ปุ่น , ภาษารัสเซีย , ภาษาอังกฤษ , ฯลฯ และถ้าภาษาคณะทำให้ขึ้นไม่เพียงพอของประสบการณ์ของเด็กของภาษาอังกฤษในการไวยากรณ์ของภาษาอังกฤษมันยังต้องชดเชยความไม่เพียงพอของประสบการณ์ของเด็กของญี่ปุ่นในการไวยากรณ์ภาษาญี่ปุ่น เพราะขาดประสบการณ์ของเด็กของรัสเซียในการไวยากรณ์ภาษารัสเซีย เพราะขาดประสบการณ์ของเด็กของภาษาไทยในการใช้ไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ ฯลฯ แล้ว ว่า ภาษา : ต้องรวมชุดของหลักการไมโครกรัม ( เช่นหลักไวยากรณ์สากล ) ซึ่งช่วยให้เด็กสร้างและแปลประโยคในภาษาธรรมชาติ . เราจึงเห็นความสำคัญการบรรจบกันของผลประโยชน์ของนักภาษาศาสตร์และนักภาษาศาสตร์พัฒนาการกับอดีตที่แสวงหาเพื่อสร้างหลักการไมโครบนพื้นฐานของการศึกษารายละเอียดของไวยากรณ์ของภาษาผู้ใหญ่ และหลังมีการค้นพบหลักการดังกล่าวโดยตรวจสอบชิลมากขึ้นของไวยากรณ์และภายใต้เงื่อนไขที่พวกเขาโผล่ออกมา

ในย่อหน้าก่อนหน้านี้ เราได้นำ ' ภาษา ' กับคำขยาย ' มนุษย์ 'และการถ่ายทอดทางพันธุกรรมแสดงให้เห็นว่าส่วนขยายที่คล้ายกันคือที่เหมาะสมสำหรับ ' คณะ ' ภาษา ภาษาเป็นเผ่าพันธุ์ - เฉพาะคณะและความสามารถที่จะพัฒนาไวยากรณ์ของภาษาที่เป็นเอกลักษณ์ของมนุษย์ ความสามารถนี้เราแตกต่างจากของเราที่ใกล้ที่สุด ไพรเมตญาติ ลิงใหญ่ เช่น ลิงชิมแปนซี และกอริลล่า ,และในการเรียนนั้น เราจึงเน้นความสนใจในหนึ่งของการกำหนดลักษณะของสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นมนุษย์ มีความพยายามมากมายที่จะสอนภาษาชนิดอื่นๆ และประสบความสำเร็จในพื้นที่นี้อย่างจริงจังจะท้าทายความเชื่อที่เราเพิ่งทำ แน่นอนมันได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นไปได้ที่จะสอนให้ลิงชิมแปนซีจำนวนของสัญญาณที่คล้ายคลึงกับที่ใช้ในป้าย ภาษาที่ใช้เป็นภาษาพื้นเมืองโดยคนหูหนวก และมันได้ถูก

แนะนำ 9


รายงานว่าคนแคระลิงชิมแปนซีสามารถเข้าใจบางคำในภาษาอังกฤษ , และแม้กระทั่งติดตามจำนวนของคำสั่งง่ายๆ งานวิจัยดังกล่าวกระตุ้นอารมณ์ที่แข็งแกร่งและแน่นอนเราไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่จะยืนยันว่า จะไม่สร้างผลลัพธ์ที่น่าทึ่ง ในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม เราสามารถรักษาที่ความพยายามทั้งหมด แต่เข้มข้น สอนความรู้ทางไวยากรณ์เพื่อลิงได้รับความล้มเหลวที่งดงามเมื่อลิง ' ความสำเร็จเป็นชุดพร้อมกับคนปกติวัย 3 ขวบเด็ก เป็นสิ่งที่ยืนมีหลักฐานมั่นคงในความโปรดปรานของการตรวจหาชนิดของภาษา
: .