In Indonesia, the modernization of

In Indonesia, the modernization of food retailing has not been fully integrated
with global food trade. In a very large country like Indonesia, the
heavy reliance on domestic sources may be explained in part by the presence
of domestic capital resources that can invest in food manufacturing and
distribution. Rather than importing goods, it may be most cost-effective to
produce them in-country, where large labor supplies and a huge local market
both exist. Food imports continue to face slow, uncertain, and costly hurdles
at the border. Indonesia’s National Single Window for imports may offer
the promise of faster, more transparent trade in the future but has not yet
streamlined importing. Resistance from traditional retailers, middlemen, and
small-scale producers to large-scale, modern retailing and its drive to cut
supply chain costs may have slowed the growth of modern retailing, which
is a major driver of food imports. Expansion of the modern food retail sector
and diminished border barriers may contribute to greater integration with
global markets in the future and to increased agricultural imports, if current
constraints are eased.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอินโดนีเซีย ความทันสมัยของการค้าปลีกอาหารได้ไม่ได้ครบวงจรกับการค้าอาหารโลก ในประเทศมีขนาดใหญ่มากเช่นอินโดนีเซีย การหนักการพึ่งพาแหล่งภายในประเทศอาจจะอธิบายในส่วนความทรัพยากรทุนในประเทศที่สามารถลงทุนในการผลิตอาหาร และการกระจายงาน แทนการนำเข้าสินค้า มันอาจจะคุ้มค่าที่สุดผลิตได้ในประเทศ ซึ่งวัสดุแรงงานขนาดใหญ่และตลาดท้องถิ่นใหญ่ทั้งสองมีอยู่ นำเข้าอาหารยังคงเผชิญอุปสรรคช้า ไม่แน่นอน และค่าใช้จ่ายที่ชายแดน หน้าต่างเดียวชาติของอินโดนีเซียนำเข้าอาจเสนอสัญญาการค้าเร็ว โปร่งใสมากขึ้นในอนาคตแต่มียังไม่ได้ความคล่องตัวการนำเข้า ความต้านทานจากร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม พ่อค้าคนกลาง และผู้ผลิตขนาดเล็กเพื่อการค้าปลีกขนาดใหญ่ ทันสมัยและไดรฟ์ในการตัดต้นทุนโซ่อุปทานอาจมีการเติบโตของทันสมัยบริโภค ที่ชะลอตัวเป็นโปรแกรมควบคุมที่สำคัญของการนำเข้าอาหาร การขยายตัวของภาคการค้าปลีกอาหารทันสมัยและอุปสรรคลดลงขอบอาจจะประสานกับส่วนกลางตลาดในอนาคต และ การนำ เข้าสินค้าเกษตรที่เพิ่มขึ้น ถ้าปัจจุบันเป็นบรรเทาข้อจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในประเทศอินโดนีเซียความทันสมัยของการค้าปลีกอาหารที่ไม่ได้รับการแบบบูรณาการอย่างเต็มที่
กับการค้าอาหารทั่วโลก ในประเทศที่มีขนาดใหญ่มากเช่นอินโดนีเซีย
พึ่งพาแหล่งในประเทศอาจจะอธิบายในส่วนของการแสดงตน
ของแหล่งเงินทุนในประเทศที่สามารถลงทุนในการผลิตอาหารและ
การจัดจำหน่าย มากกว่าการนำเข้าสินค้าก็อาจจะมีประสิทธิภาพสูงสุดในการ
ผลิตได้ในประเทศที่วัสดุสิ้นเปลืองแรงงานขนาดใหญ่และตลาดในประเทศขนาดใหญ่
ทั้งที่มีอยู่ การนำเข้าอาหารที่ยังคงเผชิญกับความช้าความไม่แน่นอนและค่าใช้จ่ายอุปสรรค์
ที่ชายแดน อินโดนีเซียหน้าต่างแห่งชาติเดี่ยวสำหรับการนำเข้าอาจมี
สัญญาของการได้เร็วขึ้นการค้าที่โปร่งใสมากขึ้นในอนาคต แต่ยังไม่ได้
นำเข้าที่มีความคล่องตัว ต้านทานจากร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิมพ่อค้าคนกลางและ
ผู้ผลิตขนาดเล็กไปขนาดใหญ่ค้าปลีกที่ทันสมัยและมีไดรฟ์ที่จะลด
ค่าใช้จ่ายในห่วงโซ่อุปทานอาจมีการชะลอการเจริญเติบโตของการค้าปลีกสมัยใหม่ซึ่ง
เป็นคนขับรถที่สำคัญของการนำเข้าอาหาร การขยายตัวของภาคอาหารค้าปลีกสมัยใหม่
และลดลงอุปสรรคชายแดนอาจนำไปสู่การบูรณาการมากขึ้นด้วยการ
ตลาดระดับโลกในอนาคตและเพื่อการนำเข้าเพิ่มขึ้นการเกษตรถ้าปัจจุบัน
ข้อ จำกัด ปลดเปลื้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอินโดนีเซีย ความทันสมัยของอาหารค้าปลีกได้แบบครบวงจรกับการค้าอาหารโลก ในประเทศที่มีขนาดใหญ่มาก เช่น อินโดนีเซียการพึ่งพาหนักในแหล่งในประเทศอาจจะอธิบายในส่วนของตนแหล่งทุนในประเทศสามารถลงทุนในการผลิตอาหารและการกระจายสินค้า มากกว่าการนำเข้าสินค้า มันอาจจะคุ้มค่าให้มากที่สุดผลิตในประเทศ ซึ่งวัสดุแรงงานขนาดใหญ่ และตลาดขนาดใหญ่ทั้งสองอยู่ การนำเข้าอาหารยังคงเผชิญอุปสรรคราคาแพงและช้า ไม่แน่นอนที่ชายแดน อินโดนีเซียประเทศเดียวหน้าต่างการนำเข้าอาจจะเสนอสัญญาของ รวดเร็ว โปร่งใสมากขึ้น การค้าในอนาคต แต่ยังไม่ได้ความคล่องตัวเข้า ความต้านทานจากร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม เกษตรกร และผู้ผลิตขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ค้าปลีกที่ทันสมัยของไดรฟ์ที่จะตัดจัดหาค่าใช้จ่ายโซ่อาจชะลอตัวการเจริญเติบโตของธุรกิจค้าปลีกสมัยใหม่ ซึ่งเป็นโปรแกรมควบคุมหลักของการนำเข้าอาหาร การขยายตัวของภาคธุรกิจค้าปลีกที่ทันสมัยอาหารลงชายแดนและอุปสรรคอาจมีส่วนร่วมมากขึ้น บูรณาการตลาดโลกในอนาคต และเพิ่มการนำเข้าสินค้าเกษตร ถ้าปัจจุบันข้อจำกัดจะผ่อนคลายลง .