Bailey (1995) suggests that profess

Bailey (1995) suggests that professional ethics and values are the product of a ‘‘golden age’’ of professionalism that has since passed, and that key ethical standards have not been successfully translated on the workplace to the younger generation. Simply stated, these critics suggest that changes in the context of professional work have made the accounting profession more susceptible to a logic of commercial gain than professional independence and objectivity. In spite of the rhetoric, there are few empirical tests of any of these assertions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bailey (1995) แนะนำอบรมและค่าใช้ผลิตภัณฑ์ของการ ''ยุคทอง '' ของมืออาชีพที่ผ่านตั้งแต่ และว่า มาตรฐานทางจริยธรรมที่สำคัญมีไม่ได้สำเร็จแปลในทำงานเพื่อคนรุ่นใหม่ กล่าว นักวิจารณ์เหล่านี้ด้วยการแนะนำว่า ในบริบทของงานมืออาชีพมีการเปลี่ยนแปลงวิชาชีพบัญชีลดูตรรกะของกำไรทางการค้าเป็นอาชีพอิสระและปรวิสัย แม้สำนวน มีไม่กี่การทดสอบประจักษ์ของ assertions เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบลีย์ (1995) แสดงให้เห็นว่าจรรยาบรรณวิชาชีพและค่านิยมที่เป็นผลิตภัณฑ์ของ '' ยุคทอง '' ที่เป็นมืออาชีพที่ผ่านมาตั้งแต่และมาตรฐานทางจริยธรรมที่สำคัญยังไม่ได้รับการแปลประสบความสำเร็จในการทำงานกับรุ่นน้อง ระบุเพียงนักวิจารณ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในบริบทของการทำงานที่เป็นมืออาชีพได้ทำให้วิชาชีพบัญชีอ่อนแอมากขึ้นเพื่อตรรกะของผลประโยชน์ทางการค้ากว่าความเป็นอิสระมืออาชีพและความเที่ยงธรรม ทั้งๆที่มีสำนวนที่มีการทดสอบเชิงประจักษ์ไม่กี่ใด ๆ ของเหล่านี้ยืนยัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบลีย์ ( 1995 ) แสดงให้เห็นว่าจริยธรรมและค่านิยมเป็นผลิตภัณฑ์ของ 'golden ' อายุ ' ' ของความเป็นมืออาชีพที่มีตั้งแต่ผ่าน และมาตรฐานด้านจริยธรรมที่คีย์ได้สำเร็จแปลต่อการทำงานให้รุ่นน้องแล้ว เพียงแค่ระบุนักวิจารณ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า การเปลี่ยนแปลงในบริบทของวิชาชีพ ทำให้วิชาชีพบัญชีอ่อนไหวกับตรรกะของผลประโยชน์เชิงพาณิชย์กว่าอิสระมืออาชีพและเป้าหมาย ทั้งๆ ที่คำพูด มีอยู่ไม่กี่การทดสอบเชิงประจักษ์ของ assertions เหล่านี้