“Did you bring Madame?” His voice w

“Did you bring Madame?”

His voice was very scary, and that made me shiver. Still Empress was just looking at him.

“Yes. I did, Your Majesty”

“Why.”

“Who knows. Isn’t it right for her to greet the Land Embracing Palace right after she becomes Madame? She even made me call out myself. I was scolding her a little.”

“Who do you think you are?”

I stood up thinking it was too much for him to say even though he is the Emperor.

“Your Majesty.”

“Madame stay still. Don’t say anything. I’ll ask again, Empress. Who do you think you are making my Madame come and go?”

“Even if it’s the Heavenly Purified Palace, she is still a concubine who has to follow the rules. If I can’t even scold her, will the laws even work?”

He raised his sword at the Empress. I got paled and held his arm.

“Your Majesty!”

“Let go.”

“Your Majesty! Don’t do this. Please don’t do this. Her Highness was…”

As soon as I was about to explain, Empress cut my word.

“Even if she is the highest concubine, Empress can’t even hold a stick? You are going too far.”

I didn’t know what she was talking about. My mind went blank. What stick? When did she even punish me?
His face turned pale. His black pearl like eyes blankly stared at me.

“Did Empress punish you?”

“Pardon?”

“I asked you if she punished you.”

“No, it’s not true. Her Highness was…”

“You know her personality better than anyone. Have you seen her making other people in trouble? Therefore don’t believe her.”

“Your Highness, what are you!”

I screamed desperately, and at the same time his eyes were full of murderous look.

“Empress!”

“Your Majesty!”

At the same time she coldly called him.

“This is why place for Madame to stand is disappearing!”

He paused after what she said. She pulled my wrist and made me stand next to her and said.

“I know you treasure her. I know you are willing to do anything. You probably feel desperate because this person doesn’t like anything.”

She continued not giving me a time to get amazed how she was able to read his mind.

“However, why don’t you know those are for you?”

…Still that’s not right. She can’t say that. When I was about to come out to stop her, he moved his sword. I was surprised, and she was a step ahead of me again.

“Why don’t you know that she doesn’t want anything else but you?”

I was shocked and covered my mouth. She didn’t care if I was pale or not she continued talking.

“Don’t act like you only see Madame. Other people have eyes too. Even if you only see Madame, pretend that you don’t see her. You are a smart person. Why don’t you know that? This is why Madame is not coming out of the Heaven Purified Palace. Because you are acting too sensitive. If she goes out one step, it will be a problem if you get mad. That’s why.”

No, I don’t think that's right… I was about to confront her, but because of her staring, I got intimidated, so I couldn’t say anything.

“She told me she wants to stay with you. She told me she wants to stay long time without any problems. That's why she doesn’t want anything but only look at Your Majesty. So be little cleverer.”

Empress endlessly scolded Emperor and avoided the sword that was pointing at her.

“I’m too scared by the sword. I need take a walk to calm my heart down.”

Even though, she didn’t look terrified at all. She just took scared maids and went outside. I was left with that door pieces and him in the empty room. I slightly moved.

“Your Majesty, it’s time for your government affair why did you come all the way here? You should go back…”

“Ahh, an excuse that you use a lot. Government Affairs.”

His Majesty put his sword back in and looked at me. His deep eyes made me unconsciously avoid his sight.

“Yes. Just like you said you can’t run away anywhere, so let’s see after the affair.”

End of that word, His Majesty walked out of the room. I was even thinking of asking Empress to hide me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณนำมามาดาม" เสียงของเขาน่ากลัวมาก และที่ทำให้ฉันสั่น ยังคง Empress ได้เพียงมองที่เขา "ใช่ ผม พระ" "ทำไม" "ใครรู้ ไม่ได้เหมาะสำหรับเธอทักทาย Embracing ที่ดินวังขวาเธอจะมาดาม เธอทำแม้กระทั่งฉันโทรออกเอง ฉันเป็น scolding เธอเล็กน้อย" "ที่คุณคิดว่า คุณอยู่" ผมลุกขึ้นคิดว่า มันมากเกินไปสำหรับเขาที่จะพูดแม้ว่าเขาเป็นจักรพรรดิ "พระของคุณ" "มาดามพักยังคง ไม่พูดอะไร ฉันจะถามอีก ดิเอ็มเพรส ที่คุณคิดคุณทำฉันมาดามมา และไป" "แม้ว่าจะเป็นพระราชวังแห่งสวรรค์บริสุทธิ์ เธอยังคงเป็นนางสนมที่มีการปฏิบัติตามกฎ ถ้าฉันยังไม่ประชุมเพลิงเธอ จะกฎหมายแม้ทำงาน" เขายกดาบที่จักรพรรดินี ฉันมี paled และแขนของเขาจัดขึ้น "มหาบพิตร" "ให้ไป" "มหาบพิตร ไม่ทำเช่นนี้ กรุณาอย่าทำอย่างนี้ เจ้าอร่อย" ทันทีที่ผมจะอธิบาย ดิเอ็มเพรสตัดคำของฉัน "แม้เธอเป็นนางสนมสูงสุด จักรพรรดินีไม่ได้ถือไม้ คุณจะห่างกัน" ฉันไม่รู้สิ่งที่เธอพูดถึง ใจของฉันก็ว่างเปล่า ติดอะไร เมื่อไม่เธอแม้ลงโทษฉัน เปิดใช้งานใบหน้าของเขาซีด เขาสีดำมุกเช่นตาจ้องไปที่ฉัน blankly "ได้ดิเอ็มเพรสลงโทษคุณ" "ประทานโทษ" "ผมถามคุณถ้า เธอลงโทษคุณ" "ไม่มี มันไม่จริง เจ้าอร่อย" "คุณรู้ดีกว่าคนที่บุคลิก คุณเห็นคนอื่น ๆ เธอทำในปัญหา ดังนั้น อย่าเชื่อเธอ" ฝ่าบาท คืออะไรคุณ" ฉันกรีดร้องหมด และในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเขาเต็ม murderous ลักษณะนี้ "จักรพรรดินี" "มหาบพิตร" ในเวลาเดียวกัน เธอจ้างงานเรียกเขา "นี่คือเหตุผลสำหรับมาดามยืนคือหาย" เขาหยุดชั่วคราวหลังจากเธอกล่าวว่า เธอดึงข้อมือของฉัน และทำให้ฉันยืนข้าง ๆ เธอ และกล่าวว่า "ฉันรู้ว่าคุณสมบัติของเธอ คุณยินดีที่ทำอะไรได้ คุณอาจรู้สึกหมดหวัง เพราะคนนี้ไม่ชอบอะไร" เธอยังคงไม่เคยมีเวลาที่จะได้รับประหลาดใจว่าเธอสามารถอ่านใจของเขา "อย่างไรก็ตาม ทำไมคุณไม่รู้หรือผู้มีคุณ" … ยังคง ที่ไม่เหมาะสม เธอไม่สามารถพูดได้ว่า เมื่อผมจะมาหยุดที่เธอ เขาย้ายดาบ ผมประหลาดใจ และเธอก็ขั้นตอนก่อนฉันอีกครั้ง "ทำไมไม่คุณรู้ว่า เธอไม่ต้องการอะไรแต่คุณ" ฉันตกใจ และคลุมปากของฉัน เธอไม่ดูแลถ้าผมซีด หรือไม่เธอยังคงพูดคุย "ไม่เหมือนคุณเห็นมาดามเท่านั้น คนอื่น ๆ มีตาเกินไป แม้ว่าคุณเห็นเฉพาะมาดาม หลอกว่า คุณไม่เห็นเธอ คุณเป็นคนสมาร์ท ทำไมคุณไม่รู้ว่า นี่คือเหตุผลที่มาดามไม่ได้มาจากพระราชวังสวรรค์บริสุทธิ์ เนื่องจากคุณทำหน้าที่บอบบางเกินไป ถ้าเธอไปออกขั้นตอนเดียว มันจะเป็นปัญหาหากคุณบ้า ที่ว่าทำไม" ไม่ ฉันไม่คิดว่า ใช่... ผมจะเผชิญหน้ากับเธอ แต่เนื่องจากเธอจ้องมอง ผม ข่มขู่เพื่อให้ทาน "เธอบอกอยากอยู่กับคุณ เธอบอกฉันเธอต้องพักนานไม่ มีปัญหาใด ๆ ที่ว่าทำไมเธอไม่ต้องการอะไร แต่ดูพระเท่านั้น ดังนั้น เป็น cleverer เล็กน้อย" คุณหญิงไม่รู้จบบ ๆ จักรพรรดิ และดาบที่ถูกชี้ที่เธอหลีกเลี่ยง "ฉัน:เกินไปกลัว โดยดาบ ผมต้องเดินไปสงบใจลง" แม้ว่า เธอไม่ได้ดู กลัวเลย นอกจากนี้เธอก็เอาแม่บ้านกลัว และไปนอก ฉันถูกทิ้งกับชิ้นที่ประตูและเขาในห้องว่างเปล่า ผมเลื่อนเล็กน้อย มหาบพิตร มันเป็นเวลาสำหรับเรื่องของรัฐบาลที่คุณทำมาทั้งหมดทาง คุณควรจะกลับไป..." "ปรบมือ ข้อแก้ตัวที่คุณใช้บ่อย ๆ ฝ่ายรัฐบาล" พระใส่ดาบเข้าไป และมองฉัน ตาลึกทำให้ฉันหลีกเลี่ยงสายตาของเขาโดยไม่รู้ตัว "ใช่ เหมือนที่คุณบอกว่า คุณไม่สามารถเรียกใช้จากที่ใดก็ได้ จึงขอดูหลังจากนั้นกิจการ " สิ้นสุดของคำ พระเดินออกไปจากห้อง ผมยังคิดว่า ถามคุณหญิงซ่อนฉัน