Let us consider the simplest case w

Let us consider the simplest case when the user is to choose one of two possible paths between
the origin and destination of movement. Perceived travel time is very often ‘fuzzy’ and can be
treated as a fuzzy set. In other words, when subjectively estimating travel time between two
points, expressions are used such as ‘it takes about 20 minutes from point C to point D’, ‘you'll
get there in about half an hour’, etc. it is assumed that users choose their paths based on a
comparison of the characteristics of alternative paths. Despite the fact that travel time is a
measurable parameter, a driver's notion of travel time when he/she makes the route choice is often
fuzzy. Thus, driver's preference for a route is based on a comparison of two fuzzy numbers. As a
result, his/her certainty of choosing a route is also not crisp. The route choice model can represent
the decision process under two layers of uncertainty: driver's judgment of time and driver's
preference (Teodorovic and Kikuchi, 1990) [41].

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอให้เราพิจารณากรณีที่ง่ายที่สุดเมื่อผู้ใช้เลือกหนึ่งในสองเส้นทางที่เป็นไปได้ระหว่างที่มาและปลายทางของการเคลื่อนไหว
เวลาในการเดินทางการรับรู้มากมักจะ 'คลุมเครือ'
และสามารถรับการรักษาเป็นชุดเลือน ในคำอื่น ๆ
เมื่อกระทำการประเมินเวลาในการเดินทางระหว่างสองจุดจะใช้ในการแสดงออกเช่น'จะใช้เวลาประมาณ 20 นาทีจาก C ชี้ไปที่จุด D'
'คุณจะได้รับมีประมาณครึ่งชั่วโมง' ฯลฯ มันจะสันนิษฐาน
ที่ผู้ใช้เลือกเส้นทางของพวกเขาอยู่บนพื้นฐานของการเปรียบเทียบลักษณะของเส้นทางทางเลือก แม้จะมีความจริงที่ว่าเวลาในการเดินทางมีพารามิเตอร์ที่วัดความคิดของคนขับรถของเวลาในการเดินทางเมื่อเขา / เธอทำให้ทางเลือกเส้นทางที่มักจะเลือน ดังนั้นการตั้งค่าของคนขับรถเส้นทางจะขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบตัวเลขสองเลือน เป็นผลให้ความเชื่อมั่นของเขา / เธอในการเลือกเส้นทางยังไม่คมชัด รูปแบบทางเลือกเส้นทางที่สามารถเป็นตัวแทนของกระบวนการตัดสินใจภายใต้สองชั้นของความไม่แน่นอน: การตัดสินของคนขับรถของเวลาและคนขับรถของการตั้งค่า (Teodorovic และคิคุจิ, 1990) [41]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้เราพิจารณากรณีง่ายที่สุดเมื่อผู้ใช้เลือกหนึ่งของทั้งสองเป็นไปได้
เส้นทางระหว่างต้นทางและปลายทางของการเคลื่อนไหว การรับรู้เวลาเดินทางมากมักจะ ' ปุย ' และสามารถ
ถือว่าเป็นเซตแบบฟัซซี่ ในคำอื่น ๆเมื่อประมาณ อย่างเวลาเดินทางระหว่างสอง
จุด สำนวนที่ใช้ เช่น มันใช้เวลาประมาณ 20 นาทีจากจุด C ไปยังจุด D ' , ' คุณจะ
มีประมาณครึ่งชั่วโมง ' , ฯลฯ มันเป็นสมมติว่าผู้ใช้เลือกเส้นทางของพวกเขาขึ้นอยู่กับ
การเปรียบเทียบลักษณะของเส้นทางทางเลือก แม้จะมีความจริงที่ว่าเวลาเดินทางเป็นพารามิเตอร์ที่วัด
, ความคิดของคนขับ เวลาเดินทาง เมื่อ เขา / หล่อน ทำให้เส้นทางทางเลือกมัก
แบบฟัซซี่ ดังนั้นคนขับ ) เส้นทางจะขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบตัวเลขฟัซซี โดย
ผลเขา / เธอเลือกเส้นทางที่แน่นอนยังไม่กรอบ การเลือกเส้นทางแบบเป็นตัวแทน
กระบวนการการตัดสินใจภายใต้สองชั้นของความไม่แน่นอน : ไดรเวอร์ของการตัดสินใจของเวลาและคนขับ
ความชอบ ( teodorovic และคิคุจิ , 2533 ) [ 41 ]