happy and satisfiied with life acco

happy and satisfiied with life according to a statistical digest of 146 studies by Marilyn J. Harang, William Stock and Moms A. Okun, all then at Arizona State University. Wealth is also a poor predictor of happiness. People have not become happier over time as their cultures have become more affluent. Even though Americans eam twice as much in today's doitars as they did in 1957, the proportion of those telling surveyors from the National Opinion Research Center that they are very happy has declined from 35 to 29 percent. Even very rich people those surveyed among Forbes magazine's 100 wealthiest Americans are only slightly happier than the average American. Those whose income has increased over a 10-year period are not happier than those whose income is stagnant. Indeed, in most nations the correlation between income and happiness is negligible only in the poorest countries, such as Bangladesh and India, is income a good measure of emotional well being.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความสุข และ satisfiied กับชีวิตตามย่อยสถิติศึกษา 146 โดยมาริลีน J. Harang หุ้น William Moms A. Okun นั้นทั้งหมดที่มหาวิทยาลัยรัฐอริโซนา ให้เลือกมากมายเป็นผู้ทายผลที่ไม่ดีความสุข ไม่เป็นท่านช่วงเวลาวัฒนธรรมของพวกเขาได้กลายเป็นมากขึ้นแต่ละคน แม้ อเมริกัน eam สองมากที่สุดในวันนี้ doitars เหมือนกับใน 1957 สัดส่วนของผู้บอก surveyors จากศูนย์วิจัยเห็นชาติที่ พวกเขามีความสุขมากปฏิเสธจาก 35 29 เปอร์เซ็นต์ คนรวยมากแม้ผู้สำรวจในหมู่ชาวอเมริกันร่ำรวย 100 ของนิตยสาร Forbes ได้เพียงเล็กน้อยท่านอเมริกันเฉลี่ย ผู้ที่มีรายได้ได้เพิ่มระยะเวลา 10 ปีไม่มีความสุขกว่าผู้ที่มีรายได้เป็นศิลปิน แน่นอน ในประเทศส่วนใหญ่ ความสัมพันธ์ระหว่างรายได้และความสุขเป็นระยะเฉพาะในประเทศยากจนที่สุด บังกลาเทศและอินเดีย เป็นรายได้การวัดที่ดีของอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความสุขและ satisfiied กับชีวิตตามการสรุปสถิติของ 146 การศึกษาโดยมาริลีนเจ Harang วิลเลียมหุ้นและแม่เอ Okun ทั้งหมดแล้วมหาวิทยาลัยรัฐแอริโซนา ความมั่งคั่งยังเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่ดีของความสุข คนยังไม่ได้กลายเป็นความสุขในช่วงเวลาที่วัฒนธรรมของพวกเขาได้กลายเป็นที่ร่ำรวยมากขึ้น แม้ว่าชาวอเมริกัน EAM สองเท่าใน doitars วันนี้ขณะที่พวกเขาในปี 1957 สัดส่วนของผู้ที่บอกสำรวจจากความเห็นแห่งชาติศูนย์การวิจัยที่ว่าพวกเขามีความสุขมากได้ลดลง 35-29 เปอร์เซ็นต์ แม้แต่คนที่รวยมากในหมู่ผู้ตอบแบบสำรวจของนิตยสารอเมริกันที่ร่ำรวยที่สุด 100 ฟอร์บเป็นเพียงเล็กน้อยมีความสุขกว่าเฉลี่ยของชาวอเมริกัน ผู้ที่มีรายได้เพิ่มขึ้นในช่วงระยะเวลา 10 ปีไม่ได้มีความสุขมากกว่าผู้ที่มีรายได้นิ่ง แท้จริงในประเทศส่วนใหญ่ความสัมพันธ์ระหว่างรายได้และความสุขเป็นเล็กน้อยเพียง แต่ในประเทศที่ยากจนที่สุดเช่นบังคลาเทศและอินเดียเป็นรายได้เป็นมาตรการที่ดีของอารมณ์เป็นอยู่ที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความสุขและ satisfiied กับชีวิตจากการย่อยสถิติของ 146 การศึกษาโดยมาริลีนเจฮะรัง , วิลเลียม หุ้นและแม่ เอ โอกุนทั้งหมดแล้วที่มหาวิทยาลัยรัฐแอริโซนา ความมั่งคั่งคือยังทำนายที่ดีของความสุข คนได้มีความสุขในช่วงเวลาที่วัฒนธรรมของพวกเขาได้กลายเป็นที่ร่ำรวยมาก แม้ว่าคนอเมริกันมันเป็นสองเท่าใน doitars วันนี้เช่นที่พวกเขาทำใน 1957สัดส่วนของผู้บอกเจ้าหน้าที่จากศูนย์วิจัยแห่งชาติ ความเห็นว่าพวกเขามีความสุขมากที่ได้ลดลงจาก 35 ถึงร้อยละ 29 แม้ร่ำรวยมากคนหนึ่งของนิตยสาร Forbes 100 คนอเมริกัน wealthiest เพียงเล็กน้อยกว่าค่าเฉลี่ยของชาวอเมริกัน ผู้ที่มีรายได้เพิ่มขึ้นกว่า 10 ปีไม่ได้มีความสุขมากกว่าคนที่มีรายได้ซบเซาแน่นอน , ในประเทศส่วนใหญ่ ความสัมพันธ์ระหว่างรายได้และความสุขโดยเฉพาะในประเทศที่ยากจน เช่น บังกลาเทศ และอินเดีย คือ รายได้ที่เป็นมาตรการที่ดีของอารมณ์เป็นอย่างดี