We begin from the recognition menti

We begin from the recognition mentioned previously that all beings cherish happiness and do not want suffering. It then becomes both morally wrong and pragmatically unwise to pursue only one's own happiness oblivious to the feelings and aspirations of all others who surround us as members of the same human family. The wiser course is to think of others also when pursuing our own happiness. This will lead to what I call 'wise self-interest', which hopefully will transform itself into 'compromised self-interest', or better still, 'mutual interest'.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเริ่มจากการกล่าวมาแล้วว่า สิ่งมีชีวิตทั้งหมดหวงแหนความสุข และไม่ต้องทุกข์ทรมาน แล้วมันจะผิดคุณธรรม และฉลาด pragmatically ไล่เท่านั้นแต่ความสุขลืมเลือนความรู้สึกและความปรารถนาของทุกคนที่รายล้อมเราเป็นสมาชิกของครอบครัวมนุษย์เหมือนกัน หลักสูตร wiser จะคิดว่า ของคนอื่นยังเมื่อใฝ่หาความสุขของเราเอง นี้จะนำไปสู่สิ่งที่ฉันเรียก 'ฉลาด self-interest' ซึ่งหวังว่าจะแปลงตัวเองเป็น 'สมบูรณ์ self-interest' หรือดีกว่ายังคง 'สนใจซึ่งกันและกัน'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราเริ่มต้นจากการรับรู้ดังกล่าวก่อนหน้านี้ว่ามนุษย์ทุกคนหวงแหนความสุขและไม่ต้องการความทุกข์ทรมาน จากนั้นก็จะกลายเป็นความผิดทั้งทางศีลธรรมและไม่ฉลาดในทางปฏิบัติที่จะไล่ตามความสุขของตัวเองเพียงคนเดียวของลบเลือนไปความรู้สึกและแรงบันดาลใจของคนอื่น ๆ ทุกคนที่ล้อมรอบเราในฐานะสมาชิกของครอบครัวมนุษย์เหมือนกัน แน่นอนฉลาดคือการคิดของคนอื่น ๆ เมื่อใฝ่หาความสุขของเราเอง นี้จะนำไปสู่​​สิ่งที่ผมเรียก 'ฉลาดประโยชน์ของตนเอง "ซึ่งหวังว่าจะแปลงตัวเองเป็น' ทำลายประโยชน์ของตนเอง 'หรือดีกว่ายังคง' ความสนใจร่วมกัน '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราเริ่มจากการกล่าวถึงก่อนหน้านี้ว่า สรรพสัตว์ทะนุถนอมความสุขและไม่ต้องทุกข์ จากนั้นก็กลายเป็นทั้งศีลธรรมผิดและแม้ pragmatically โฉดไล่เพียงหนึ่งของความสุข ลืมความรู้สึก และความต้องการของผู้อื่นที่ล้อมพวกเราในฐานะสมาชิกของครอบครัวมนุษย์เดียวกัน ฉลาดแน่นอนคือ คิดว่า คนอื่นก็เช่นกัน เมื่อความสุขของเราเองนี้จะนำไปสู่สิ่งที่ผมเรียก ' ความเห็นแก่ตัว ' ปัญญา ซึ่งหวังจะแปลงตัวเองเป็น ' การบุกรุก ' , หรือดีกว่ายังคง ' ดอกเบี้ย ' ร่วมกัน