Measurements[edit]The four ways for

Measurements[edit]
The four ways forgetting can be measured are as follows:

Free recall[edit]
Free recall is a basic paradigm used to study human memory. In a free recall task, a subject is presented a list of to-be-remembered items, one at a time. For example, an experimenter might read a list of 20 words aloud, presenting a new word to the subject every 4 seconds. At the end of the presentation of the list, the subject is asked to recall the items (e.g., by writing down as many items from the list as possible). It is called a free recall task because the subject is free to recall the items in any order that he or she desires.

Prompted (cued) recall[edit]
Prompted recall is a slight variation of free recall that consists of presenting hints or prompts to increase the likelihood that the behavior will be produced. Usually these prompts are stimuli that were not there during the training period. Thus in order to measure the degree of forgetting, one can see how many prompts the subject misses or the number of prompts required to produce the behavior.[12]

Relearning method[edit]
This method measures forgetting by the amount of training required to reach the previous level of performance. German psychologist Hermann Ebbinghaus (1885) used this method on himself. He memorized lists of nonsensical syllables until he could repeat the list two times without error. After a certain interval, he relearned the list and saw how long it would take him to do this task. If it took fewer times, then there had been less forgetting. His experiment was one of the first to study forgetting.[12]

Recognition[edit]
See also: Recall (memory)
For this type of measurement, a participant has to identify material that was previously learned. The participant is asked to remember a list of material. Later on they are shown the same list of material with additional information and they are asked to identify the material that was on the original list. The more they recognize, the less information is forgotten.[12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้] การวัดสี่วิธีลืมสามารถวัดได้เป็นดังนี้:เรียกคืนฟรี [แก้]เรียกคืนฟรีเป็นกระบวนทัศน์พื้นฐานที่ใช้ในการศึกษาความจำมนุษย์ ในงานเรียกคืนฟรี หัวเรื่องจะแสดงรายการการ be จำ ในช่วงเวลาหนึ่ง เช่น การ experimenter อาจอ่านรายการ 20 คำ นำเสนอคำใหม่วัตถุทุก ๆ 4 วินาที จบการนำเสนอของรายการ ถามเรื่องการเรียกคืนสินค้า (เช่น โดยการเขียนลงสินค้ามากจากรายการที่เป็นไปได้) เรียกว่างานเรียกคืนฟรีเนื่องจากวัตถุมีอิสระในการเรียกคืนสินค้าในใบสั่งใด ๆ ที่เขาหรือเธอต้องการรับแจ้ง (คิว) จำ [แก้]เรียกคืนรับแจ้งมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของการเรียกคืนฟรีที่ประกอบด้วยคำแนะนำในการนำเสนอ หรือพร้อมท์เพื่อเพิ่มโอกาสที่จะมีผลิตลักษณะการทำงาน มักจะแสดงกล่องโต้ตอบเหล่านี้เป็นสิ่งเร้าที่ไม่มีในช่วงระยะเวลาการฝึกอบรม ดังนั้นในใบสั่งเพื่อวัดระดับการลืม หนึ่งสามารถดูได้หลายวิธีให้หายเรื่อง หรือหมายเลขของแจ้งจำเป็นต้องแสดงพฤติกรรม [12]ทบทวนวิธีการ [แก้]มาตรการวิธีนี้ลืม โดยปริมาณของการฝึกอบรมที่จำเป็นต้องเข้าถึงประสิทธิภาพระดับก่อนหน้า นักจิตวิทยาเยอรมัน Hermann เอ็บบิงก์เฮาส์ (1885) ใช้วิธีนี้กับตัวเอง เขาจำรายไร้พยางค์จนเขาสามารถทำซ้ำรายการสองครั้งโดยไม่ผิดพลาด หลังจากช่วง เขา relearned รายการ และเห็นว่ามันจะใช้เวลานานให้เขาทำงานนี้ ถ้าใช้เวลาน้อยกว่าเวลา แล้วมีน้อยลืม เขาทดลองเป็นคนแรกที่ศึกษาลืมอย่างใดอย่างหนึ่ง [12][แก้]ดูเพิ่ม: จำ (memory)สำหรับประเภทของการวัด ผู้เข้าร่วมมีการระบุวัสดุที่ก่อนหน้านี้มีการเรียนรู้ ผู้เข้าร่วมขอให้จำไว้ว่า รายการของวัสดุ ในภายหลังแสดงรายการเดียวกันของวัสดุที่มีข้อมูลเพิ่มเติม และจะถูกขอให้ระบุวัสดุบนรายการเดิม ยิ่งการรับรู้ ข้อมูลน้อยที่ถูกลืม [12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัด [แก้ไข]
สี่วิธีลืมสามารถวัดได้ดังต่อไปนี้:

การเรียกคืนฟรี [แก้ไข]
การเรียกคืนฟรีเป็นกระบวนทัศน์พื้นฐานที่ใช้ในการศึกษาหน่วยความจำของมนุษย์ ในงานการเรียกคืนฟรีเรื่องที่จะนำเสนอรายชื่อของรายการเพื่อจะจำได้ว่าหนึ่งในเวลา ยกตัวอย่างเช่นการทดลองอาจจะอ่านรายชื่อของ 20 คำออกเสียงนำเสนอคำใหม่กับเรื่องทุกๆ 4 วินาที ในตอนท้ายของการนำเสนอของรายการซึ่งเป็นเรื่องที่จะถูกขอให้จำรายการ (เช่นโดยการเขียนลงรายการเป็นจำนวนมากจากรายการที่เป็นไปได้) มันถูกเรียกว่าเป็นงานที่เรียกคืนฟรีเพราะเรื่องมีอิสระที่จะเรียกคืนสินค้าที่อยู่ในลำดับที่เขาหรือเธอปรารถนาใด ๆ .

แจ้ง (คิว) เรียกคืน [แก้ไข]
แจ้งการเรียกคืนคือการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของการเรียกคืนฟรีที่ประกอบด้วยคำแนะนำในการนำเสนอหรือแจ้งให้ เพิ่มโอกาสที่ลักษณะการทำงานจะมีการผลิต มักจะแจ้งเหล่านี้เป็นสิ่งเร้าที่ไม่ได้มีช่วงระยะเวลาการฝึกอบรม ดังนั้นเพื่อวัดระดับของการลืมหนึ่งสามารถดูวิธีการหลายแจ้งให้คิดถึงเรื่องหรือจำนวนแจ้งจำเป็นในการผลิตพฤติกรรม. [12]

relearning วิธี [แก้ไข]
มาตรการวิธีการนี้ลืมตามจำนวนเงินของการฝึกอบรมที่จำเป็นในการเข้าถึง ระดับก่อนหน้าของผลการดำเนินงาน นักจิตวิทยาเยอรมันแฮร์มันน์ Ebbinghaus (1885) ที่ใช้วิธีนี้กับตัวเอง เขาจำรายชื่อของพยางค์ไร้สาระจนกว่าเขาจะสามารถทำซ้ำรายการสองครั้งโดยไม่มีข้อผิดพลาด หลังจากช่วงบางอย่างเขา relearned รายการและเห็นว่าจะใช้เวลานานให้เขาทำงานนี้ ถ้าจะเอาเวลาน้อยลงแล้วได้มีการลืมน้อย การทดลองของเขาเป็นหนึ่งในคนแรกที่จะศึกษาลืม [12].

การรับรู้ [แก้ไข]
ดูเพิ่มเติม: จำ (หน่วยความจำ)
สำหรับประเภทของวัดนี้ผู้เข้าร่วมมีการระบุเนื้อหาที่ได้เรียนรู้มาก่อนหน้านี้ ผู้เข้าร่วมจะถูกขอให้จำไว้ว่ารายการของวัสดุ ต่อมาเมื่อพวกเขาจะแสดงรายการเดียวกันของวัสดุที่มีข้อมูลเพิ่มเติมและพวกเขาจะขอให้ระบุวัสดุที่อยู่ในรายชื่อเดิม มากกว่าที่พวกเขารับรู้ข้อมูลน้อยถูกลืม. [12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัด [ แก้ไข ]สี่วิธีลืมที่สามารถวัดได้ มีดังนี้[ แก้ไข ] การเรียกคืนฟรีจำเป็นพื้นฐานกระบวนทัศน์การศึกษาใช้ความจำของมนุษย์ ในงานได้ฟรี และเสนอรายชื่อให้จดจำรายการหนึ่งที่เวลา ตัวอย่างเช่น การทดลองอาจจะอ่านรายชื่อ 20 คำ ออกเสียง การเสนอคำใหม่กับเรื่องทุกๆ 4 วินาที ท้ายของการนำเสนอรายการ เรื่อง ขอให้นึกถึงรายการ ( เช่นโดยการเขียนลงหลายรายการจากรายการที่เป็นไปได้ ) มันเรียกว่างานได้ฟรีเพราะเรื่องเป็นฟรีเพื่อเรียกคืนรายการในใบสั่งใด ๆที่เขาหรือเธอปรารถนาแจ้ง ( cued ) เรียกคืน [ แก้ไข ]แจ้งว่ามีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของการเรียกคืนฟรีที่ประกอบด้วยการนำเสนอคำแนะนำหรือแจ้งเพื่อเพิ่มโอกาสที่พฤติกรรมจะได้รับการผลิต โดยปกติเหล่านี้จะแจ้งเป็นสิ่งเร้าที่ไม่ได้มีในช่วงระยะเวลาการฝึกอบรม ดังนั้น เพื่อวัดระดับของการลืม หนึ่งสามารถดูวิธีการหลายแจ้งให้คิดถึงเรื่องหรือเลขแจ้งต้องผลิตพฤติกรรม [ 12 ]โดย relearning [ แก้ไข ]วิธีนี้วัดลืมโดยจํานวนของการฝึกอบรมที่จำเป็นไปยังระดับก่อนหน้านี้ของการปฏิบัติ เยอรมันนักจิตวิทยาแฮร์มันน์ ebbinghaus ( 1885 ) ใช้วิธีนี้เอง เขาได้รายการไร้สาระพยางค์จนเขาสามารถทำซ้ำรายการ 2 ครั้ง โดยไม่มีข้อผิดพลาด หลังจากช่วงเวลาหนึ่ง เขา relearned รายการและเห็นนานแค่ไหนมันจะพาเขาไปทำภารกิจนี้ ถ้าจะเอาจำนวนครั้ง แล้วมีน้อย ลืม การทดลองของเขาเป็นคนแรกที่ศึกษาลืม [ 12 ]การแก้ไข ]ดูเพิ่มเติม : นึกออก ( ความทรงจำ )สำหรับวัดประเภทนี้ ผู้เข้าร่วมมีการระบุวัสดุที่เคยเรียนรู้ ผู้เข้าร่วมถูกขอให้จดจำรายชื่อของวัสดุ ในภายหลังพวกเขาจะแสดงรายการเดียวกันของวัสดุที่มีข้อมูลเพิ่มเติมและพวกเขาจะถูกถามให้ระบุวัสดุที่อยู่ในรายการเดิม มากกว่าที่พวกเขารู้จักน้อยกว่าข้อมูลที่ถูกลืม [ 12 ]